သံသရာေျပးလမ္းေပၚကအနုပညာသန္းတစ္ေ ကာင္
(ကဗ်ာဆရာေဇာင္းထက္)
ျမတ္လိႈင္း
(သစ္ခက္သံလြင္) ဒီဇင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၈
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ကာလမ်ားက ေကာင္း ကင္ႀကီးဟာ အခုအခ်ိန္မွာလည္း ဒီအတို င္းတည္ရွိေနပါတယ္။ တည္ျမဲတည္ရွိေ နတဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္ကေျမျပင္ကလည္ း မေျပာင္းမလဲ တည္ရွိေနတုန္းပါ။ ေျပာင္းလဲခဲ့တာေတြကေတာ့အမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္။ ေကာင္းကင္ေအာက္ကေျမျ ပင္ေပၚမွာျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ရုပ္ေတြ နာမ္ေတြ ေျပာင္းလဲမႈေတြရွိေနတာ သဘာဝတရားတခုပါ။ ဒီသဘာဝတရားကုိ ဘယ္အရာမွ မလြန္ ဆန္နိုင္ပါဘူး။ ရု ပ္နာမ္အရာဝတၳဳတမွာ ရွိေနတဲ့ သက္တမ္းက သတ္မွတ္ထားျပီးျဖစ္ေနပါ တယ္။
ရုပ္နဲ႔နာမ္ယွဥ္တြဲျဖစ္ေပၚေ နတဲ့သက္ရွိေတြကုိၾကည့္လိုက္ရင္ ရုပ္ဆိုတာကနာမ္ထက္ ပုိအပ်က္ျမန္ တတ္ပါ တယ္။ ရုပ္တခု (သုိ႔မဟုတ္) ဘဝ တခုပ်က္သြားျပီး ေနာက္ဘဝတ ခုကုိေျပာင္းလဲျဖစ္တည္ေနခဲ့ရင္ လည္း တည္ရွိခဲ့တဲ့နာမ္က ဆက္ရွင္ သန္ေနတာေတြေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာ င့္ လူတေယာက္ ရုပ္ေသသြား ေပမယ့္ နာမယ္ဆိုတဲ့နာမ္မေသပဲ ဆက္ရွင္သန္ေ နတာေတြရွိပါတယ္။ လူေသေပမယ့္ နာမယ္ မေသဘူး ဆိုတဲ့စကားေတြ၊ မွတ္တမ္းစာေ တြ၊ သမိုင္းေတြဟာ ေခတ္တိုင္းမွာ ရွိေ နမွာပါပဲ။
လက္ရွိရွင္သန္ေနတဲ႔လူေတြမွာအတိ တ္ကာလေတြရွိေနသလို ရုပ္ဘဝေသဆုံးေ ပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့လူေတြ မွာ သူတည္ ရွိရွင္သန္ခဲ့တဲ့အတိတ္ေတြ က်န္ေ နရစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုကြ်န္ေတာ္ေတြးေ နမိတာက ေကာင္းကင္ တခုထဲေအာက္က ေျ မျပင္ေပၚမွာရွင္သန္ခဲ့ဖူးတဲ့ လူ တေယာက္အေၾကာင္းပါ။
သူနဲ႔ကြ်န္ေ တာ္ေနာက္ဆုံးေတြ႔ဆုံခဲ့တာ လြန္႔ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ကာ လကပါ။
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာ က္ရဲ႕ေတြ႔ဆုံခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ကာလေ လးဟာ ေျခာက္ႏွစ္ ခုႏွစ္ႏွစ္တာ ကာလတို ကေလးပါပဲ။ ကာလတိုေလးဆိုေပမယ့္ သူ နဲ႔ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ခင္မင္ရင္းႏွီး မႈဟာ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းရွိခဲ့ပါ တယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ တူညီတဲ့ခံယူခ် က္ ေတြ၊ မ်ွေ၀တတ္တဲ႔ခံစားမႈေတြ အေ တာ္နီးစပ္ခဲ႔ၾကတဲ႔အတြက္ ပုိျပီး ရင္းႏွီးမႈကုိ တမင္မဖန္တီးလိုက္ ရပဲ သူ႔အလိုလိုျဖစ္တည္ခဲ႔ၾကပါတယ္ ။
သူဆိုတာက တကၠသုိလ္ကျမန္မာစာနည္းျ ပ လူငယ္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကုိဇင္ေဝ( သုိ႔မဟုတ္) ကဗ်ာဆရာ ေဇာင္းထက္ပါ။ သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္စေတြ႔တာကုိ မွတ္မိ သေလာက္ျပန္ေျပာရမယ္ဆိုရင္....။
ကြ်န္ေ တာ္ကဗ်ာေတြေရးခါစ ၁၉၈၅/၈၆ ခုႏွစ္ေ လာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေနထိုင္ တဲ့ မအူပင္ျမိဳ႕ကုိ အလည္လာတဲ့ညမွာ စတင္ေတြ႔ဆုံခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမနက္ ကတည္းက ေျမာင္းျမျမိဳ႕မွာေနတဲ့ ေနာင္ေတာ္ ကဗ်ာဆရာေအာင္ေဝးက မအူပင္ၿမိဳ႕ကုိႀကိဳေရာက္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေ တာ္တို႔မအူပင္ကလူငယ္ကဗ်ာဆရာ ေတြ နဲ႔ ကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲေလးတခုလုပ္ ဖို႔ပါ။ ညေနၾကရင္ ရန္ကုန္ကလူငယ္ ကဗ်ာဆရာေတြေရာက္လာလိမ့္ မယ္လို ႔ အစ္ကုိေအာင္ေဝးကေျပာျပထားပါတယ္ ။
ကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲေတြကုိ မဆလအစုိး ရလက္ထက္မွာ တရားဝင္ခြင့္မျပဳထား ပါဘူး။ နီးစပ္ရာစုေဝးၿပီး တိတ္ တဆိ တ္ကဗ်ာရြတ္ပြဲေလးေတြ လုပ္ေနရတဲ ့အခ်ိန္ ကာ လပါ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္ းေျပာရရင္ ကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲ ေလးေတြ မွာ မဆလအာဏာရွင္တပါတီကုိေတာ္လွ န္နိုင္ဖို႔ တိတ္တဆိတ္ေဆြးေႏြးခဲ ႔ၾကတာပါ။
အဲဒီညက မအူပင္မွာအစ္ကုိ ႀကီးတေယာက္လိုျဖစ္တဲ့ ကုိဘုိေ အး(ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေရႊလူ မအူပင္) ရဲ ႕အိမ္ မွာ ကဗ်ာရြတ္ၾကမလို႔စီစဥ္ထာ းၾကပါတယ္။ ကုိဘိုေအးဟာ ၿမိဳ႕နယ္ေ ကာင္စီဝင္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ကြ် န္ ေတာ္နဲ႔ ကုိဘိုေအးက ညီအစ္ကုိလို ရင္းႏွီးခဲ့ၾကသလို ကြ်န္ေတာ္ရဲ ႕စိတ္ဓာတ္ကုိလည္း သိေနခဲ့ပါတယ္။
သူကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဖေတြ ဦးေ လးေတြရဲ႕တပည့္အရင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္ေ လ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဖနဲ႔ဦးေလးေတြ က မအူပင္မွာ ”သစၥာ” စာဖတ္ခန္းကုိ ထူေ ထာင္ခဲ႔ၾကျပီး ေနာက္ကြန္ျမဴနစ္ စာဖတ္ခန္းဆိုျပီး အပိတ္ခံလိုက္ ရပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကုိဘိုေအး ကအပိတ္ခံလိုက္ရတဲ့စာဖတ္ခန္းက စာေ ပေတြေလ့လာခဲ႔တဲ့ စိတ္ဓာတ္အေျခခံ က ရွိေနပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔မအူပင္လူငယ္ကဗ်ာ ဆရာေတြနဲ႔ ေနာင္ေတာ္ကဗ်ာဆရာေအာင္ေ ဝးတို႔ ကဗ်ာရြတ္ပြဲစတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္ကကဗ်ာဆရာေတြမေရာက္လာၾကေ သးပါဘူး။ ရန္ကုန္မအူပင္သေဘာၤက ေနာ က္က် ေနတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကုိဘိုေ အးအိမ္တံခါးကုိပိတ္ျပီး ကဗ်ာရြတ္ တဲ႔အခါရြတ္ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါေဆြးေ ႏြးနဲ႔ ည ၉ နာရီေက်ာ္လာတဲ့အခါမွ ရန္ ကုန္ကလူငယ္ကဗ်ာဆရာႏွစ္ေယာက္ ေရာ က္လာပါတယ္။
သူတို႔က ကုိေဇာင္းထက္ နဲ႔ ကုိယမုံတို႔ပါ။ ေရာက္လာတဲ့သူႏွ စ္ေယာက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကုိ ကုိေ အာင္ေဝးက မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ကြ်န္ေ တာ္တို႔လဲ ဝမ္းသာအားရ လက္ဆြဲႏႈတ္ ဆက္လိုက္ၾကပါတယ္။
အဲဒီမွာကုိေဇာ င္းထက္က ကြ်န္ေတာ့္ကုိၾကည့္ျပီး ”ျ မတ္လိႈင္းရာ၊ သေဘာၤဆိပ္ကတက္လာေတာ့ ငါတို႔ကုိ ဘယ္သူမွႀကိဳတဲ့လူမရွိ ဘူး၊ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လဲ ဒီျမိဳ ႕က ကဗ်ာဆရာျမတ္လိႈင္းကုိသိလားလို ႔ သိနိုင္ေလာက္ တဲ့လူေတြကုိ လိုက္ေ မးရတာေပါ့၊ ေနာက္မွ မင္းရုပ္ရွင္ ရံုစာေရးလုပ္ေနတာကုိသတိရျပီး၊ ရု ပ္ရွင္ရံုမန္ေနဂ်ာ ရံုးခန္းကုိ ဝင္ေမးၾကတယ္၊ မန္ေနဂ်ာလူဝဝႀကီးက ျမတ္လိႈင္းကုိေတြ႔ခ်င္ရင္ အရက္ဆို င္ေတြလိုက္ေမးတဲ့၊ ရယ္ျပီးေျပာတာ ၊ ငါတို႔လဲ ဘာဆက္ေမးရမွန္းမသိေတာ့ ဘူး၊ အဲဒီမွာ မင္းသူငယ္ခ်င္းက ငါတို ႔ကုိ ဒီလိုက္ပုိ႔ ေပးလို႔၊ မဟုတ္ ရင္ေတာ့ တညလုံးရြာလည္ျပီ” လို႔ ေျပာေနပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္လဲရယ္ေမာျပီ းေနလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လက္ထဲမွ ာကုိင္ထားတဲ့ ' အနုပဋိေလာမရုပ္ဝါဒ ” စာအုပ္ကုိၾကည့္ျပီး၊ ကုိယမုံ က အားတက္သေရာနဲ႔ ” ဒီစာအုပ္က သခင္ေ လးေမာင္ေရးတာ၊ ဆရာေအာင္ လင္းနဲ ႔ ဆရာျမသန္းတင့္ေရးထားတဲ့စာအုပ္ က ပုိဖတ္ရနားလည္တယ္” ဆိုျပီး ေျပာေ နပါတယ္။
အဲဒီညက ကဗ်ာေတြရြတ္ၾကေတာ့ ကုိေဇာ င္းထက္က ”ေျပးလမ္း” ဆိုတဲ႔ကဗ်ာကုိ ရြတ္ျပပါတယ္။ ဒီကဗ်ာ ကုိေရးျပီး ယူ လာတာလို႔ ကဗ်ာမရြတ္ခင္မွာေျပာပါ တယ္။
သဘာဝတရားဟာ
အစာရွာေနတဲ့သိန္းငွက္တစ္ေကာင္လို
ကမၻာေျမကုိအုပ္ခ်ထားလိုက္ရဲ႕။
အဲဒီ၊ မြဲျပာျပာသိန္းငွက္ရဲ႕
မည္းနက္တဲ့အေတာင္တဖက္ေအာက္မွာ
ငါဟာ…
ေျမကမၻာရဲ႕သန္းတစ္ကာင္အျဖစ္
ေလာကကုိခ်စ္ခဲ့။
ကဗ်ာဆရာေဇာင္းထက္ရဲ႕ကဗ်ာရြတ္သံ ကုိ ျပန္ၾကားေနရတုန္းပါ။ ဒီေလာ ကႀကီးကုိ သူတကယ္ခ်စ္ခဲ့တာ ပါ။ ျမန္ မာျပည္ကုိလည္း ခ်စ္ခဲ့တာပါ။ သူနဲ ႔ ကြ်န္ေတာ္က ရန္ကုန္စာေပေလာကကုိေ ရာက္တိုင္းဆုံေတြ႔ခဲ့ ၾကတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ကုိေဇာင္းထက္က ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ ျမန္မာစာက်ဴတာတေယာက္ျ ဖစ္ေနတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ခင္ေမာင္ရီ(တင္ေအး)နဲ႔ ေဇာ္ေအာင္ (ညိဳထြန္း)တို႔က ကုိေဇာင္းထက္ရဲ ႕တပည့္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ ၈၈ လူ ထုအေရးေတာ္ပုံ ကာလ မွာ ကုိေဇာင္း ထက္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ဆရာ မ်ားသမဂၢ မွာ အတြင္းေရးမွဴးတာဝန္ယူတယ္။ စစ္ အစုိးရက တိုင္းျပည္အာဏာသိမ္းလို က္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ ေတာ္ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ကုိေဇာင္းထက္နဲ႔ပုိတြဲျ ဖစ္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ညေတြမွာ သူ႔အိမ္ ကုိလိုက္အိပ္ျဖစ္ခဲ့ တယ္။တခ်ဳိ႕ညေတြမွာေတာ့ ကာဗ်ဴးအမိန္႔ထုတ္ထာ းေတာ့ သူ႔အိမ္ကုိျပန္ခ်ိန္မရလို ႔ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ျခံ ကုိေက်ာ္ဝင္ၿပီး ေတာင္ငူေဆာင္မွာ ဝင္အိပ္ခဲ ့ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူတြဲေနျဖစ္တဲ့အခ်ိ န္မွာ သူ႔အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ကြဲေနပါၿပီ။ သူရဲ႕ရုပ္ရည္က အေတာ္ၾကည့္ေကာ င္း ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ျမန္မာစာေက်ာ င္းသူေတြက သူ႔ကုိေရ လာေျမာင္းေပး လုပ္ေနေပမယ့္ သူကေတာ့ သူ႔ အမ်ိဳး သမီးအေၾကာင္းကုိပဲ ရင္ဖြင့္ျပေ နပါေတာ့တယ္။ သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္အင္း လ်ားကန္ေဘာင္က အေၾကာ္တဲ ဆိုင္ေလးေတြမွာ ညေနဖက္ေတြ ထိုင္ျဖစ္ခဲ ႔ၾကတယ္။ အေၾကာ္ဆိုင္ကေရေႏြးၾကမ္း အုိးထဲမွာ အရက္ျဖဴ ထည့္ၿပီး အေၾကာ္ နဲ႔ထိုင္ေသာက္ၾကတယ္။
အေၾကာ္ဆိုင္ ရွင္ေတြ ကလည္း ကုိေဇာင္းထက္ကုိခ် စ္ခင္ေနၾကေတာ့ သူလုပ္ခ်င္တာေတြကုိ လိုက္ေလ်ာည ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကအင္းလ်ားကန္ေဘာင္ေပၚက အေၾကာ္ဆို င္ေတြမွာ အရက္မေရာင္းရအမိန္႔ထုတ္ ထားတဲ့အခ်ိန္ပါ။ အင္းလ်ားကန္ေစာ င္းမွာအရက္ထိုင္ေသာက္တိုင္း သူ ႔အမ်ဳိးသမီးမဝါကုိ လြမ္းတဲ့ အေၾကာင္းေတြကုိ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ လြ မ္းျပေနပါေတာ့တယ္။ သူ႔သားငယ္ေလးႏွ စ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ သာလြန္ေဇာင္းထက္ နဲ႔ အေနာ္ရထာေဇာင္းထက္အေၾကာင္းေ တြလဲ အျမဲေျပာျပေနတတ္ပါတယ္။
သာလြ န္ေဇာင္းထက္ကုိေက်ာင္းစအပ္ေတာ့ ကေလးေတြေျပာတဲ့နာမယ္ကုိ ဆရာမကေနာ က္ေနတယ္ထင္ ခဲ့တာေတြ၊ ဆရာမက ကေလးေ တြရဲ႕နာမယ္ သာလြန္ေဇာင္းထက္နဲ႔ အေ နာ္ရထာေဇာင္းထက္ဆိုတဲ့နာ မယ္ကုိ မယုံလို႔သူ႔ကုိျပန္ေမးခိုင္းေတာ့ မာကုိပုိလိုကုိကုိလို႔ေျပာလိုက္ ကြာဆိုျပီး ရယ္ေမာေျပာခဲ့တာေတြ။
အခုျပန္သတိရေနမိတယ္။
အမွန္တကယ္က အရက္ကုိသူႀကိဳက္လို ႔ေသာက္ေနတာထက္၊ သူအထီးက်န္ေနလို ႔ေသာက္ျဖစ္ေနတာ ပုိမ်ားလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ သူအရက္ေသာက္ျပီးရင္ မ် က္ႏွာ နီရဲလာတတ္တယ္။ ေသာက္တဲ့အခ်ိ န္တိုင္းလိုလို ေသြးတက္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ သူဗီဒီယုိေလာကထဲကုိေရာက္သြာ းပါတယ္။
ဇာတ္မင္းသားမႏၱေလးသိန္းေ ဇာ္ရဲ႕ ေခၚယူတိုက္တြန္းတာေၾကာင့္ ကုိသိန္းေဇာ္မင္းသားလုပ္တဲ့ ဗီ ဒီယုိကား ေတြမွာ ကုိေဇာင္းထက္က ဒု တိယမင္းသားအျဖစ္ နာမယ္ႀကီးကားေတြ ရိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာတကၠသုိလ္ ဘုန္း နိုင္ ဝတၳဳေတြ၊ ဆရာျငိမ္းေက်ာ္ဝတၳဳေ တြပါ။
ေနာက္ သူ႔ကုိရန္ကုန္တကၠသုိလ္ကေ နျမစ္ႀကီးနားတကၠသုိလ္ကုိ ေျပာင္းေ ရႊ႕လိုက္ရပါတယ္။ ၈၈ လူထုအေရးေတာ္ ပုံမွာ တကၠ သုိလ္ဆရာမ်ားသမဂၢရဲ ႕အတြင္းေရးမွဴးတာဝန္ယူခဲ့တာကုိ စစ္အစုိးရကအညိွဳးထားျပီး အေဝးႀကီ းကုိ ပုိ႔လိုက္တာပါ။ ျမစ္ႀကီးနား မွာကလည္း အလြန္ေအးတဲ့ရာသီဒဏ္ရယ္၊ အထီးက်န္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈဒဏ္ရယ္၊ စစ္အစုိးရရဲ႕အညိွဳး ထားမႈဒဏ္ရယ္ေ ပါင္းျပီး အရက္ဒဏ္ေတြကုိခံလိုက္ ရတာပါပဲ။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူခ်စ္ တဲ့ျမန္မာျပည္၊ သူခ်စ္တဲ့အနုပညာ နယ္နဲ႔ သူခ်စ္ တဲ့သူ႔မိသားစုကုိ ခြဲ ခြာသြားခဲ့ ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ေထာင္ ထဲကုိေရာက္သြားတဲ့ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္က သူ နဲ႔ေနာက္ဆုံးေတြ႔ဆုံျခင္းပါ။ ကြ် န္ေတာ္ ေထာင္က လြတ္လာ နိုင္ေပမယ့္၊ သူနဲ႔မေတြ႔ဆုံနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေ လာကႀကီးမွာ လူေသသြားေပမယ့္ နာမယ္ မေသတဲ့အထဲမွာ ကဗ်ာဆရာ ေဇာင္းထက္ ပါေ နပါလိမ့္မယ္။
ေျပးစမ္း ေျပးစမ္း
အသက္ရႈသံေတြကုိေက်ာပုိးရင္း
ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းဆံစေတြကုိတြယ္ ဖက္ရင္း
ဘီးစိပ္က်ဥ္းက်ဥ္းရဲ႕ၾကားမွာ
ေျပးစမ္း ေျပးစမ္း။
… … … … …
ေရတြင္းဆုိးႏႈတ္ခမ္းမွာ
ဒုကၡဆိုတဲ့ဘီးစိပ္မြဲမြဲေတြဟာ
ကမၻာအေရခြံလႊာကုိျခစ္ဆြဲ
ကဲ ေျပးလိုက္စမ္း သန္းတစ္ေကာင္။
သံသရာေျပးလမ္းေပၚက အနုပညာသန္းတစ္ေ ကာင္ေရ။ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နယ္ေျမကုိေ ရာက္ေအာင္ ေျပးလိုက္ စမ္းပါလို႔ေအာ္ေျပာလိုက္မိပါတယ္။
ျမတ္လိႈင္း
+ ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္
အမွတ္ ၁၀၉၁ ဒီဇင္ဘာ ၂၀ ရက္၊ ၂၀၁၈ မွ .....
Comments
Post a Comment