သစ္ခက္သံလြင္ ကဗ်ာနယ္ေရးရာ- ျမတ္လိႈင္း ၏ သံသရာေျပးလမ္းေပၚကအနုပညာသန္းတစ္ေကာင္ (ကဗ်ာဆရာေဇာင္းထက္)

သံသရာေျပးလမ္းေပၚကအနုပညာသန္းတစ္ေကာင္
(ကဗ်ာဆရာေဇာင္းထက္)
ျမတ္လိႈင္း
(သစ္ခက္သံလြင္) ဒီဇင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၈

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ကာလမ်ားက ေကာင္းကင္ႀကီးဟာ အခုအခ်ိန္မွာလည္း ဒီအတိုင္းတည္ရွိေနပါတယ္။ တည္ျမဲတည္ရွိေနတဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္ကေျမျပင္ကလည္း မေျပာင္းမလဲ တည္ရွိေနတုန္းပါ။ ေျပာင္းလဲခဲ့တာေတြကေတာ့အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ ေကာင္းကင္ေအာက္ကေျမျပင္ေပၚမွာျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ရုပ္ေတြနာမ္ေတြ ေျပာင္းလဲမႈေတြရွိေနတာ သဘာဝတရားတခုပါ။ ဒီသဘာဝတရားကုိ ဘယ္အရာမွ မလြန္ ဆန္နိုင္ပါဘူး။ ရုပ္နာမ္အရာဝတၳဳတမွာ ရွိေနတဲ့သက္တမ္းက သတ္မွတ္ထားျပီးျဖစ္ေနပါတယ္။ 
 
ရုပ္နဲ႔နာမ္ယွဥ္တြဲျဖစ္ေပၚေနတဲ့သက္ရွိေတြကုိၾကည့္လိုက္ရင္ ရုပ္ဆိုတာကနာမ္ထက္ ပုိအပ်က္ျမန္တတ္ပါ တယ္။ ရုပ္တခု (သုိ႔မဟုတ္) ဘဝ တခုပ်က္သြားျပီး ေနာက္ဘဝတခုကုိေျပာင္းလဲျဖစ္တည္ေနခဲ့ရင္လည္း တည္ရွိခဲ့တဲ့နာမ္က ဆက္ရွင္သန္ေနတာေတြေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူတေယာက္ ရုပ္ေသသြား ေပမယ့္ နာမယ္ဆိုတဲ့နာမ္မေသပဲ ဆက္ရွင္သန္ေနတာေတြရွိပါတယ္။ လူေသေပမယ့္ နာမယ္မေသဘူး ဆိုတဲ့စကားေတြ၊ မွတ္တမ္းစာေတြ၊ သမိုင္းေတြဟာ ေခတ္တိုင္းမွာ ရွိေနမွာပါပဲ။

လက္ရွိရွင္သန္ေနတဲ႔လူေတြမွာအတိတ္ကာလေတြရွိေနသလို ရုပ္ဘဝေသဆုံးေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့လူေတြ မွာ သူတည္ရွိရွင္သန္ခဲ့တဲ့အတိတ္ေတြ က်န္ေနရစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုကြ်န္ေတာ္ေတြးေနမိတာက ေကာင္းကင္ တခုထဲေအာက္က ေျမျပင္ေပၚမွာရွင္သန္ခဲ့ဖူးတဲ့ လူတေယာက္အေၾကာင္းပါ။

သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ဆုံးေတြ႔ဆုံခဲ့တာ လြန္႔ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ကာလကပါ။
 
သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေတြ႔ဆုံခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ကာလေလးဟာ ေျခာက္ႏွစ္ ခုႏွစ္ႏွစ္တာ ကာလတိုကေလးပါပဲ။ ကာလတိုေလးဆိုေပမယ့္ သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈဟာ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းရွိခဲ့ပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ တူညီတဲ့ခံယူခ်က္ ေတြ၊ မ်ွေ၀တတ္တဲ႔ခံစားမႈေတြ အေတာ္နီးစပ္ခဲ႔ၾကတဲ႔အတြက္ ပုိျပီးရင္းႏွီးမႈကုိ တမင္မဖန္တီးလိုက္ရပဲ သူ႔အလိုလိုျဖစ္တည္ခဲ႔ၾကပါတယ္

သူဆိုတာက တကၠသုိလ္ကျမန္မာစာနည္းျပ လူငယ္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကုိဇင္ေဝ(သုိ႔မဟုတ္) ကဗ်ာဆရာ ေဇာင္းထက္ပါ။ သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္စေတြ႔တာကုိ မွတ္မိသေလာက္ျပန္ေျပာရမယ္ဆိုရင္....။

ကြ်န္ေတာ္ကဗ်ာေတြေရးခါစ ၁၉၈၅/၈၆ ခုႏွစ္ေလာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေနထိုင္တဲ့ မအူပင္ျမိဳ႕ကုိ အလည္လာတဲ့ညမွာ စတင္ေတြ႔ဆုံခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမနက္ကတည္းက ေျမာင္းျမျမိဳ႕မွာေနတဲ့ ေနာင္ေတာ္ ကဗ်ာဆရာေအာင္ေဝးက မအူပင္ၿမိဳ႕ကုိႀကိဳေရာက္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မအူပင္ကလူငယ္ကဗ်ာဆရာ ေတြနဲ႔ ကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲေလးတခုလုပ္ဖို႔ပါ။ ညေနၾကရင္ ရန္ကုန္ကလူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြေရာက္လာလိမ့္ မယ္လို႔ အစ္ကုိေအာင္ေဝးကေျပာျပထားပါတယ္။ 
 
ကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲေတြကုိ မဆလအစုိးရလက္ထက္မွာ တရားဝင္ခြင့္မျပဳထားပါဘူး။ နီးစပ္ရာစုေဝးၿပီး တိတ္ တဆိတ္ကဗ်ာရြတ္ပြဲေလးေတြ လုပ္ေနရတဲ့အခ်ိန္ ကာ လပါ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲ ေလးေတြမွာ မဆလအာဏာရွင္တပါတီကုိေတာ္လွန္နိုင္ဖို႔ တိတ္တဆိတ္ေဆြးေႏြးခဲ႔ၾကတာပါ။

အဲဒီညက မအူပင္မွာအစ္ကုိႀကီးတေယာက္လိုျဖစ္တဲ့ ကုိဘုိေအး(ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေရႊလူ မအူပင္) ရဲ႕အိမ္ မွာ ကဗ်ာရြတ္ၾကမလို႔စီစဥ္ထားၾကပါတယ္။ ကုိဘိုေအးဟာ ၿမိဳ႕နယ္ေကာင္စီဝင္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ကြ်န္ ေတာ္နဲ႔ ကုိဘိုေအးက ညီအစ္ကုိလိုရင္းႏွီးခဲ့ၾကသလို ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကုိလည္း သိေနခဲ့ပါတယ္။

သူကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဖေတြ ဦးေလးေတြရဲ႕တပည့္အရင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဖနဲ႔ဦးေလးေတြက မအူပင္မွာ ”သစၥာ” စာဖတ္ခန္းကုိ ထူေထာင္ခဲ႔ၾကျပီး ေနာက္ကြန္ျမဴနစ္စာဖတ္ခန္းဆိုျပီး အပိတ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကုိဘိုေအးကအပိတ္ခံလိုက္ရတဲ့စာဖတ္ခန္းက စာေပေတြေလ့လာခဲ႔တဲ့ စိတ္ဓာတ္အေျခခံက ရွိေနပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔မအူပင္လူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔ ေနာင္ေတာ္ကဗ်ာဆရာေအာင္ေဝးတို႔ ကဗ်ာရြတ္ပြဲစတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္ကကဗ်ာဆရာေတြမေရာက္လာၾကေသးပါဘူး။ ရန္ကုန္မအူပင္သေဘာၤက ေနာက္က် ေနတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကုိဘိုေအးအိမ္တံခါးကုိပိတ္ျပီး ကဗ်ာရြတ္တဲ႔အခါရြတ္ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါေဆြးေႏြးနဲ႔ ည ၉ နာရီေက်ာ္လာတဲ့အခါမွ ရန္ကုန္ကလူငယ္ကဗ်ာဆရာႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ 
 
သူတို႔က ကုိေဇာင္းထက္နဲ႔ ကုိယမုံတို႔ပါ။ ေရာက္လာတဲ့သူႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကုိ ကုိေအာင္ေဝးက မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လဲ ဝမ္းသာအားရ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္ၾကပါတယ္။

အဲဒီမွာကုိေဇာင္းထက္က ကြ်န္ေတာ့္ကုိၾကည့္ျပီး ”ျမတ္လိႈင္းရာ၊ သေဘာၤဆိပ္ကတက္လာေတာ့ ငါတို႔ကုိ ဘယ္သူမွႀကိဳတဲ့လူမရွိဘူး၊ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လဲ ဒီျမိဳ႕က ကဗ်ာဆရာျမတ္လိႈင္းကုိသိလားလို႔ သိနိုင္ေလာက္ တဲ့လူေတြကုိ လိုက္ေမးရတာေပါ့၊ ေနာက္မွ မင္းရုပ္ရွင္ရံုစာေရးလုပ္ေနတာကုိသတိရျပီး၊ ရုပ္ရွင္ရံုမန္ေနဂ်ာ ရံုးခန္းကုိ ဝင္ေမးၾကတယ္၊ မန္ေနဂ်ာလူဝဝႀကီးက ျမတ္လိႈင္းကုိေတြ႔ခ်င္ရင္ အရက္ဆိုင္ေတြလိုက္ေမးတဲ့၊ ရယ္ျပီးေျပာတာ၊ ငါတို႔လဲ ဘာဆက္ေမးရမွန္းမသိေတာ့ဘူး၊ အဲဒီမွာ မင္းသူငယ္ခ်င္းက ငါတို႔ကုိ ဒီလိုက္ပုိ႔ ေပးလို႔၊ မဟုတ္ရင္ေတာ့ တညလုံးရြာလည္ျပီ” လို႔ ေျပာေနပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္လဲရယ္ေမာျပီးေနလိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လက္ထဲမွာကုိင္ထားတဲ့ ' အနုပဋိေလာမရုပ္ဝါဒ ” စာအုပ္ကုိၾကည့္ျပီး၊ ကုိယမုံက အားတက္သေရာနဲ႔ ” ဒီစာအုပ္က သခင္ေလးေမာင္ေရးတာ၊ ဆရာေအာင္ လင္းနဲ႔ ဆရာျမသန္းတင့္ေရးထားတဲ့စာအုပ္က ပုိဖတ္ရနားလည္တယ္” ဆိုျပီး ေျပာေနပါတယ္။

အဲဒီညက ကဗ်ာေတြရြတ္ၾကေတာ့ ကုိေဇာင္းထက္က ”ေျပးလမ္း” ဆိုတဲ႔ကဗ်ာကုိရြတ္ျပပါတယ္။ ဒီကဗ်ာ ကုိေရးျပီး ယူလာတာလို႔ ကဗ်ာမရြတ္ခင္မွာေျပာပါတယ္။

သဘာဝတရားဟာ
အစာရွာေနတဲ့သိန္းငွက္တစ္ေကာင္လို
ကမၻာေျမကုိအုပ္ခ်ထားလိုက္ရဲ႕။

အဲဒီ၊ မြဲျပာျပာသိန္းငွက္ရဲ႕
မည္းနက္တဲ့အေတာင္တဖက္ေအာက္မွာ
ငါဟာ…
ေျမကမၻာရဲ႕သန္းတစ္ကာင္အျဖစ္
ေလာကကုိခ်စ္ခဲ့။

ကဗ်ာဆရာေဇာင္းထက္ရဲ႕ကဗ်ာရြတ္သံကုိ ျပန္ၾကားေနရတုန္းပါ။ ဒီေလာကႀကီးကုိ သူတကယ္ခ်စ္ခဲ့တာ ပါ။ ျမန္မာျပည္ကုိလည္း ခ်စ္ခဲ့တာပါ။ သူနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က ရန္ကုန္စာေပေလာကကုိေရာက္တိုင္းဆုံေတြ႔ခဲ့ ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကုိေဇာင္းထက္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ျမန္မာစာက်ဴတာတေယာက္ျဖစ္ေနတယ္။ 
 
ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ခင္ေမာင္ရီ(တင္ေအး)နဲ႔ ေဇာ္ေအာင္(ညိဳထြန္း)တို႔က ကုိေဇာင္းထက္ရဲ႕တပည့္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ေနာက္ ၈၈ လူထုအေရးေတာ္ပုံ ကာလ မွာ ကုိေဇာင္းထက္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ဆရာ မ်ားသမဂၢမွာ အတြင္းေရးမွဴးတာဝန္ယူတယ္။ စစ္အစုိးရက တိုင္းျပည္အာဏာသိမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ ေတာ္ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ကုိေဇာင္းထက္နဲ႔ပုိတြဲျဖစ္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ညေတြမွာ သူ႔အိမ္ကုိလိုက္အိပ္ျဖစ္ခဲ့ တယ္။တခ်ဳိ႕ညေတြမွာေတာ့ ကာဗ်ဴးအမိန္႔ထုတ္ထားေတာ့ သူ႔အိမ္ကုိျပန္ခ်ိန္မရလို႔ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ျခံ ကုိေက်ာ္ဝင္ၿပီး ေတာင္ငူေဆာင္မွာ ဝင္အိပ္ခဲ့ရတယ္။

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔သူတြဲေနျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ကြဲေနပါၿပီ။ သူရဲ႕ရုပ္ရည္က အေတာ္ၾကည့္ေကာင္း ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ျမန္မာစာေက်ာင္းသူေတြက သူ႔ကုိေရ လာေျမာင္းေပးလုပ္ေနေပမယ့္ သူကေတာ့ သူ႔ အမ်ိဳးသမီးအေၾကာင္းကုိပဲ ရင္ဖြင့္ျပေနပါေတာ့တယ္။ သူနဲ႔ကြ်န္ေတာ္အင္းလ်ားကန္ေဘာင္က အေၾကာ္တဲ ဆိုင္ေလးေတြမွာ ညေနဖက္ေတြ ထိုင္ျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္။ အေၾကာ္ဆိုင္ကေရေႏြးၾကမ္းအုိးထဲမွာ အရက္ျဖဴ ထည့္ၿပီး အေၾကာ္နဲ႔ထိုင္ေသာက္ၾကတယ္။

အေၾကာ္ဆိုင္ရွင္ေတြ ကလည္း ကုိေဇာင္းထက္ကုိခ်စ္ခင္ေနၾကေတာ့ သူလုပ္ခ်င္တာေတြကုိ လိုက္ေလ်ာည ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကအင္းလ်ားကန္ေဘာင္ေပၚက အေၾကာ္ဆိုင္ေတြမွာ အရက္မေရာင္းရအမိန္႔ထုတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ပါ။ အင္းလ်ားကန္ေစာင္းမွာအရက္ထိုင္ေသာက္တိုင္း သူ႔အမ်ဳိးသမီးမဝါကုိ လြမ္းတဲ့ အေၾကာင္းေတြကုိ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေအာင္ လြမ္းျပေနပါေတာ့တယ္။ သူ႔သားငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ သာလြန္ေဇာင္းထက္နဲ႔ အေနာ္ရထာေဇာင္းထက္အေၾကာင္းေတြလဲ အျမဲေျပာျပေနတတ္ပါတယ္။

သာလြန္ေဇာင္းထက္ကုိေက်ာင္းစအပ္ေတာ့ ကေလးေတြေျပာတဲ့နာမယ္ကုိ ဆရာမကေနာက္ေနတယ္ထင္ ခဲ့တာေတြ၊ ဆရာမက ကေလးေတြရဲ႕နာမယ္ သာလြန္ေဇာင္းထက္နဲ႔ အေနာ္ရထာေဇာင္းထက္ဆိုတဲ့နာ မယ္ကုိမယုံလို႔သူ႔ကုိျပန္ေမးခိုင္းေတာ့ မာကုိပုိလိုကုိကုိလို႔ေျပာလိုက္ကြာဆိုျပီး ရယ္ေမာေျပာခဲ့တာေတြ။
အခုျပန္သတိရေနမိတယ္။
 
အမွန္တကယ္က အရက္ကုိသူႀကိဳက္လို႔ေသာက္ေနတာထက္၊ သူအထီးက်န္ေနလို႔ေသာက္ျဖစ္ေနတာ ပုိမ်ားလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ သူအရက္ေသာက္ျပီးရင္ မ်က္ႏွာ နီရဲလာတတ္တယ္။ ေသာက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းလိုလို ေသြးတက္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္ သူဗီဒီယုိေလာကထဲကုိေရာက္သြားပါတယ္။ 
 
ဇာတ္မင္းသားမႏၱေလးသိန္းေဇာ္ရဲ႕ ေခၚယူတိုက္တြန္းတာေၾကာင့္ ကုိသိန္းေဇာ္မင္းသားလုပ္တဲ့ ဗီဒီယုိကား ေတြမွာ ကုိေဇာင္းထက္က ဒုတိယမင္းသားအျဖစ္ နာမယ္ႀကီးကားေတြရိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာတကၠသုိလ္ ဘုန္းနိုင္ ဝတၳဳေတြ၊ ဆရာျငိမ္းေက်ာ္ဝတၳဳေတြပါ။
ေနာက္ သူ႔ကုိရန္ကုန္တကၠသုိလ္ကေနျမစ္ႀကီးနားတကၠသုိလ္ကုိ ေျပာင္းေရႊ႕လိုက္ရပါတယ္။ ၈၈ လူထုအေရးေတာ္ပုံမွာ တကၠ သုိလ္ဆရာမ်ားသမဂၢရဲ႕အတြင္းေရးမွဴးတာဝန္ယူခဲ့တာကုိ စစ္အစုိးရကအညိွဳးထားျပီး အေဝးႀကီးကုိ ပုိ႔လိုက္တာပါ။ ျမစ္ႀကီးနားမွာကလည္း အလြန္ေအးတဲ့ရာသီဒဏ္ရယ္၊အထီးက်န္တဲ့ စိတ္ခံစားမႈဒဏ္ရယ္၊ စစ္အစုိးရရဲ႕အညိွဳး ထားမႈဒဏ္ရယ္ေပါင္းျပီး အရက္ဒဏ္ေတြကုိခံလိုက္ရတာပါပဲ။ 
 
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူခ်စ္တဲ့ျမန္မာျပည္၊ သူခ်စ္တဲ့အနုပညာနယ္နဲ႔ သူခ်စ္ တဲ့သူ႔မိသားစုကုိ ခြဲခြာသြားခဲ့ ပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ေထာင္ထဲကုိေရာက္သြားတဲ့ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္က သူနဲ႔ေနာက္ဆုံးေတြ႔ဆုံျခင္းပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ေထာင္က လြတ္လာ နိုင္ေပမယ့္၊ သူနဲ႔မေတြ႔ဆုံနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေလာကႀကီးမွာ လူေသသြားေပမယ့္ နာမယ္မေသတဲ့အထဲမွာ ကဗ်ာဆရာ ေဇာင္းထက္ ပါေနပါလိမ့္မယ္။

ေျပးစမ္း ေျပးစမ္း
 အသက္ရႈသံေတြကုိေက်ာပုိးရင္း
 ေမ်ွာ္လင့္ျခင္းဆံစေတြကုိတြယ္ဖက္ရင္း
 ဘီးစိပ္က်ဥ္းက်ဥ္းရဲ႕ၾကားမွာ
 ေျပးစမ္း ေျပးစမ္း။
 …  … … … …
 ေရတြင္းဆုိးႏႈတ္ခမ္းမွာ
 ဒုကၡဆိုတဲ့ဘီးစိပ္မြဲမြဲေတြဟာ
 ကမၻာအေရခြံလႊာကုိျခစ္ဆြဲ
 ကဲ  ေျပးလိုက္စမ္း သန္းတစ္ေကာင္။

သံသရာေျပးလမ္းေပၚက အနုပညာသန္းတစ္ေကာင္ေရ။ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နယ္ေျမကုိေရာက္ေအာင္ ေျပးလိုက္ စမ္းပါလို႔ေအာ္ေျပာလိုက္မိပါတယ္။

ျမတ္လိႈင္း
+ ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္ အမွတ္ ၁၀၉၁ ဒီဇင္ဘာ ၂၀ ရက္၊ ၂၀၁၈ မွ .....

Comments