ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၃၆ )
ကုိယ္တိုင္ခံစားမိေသာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ား
ကိုႏိုင္း
(သစ္ခက္သံလြင္)၊ ႏိုဝင္ဘာ ၅၊ ၂၀၁၇
ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေမ်ွ ာ္လင့္ခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာစာေပေလာကႀကီ းဟာ ေျပာင္းလဲခ်ိန္တန္ခဲ့ပါျပီ။
အခုဆိုရင္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာေအာင္မက် င္းပနိုင္ခဲ့တဲ့ စာေပညီလာခံႀကီး ကုိလည္း က်င္းပေတာ့မွာပါ။ လြတ္လပ္ တဲ့ စာေရးဆရာေတြဦးေဆာင္မယ့္ ျမန္ မာစာေပေလာကႀကီး ေပၚေပါက္လာေတာ့မွ ာပါ။
အေတြးအေခၚေတြ၊ အယူအဆေတြလည္း လြတ္လပ္မယ္လို႔ထင္မိပါတယ္။ ဒါေ ပမဲ့ စိတ္ပ်က္စရာေလး ေတြေတာ့ ေတြ ႔ေနရပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ကလူေ ဟာင္းေတြ၊ အေတြးအေခၚေဟာင္းေတြ၊ စစ္အာ ဏာရွင္ေခတ္က ဒီမိုကေရစီကုိ ဆန္႔က်င္ခဲ့သူေတြ၊ ဒီမိုကေရစီဘက္ေ တာ္သားဟန္ေဆာင္ျပီး စစ္အာဏာ ရွင္ေခတ္ကလူေဟာင္းေတြနဲ႔ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေနတဲ့လူေတြ၊ စာေရး ဆရာ/ကဗ်ာ ဆရာျဖစ္ျပီလို႔ မိမိ ကုိယ္ကုိယ္ အထင္ေရာက္ေနျပီး ပြဲေပါင္းစုံကုိ တက္ျပေနတဲ႔လူေတြ၊ တာဝန္ယူမႈ တာဝန္ ခံမႈမရွိပဲ ေခါင္းမခံ ခ်င္ပဲနဲ႔ေ ခါင္း ေဆာင္လုပ္ခ်င္တဲ့လူေတြ၊ ေရာေ ႏွာပါ၀င္ေနတာကုိေတြ႔ရေတာ့ စိတ္ပ်က္ရပါတယ္။ ဒါေပါ့ေလဆိုျပီး စိတ္ေျဖလိုက္ရတာပါပဲ။
အခု အမ်ဳိးသား စာေပဆုေတြထြက္လာေတာ့ ျမန္မာစာေပေလာကဟာ တကယ္ေျပာင္းလဲ လာခဲ့ၿပီလို႔ ခံစားၾကည္နူးျဖစ္ ရပါတယ္။
ဒီႏွစ္အမ်ဳိးသားစာေပဆုေ တြက စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းတယ္ေလ။ စာေ ရးဆရာညီပုေလးဆိုရင္ အရင္ ေခတ္ကအတိုင္းဆို သူ႔တသက္လုံး အမ်ဳိးသားစာေပဆု ရေ တာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ကုိ ခါး (ကြမ္း ျခံကုန္း) နဲ႔ ယမင္းျမတ္ေ အးတို႔လည္း ဒီလိုပါပဲ။ ရင္ခုန္စိ တ္လႈပ္ရွားစရာ၊ ၾကည္နူးစရာအေကာင္ းဆုံးက ေတာ့ ကုိေရြးရဲ႕ေခတ္ေပၚကဗ် ာစာအုပ္ကုိ ဆုေပးလိုက္တာပါပဲ။
အခု အခ်ိန္မွာ ရသစာေပက်ရံႈးေနျပီဆိုေ ပမယ့္၊ ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာကေတာ့ ဖြံ႔ျဖိဳ းတိုးတက္လာတယ္လို႔ ဆိုရ မွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာတိုးတက္ဖြံ ႔ျဖိဳးလာတယ္လို႔ဆိုရမယ့္အခ်ိန္ မွာလည္း ေခတ္ေပၚကဗ်ာ စာ အုပ္ေတြဟာ မေရာင္းရဆုံးအေျခအေနမွာ ရွိေနပါ တယ္။ ဒီလိုေခတ္ႀကီးမွာ ေခတ္ေပၚကဗ် ာစာအုပ္ေတြကုိ သာမန္ျပည္သူေတြစိ တ္ဝင္စားလာေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔လိုအပ္ေနပါျပီ။ ေတာ္ေ တာ္ေလးကုိ ခက္ခဲစြာ ႀကိဳးစား ရဦး မွာပါ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ကေတာ့ ေခတ္ေ ပၚကဗ်ာေတြကုိ ျပည္သူေတြစိတ္ပါဝင္ စားလာေအာင္ တတ္နိုင္တဲ့ ဘက္က ႀကိဳး စားေနမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ခံစားမိတဲ ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြဟာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာအျ ဖစ္ အတတ္ ပညာနဲ႔ခံစားမႈရသကုိ ျပည့္ စုံေအာင္ ေပးနိုင္ခ်င္မွေပးနိုင္ ပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာတပုဒ္ အေနနဲ႔ သူျဖတ္ သန္းေနတဲ့ေခတ္အျဖစ္ အပ်က္ေတြကုိ ေဖာ္ျပေနၾကပါတယ္။
ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕အတတ္ပညာထက္ ျပည္သူေတြခံစား နားလည္မႈကုိ အေလးထားမွသာ ျပည္သူေတြပုိျပီး စိတ္ပါဝင္စားလာ ၾကမယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။ အတတ္ပညာကုိ လည္း ျပည္သူေတြနားလည္လာနိုင္ သေလာက္ နာ းလည္လာေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔အတြက္ လည္း တျဖည္းျဖည္းဆြဲေဆာင္စည္းရံုး သြားရမွာပါ။
အခုလည္း ကြ်န္ေတာ္ခံစားမိတဲ့ေခတ္ေ ပၚကဗ်ာတပုဒ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္နဲ ႔အတူ လုိက္ပါခံစားၾကည့္ေစခ်င္ပါ တယ္။
ေခတ္တေခတ္ထဲက ကြဲျပားေနတဲ့လူေတြကုိေရးဖြဲ႔ထား ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကုိေတာ့ မိုးမခမီဒီယာအြန္လိုင္း ေပၚက ကဗ်ာဆရာ ကမ္လူေ၀းရဲ႕ “စိတ္က အခ်ဥ္တည္အိုးထဲေရာက္ေန” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာပါပဲ။
ေနေရာင္ျခည္က စူးရွလြန္း မုန္းတယ္
မိုးေရေတြက စုိစြတ္စြတ္ စိတ္ပ်က္ဖြယ္
အရာရာ ဖိႏွိပ္ခံတေယာက္ရဲ႕စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္မႈမ်ား။
အဆင္မေျပပုံမ်ား
စားလက္စ မုန္႔ပန္းကန္ထဲ ငွက္ခ်ီးပါခ်ခံလိုက္ရ။
တုတ္နဲ႔တူတူ ရိုက္ခံရတုန္းက
တုတ္သမားကုိ လက္ခ်ည္းသက္သက္ အာခံခဲ့ၾက
သူလက္ထဲတုတ္ေရာက္သြားေလမွ
ငါ့ကုိ သူက တုတ္နဲ႔ခ်သတဲ့
သစၥာမဲ့မႈမ်ား သိကၡာကင္းမဲ့ပုံမ်ား။
အေ၀းက တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလျပင္းေတြ
ရဲတိုက္ထဲခိုလံႈခြင့္ရတဲ့ ခင္ဗ်ားစိတ္မဝင္စားဘူး
ငါတို႔တဲအိမ္ေတြက မက်န္ေတာ့သေလာက္
ေလျပင္းထဲမွာေပ်ာက္ရွ။
မီးကေလာင္ေနတာ
ခင္ဗ်ားက အေႏြးဓာတ္ရတယ္ဆို ေပ်ာ္ေနသလား
မီးက ဘဝေတြကုိ ေလာင္ျမိဳက္ေနတာ
နာနာက်င္က်င္ က်ိန္ဆဲသံေတြဟာ
ခင္ဗ်ားရဲ႕ ညေတြဆီေရာက္လာဦးမွာ။
အမဲသားတစ္ ရသြားတဲ့ေခြးတေကာင္က
ငါ့ကုိေျပးလာျပီးေဟာင္
အသားမွာ လူးထားတဲ့အဆိပ္က
အစြမ္းမျပေသးခင္။
ဘဝဟာ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေပမယ့္
သစၥာတရားဟာ ငါ့ရဲ႕ဦးထိပ္ပန္ဆင္ရာ
ထမင္းငတ္ေနတဲ့ ငနာကေျပာေနရဲ႕။
ဒီကဗ်ာကေတာ့ တကယ့္ကုိကဗ်ာဆရာရဲ ႕စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္မႈကုိ ပြင့္က်လာ တာေတြ႔ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ အနာခံတု န္းက အတူတူ ရုန္းကန္တြန္းလွန္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔အတြက္အခြင့္အေရး တစုံတရာ လက္ ထဲေရာက္ တဲ့အခ်ိန္မွာ သစၥာမရွိေၾကာင္းကုိ ျပလိုက္တာပါ ပဲ။
အခုေခတ္ႀကီးမွာလည္း အနာခံခဲ ့သူခ်င္းအတူတူ၊ အခြင့္အေရး တခု ရလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘဝေမ့သြားသူေတြကလည္း မ်ားေန တာကုိေ တြ႔ေနရေတာ့။ တျခားလူေတြအတြက္ ပူေဆြးမႈေတြ aတာက္ေလာင္ေနတာကုိ မျမင္မသိနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အခြင့္အေရးဟာ အသုံးမျပဳတတ္ရင္ အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာ aကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူရတဲ့အခြင့္အေရးကုိ အခြင့္ထူးခံအျဖစ္ ထင္မွတ္မွားေ နခဲ့ရင္ အဆိပ္လူးခံထားရတာကုိ မသိနိုင္aလာ က္ေအာင္ ကန္းသြားနိုင္ပါတယ္။
ဒါေတြဟာလည္း လူ႔ေလာကႀကီးမွာ ေလာဘေ တြ၊ ေမာဟေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္ေနတာ ပါပဲ။ လူေတြအေနနဲ႔ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ဆာေလာင္ေနၾကရပါ တယ္။ ေငြလား၊ သိကၡာလား၊ ဓမၼလား၊ အဓမၼလား၊ ၾကင္နာျခင္းလား၊ ရက္စက္ျ ခင္းလား၊ ခ်စ္ျခင္းလား၊ မုန္းတီးျ ခင္းလား တခုခုကုိေတာ့ ဆာေလာင္ေ နၾကပါ တယ္။ ဒါကို သစ္ခက္သံလြင္ အြန္ လိုင္းမီဒီယာ မွာ မိုးညျဖဴ(တြံေတး) က “ဆာေလာင္ျခင္း” ကုိ အခုလို ေရးဖြဲ ႔သြားပါတယ္။
ေလွာင္အိမ္ထဲကလြတ္တဲ့ငွက္တေကာင္ လို
ငါတို႔ဟာ အေတာင္ပံေတြစုံခဲ့
ေျခဆန္႔ပ်ံသန္းေနရတဲ့ေဝဟင္ထဲ
ေလာကဓံဟာၾကမ္းသလား
ဒါလည္း ငါတို႔မသိခဲ့။
ေက်ာက္ေပါက္မာေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာစာထက္မွာ
ပ်ားပန္းခတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ဘဝေတြ
ေဝဟင္ကုိၾကည့္ျပန္ေတာ့
အိပ္တန္းပ်ံ ငွက္တအုပ္
လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ နီယြန္မီးေရာင္စုံနဲ႔
ညေနခင္းဟာ အေမာေဖာက္ေနေလရဲ႕။
ငါတို႔ခုန္ခ်ခဲ့လိုက္တဲ့ေခ်ာက္ ကမ္းဟာ
ဘ၀ေတြတဖဲ့ဖဲ့ တအိအိျပိဳဆင္း
ေရၾကည္ရာ ျမက္နုရာရွာေနဆဲအလင္းတန္းမွာ
လိပ္တေကာင္လိုတြားသြားေနရ
ဆင္ေျခေလ်ာမရွိတဲ့ေတာင္ကုန္းေတြလို
ဒုတိယဘုရားသခင္ကုိမွ ကုိးကြယ္ေနၾက
ဆာတယ္ ဆာတယ္၊ ဘာကုိဆာေလာင္ေနၾကတာလဲ
ထမင္းဆာတာလား၊ ေရဆာတာလား
ေလာဘ ေမာဟေတြလား
ကုသုိလ္လား၊ အကုသုိလ္လား
ငါတို႔ အေျဖရွာၾကည့္ေတာ့
ဝိေရာဓိေတြထဲ စုန္းစုန္းျမဳပ္သြားခဲ့။
လူ႔ဘဝေတြဟာ စတင္ခ်ိန္ကေန ေနာက္ဆုံ းခ်ိန္ထိ ဆာေလာင္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒီဆာေ လာင္မႈကုိ အသိ တရားနဲ႔ ထိမ္းခ်ဳပ္ ညွိႏိႈင္းနိုင္မွ လူတေယာက္အျ ဖစ္ေနရက်ဳိး နပ္ပါလိမ့္မယ္။ ေငြဆို တဲ့ ဒုတိယဘုရားသခင္ ကုိပဲ ကုိးကြယ္ေ နမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ဆုံးညေနခင္း ဘဝ ဆည္းဆာ အခ်ိန္ေတြမွာ အေမာေဖာက္ေ နတတ္ပါ တယ္။ ေငြဆိုတဲ့ဒုတိယဘုရား သခင္က ေတာင္းဆိုတာကုိခ်ည္းပဲသာလို က္ေလ်ာေနမယ္ ဆိုရင္ ေလာဘ၊ ေမာဟ၊ ေဒါ သမီးေတြေတာက္ေလာင္ေနျပီး ေနာက္ဆုံ းအခ်ိန္ကုိ ေသာကမီးပူေလာင္ျခင္းေ တြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရ ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေ တာ့ လူ႔ဘဝရွင္သန္တဲ့အေျခအေနမွာ အေျ ဖဆိုတာရွိေနျပီးသားပါ။ လူတေယာက္ ခ်င္းရဲ႕ဆာေလာင္ေတာင္းဆိုမႈက ရပ္ တည္လာမႈနဲ႔ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ကုိအေျ ဖ ေပးေနမွာပါ။ ဒီအေၾကာင္းကုိေသခ်ာ စြာမသိရင္ေတာ့ ဝိေရာဓိေတြထဲမွာ စု န္းစုန္းျမဳပ္သြားပါလိမ့္မယ္။
တကယ္ေတာ့ လူ႔ေလာကထဲမွာလူေတြရဲ႕အျဖစ္ေတြဟာ လည္း စက္ဝိုင္းလို လည္ပတ္ေနတာပါပဲ။ သံသရာေတြ တပတ္ျပီးတပတ္ လည္ပတ္ ရင္း ၿပီးဆုံးသြားခဲ့တဲ့ ဘဝေတြမ်ာ းစြာ က်န္ေနရစ္ခဲ့ၿပီးပါျပီ။ ေရွ ႕ ဆက္ရမယ့္သံသရာလမ္းမွာေတာ့ ဘယ္လိုျ ဖတ္သန္းရမယ္ဆိုတာ ဆင္ျခင္တံုတရား နဲ႔ ေနထိုင္နိုင္ဖို႔ လိုအပ္ ေနပါ လိမ့္မယ္။ ဒါကုိကဗ်ာဆရာ ကုိက်ဴး က သ စ္ခက္သံလြင္အြန္လိုင္းမီဒီယား မွ ာ စက္၀ုိင္းဆိုတဲ့ ကဗ်ာ တပုဒ္ကုိေ ရးဖြဲ႔ ျပသြားပါတယ္။
ျမင္ေနက်အရာေတြဟာ
အသံထက္ျမန္တယ္
ၾကားေနက်အရာေတြဟာ
အျမင္ထက္ျမန္တယ္
ဆိုေတာ့လည္း သည္သီခ်င္းဟာ ဆူညံလို႔
ကားက တရွိန္ထိုးေမာင္းသြားတယ္
ဆိုင္ကယ္လည္း ကဆုန္ေပါက္ေျပးသြားတယ္
လမ္းဟာ ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ခဲ့ၿပီး
ကုိယ့္မွာ စိတ္တျခား လူတျခား
လမ္းေဘးမွာ တသံသရာလုံးမွားခဲ့ပုံ။
ေရွ႕ကုိေတာ့ ဘဝခရီးေတြ၊ သံသရာခရီးေ တြ ဆက္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ျမင္ေ နက်အရာေတြျမန္ေနတာ လား၊ တြန္႔ဆုတ္ေ နတာလား။ သံသရာခရီးဆိုတာကေတာ့ အသံ ထက္ျမန္ေကာင္းျမန္လိမ့္မယ္။ အျ မင္ ထက္လည္း ျမန္ေကာင္းျမန္ပါလိမ့္ မယ္။ ေခတ္ႀကီးကေတာ့ ေနာက္ ျပန္မဆု တ္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေန ရမလိုပါ ပဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ေခတ္ရဲ႕အေရြ႕ေနာ က္ကုိလူေတြလိုက္ေနၾကတာမဟုတ္။ လူေ တြအေပၚမွာ မူတည္ျပီး လူေတြရဲ႕အေရြ ႕ေနာက္ကုိ ေခတ္ႀကီးက လိုက္ေနရတာပါ။ သံသရာဆို တာ ခဏေလာက္ထား လိုက္ပါဦး။ ဒီလူေတြ ဒီေခတ္မွာရွင္သန္ ေနရတဲ့ဘဝခရီးဟာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ။ ဒီလူေတြဒီေခတ္ ႀကီးကုိ ဘယ္ေလာက္ျမန္ေအာင္ေရြ႕နို င္မွာလဲ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေမးခြ န္း ထုတ္လိုက္မိတယ္။
အဲဒီအခါကဗ်ာ ဆရာ ဝင္းျမင့္ ရဲ႕”ဘယ္ေလာက္ေနမွာ လဲ” ဆိုတဲ့ကဗ်ာကုိ ေျပး အမွတ္ရလို က္မိတယ္။
တစ္လကုိ
တစ္လကထားခဲ့တာေပါ့။
တစ္ႏွစ္ကုိ
တစ္ႏွစ္က ပစ္ခဲ့တာေပါ့။
အခ်ိန္ဟာ
ငါတို႔နဲ႔ နီးနီးေလး။
ဘာေၾကာင့္
တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္က ေသြးႀကီးႀကီး။
ေစ်းနဲ႔လည္းနီးတယ္
ဘုရားေက်ာင္းကန္နဲ့လည္းနီးတယ္
သခ်ဳႋင္းနဲ႔လည္းနီးတယ္။
ကဗ်ာဆရာေျပာသလို ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလုံးဟာလည္း ေခတ္ႀကီးကုိသြားမယ့္ခရီးနဲ႔ နီး ပါတယ္။ ေခတ္ႀကီးကုိ မေရြ႕ေအာင္ေစ်းထဲမွာ တဝဲဝဲ လည္လည္ နဲ႔ ေစ်းဆစ္သူေတြနဲ႔လည္း နီးပါတယ္ ။ ေခတ္ႀကီးကုိ လူေတြကေရႊ႕ေနၾကတာပါ ။ ေခတ္ႀကီးကုိေရႊ႕မယ့္သူေတြ ေသြးႀကီးႀကီး ျဖစ္ေနၾကသလား။ ဒီခရီ းနီးသလားလို႔ေမးမယ္ဆိုရင္လည္း အခ်ိန္ဟာ ငါတို႔နဲ႔နီးနီးေလးဆိုျပီး ေျဖသလို ေျဖရပါလိမ့္မယ္။
တစ္လကုိတစ္လကထားခဲ့သလုိ၊ တစ္ႏွစ္ ကုိ တစ္ႏွစ္ကပစ္ခဲ့သလိုမဟုတ္ဘူးဆို ရင္၊ ေခတ္ႀကီးရဲ႕အေရြ႕က ငါတို႔နဲ ႔နီးနီးေလးပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔လည္ း နီးနီးေလးပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
ကုိႏိုင္း
ခံစားသုံးသပ္မိေသာကဗ်ာမ်ား
၁။ ကမ္လူေ၀း(စိတ္ကအခ်ဥ္တည္အုိးထဲေ ရာက္ေန)၊ မိုးမခအြန္လိုင္းမီဒီယာ၊ ေအာက္တိုဘာ၊၂၀၁၇။
၂။ မိုးညျဖဴ(တြံေတး) “ဆာေလာင္ျခင္း”၊ သစ္ခက္သံလြင္အြ န္လိုင္းမီဒီယာ။ေအာက္တိုဘာ၊ ၂၀၁၇။
၃။ ကုိက်ဴး(စက္၀ုိင္း)၊ သစ္ခက္သံ လြင္အြန္လိုင္းမီဒီယာ၊ ေအာက္တို ဘာ၊၂၀၁၇။
၄။ ဝင္းျမင့္(ဘယ္ေလာက္ေနမွာလဲ)၊ Winmyint Poem ေဖ့ဘုတ္။ ေအာက္တိုဘာ၊၂၀၁၇။
-
THE SUN RAYS JORUNAL, VOL-1,NO-172, 6 NOV; 2017
Comments
Post a Comment