သစ္ခက္သံလြင္ ကဗ်ာသုံးသပ္ခ်က္၊ ကိုႏိုင္း ၏ " (ေခတ္ေပၚကဗ်ာအသြင္တူ အေရာင္ကြဲမ်ားကုိခံစားမိျခင္း) "

ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၃၀ )
(ေခတ္ေပၚကဗ်ာအသြင္တူ အေရာင္ကြဲမ်ားကုိခံစားမိျခင္း)

ကိုႏိုင္း

ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြမွာလည္း ပုံသ႑ာန္မ်ိဳးစုံ၊ အေၾကာင္းအရာ မ်ဳိးစုံ နဲ႔ ေရးဖြဲ႔ေနၾကပါတယ္။ 

အခုေနာက္ပုိင္းကာလေတြမွာေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕ပင္မေရစီးဟာ အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေခတ္ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ေနၾကပါတယ္။ 

အရင္တုန္းကလိုအေၾကာင္းအရာတခုတည္းကုိ ဦးတည္ျပီးနိမိတ ပုံ ေတြ ကြဲျပားစြာေရးဖြဲ႔ေနၾကတဲ့ ပုံသ႑ာန္ေတြထဲကလြတ္ေျမာက္နိုင္ ခဲ့ၿပီလို႔ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕သတ္မွတ္ခ်က္တခုျဖစ္တဲ့ ခံစားမႈကုိအားျပဳတဲ့ဖန္တီးမႈဆိုတာကုိေတာင္မွ လက္မခံခ်င္ၾကတဲ့ သေဘာထားေတြကုိေတြ႔ျမင္ေနရပါၿပီ။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕ဖန္တီးမႈကုိ ေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာရဲ႕ျပဳလုပ္မႈေတြ၊ တီထြင္မႈေတြပါလာၾကတာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။

ခံစားမႈသက္သက္ကုိအဓိကမထားေတာ့ပဲ၊ ခံစားမႈကုိဖန္တီးမႈနဲ႔အေရာင္ျခယ္သလို အေရာင္အေသြးေပါင္းစုံ ပြင့္ေနတဲ့ ပန္းခင္းႀကီးကုိေတြ႔ေနရသလိုပါပဲ။ ဒီပန္းခင္းႀကီးဟာ ဖန္တီးျပဳျပင္ထားမႈေတြနဲ႔ ပြင့္လန္းေနၾကတဲ့ ရႈခင္းတခုပါပဲ။ ေတာေတာင္ေရေျမေတြနဲ႔ သူ႔ရာသီအလိုက္ ပြင့္လန္းလာရတဲ႔ပန္းပြင့္ေတြကုိ သဘာဝ အေလ်ာက္ ခံစားေနရတဲ့ခံစားမႈေတြေတာ့ ျဖစ္ေပၚလာခ်င္မွျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာပန္း ခင္းႀကီးဟာ အေရာင္အေသြးစုံေနၾကပါ တယ္။ ဒါေပမဲ့ အသြင္တူအေရာင္ကြဲတဲ့ခံစားမႈကုိဖန္တီးမႈေတြ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ ေခတ္တခုလို႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။

ခံစားမႈသက္သက္ကုိေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ဳိးကုိ ဖက္ရွင္မဂၢဇင္း (စက္တင္ဘာ) ထဲက ကဗ်ာဆရာ ခင္လြန္းရဲ႕ ”ေႂကြသူ” ကဗ်ာမွာ ခံစားၾကည့္နိုင္ပါတယ္။

          တပင္လုံးေႂကြတယ္
         တလမ္းလုံးေႂကြတယ္
         တၿမိဳ႕လုံးလည္း ေႂကြတယ္
         ေႂကြရာသီေပါ့
         ေလာကဟာ
         ေကြကြင္းတရားနဲ႔
         ေႂကြျခင္းမ်ားေပါ့။

စစခ်င္းကဗ်ာပုိဒ္မွာ သဘာ၀တရားအတိုင္းေႂကြေနၾကရတာကုိ ေရးဖြဲ႔ ျပသြားပါတယ္။
ေကြကြင္းတရားနဲ႔ အခ်ိန္ကေျခြလုိ႔ေႂကြေနရတဲ့အေၾကာင္းေတြပါပဲ။ ေလာကမွာ မလြန္ဆန္နိုင္တဲ့အျဖစ္ေတြ ပါပဲ။ ခ်စ္ျခင္းေတြေကြကြင္းတာလည္း မလြန္ဆန္နိုင္တဲ့ ေႂကြျခင္းပါ။

ဘဝေတြေႂကြကုန္ၾကတာလည္း မလြန္ဆန္နိုင္တဲ့ေသျခင္းနဲ႔ ေႂကြေနၾကျခင္းပါပဲ။

         ေႂကြသူတို႔ေရ
         ေရခဲအမွတ္ မနက္ခင္းထဲ
         ကုိယ္ခြ်တ္ႀကီးေတြနဲ႔ ရပ္ေနတာမခ်မ္းဘူးလား။

         ျမက္ရိတ္သမားကားက
         ေနာက္ျပန္ထိုးရင္း တတီတီနဲ႔ဝင္အလာ
         ဗိုက္ပူႀကီး မစၥတာဘလူးေရာ္ဂ်ာက
         ခါတိုင္း မနက္မ်ားလို မိႈတက္ေနတဲ့ေပါင္မုန္႔ခ်ပ္ေတြ
         ငွက္စာေကြ်းလို႔။

         ခပ္ေဝးေဝးဆီက ဥၾသသံ
         ေစာေစာစီးစီး ဒါ မီးသတ္ကားလား
         အေရးေပၚ လူနာတင္ယာဥ္ ျဖတ္ေမာင္းသြားသလား
         လူဆိုးေနာက္လိုက္တဲ႔ ပုလိပ္ကားေတြလည္းျဖစ္နိုင္ရဲ႕။

ေခတ္ရဲ႕ျမင္ကြင္းေတြကုိ ကဗ်ာဆရာဟာ ဖန္တီးမႈမပါပဲေရးထားတာကုိ ေတြ႔နိုင္ပါလိမ့္မယ္။ သူခံစားေနရတဲ့ျမင္ကြင္းေတြ၊ သူ႔နားထဲမွာၾကားေနရတဲ႔အသံေတြကုိ နိမိတ္ပုံယူျပီး ေရွ႕ဆက္ဖို႔ တည္ေန တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆက္ဖတ္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ကုိ အေတြးေတြနဲ႔ ေခၚယူသြားပါတယ္။

         ငါကေတာ့
         တေန႔တည္း ရာသီေလးမ်ဳိးေျပာင္းနိုင္တဲ့
         ရုပ္ေျပာင္းရုပ္လႊဲ ကမၻာထဲက ေန႔တေန႔မွာ
         ေနပူစာ ေကာင္းေကာင္းရတုန္း
         သီခ်င္းတပုိင္းတစညည္းျပီး လံႈေနရဲ႕
         “ဇီးကြက္ရုပ္ဆို လာဘ္ရွိသတဲ့
         ေခါင္းရင္းနားမွာ ထားဖို႔တဲ့
         ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သိပ္မယုံဘူး
         ေဖေဖကေတာ့ ေရွးအဘိုးႀကီးမဟုတ္လား”

         အဟုတ္
         ကြ်န္ေတာ့္မွာလည္း တရာသီျပီး တရာသီ
         ေႂကြလို႔လည္းမဆုံး
         တေတာလုံး တေတာင္လုံးျပဳန္းေတာင္
         ေႂကြလို႔မဆုံး။

ေခတ္တေခတ္ထဲမွာပဲ အသြင္တူအေရာင္ကြဲေနတာကုိျပသြားပါ တယ္။ အယူအဆေတြက တဘက္ထဲ ရပ္ တည္ေနတာျဖစ္ေပမယ့္၊ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့အေရာင္ေတြကေတာ့မတူနိုင္ပါဘူး။ 

ေန႔တေန႔ထဲမွာေတာင္ ရာသီေလးမ်ဳိးေျပာင္းသလို လူေတြရဲ႕အျမင္ မွာလည္း ေျပာင္းလဲနိုင္ပါတယ္။ ရာသီေျပာင္းတဲ့အေပၚမွာမူတည္ ၿပီးေတာ့ အေရာင္ေတြေျပာင္းတဲ့အခါ ခံစားမႈေတြလည္း လိုက္ ေျပာင္းလဲ နိုင္ပါတယ္။

ေခတ္ေပၚကဗ်ာအေနနဲ႔ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ပင္မေရစီးေၾကာင္းအသြင္ က မေျပာင္းလဲပဲ စီးဆင္းေနတုန္းပါ။ ခံစားမႈေတြကေတာ့ ေျပာင္းလဲ ေနမွာပါပဲ။ အေရာင္ေျပာင္းလဲမႈေတြမွာလည္းခံစားမႈအျပင္ ဖန္တီး တီထြင္မႈေတြ ပါေကာင္းပါနိုင္ပါတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာတပုဒ္ကုိ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ရင္ ခံစားမႈကဲလားဆိုတာကုိလည္း သိနိုင္မွာပါ။

ဇူလိုင္လ ျဗဴတီမဂၢဇင္း ထဲက ကဗ်ာဆရာ ခက္သီ ရဲ႕ ဘုရားသခင္အတြက္ ေမးခြန္းဆိုတဲ့ ကဗ်ာကုိ ဖတ္ျပီး ခံစားၾကည့္လိုက္ပါ။

          လမ္းတိုင္းဟာ ေရာမကုိေရာက္နိုင္ေပမယ့္
         ေရာမကေန ေရာက္နိုင္တာတလမ္းပဲရွိတယ္
         အဲဒါ ငရဲပဲ
         ဆီဇာဟာ ကလီယုိပတ္ထရာရဲ႕ရင္သားထက္မွာ စစ္ရံႈးခဲ့တယ္
         ငါတို႔အားလုံးဟာ ဘရူးတပ္စ္မ်ားသာေပါ့
         ရဲရဲႀကီး နာမယ္ပ်က္ခဲ့ၾကတာေပါ့။

         မာတဲ႔ေခါင္းက ရိုက္ခြဲလို႔အေကာင္းဆုံးပဲ
         ညစ္ပတ္ေပေရမွ ေလွ်ာ္ဖြတ္ရတာမဟုတ္ဘူး
         အျဖဴလည္း အျဖဴစြန္းတာပဲ
         အျမဲေလွ်ာ္ဖြတ္ေနရတယ္
         မင္းရဲ႕ ဦးေခါင္းထဲ ယမ္းဘီလူးေတြတပ္ဆင္ထားရင္
         မင္းရဲ႕ႏွလုံးသားမွာ ဘယ္ခ်ဳိးငွက္မွ သံလြင္ခက္နဲ႔ေရာက္မလာဘူး
         မင္းရရွိမွာ ဆူးခက္သရဖူနဲ႔ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္မႈ
         မင္းရဲ႕ရွင္ျပန္ထေျမာက္ခ်ိန္ကုိ လူသားေတြက ေက်ာခိုင္းလို႔
         ငတ္မြတ္ေနေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြနဲ႔ ေျခတဖက္ျပတ္
         စစ္သားတေယာက္ကေျပာမယ္
         လူတိုင္းက ေယရႈမျဖစ္နိုင္ဘူး၊ ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ နပုိလီယံပဲျဖစ္မယ္တဲ့
         အာဟာရျပတ္လဲက်ေနတဲ့
         အဘြားတေယာက္ကေျပာ ေျပာလိုက္တယ္
         ေယာေဟဝါက နပုိလီယံကုိႏွစ္ေယာက္မဖန္ဆင္းဆင္းခဲ့ဘူး
         နပုိလီယံေတာ့ ျဖစ္မွမဟုတ္ဘူး
         နပုိလီယံရူးပဲ ျဖစ္ရမယ္
         မင္းတို႔ရူးသြပ္မႈေအာက္မွာ
         ငါ့ေတာင္ယာခင္းေလးနဲ႔ ငါ့လင္သား
         ငါ့သားေျမးျမစ္မ်ား ပါသြားခဲ႔ျပီ
         ပ်က္သုဥ္းျခင္းဟာ အဆုံးရွိတယ္
         အမုန္းေတြဟာ အဆုံးမရွိဘူး
         စစ္ပြဲေတြ ဘယ္နည္းနဲ႔ ျပီးမလဲ
         ဘုရားသခင္သာ ေျဖနိုင္မယ့္ ေမးခြန္းပဲ။

ဒီကဗ်ာကုိ ေရာမကုိလမ္းတိုင္းကေရာက္နိုင္ေပမယ့္၊ စစ္ႀကီးျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ေရာမကေန ေရာက္နိုင္တာ ေသ ျခင္းဆိုတဲ့လမ္းကုိညႊန္ျပေနခဲ့တာကုိ ေတြ႔နိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ စစ္ပြဲေတြက ဘဝေတြပ်က္သုဥ္းျခင္းကုိျပတဲ့ နိမိတ္ပုံအျဖစ္ နပုိလီယံရဲ႕ဆီဇာတို႔ရဲ႕ဘဝေတြရဲ႕ပ်က္သုဥ္းျခင္းကုိပဲ သြားတာေတြ႔ရပါတယ္။ သစၥာေဖာက္ တေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးက်ဆုံးျခင္းနိဂုံးနဲ႔ စစ္ေၾကာင့္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ႔ရတဲ့ အဘြားအုိတေယာက္ရဲ႕ မ်ဳိး ဆက္၏မ်ား ဆုံးရံႈးသြားရျခင္းေတြ၊ စစ္ပြဲမွာ စစ္သားတေယာက္ရဲ႕ ခံစားမႈေတြကုိ ျပသြားပါတယ္။ 

ဒါေတြဟာ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ခံစားမႈကုိ ဖန္တီးထားတာေတြစြက္ဖက္ျပီးေရးသြားတာကုိျမင္နိုင္ပါလိမ့္မယ္။

ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြရဲ႕ေခတ္ေတြေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္မွာ ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာသလား။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စဥ္းစားရပါလိမ့္မယ္။

          ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကုိေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ အေတာ္ႀကီးကုိေလးနက္စြာ ေလ့လာခံစားၾကည့္ ရေတာ့မွာပါ။ စက္တင္ဘာလထုတ္ Idea မဂၢဇင္းထဲက ရိုးသက္ရဲ႕ ေကာက္ေကြ႔ခဲ့တဲ့ေလခြ်န္သံ ကဗ်ာကုိ ခံစားၾကည့္မိပါေသးတယ္။

          အပူေငြ႔ေငြ႔ဟာ
         နီၾကင္ရြက္ေႂကြေပၚဟန္ခ်က္ပ်က္စြာ ခုန္ဆင္းလာတယ္
         အေသအေက်တိုက္ပြဲတခုမွာ
         ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အက်အဆုံးမ်ားတဲ့ပုံသ႑ာန္နဲ႔။

         မေကြ႔မျဖစ္မ်ား
         ဘာမဆို ေရာင့္ရဲမႈကင္းကင္း မေကြ႔မျဖစ္မ်ား
         အသားမက်နိုင္ေသာ တံေတြးေထြးသံမ်ားအတြက္
         မရီျပံဳးျဖစ္ျဖစ္၊ မထီၿပံဳးျဖစ္ျဖစ္
         ေလွာင္ၿပံဳးေလးတခုျဖစ္ျဖစ္ေတာ့
         ငါ့ဘဝမာတိကာမွာ တင္ကုိတင္ရေတာ့မယ္။
         အဲဒီဘက္မွာ မဆိုစေလာက္ေပမယ့္
         ဒီဘက္မွာေတာ့ ေျပာပေလာက္စရာခ်ည္း
         နဂါးလွည့္မသင့္လို႔ပါဆိုတဲ့ ေပါက္ေၾကးဖြင့္လွစ္မႈနဲ႔ ယွဥ္လာရင္ေတာ့
         ငါ
         ဘယ္သူမွလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္မွာမဟုတ္။

         အပူေငြ႔ဟာ
         နီၾကင္ရြက္ေႂကြေပၚမွ ဟန္ခ်က္ပ်က္စြာ ခုန္ဆင္းသြားတယ္
         ဖုန္အေလွးေလွးထဲသုိ႔။

ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာလည္း ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကုိ မခံမျဖစ္ဖတ္ခ်င္စိတ္နဲ႔ အျမဲဖတ္မိျပီး ခံစားေနရဦးမွာပါ။ နီၾကင္ရြက္ေႂကြေပၚက ဟန္ခ်က္မပ်က္ေအာင္လည္း သတိထားရမွာပါ။

ေျပာမယ္ဆိုရင္ ခံစားမႈသက္သက္ေရးၾကတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြထဲမွာ ဖန္တီးမႈသက္သက္ ျဖစ္လာတာ ေတြမမ်ားနိုင္ဖို႔အတြက္ေတာ့ ခ်င့္ခ်ိန္ရပါလိမ့္မယ္။ မဟုတ္ရင္ ခုန္ဆင္းသြားတဲ့ နီၾကင္ရြက္ေႂကြတရြက္လို ဟန္ခ်က္ပ်က္ျပီး ဖုန္အေလွးေလွးထဲကုိ ေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။

ေခတ္ေတြေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔အမ်ွ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကတိုးတက္လာသလား၊ ဆုတ္ယုတ္သြားသလား ဆိုတာကုိလည္း ခံစားသုံးသပ္ၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။

ကုိႏိုင္း
........
ခံစားသုံးသပ္မိတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ား။

၁။ ခင္လြန္း(ေႂကြသူ)၊ ဖက္ရွင္မဂၢဇင္း၊ စက္တင္ဘာ၊၂၀၁၇။
၂။ ခက္သီ(ဘုရားသခင္အတြက္ေမးခြန္း)၊ ျဗဴတီမဂၢဇင္း၊ ဇူလုိင္လ၊၂၀၁၇။
၃။ ရိုးသက္(ေကာက္ေကြ႔ခဲ့တဲ့ေလခြ်န္သံ)၊ Idea မဂၢဇင္း၊ စက္တင္ဘာလ၊၂၀၁၇။
-
The Sun Rays Journal, Vol 1. No 166 . 23 Sep 2017









Comments