ျမတ္လိႈင္း - ၾကက္တူေရြးေတြကုိ စတိုင္ရာေကြ်းတဲ့ဘုိင္အုိႀကီး (စာေရးဆရာ မင္းသစ္)

စာေရးဆရာမင္းသစ္
ၾကက္တူေရြးေတြကုိ စတိုင္ရာေကြ်းတဲ့ဘုိင္အုိႀကီး
(စာေရးဆရာ မင္းသစ္)
ျမတ္လိႈင္း
(သစ္ခက္သံလြင္) ဒီဇင္ဘာ ၁၅၊ ၂၀၁၈ 
- 
၈ ရက္ ႏိုဝင္ဘာလ၂၀၁၇ ေန႔က ကြယ္လြန္သြားသည့္ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ ေတးေရးဆရာ မင္းသစ္ ၏ရုပ္ပုံလႊာတစိတ္တပိုင္းကို ဆရာမဆုံးပါးမီအခ်ိန္က ဇြန္ ၂၀၁၇ ေန႔ထုတ္ First New ဂ်ာနယ္တြင္ စာေရး သူ ျမတ္လိႈင္းေရးသားခဲ့သည့္ေဆာင္းပါးကို ၎၏ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။


သစ္ခက္သံလြင္
................................................................................................................................

ၾကက္တူေရြးေတြကုိ စတိုင္ရာေကြ်းတဲ့ဘုိင္အုိႀကီး
(စာေရးဆရာ မင္းသစ္)

 “ေဟ့ေကာင္ေနဝင္း၊ မင္းကမိန္းမေတြတေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ယူေနတဲ့အခ်ိန္၊ အင္းလ်ားကန္ကုိ နန္းေတာ္ႀကီးေပၚကေန ဇိမ္ခံၾကည့္ၿပီး စည္းစိမ္ယစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာငါတို႔ျပည္သူေတြထမင္းရည္ေသာက္ေန ရတယ္ကြ၊ ငါတို႔ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲတြင္းႏြံထဲမွာ လူးလွိမ့္ေနရတယ္ကြ”
“ေဟ့ေကာင္ ေနဝင္း…. …” အာဏာရွင္ရဲ႕နာမယ္ကုိေဒါသတႀကီး ေခၚျပီး မေက်နပ္ခ်က္ေတြေျပာ ေနတဲ့စာေရးဆရာ၊ ေတးေရးဆရာ၊ အယ္ဒီတာ၊ က်ဴရွင္ဆရာ (ရုပ္ရွင္ကားကုိမရိုက္ျဖစ္လိုက္လုိ႔၊ မဟုတ္ ရင္ ဒါရိုက္တာ၊ ဇာတ္ညႊန္းဆရာလုိ႔ေတာင္အမည္တပ္ရမယ့္သူ) အစ္ကုိ ႀကီး မင္းသစ္ရဲ႕ေပါက္ကြဲေနသံ လား၊ ေဖာက္ခြဲေနသံလား အမွတ္ရစြာ ျပန္ၾကားေနမိပါတယ္။ 
ဒီလုိအားရပါးရေျပာေနတဲ႔အသံက မအူပင္ျမိဳ႕၊ မဟာေဗာဓိတန္ေဆာင္းထဲမွာ ၈၈ လူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီး အစပုိင္းမွာ ေဟာေျပာေနတဲ့အသံပါ။ သူ႔ေခၚလိုက္တဲ့ ေဟ့ေကာင္ေနဝင္းဆိုတဲ့ အသံဟာ ၁၉၆၂ ကတည္း က ၁၉၈၈ အထိ ၿမိဳသိပ္ထားခဲ့ရတဲ့ မေက်မနပ္ခံစားမႈထဲက ေပါက္ကြဲထြက္လာတဲ့ ႏွလုံးသားထဲက ပ်ဳိ႕ အန္ထြက္လာတဲ့အသံပါ။ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္က စစ္အာဏာရွင္ေခတ္မွာအဖမ္းခံရျပီး နာမည္ႀကီး ေထာက္ လွမ္းေရးစခန္း ေရၾကည္အိုင္မွာ ဒုကၡေတြခံခဲ့ရသူပါ။

အဲဒီ့သူ႔ရင္ထဲကမေက်နပ္ခ်က္ေတြကုိေဖာက္ခြဲျပလုိက္တဲ႔အခ်ိန္ကစျပီး အစိမ္းေရာင္ၾကက္တူေရြးေတြကုိ စတိုင္ရာအစာေတြ ေကြ်းေနခဲ့ပါ တယ္။ ”အိပ္မက္ကြန္ဖရင့္” ”တေစၦရင္ကြဲ” ”မဟာနႏၵာ Ph10” တို႔ဟာ အကုိမင္းသစ္ေရးတဲ့စတိုင္ရာေခၚ သေရာ္ဝတၳဳေတြပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သေရာ္စာဝတၳဳတိုေတြေရးတဲ႔သူေတြ အေတာ္ရွားပါတယ္။ ဆရာေမာင္သစ္တို႔ေနာက္မွာ သေရာ္စာဝတၳဳေရးတဲ့စာေရးဆရာေတြက ဆရာဝင္းေဖ ဆရာေဖျမင့္၊ ဆရာမင္းလူ၊ လူရႊင္ေတာ္စာေရးဆရာ ခ်စ္စရာတို႔ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္မွတ္မိသေလာက္ေျပာျပ တာပါ။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္အေၾကာင္းျပန္ေျပာရင္ ေျပာစရာမ်ားပါလိမ့္မယ္။ ဒီမွတ္မိေနတဲ့အထဲက စိတ္ထဲစြဲထင္ေနတဲ့ တခ်ဳိ႕အေၾကာင္းအရာ (အျဖစ္အပ်က္)ေတြကုိ ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အစ္ကုိႀကီး မင္းသစ္လည္း ဒီအေၾကာင္းေလးကုိ ဝတၳဳျပန္ေရးျပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အစ္ကုိႀကီးသူငယ္ခ်င္းကုိ မဂၤလာဒုံေလယာဥ္ဆိပ္လိုက္ပုိ႔ျပီးေတာ့ျပန္မယ္အလုပ္မွာ မႏၱေလးကုိ ထြက္မယ့္ ေလယာဥ္ႀကီးက ပန္ကာ စလည္ပတ္ေနျပီလုိ႔ေျပာပါတယ္။ အဲဒီပန္ကာလည္ပတ္သံက သူ႔ႏွာ ေခါင္းထဲမွာမႏၱေလးမုန္႔တီနဲ႔သင္းပ်ံ႕ေနတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ မႏၱေလး မုန္တီစားခ်င္စိတ္မထိမ္းနိုင္လို႔ ထြက္မယ့္ ဆဲဆဲေလယာဥ္လက္မွတ္ကုိ ကမန္းကတမ္းဝယ္ျပီး မႏၱေလးကုိေလယာဥ္ပ်ံစီးသြား မုန္႔တီစားျပန္လာတယ္ တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္က ရန္ကုန္မွာမုန္႔တီ မရေသးပါဘူး။ အဲဒီလိုလူ။

ေနာက္ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ေနတာက လိႈင္၊ သုခလမ္းထဲက ျခံ အက်ယ္ႀကီးထဲမွာ တဲအိမ္ေလးနဲ႔ေနတာ။ အဲဒီျခံႀကီးကအခုေနေရာင္းမယ္ဆိုရင္ သိန္းေထာင္နဲ႔ခ်ီျပီးတန္ပါ တယ္။ ဒီျခံႀကီးထဲမွ တဲအိမ္အစုတ္ေလးနဲ႔ေနတာကုိေျပာခ်င္တာပါ။ အိမ္မွာေနေတာ့ တဲအိမ္အစုတ္၊ အျပင္ ထြက္ရင္ေတာ့ တက္စီငွားျပီးထြက္တတ္တဲ႔လူ။ အခုအခ်ိန္ထိ လုိင္းတခါဖူးမွမစီးဖူးေသးတဲ့လူပါ။
အဲဒီအခ်ိန္ တညမွာ အင္းလ်ားလိပ္ဟုိတယ္မွာ အရက္သြားေသာက္မယ္ဆိုၿပီး တက္စီငွားျပီးသြားၾကတယ္။ ကဗ်ာဆရာေဇာင္းထက္လဲ ပါတာေပါ့။ က်န္တာေတာ့ ဘယ္သူပါလဲဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာမမွတ္မိေတာ့ ဘူး။ အင္းလ်ားလိပ္ဟုိတယ္က ဘလက္ေလဘယ္၊ ခ်ိစ္ကုိမွာျပီး ပုိလန္ေရတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္က ေတာ္ရံုလူဆိုရင္ ၾကားေတာင္ၾကားဖူးမွာမဟုတ္ဘူး။ ပုိလန္ကလာတဲ့ေရက Ph7တဲ႔။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ လမ္း ေဘး မွာေတာင္ ဝယ္လို႔ရေနပါျပီ။ အဲဒီ ၈၀/၉၀ ကာလက ပုိလန္ေရကုိေစ်းႀကီးေပးျပီး ဝယ္ေသာက္ရတယ္။ ေရသန္႔နဲ႔ေသာက္မွ ဘလက္ေလ ဘယ္က အရသာရွိတာလုိ႔ အစ္ကုိႀကီးမင္သစ္ကခပ္ႂကြားႂကြားေျပာပါ ေတာ့တယ္။ ပုိက္ဆံအေတာ္မ်ားမ်ားရွင္းလိုက္ရတယ္။

အစ္ကုိႀကီးပါသမ်ွ ကုန္ေရာဆိုပါေတာ့။ ရန္ကုန္ဆူးေလလမ္းမွာ ဘုိင္အိုမင္းသစ္ဆိုျပီး က်ဴရွင္ခန္းမႀကီးထဲ မွာသင္ရတဲ့ က်ဴရွင္ဆရာပဲေလ။ ေငြေတြရတာမွမနည္းသလို ရတဲ့ေငြကုိလည္းကုန္ေအာင္ျဖဳန္းပစ္တတ္တယ္။ ထားေတာ့။ အဲဒီညက အင္လ်ားလိပ္ဟုိတယ္က တက္စီငွားျပန္လာခဲ႔ၾကတယ္။ သုခလမ္းထဲက THEMNNTHIT ျခံအဝေရာက္ေတာ့ တက္စီေပၚကဆင္းၾကတယ္။ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္က ျခံထဲမဝင္ေသးပဲ “ ေဟ့ေကာင္ေတြ၊ ငါ အရက္မဝေသးဘူးကြ” ဆိုျပီးေျပာတဲ့အခါ၊ ကဗ်ာဆရာေဇာင္းထက္က” အရက္ အေကာင္းစားဆိုျပီး ေသာက္ေရးမပါတာ၊ မူးလဲမမူးဘူး” ဆိုျပီးေထာက္ခံပါေလေရာ။ ပုိက္ဆံကလည္း ပါတာကုန္ေနျပီဆိုေတာ့ လမ္းထိပ္ေတာအရက္ဆိုင္ကုိေရာက္ပါေလေရာ။

လမ္းထိပ္ေတာအရက္ဆိုင္မွာ အေႂကြးယူျပီး ေတာအရက္ကုိ သံပုရာသီးနဲ႔ အုန္းမုတ္ခြက္နဲ႔ေရခပ္ျပီး ေသာက္ၾကေတာ့မွ မူးသြားတယ္။ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္က အခုမွ မူးတာတဲ့။ အဲဒီလိုလိုလူ။

အဲဒီလိုမူးေတာ့မွျခံထဲျပန္ဝင္လာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ကြ်န္ေတာ္လည္း အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ ျခံထဲမွာေနတဲ့အခ်ိန္။ တဲစုတ္စုတ္ေလးရဲ႕အေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဦးဖိုးထူး (ကဗ်ာဆရာေမာင္ သင္းခိုင္) က ျခင္ေထာင္က်ဥ္းေလးေထာင္ျပီးအတူ အိပ္တယ္။
အျပင္မထြက္တဲ႔ေန႔ေတြဆိုျခံထဲမွာလူေတြစုံတယ္။ ေမာင္ခိုင္မာ၊ ေမာင္ရန္ပုိင္၊ ေမာင္တင္ဆင့္၊ ေဇာင္းထက္၊ ေမာင္ေအာင္ပြင့္တို႔က အျမဲလုိလာၾကတဲ႔သူေတြ။ ခံစားသူႀကီးလည္း ပင္တိုင္ပါပဲ။ တခါတရံမွာ ဆရာတင္မိုးလည္းေရာက္လာတတ္တယ္။ ျခံထဲမွာေနတဲ့ ကုိခ်စ္ေဇာ္ က ခ်က္ျပဳတ္ေရးတာဝန္ခံေပါ့။ ဘယ္သူလာလာ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္နဲ႔အစ္မႀကီးရွယ္လီ(ရွယ္လီထြား၊ အဂၤလိပ္ပုိင္း အဆိုေတာ္) က တာဝန္ မေက်ဘူးဆိုတာမရွိေစရဘူး။ ျခံထဲလာသူျဖစ္ေစ၊ ၃၃ လမ္းစာေပေလာကထဲမွာ လုိအပ္လို႔ အကူအညီေတာင္းသူျဖစ္ေစ ကူညီနိုင္သေလာက္ ကူညီလုိက္တာပါ။ စာေပနယ္ကဒုကၡသည္ေတြကုိ ထမ္းနိုင္သမ်ွထမ္းထားသူတေယာက္အျဖစ္ သိခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္ ျခံထဲမွာ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေတြေဆာက္ျပီးဖြင့္တယ္။ ရန္ကုန္မွာ အျမဲေန ေဘာ္ဒါေဆာင္ဖြင့္တာ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္က အရင္ဆုံးထဲမွာပါ တယ္လို႔ေျပာနိုင္ပါတယ္။ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြကုိ တစ္ႏွစ္စာဘယ္ေလာက္ဆိုျပီးလက္ခံလိုက္တာေဆာက္ထားတဲ့အေဆာင္ေတြျပည့္ သြားပါတယ္။ လူေနအေဆာင္ေတြ၊ စာသင္ခန္းမ၊ စားေသာက္ေဆာင္၊ စားဖိုေဆာင္ေတြအဆင့္အတန္းျမင့္သေလာက္အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္တို႔ေနတာကေတာ့ တဲစုတ္ေလးပါပဲ။ ဘာသာစုံသင္တဲ့ဆရာေတြကက်ဴရွင္ေလာကမွာ နာမယ္အႀကီးဆုံးေတြပါပဲ။ ဆရာတင္မိုးက ျမန္မာစာသင္တယ္။ ကုိဟိန္းလတ္က အဂၤလိပ္စာ၊ ကုိသန္းနိုင္ က သခ်ၤာ စသျဖင့္။

ဒီအခ်ိန္မွာႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေနခ်င္တဲ့စိတ္ကအစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္မွာေပၚလာပါေလေရာ။ ေငြေတြရ တဲ့အခ်ိန္မွာ ကားဝယ္မယ္ေပါ့။ ကားဝယ္မယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကေခတ္စားေနတဲ့ဂ်ပန္ကထုတ္တဲ့ SE လုိကားမ်ိဳးပဲလို႔ထင္ခဲ့တာ။ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ဝယ္ခ်လာတာက ဂ်ာမန္ကား။ ဂ်ာမန္ကားေတာင္ သံရံုးက ေလလံဆြဲျပီးဝယ္တာ။ ကားႀကီးကအဟန္႔ႀကီးတယ္။ ခန္႔ညားတယ္ေပါ့။ ”ဒီကားမ်ိဳးက ဂ်င္တဲလ္မင္းေတြ စီးတာ” တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ကုိအထင္ႀကီးသြားတယ္။ သူဝယ္လာတဲ့ကားက ေတာ္ရံုတန္ရံုလူေတြမစီးနိုင္ဘူး။ မစီးၾကဘူးလို႔ဆိုရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္မွ ဒီဂ်ာမန္ကားက ဆီအရမ္း စားတယ္တဲ့။ သံရံုးကလူေတြမို႔စီးနိုင္တာ၊ အျပင္လူဆိုရင္ ဆီဖိုးနဲ႔မြဲလိမ့္မယ္တဲ့။ ေနာက္ကားရပ္ဖို႔ေနရာက လည္း အရမ္းရွားတယ္။ ကားကအႀကီးႀကီးဆိုေတာ့ ေနရာရွားတာေပါ့။ ၾကာေတာ့ျပန္ေရာင္း မယ္ဆိုေတာ့ ဝယ္မယ့္လူကမရွိဘူး။ မင္းသစ္ဆိုတာ အဲလုိလူ။

တေန႔ ဆရာမင္းသစ္နဲ႔ဆရာမရွယ္လီထြားဆိုတာ သူစာသင္ခဲ႔ရတဲ့ဆရာနဲ႔ဆရာမဆိုျပီး ကုိဗဟိန္း ေအာင္(ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္သား) ကေျပာျပီး ျခံထဲကုိကြ်န္ေတာ္နဲ႔လိုက္လာတယ္။ ဆရာတပည့္သုံးေယာက္ေျပာလိုက္ၾကတာ မရပ္နိုင္ၾကဘူး။ ကုိဗဟိန္းေအာင္ေျပာတဲ့ စကားထဲမွာ အခုထိမွတ္မိေနတာက ”ဆရာမင္းသစ္က တြံ႔ေတးသိန္းတန္ကုိ သီခ်င္းေတြေရးေပးေနတဲ့ေတးေရးဆရာေပါ့၊ သူေရးတဲ့သီခ်င္း ေတြထဲမွာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ဖိုးေရႊလမင္းတို႔ဆို အရမ္းနာမယ္ႀကီးတဲ႔သီခ်င္းေတြေပါ့။ ဗမာအသံသီခ်င္းေတြကုိ ပုိင္ပုိင္နိုင္နိုင္ေရးတတ္သူ၊ ဇာတိကလည္း စစ္ကုိင္းသားဆိုေတာ့ ဗမာအရမ္းဆန္လိမ့္မယ္ေပါ့၊ မရွယ္လီထြားက အဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြကုိျမန္မာ့အသံမွာဆိုေနတဲ့သူ၊ခရစ္ယာန္လည္းျဖစ္ေတာ့ ဘုိဆန္လိမ့္မယ္ေပါ့၊ ဒါကကုိဗဟိန္းေအာင္က ခန္႔မွန္းခဲ႔တာ၊ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကုိမင္းသစ္က ဂ်င္းေဘာင္းဘီကုိ မခ်ြတ္တမ္းဝတ္ျပီး တကယ့္ ဘုိဆန္ဆန္ေနခ်င္သူ၊ မရွယ္လီက ထမီကုိျဖစ္သလုိဝတ္ျပီး ငပိရည္နဲ႔ထမင္း ကုိ ဇလုံထဲထည့္နယ္ျပီး စား တတ္သူ၊ ဗမာအရမ္းဆန္တဲ့မြန္မႀကီးဆိုေတာ့ ခန္႔မွန္းထားသမ်ွ တက္တက္ စင္ေအာင္လြဲေနတဲ့အေၾကာင္းျပန္ေျပာၾကေတာ့ရီလုိ႔မဆုံးနိုင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့တာ မွတ္မိပါေသးတယ္။

အဲဒီေန႔က ကုိဗဟိန္းေအာင္က အဂၤလိပ္စာက်ဴရွင္ဆရာျပန္လုပ္ခဲ့ရတာလည္း ဆရာနဲ႔ဆရာမတို႔ရဲ႕ ေက်းဇူး ပါတဲ့။ ကြ်န္ေတာ္က ဒါဆို အစ္ကုိ ႀကီးနဲ႔အစ္မႀကီးတို႔ဆီက အဂၤလိပ္စကားေျပာသင္မယ္ဆိုေတာ့ ”ဟဲ့ အေကာင္ျမတ္လိႈင္း၊ နင္ကငါတို႔အိမ္မွာေနျပီး ထူးသင္စရာမလိုဘူး၊ ငါတို႔ လင္မယား ည ညရန္ျဖစ္ေနတဲ့ အသံေတြ နားေထာင္ အလုိလိုတတ္သြားလိမ့္မယ္” လို႔ အစ္မႀကီးမရွယ္လီကေျပာတယ္။ ဟုတ္ပါရဲ႕ဗ်ာလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္းေတြးမိပါေလေရာ။ သူတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္က ဘုိလုိရန္ျဖစ္တာညတိုင္းပါပဲ။ 
ညည့္နက္သန္းေခါင္ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ဦးဖိုးထူး (ေမာင္သင္းခိုင္)က အေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေပၚကေန အတိုင္းသား ၾကားေနရတာေပါ့။ ဦးဖိုးထူးကေတာ့ လုံးဝမၾကားနိုင္ပါဘူး။ သူကေျပာတာ က်ဳပ္က ဇင္ဆိုပဲ၊ အိပ္ရင္ေခါင္း အုံးေပၚေခါင္းက်တာနဲ႔ တေခါေခါ ေခါေတာ့တာပဲ။ အဲဒီဇင္ကုိေခါင္းရိုက္ခြဲပစ္ခ်င္တယ္လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ ၿပီး ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။ ဦးဖိုးထူးက ဇင္ဘာသာျဖစ္တာမျဖစ္တာေတာ့မသိ၊ အစ္ကု္ိႀကီးမင္းသစ္ကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္စစ္စစ္။ ဗကပ(ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ) ကုိမေထာက္ခံတဲ႔ နိုင္ငံတကာကြန္ျမဴနစ္ဝါဒီတေယာက္ဆိုေတာ့ ဘာသာမဲ့ျဖစ္ေနတယ္ေလ။

ေနာက္အမွတ္ရေနတာက အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္နဲ႔ကြ်န္ေတာ္ရုပ္ရွင္ေလာကဆရာပါပါႀကီး (ဒါရိုက္တာ ေမာင္တင္ဦး)တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆုံၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆုံၿပီး ယမကာမွီဝဲ ျဖစ္ၾကတယ္ဆိုပါေတာ့။ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ကလည္း ပါပါႀကီးကုိ အထင္ႀကီးေနသူ၊ ပါပါႀကီးကလည္း အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ကုိ အထင္ႀကီးေနသူ။

ဒီလိုလူႏွစ္ေယာက္ဆုံျဖစ္ၾကေတာ့ စကားေတြေျပာရင္း ရုပ္ရွင္တကားရိုက္ၾကမယ္ေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္တတ္ သူ။ ရုပ္ရွင္ကားကလည္း နွယ္ႏွယ္ရရရိုက္မယ့္ကားမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ နိုင္ငံတကာကုိနယ္ခ်ဲ႔မယ္လို႔ေျပာနိုင္တဲ႔ကား။ေျပာရင္းနဲ႔ ဒီရုပ္ရွင္ကားႀကီးကုိ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚက တံငါလုပ္ စားေနတဲ့လူေတြကုိ အေျခတည္မယ္။ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္က သူစိတ္ကူးနဲ႔ေရးထားတဲ႔ဇာတ္လမ္းကုိေျပာ ျပပါေလေရာ။ ပါပါႀကီးက ဇာတ္လမ္းကုိနားေထာင္ျပီး ဒါရိုက္တာပညာကုန္ထုတ္သုံးျပီးရိုက္မယ္ေပါ့။ ဇာတ္ညႊန္းက ကြ်န္ေတာ္ေရးေပါ့

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေျပာေနတာကုိကြ်န္ေတာ္ျပံဳးျပီးနားေထာင္ေနလုိက္တယ္။ သူတို႔ေျပာေနတာေတြက အရမ္းႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ရိုက္မယ့္ပုံ။ ဒါကုိလည္း မျဖစ္လာနိုင္ပါဘူးလုိ႔လည္း မေျပာရဲဘူး။ သူတို႔လုိလူေတြက သူမ်ားေတြက မျဖစ္နိုင္ပါဘူးထင္တာေတြကုိ အံ့ၾသသြားလုပ္ျပတတ္တဲ့လူေတြဆိုတာလည္း ကြ်န္ေတာ္သိေနတယ္ေလ။

ဒါေပမဲ့ မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ သိပ္မၾကာခင္မွာပါပါႀကီးလည္းဆုံးသြားတယ္။ သူမဆုံးခင္ေလးမွာအစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္နဲ႔ဆုံေတြ႔သြားပါတယ္။ ဒီေတြ႔ဆုံမႈဟာျမန္မာျပည္မွာထူးျခားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ဆံုသြားခဲ့ တာလို႔ မွတ္မိေနပါတယ္အခုဆို အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္လည္းအသက္ အရြယ္ရေနပါျပီ။ စိတ္ထဲၾကံစည္ထား ခဲ့သမ်ွေတြကုိအေကာင္အထည္မေဖာ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူသာစိတ္ထဲရွိသမ်ွအေကာင္အထည္ ေဖာ္နိုင္ ဦး မယ္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခြင့္ရေနမယ္ဆိုရင္ သူေရးေနတဲ႔ ပညာေရး ေဝး ေဝးဆိုတာကုိ မေဝးေအာင္ လမ္းညႊန္ျပနိုင္မယ္လို႔ ထင္ေနမိပါတယ္။
(အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ အားဂါဝရျပဳအမွတ္တရ)

ျမတ္လႈိင္း
(First News -ဂ်ာနယ္)
( မူရင္းဓာတ္ပုံရွင္ကို Credit ေပးပါသည္)


Comments