သစ္ခက္သံလြင္ ကဗ်ာသုံးသပ္ခ်က္၊ ကိုႏိုင္း၏ " ကုိယ္တိုင္ခံစားမိေသာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ား "

ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၃၆ )

ကုိယ္တိုင္ခံစားမိေသာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ား
ကိုႏိုင္း
(သစ္ခက္သံလြင္)၊ ႏိုဝင္ဘာ ၅၊ ၂၀၁၇



ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေမ်ွာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာစာေပေလာကႀကီးဟာ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ခဲ့ပါျပီ။

အခုဆိုရင္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာေအာင္မက်င္းပနိုင္ခဲ့တဲ့ စာေပညီလာခံႀကီးကုိလည္း က်င္းပေတာ့မွာပါ။ လြတ္လပ္တဲ့ စာေရးဆရာေတြဦးေဆာင္မယ့္ ျမန္မာစာေပေလာကႀကီး ေပၚေပါက္လာေတာ့မွာပါ။

အေတြးအေခၚေတြ၊ အယူအဆေတြလည္း လြတ္လပ္မယ္လို႔ထင္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ပ်က္စရာေလး ေတြေတာ့ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ကလူေဟာင္းေတြ၊ အေတြးအေခၚေဟာင္းေတြ၊ စစ္အာ ဏာရွင္ေခတ္က ဒီမိုကေရစီကုိဆန္႔က်င္ခဲ့သူေတြ၊ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားဟန္ေဆာင္ျပီး စစ္အာဏာ ရွင္ေခတ္ကလူေဟာင္းေတြနဲ႔ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနတဲ့လူေတြ၊ စာေရး ဆရာ/ကဗ်ာဆရာျဖစ္ျပီလို႔ မိမိ ကုိယ္ကုိယ္အထင္ေရာက္ေနျပီး ပြဲေပါင္းစုံကုိတက္ျပေနတဲ႔လူေတြ၊ တာဝန္ယူမႈ တာဝန္ခံမႈမရွိပဲ ေခါင္းမခံ ခ်င္ပဲနဲ႔ေခါင္း ေဆာင္လုပ္ခ်င္တဲ့လူေတြ၊ ေရာေႏွာပါ၀င္ေနတာကုိေတြ႔ရေတာ့ စိတ္ပ်က္ရပါတယ္။ ဒါေပါ့ေလဆိုျပီး စိတ္ေျဖလိုက္ရတာပါပဲ။

အခု အမ်ဳိးသား စာေပဆုေတြထြက္လာေတာ့ ျမန္မာစာေပေလာကဟာ တကယ္ေျပာင္းလဲလာခဲ့ၿပီလို႔ ခံစားၾကည္နူးျဖစ္ရပါတယ္။

ဒီႏွစ္အမ်ဳိးသားစာေပဆုေတြက စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းတယ္ေလ။ စာေရးဆရာညီပုေလးဆိုရင္ အရင္ ေခတ္ကအတိုင္းဆို သူ႔တသက္လုံး အမ်ဳိးသားစာေပဆု ရေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ကုိခါး (ကြမ္း ျခံကုန္း) နဲ႔ ယမင္းျမတ္ေအးတို႔လည္း ဒီလိုပါပဲ။ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားစရာ၊ ၾကည္နူးစရာအေကာင္းဆုံးက ေတာ့ ကုိေရြးရဲ႕ေခတ္ေပၚကဗ်ာစာအုပ္ကုိ ဆုေပးလိုက္တာပါပဲ။ 

အခုအခ်ိန္မွာ ရသစာေပက်ရံႈးေနျပီဆိုေပမယ့္၊ ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာကေတာ့ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္လာတယ္လို႔ ဆိုရ မွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာတိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးလာတယ္လို႔ဆိုရမယ့္အခ်ိန္မွာလည္း ေခတ္ေပၚကဗ်ာ စာ အုပ္ေတြဟာ မေရာင္းရဆုံးအေျခအေနမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒီလိုေခတ္ႀကီးမွာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာစာအုပ္ေတြကုိ သာမန္ျပည္သူေတြစိတ္ဝင္စားလာေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔လိုအပ္ေနပါျပီ။ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ခက္ခဲစြာ ႀကိဳးစား ရဦးမွာပါ။

ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ကေတာ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကုိ ျပည္သူေတြစိတ္ပါဝင္စားလာေအာင္ တတ္နိုင္တဲ့ ဘက္က ႀကိဳးစားေနမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ခံစားမိတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြဟာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာအျဖစ္ အတတ္ ပညာနဲ႔ခံစားမႈရသကုိ ျပည့္စုံေအာင္ ေပးနိုင္ခ်င္မွေပးနိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာတပုဒ္အေနနဲ႔ သူျဖတ္ သန္းေနတဲ့ေခတ္အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ေဖာ္ျပေနၾကပါတယ္။

ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕အတတ္ပညာထက္ ျပည္သူေတြခံစား နားလည္မႈကုိ အေလးထားမွသာ ျပည္သူေတြပုိျပီး စိတ္ပါဝင္စားလာၾကမယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ အတတ္ပညာကုိလည္း ျပည္သူေတြနားလည္လာနိုင္ သေလာက္ နားလည္လာေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔အတြက္လည္း တျဖည္းျဖည္းဆြဲေဆာင္စည္းရံုးသြားရမွာပါ။

အခုလည္း ကြ်န္ေတာ္ခံစားမိတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာတပုဒ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူ လုိက္ပါခံစားၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

ေခတ္တေခတ္ထဲက ကြဲျပားေနတဲ့လူေတြကုိေရးဖြဲ႔ထားပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကုိေတာ့ မိုးမခမီဒီယာအြန္လိုင္း ေပၚက ကဗ်ာဆရာ ကမ္လူေ၀းရဲ႕ “စိတ္က အခ်ဥ္တည္အိုးထဲေရာက္ေန” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာပါပဲ။

          ေနေရာင္ျခည္က စူးရွလြန္း မုန္းတယ္
         မိုးေရေတြက စုိစြတ္စြတ္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္
         အရာရာ ဖိႏွိပ္ခံတေယာက္ရဲ႕စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္မႈမ်ား။

         အဆင္မေျပပုံမ်ား
         စားလက္စ မုန္႔ပန္းကန္ထဲ ငွက္ခ်ီးပါခ်ခံလိုက္ရ။

         တုတ္နဲ႔တူတူ ရိုက္ခံရတုန္းက
         တုတ္သမားကုိ လက္ခ်ည္းသက္သက္ အာခံခဲ့ၾက
         သူလက္ထဲတုတ္ေရာက္သြားေလမွ
         ငါ့ကုိ သူက တုတ္နဲ႔ခ်သတဲ့
         သစၥာမဲ့မႈမ်ား သိကၡာကင္းမဲ့ပုံမ်ား။

         အေ၀းက တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလျပင္းေတြ
         ရဲတိုက္ထဲခိုလံႈခြင့္ရတဲ့ ခင္ဗ်ားစိတ္မဝင္စားဘူး
         ငါတို႔တဲအိမ္ေတြက မက်န္ေတာ့သေလာက္
         ေလျပင္းထဲမွာေပ်ာက္ရွ။

         မီးကေလာင္ေနတာ
         ခင္ဗ်ားက အေႏြးဓာတ္ရတယ္ဆို ေပ်ာ္ေနသလား
         မီးက ဘဝေတြကုိ ေလာင္ျမိဳက္ေနတာ
         နာနာက်င္က်င္ က်ိန္ဆဲသံေတြဟာ
         ခင္ဗ်ားရဲ႕ ညေတြဆီေရာက္လာဦးမွာ။

         အမဲသားတစ္ ရသြားတဲ့ေခြးတေကာင္က
         ငါ့ကုိေျပးလာျပီးေဟာင္
         အသားမွာ လူးထားတဲ့အဆိပ္က
         အစြမ္းမျပေသးခင္။

         ဘဝဟာ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေပမယ့္
         သစၥာတရားဟာ ငါ့ရဲ႕ဦးထိပ္ပန္ဆင္ရာ
         ထမင္းငတ္ေနတဲ့ ငနာကေျပာေနရဲ႕။

ဒီကဗ်ာကေတာ့ တကယ့္ကုိကဗ်ာဆရာရဲ႕စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္မႈကုိ ပြင့္က်လာတာေတြ႔ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ အနာခံတုန္းက အတူတူ ရုန္းကန္တြန္းလွန္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔အတြက္အခြင့္အေရး တစုံတရာ လက္ထဲေရာက္ တဲ့အခ်ိန္မွာ သစၥာမရွိေၾကာင္းကုိ ျပလိုက္တာပါပဲ။

အခုေခတ္ႀကီးမွာလည္း အနာခံခဲ့သူခ်င္းအတူတူ၊ အခြင့္အေရး တခု ရလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘဝေမ့သြားသူေတြကလည္း မ်ားေန တာကုိေတြ႔ေနရေတာ့။ တျခားလူေတြအတြက္ ပူေဆြးမႈေတြ aတာက္ေလာင္ေနတာကုိ မျမင္မသိနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အခြင့္အေရးဟာ အသုံးမျပဳတတ္ရင္ အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာ aကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူရတဲ့အခြင့္အေရးကုိ အခြင့္ထူးခံအျဖစ္ ထင္မွတ္မွားေနခဲ့ရင္ အဆိပ္လူးခံထားရတာကုိ မသိနိုင္aလာက္ေအာင္ ကန္းသြားနိုင္ပါတယ္။

ဒါေတြဟာလည္း လူ႔ေလာကႀကီးမွာ ေလာဘေတြ၊ ေမာဟေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာပါပဲ။ လူေတြအေနနဲ႔ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ဆာေလာင္ေနၾကရပါတယ္။ ေငြလား၊ သိကၡာလား၊ ဓမၼလား၊ အဓမၼလား၊ ၾကင္နာျခင္းလား၊ ရက္စက္ျခင္းလား၊ ခ်စ္ျခင္းလား၊ မုန္းတီးျခင္းလား တခုခုကုိေတာ့ ဆာေလာင္ေနၾကပါ တယ္။ ဒါကို သစ္ခက္သံလြင္ အြန္လိုင္းမီဒီယာ မွာ မိုးညျဖဴ(တြံေတး) က “ဆာေလာင္ျခင္း” ကုိ အခုလို ေရးဖြဲ႔သြားပါတယ္။

          ေလွာင္အိမ္ထဲကလြတ္တဲ့ငွက္တေကာင္လို
         ငါတို႔ဟာ အေတာင္ပံေတြစုံခဲ့
         ေျခဆန္႔ပ်ံသန္းေနရတဲ့ေဝဟင္ထဲ
         ေလာကဓံဟာၾကမ္းသလား
         ဒါလည္း ငါတို႔မသိခဲ့။

         ေက်ာက္ေပါက္မာေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာစာထက္မွာ
         ပ်ားပန္းခတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ဘဝေတြ
         ေဝဟင္ကုိၾကည့္ျပန္ေတာ့
         အိပ္တန္းပ်ံ ငွက္တအုပ္
         လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ နီယြန္မီးေရာင္စုံနဲ႔
         ညေနခင္းဟာ အေမာေဖာက္ေနေလရဲ႕။

         ငါတို႔ခုန္ခ်ခဲ့လိုက္တဲ့ေခ်ာက္ကမ္းဟာ
         ဘ၀ေတြတဖဲ့ဖဲ့ တအိအိျပိဳဆင္း
         ေရၾကည္ရာ ျမက္နုရာရွာေနဆဲအလင္းတန္းမွာ
         လိပ္တေကာင္လိုတြားသြားေနရ
         ဆင္ေျခေလ်ာမရွိတဲ့ေတာင္ကုန္းေတြလို
         ဒုတိယဘုရားသခင္ကုိမွ ကုိးကြယ္ေနၾက
         ဆာတယ္ ဆာတယ္၊ ဘာကုိဆာေလာင္ေနၾကတာလဲ
         ထမင္းဆာတာလား၊ ေရဆာတာလား
         ေလာဘ ေမာဟေတြလား
         ကုသုိလ္လား၊ အကုသုိလ္လား
         ငါတို႔ အေျဖရွာၾကည့္ေတာ့
         ဝိေရာဓိေတြထဲ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားခဲ့။

လူ႔ဘဝေတြဟာ စတင္ခ်ိန္ကေန ေနာက္ဆုံးခ်ိန္ထိ ဆာေလာင္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒီဆာေလာင္မႈကုိ အသိ တရားနဲ႔ ထိမ္းခ်ဳပ္ညွိႏိႈင္းနိုင္မွ လူတေယာက္အျဖစ္ေနရက်ဳိး နပ္ပါလိမ့္မယ္။ ေငြဆိုတဲ့ ဒုတိယဘုရားသခင္ ကုိပဲ ကုိးကြယ္ေနမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ဆုံးညေနခင္းဘဝ ဆည္းဆာ အခ်ိန္ေတြမွာ အေမာေဖာက္ေနတတ္ပါ တယ္။ ေငြဆိုတဲ့ဒုတိယဘုရားသခင္က ေတာင္းဆိုတာကုိခ်ည္းပဲသာလိုက္ေလ်ာေနမယ္ ဆိုရင္ ေလာဘ၊ ေမာဟ၊ ေဒါသမီးေတြေတာက္ေလာင္ေနျပီး ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ကုိ ေသာကမီးပူေလာင္ျခင္းေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရ ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ လူ႔ဘဝရွင္သန္တဲ့အေျခအေနမွာ အေျဖဆိုတာရွိေနျပီးသားပါ။ လူတေယာက္ခ်င္းရဲ႕ဆာေလာင္ေတာင္းဆိုမႈက ရပ္တည္လာမႈနဲ႔ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ကုိအေျဖ ေပးေနမွာပါ။ ဒီအေၾကာင္းကုိေသခ်ာစြာမသိရင္ေတာ့ ဝိေရာဓိေတြထဲမွာ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားပါလိမ့္မယ္။

တကယ္ေတာ့ လူ႔ေလာကထဲမွာလူေတြရဲ႕အျဖစ္ေတြဟာလည္း စက္ဝိုင္းလို လည္ပတ္ေနတာပါပဲ။ သံသရာေတြ တပတ္ျပီးတပတ္ လည္ပတ္ရင္း ၿပီးဆုံးသြားခဲ့တဲ့ ဘဝေတြမ်ားစြာ က်န္ေနရစ္ခဲ့ၿပီးပါျပီ။ ေရွ႕ ဆက္ရမယ့္သံသရာလမ္းမွာေတာ့ ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမယ္ဆိုတာ ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႔ ေနထိုင္နိုင္ဖို႔ လိုအပ္ ေနပါလိမ့္မယ္။ ဒါကုိကဗ်ာဆရာ ကုိက်ဴး ကစ္ခက္သံလြင္အြန္လိုင္းမီဒီယား မွ စက္၀ုိင္းဆိုတဲ့ ကဗ်ာ တပုဒ္ကုိေရးဖြဲ႔ ျပသြားပါတယ္။

         ျမင္ေနက်အရာေတြဟာ
         အသံထက္ျမန္တယ္
         ၾကားေနက်အရာေတြဟာ
         အျမင္ထက္ျမန္တယ္
         ဆိုေတာ့လည္း သည္သီခ်င္းဟာ ဆူညံလို႔
         ကားက တရွိန္ထိုးေမာင္းသြားတယ္
         ဆိုင္ကယ္လည္း ကဆုန္ေပါက္ေျပးသြားတယ္
         လမ္းဟာ ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ခဲ့ၿပီး
         ကုိယ့္မွာ စိတ္တျခား လူတျခား
         လမ္းေဘးမွာ တသံသရာလုံးမွားခဲ့ပုံ။

ေရွ႕ကုိေတာ့ ဘဝခရီးေတြ၊ သံသရာခရီးေတြ ဆက္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ျမင္ေနက်အရာေတြျမန္ေနတာ လား၊ တြန္႔ဆုတ္ေနတာလား။ သံသရာခရီးဆိုတာကေတာ့ အသံထက္ျမန္ေကာင္းျမန္လိမ့္မယ္။ အျမင္ ထက္လည္း ျမန္ေကာင္းျမန္ပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္ႀကီးကေတာ့ ေနာက္ ျပန္မဆုတ္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေန ရမလိုပါပဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ေခတ္ရဲ႕အေရြ႕ေနာက္ကုိလူေတြလိုက္ေနၾကတာမဟုတ္။ လူေတြအေပၚမွာ မူတည္ျပီး လူေတြရဲ႕အေရြ႕ေနာက္ကုိ ေခတ္ႀကီးက လိုက္ေနရတာပါ။ သံသရာဆိုတာ ခဏေလာက္ထား လိုက္ပါဦး။ ဒီလူေတြဒီေခတ္မွာရွင္သန္ ေနရတဲ့ဘဝခရီးဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ။ ဒီလူေတြဒီေခတ္ႀကီးကုိ ဘယ္ေလာက္ျမန္ေအာင္ေရြ႕နိုင္မွာလဲ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေမးခြန္း ထုတ္လိုက္မိတယ္။ 

အဲဒီအခါကဗ်ာဆရာ ဝင္းျမင့္ ရဲ႕”ဘယ္ေလာက္ေနမွာလဲ” ဆိုတဲ့ကဗ်ာကုိ ေျပး အမွတ္ရလိုက္မိတယ္။

         တစ္လကုိ
         တစ္လကထားခဲ့တာေပါ့။

         တစ္ႏွစ္ကုိ
         တစ္ႏွစ္က ပစ္ခဲ့တာေပါ့။

         အခ်ိန္ဟာ
         ငါတို႔နဲ႔ နီးနီးေလး။

         ဘာေၾကာင့္
         တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္က ေသြးႀကီးႀကီး။

         ေစ်းနဲ႔လည္းနီးတယ္
         ဘုရားေက်ာင္းကန္နဲ့လည္းနီးတယ္
         သခ်ဳႋင္းနဲ႔လည္းနီးတယ္။

ကဗ်ာဆရာေျပာသလို ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလုံးဟာလည္း ေခတ္ႀကီးကုိသြားမယ့္ခရီးနဲ႔ နီးပါတယ္။ ေခတ္ႀကီးကုိ မေရြ႕ေအာင္ေစ်းထဲမွာ တဝဲဝဲ လည္လည္နဲ႔ ေစ်းဆစ္သူေတြနဲ႔လည္း နီးပါတယ္။ ေခတ္ႀကီးကုိ လူေတြကေရႊ႕ေနၾကတာပါ။ ေခတ္ႀကီးကုိေရႊ႕မယ့္သူေတြ ေသြးႀကီးႀကီး ျဖစ္ေနၾကသလား။ ဒီခရီးနီးသလားလို႔ေမးမယ္ဆိုရင္လည္း အခ်ိန္ဟာ ငါတို႔နဲ႔နီးနီးေလးဆိုျပီး ေျဖသလို ေျဖရပါလိမ့္မယ္။

တစ္လကုိတစ္လကထားခဲ့သလုိ၊ တစ္ႏွစ္ကုိ တစ္ႏွစ္ကပစ္ခဲ့သလိုမဟုတ္ဘူးဆိုရင္၊ ေခတ္ႀကီးရဲ႕အေရြ႕က ငါတို႔နဲ႔နီးနီးေလးပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔လည္း နီးနီးေလးပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ကုိႏိုင္း
ခံစားသုံးသပ္မိေသာကဗ်ာမ်ား

၁။ ကမ္လူေ၀း(စိတ္ကအခ်ဥ္တည္အုိးထဲေရာက္ေန)၊ မိုးမခအြန္လိုင္းမီဒီယာ၊ ေအာက္တိုဘာ၊၂၀၁၇။
၂။ မိုးညျဖဴ(တြံေတး) “ဆာေလာင္ျခင္း”၊ သစ္ခက္သံလြင္အြန္လိုင္းမီဒီယာ။ေအာက္တိုဘာ၊၂၀၁၇။
၃။ ကုိက်ဴး(စက္၀ုိင္း)၊ သစ္ခက္သံလြင္အြန္လိုင္းမီဒီယာ၊ ေအာက္တိုဘာ၊၂၀၁၇။
၄။ ဝင္းျမင့္(ဘယ္ေလာက္ေနမွာလဲ)၊ Winmyint Poem ေဖ့ဘုတ္။ ေအာက္တိုဘာ၊၂၀၁၇။
-
THE SUN RAYS JORUNAL, VOL-1,NO-172, 6 NOV; 2017

Comments