သစ္ခက္သံလြင္ ကဗ်ာသုံးသပ္ခ်က္၊ ကိုႏိုင္း၏" ေခတ္ေပၚကဗ်ာအေတြးကာရန္မ်ား"



ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၂၅ )

ေခတ္ေပၚကဗ်ာအေတြးကာရန္မ်ား
ကိုႏိုင္း
 

          ျပတင္းတံခါးကုိဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဇာခန္းဆီးပါးပါးဟာ လႈပ္ခတ္သြားေနတာကုိ ၾကည့္ရင္း အေတြးေတြဝင္လာပါတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကအခုအခ်ိန္ေခတ္မွာျဖစ္ေပၚေနတဲ့ စနစ္ေတြ၊ ျဖစ္ေနၾကတဲ႔စစ္ေတြ၊ လူမႈေရးအၾကပ္အတည္းေတြ စသျဖင့္ေရးဖြဲ႔ေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီကဗ်ာေတြကအျပကဗ်ာေတြကုိ ဦးစားေပး တာေတြ႔ရပါတယ္။

ဒီေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကေန ျမန္မာျပည္မွာေနထိုင္ၾကတဲ့ ျပည္သူ ေတြရဲ႕ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ လူမႈဒုကၡေတြကုိေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါဆိုေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကေခတ္နဲ႔ျပည္သူေတြအေပၚမွာ တာဝန္ေက်ေနခဲ႔တယ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဒါဆို ထပ္ေတြးမိတာက ျပည္သူေတြအတြက္၊ ျပည္သူေတြဘက္က ဒုကၡတရားေတြကုိ ေရးဖြဲ႔ေနၾကတဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကုိ ျပည္သူေတြ ကေရာ စိတ္ဝင္စားရဲ႕လားဆိုတာပါပဲ။

တခ်ိန္တုန္းက ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အျငင္းအခုန္ေတြျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္က ဆရာ ေအာင္ သင္းေျပာခဲဲ့တဲ့ "လူထုကုိစည္းရံုးလႈံ႔ဆာ္နိုင္စြမ္း နိမ့္ျမင့္တန္းစီၾကည့္မယ္ဆိုရင္၊ ကဗ်ာက ဟုိးေနာက္ဆုံး တန္းေလာက္မွာ ေရာက္ေနပါလိမ့္မယ္” ဆိုျပီး ေပဖူးလႊာမဂၢဇင္း အင္တာဗ်ဴးမွာ ေျပာခဲ့တဲ့စကားေၾကာင့္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာေတြကျပန္ျပီးတု႔ံျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီတု႔ံျပန္မႈကုိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာေအာင္ေဝးကစျပီး တုံ႔ျပန္တာကုိမွတ္မိေနပါတယ္။ ကြ်န္ ေတာ္တို႔လည္း ေခတ္ေပၚကဗ်ာဘက္က ဝင္ေရးခဲ့ၾကပါတယ္။ ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္းမွာကဗ်ာရဲ႕က်န္း မာေရးဆိုျပီး ေရးခဲ့တာ ျပန္မွတ္မိပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာျပန္စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနပါတယ္။ ျပည္သူလူထုအတြက္ေရးတဲ့ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာ ေတြကုိ ျပည္သူလူထုကေရာစိတ္ပါဝင္စားရဲ႕လား ဆိုတာကုိပါ။

ရသမဂၢဇင္းေတြတဝုန္းဝုန္းျပိဳလဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ မဂၢဇင္းေပၚမွာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာစာမ်က္ႏွာေတြ ေပ်ာက္ဆုံး သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ကံေကာင္းတာက အခုေခတ္မွာလူမႈႈကြန္ယက္ေတြ(ေဖ့ဘုတ္) ေပၚ လာတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျပည္သူ လူထုရဲ႕ဒုကၡေတြကုိ ခံစား ေနရတာပါ။ ဒီျပည္သူလူထုဘက္က ရပ္တည္ျပီး ေရးေနၾကတဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာ ေတြအေၾကာင္းကုိ ေရးခဲ့သလုိ၊ ေရးေနၾကပါ တယ္။ ေခတ္ကုိေရးတဲ့အခါမွာ အျပေတြမ်ားမွာေတာ့ ေသခ်ာ ပါတယ္။

အခုေခတ္ေပၚကဗ်ာမွာေတြ႔ရတဲ့အေတြးေတြကုိခံစားခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုအေတြးကဗ်ာကုိ ျဗဴတီမဂၢဇင္း၊ ဇူလိုင္လထုတ္ထဲက ပိုင္သစ္ႏြယ္ရဲ႕”သူ႔စိတ္ထဲက ေၾကာင္တစ္ေကာင္” ဆိုတဲ႔ကဗ်ာမွာ ခံစားေတြ႔ရွိလိုက္ရ ပါတယ္။
          အေမွာင္ဟာ
         ေၾကာက္စိတ္ရဲ႕သားဖြားခန္းပဲ။
         သင့္အခန္းထဲ ရုတ္တရက္
         လ်ွပ္စစ္မီးျပတ္ေတာက္သြားတယ္ဆိုပါစုိ႔
         ဖေယာင္းတိုင္ ဒါမွမဟုတ္
         လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး ဒါမွမဟုတ္
         ဘက္ထရီမီးေခ်ာင္း ဒါမွမဟုတ္
         ေနာက္ဆုံးေပၚ အဏုျမဴေကာ္ေခ်ာင္းတစ္ခုကုိ
         သင္ရွာေဖြမယ္
         ေခြးဝဲစားတစ္ေကာင္ဟာ
         သူ႔ဘဝရဲ႕အဓိပၸာယ္ကုိ
         ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားထဲမွာပဲရွိတယ္လို႔ယုံၾကည္ေနသလိုမ်ိဳး
         အလင္းေရာင္ထြက္မယ့္
         အရာဝတၳဳတစ္ခုခုကုိ သင္ရွာေဖြေနလိမ့္မယ္။

         ကဗ်ာဆရာရဲ႕အေတြးကုိ ထပ္ဆင့္ျပီးေတြးမယ္ဆိုရင္အေတြးမ်ားစြာထြက္ပါလိမ့္မယ္။ လူေတြဟာ အေမွာင္ကုိေၾကာက္ရြံ႕တတ္တာ သဘာဝတရားတခုပါ။ ေလာကထဲမွာ မျမင္ေတြ႔ ႏိုင္ပဲ က်ေရာက္လာနိုင္မယ့္ ကံၾကမၼာဆိုးေတြကုိေတြးျပီးေၾကာက္ေနသလိုမ်ိဳးေပါ့။

အေမွာင္ဆိုတာကလည္း မျမင္နိုင္တဲ႔အရာတခုပါပဲ။ လူေတြဟာအေမွာင္ထဲမွာက်ေရာက္လာမယ့္ အႏၱရာယ္ေတြကုိေၾကာက္ျပီး အားကုိးရာတခုခုကုိ ရွာေဖြတတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ကံၾကမၼာဆိုးေတြဟာ ဘဝရပ္တည္မႈကုိပါ အႏၱရာယ္ေပးတတ္ပါတယ္။ ဒါကုိလူတိုင္း ေၾကာက္တတ္ပါတယ္။

         ေၾကာက္စိတ္ဟာ ေျမြအဆိပ္လို
         ခႏၶာကုိယ္ထဲ ျပန္႔ႏွံ႕မႈျမန္တယ္
         ခလုတ္တစ္ခ်က္ႏွိပ္လိုက္ရင္
         စီးဝင္သြားမယ့္ လ်ွပ္စီးပတ္လမ္းေၾကာင္းထက္
         ေၾကာက္စိတ္က ဗို႔အားျပင္းတယ္

လူေလာကမွာေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးက ေၾကာက္စိတ္ပါပဲ။ ေၾကာက္စိတ္ဝင္ေနျပီဆိုရင္ အသက္ ေတာင္ထြက္သြားနိုင္တာေတြေတြ႔ဖူး၊ ျမင္ဖူးမွာပါ။ အႏၱရာယ္တခုခုကုိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ယွဥ္ျပိဳင္မႈတခုကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ေၾကာက္စိတ္ရွိေနရင္ အရံႈးမ်ားတတ္ပါတယ္။ ဘဝရွင္သန္ေရးမွာလည္း ေၾကာက္စိတ္ကုိေဖ်ာက္ထားၿပီး ရဲရဲရင့္ရင့္ရင္ဆိုင္နိုင္မွ ဆက္လက္ျပီးရွန္သန္နိုင္မယ္ဆိုတာ လူေတြသိေနၾကပါတယ္။

          အလင္းရဲ႕အလ်င္က
         သစ္ပင္ရဲ႕အရိပ္ကုိ လမ္းေဘးသပ္ခ်ခဲ႔သလိုမ်ိဳး
         ေၾကာက္စိတ္က လူရဲ႕ဆင္ျခင္တုံတရား
         အေမွာင္ထဲ ပို႔ပစ္လိုက္တယ္
         အိမ္ေခါင္မိုးေပၚမွာ ဘုရားစင္ေပၚမွာ
         စာအုပ္ဗီရိုေပၚမွာ
         အိမ္ေနာက္ေဖးက ပန္းကန္စင္ေပၚမွာ
         ေၾကာက္စိတ္ဟာ ရွိေနတယ္
         သင့္ရဲ႕သိမႈထဲကေန
         ေလရဲ႕အရိပ္အေယာင္လို ခုန္ထြက္မသြားခင္အထိ
         ေၾကာက္စိတ္ဟာ
         သင့္ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ ရွိေနတယ္
         ေၾကာင္တစ္ေကာင္အသြင္နဲ႔…။

လူတေယာက္မွာရွိေနတဲ့ေၾကာက္စိတ္ကုိ အေတြးမ်ားစြာနဲ႔ေရးသြားတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာ တပုဒ္ ပါ။ လူေတြရဲ႕ေၾကာက္စိတ္ကုိ လူေတြရဲ႕ကုိးကြယ္ရာေတြ၊ အသိတရားေတြမွာလည္း ေၾကာက္စိတ္ေတြရွိေနတဲ့ အေၾကာင္း ထည့္သြင္းေရးျပထားပါတယ္။ ဒီေခတ္ေပၚကဗ်ာကုိ ခံစားသုံးသပ္ျပတာေတြဟာ ေခတ္မွာျဖစ္ ေပၚေနတဲ့အေၾကာင္းတရားေတြ၊ ေခတ္မွာျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေတြးေတြကုိ ခံစားျပတာပါ။ 

ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြနဲ႔လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ေခတ္ကုိခ်ိတ္ဆက္ ၿပီး ေတြးျပတာပါ။ အခုေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြရဲ႕ အေတြးေတြကလည္း ပုံမွန္မဟုတ္တဲ့ အေတြးေတြ ကုိ ေရးေနၾကပါတယ္။ ထူးဆန္းတဲ့အေတြးမ်ဳိးေတြကုိ အံ့အားသင့္ေလာက္ေအာင္ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြလည္း မ်ားစြာေပၚထြက္ေနပါတယ္။ အဲဒီမ်ားစြာထဲက ၾသဂတ္လထုတ္ Idea မဂၢဇင္းကဗ်ာဆရာ သစ္ေကာင္းအိမ္ရဲ႕” စာရြက္အလြတ္မ်ား” ကဗ်ာကုိညႊန္းျပခ်င္ပါတယ္။

         ေရေမႊးပုလင္းထဲေရာက္သြားတဲ႔
         ေမႊးရနံ႔တစ္ခုက
         ပန္းခင္းၾကီးတစ္ခုလုံးကုိေမ့သြားတဲ႔ ေမ့ဥာဏ္မ်ိဳး
         မရေသးေတာ့
         တစ္ခုခုကုိခ်ေရးေနရတယ္
         ဆပ္ကပ္မီးကြင္းထဲ
         ကြ်မ္းထိုးအလွျပတဲ႔ က်ားသစ္နက္တစ္ေကာင္က
         အမဲလိုက္ရာသီကုိ ေမ့သြားတဲ႔ေမ့ဉာဏ္မ်ိဳး
         မရေသးေတာ့
         တစ္ခုခုကုိခ်ေရးေနရတယ္။
         မွန္စီေရႊခ်တိုင္လုံးႀကီးေတြက
         ေတာင္ေခါင္းတုံးႀကီးေတြကုိေမ့သြားတဲ႔ ေမ့ဉာဏ္မ်ိဳး
         မရေသးေတာ့
         တစ္ခုခုကုိခ်ေရးေနရတယ္
         ဇာတ္ခုံေပၚေရာက္သြားတဲ႔
         ေသနတ္ေဖာက္သံနဲ႔
         ျပတိုက္ထဲေရာက္သြားတဲ႔
         ပတၱျမားေက်ာက္စီဓားတစ္လက္က
         သူတို႔ျဖတ္သန္းႀကီးျပင္းလာတဲ႔
         စစ္ပြဲႀကီးေတြကုိေမ့သြားတဲ႔ေမ့ဉာဏ္မ်ိဳး
         မရေသးေတာ့
         တစ္ခုခုကုိခ်ေရးေနရတယ္…။

အင္မတန္ေတြးယူစရာေကာင္းတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာတပုဒ္ပါ။ ေရးဟန္ကလည္းသမားရိုးက်ေရးဟန္ကဗ်ာ တပုဒ္မဟုတ္သလို၊ ေတြးတာကလည္း ထူးျခားတဲ့အေတြးနဲ႔ ေရးသြားပါတယ္။ ကဗ်ာေတြမွာသုံးေလ့ သုံးစြဲျခင္းမဟုတ္တဲ့ ”ေမ့ဉာဏ္”ဆိုတဲ့အသုံးအႏႈန္းကုိ သတိထားမိလိုက္ ပါတယ္။ မွတ္ဉာဏ္ဆိုတဲ့စကား  လုံးကုိသာ အသုံးျပဳေလ့ရွိတာပါ။ ေနာက္ေျပာခ်င္တာ တခုထဲကုိ နိမိတ္ပုံေတြေျပာင္းသုံးသြားတာကုိလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။

ကဗ်ာဆရာေျပာခ်င္တာက ေရာက္ရွိေနရာကုိေရာက္လာရတာနဲ႔ ပင္ကုိယ္သဘာဝကုိ ေမ့ထား/သြားခဲ႔ပုံ၊ ဒါေပမဲ့ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကုိတကယ္ေရာက္ေနတာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကုိေတြးျပီး ေရးျပသြားတယ္လို႔ထင္မိပါတယ္။

၁၉၉၁ ခုႏွစ္ကပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္းမွာ ဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕”သစၥာပန္းမ်ားနဲ႔ေမလ” ကဗ်ာကုိလည္း ေဝဖန္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အေတြးလွျပီး ကဗ်ာအေၾကာင္းအရာကတခုထဲကုိ နိမိတ္ပုံေတြသုံးျပီး ေရးသြားတာကုိေရးခဲ့တာပါ။

ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြဟာအရင္ကထက္ အေတြးေတြပုိလွလာပါတယ္။ ပုိျပီးေလးနက္လာၾကပါတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕အေရြ႔ဟာ၂၁ ရာစုမွာတိုးတက္လာတာကုိျမင္လိုက္ရတာ ပီတိျဖစ္စရာပါပဲ။ ေခတ္စနစ္ေတြကုိခက္ခဲစြာျဖတ္သန္းရင္း စိတ္အေတြးနဲ႔ေရးၾကတ့ဲ ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာတပုဒ္ကုိလည္း ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာကေတာ့ ၾသဂတ္လ မေဟသီမဂၢဇင္း ထဲက ကဗ်ာဆရာမ င္ၾကင္းေမရဲ႕” ျမိဳ႕ျပေပၚျဖတ္ သန္းျခင္း” ပါ။

         လူေတြ
         ဝင္ေလေအး ထြက္ေလေႏြးတဲ႔
         အသက္ရႈခ်ိန္တိုင္း
         ရမၼက္ေတြ ေစးပ်စ္ပ်စ္
         ကုိယ့္ျဖစ္တည္မႈေကာက္ေၾကာင္းေပၚ
         အရည္ေပ်ာ္က်လာတဲ႔ အတၱနဲ႔
         အလွေမြးငါးလို ကူးခတ္မိတာ
         ကမ္းမရွိ လမ္းမရွိ၊မိႈင္းမိတဲ႔ျမိဳ႕ျပထဲ
         တဝဲလည္လည္။

         ပင္လယ္ေရနဲ႔ေဖ်ာ္တဲ႔ဘဝေကာ္ဖီ
         ေသာက္ရင္းငတ္မေျပလိုက္တာ
         ညေနခင္းေတြ အခါခါကြ်ံက်တဲ႔အထိ
         မနက္ျဖန္ကုိ စိတ္ျပတင္းက ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့
         ျမိဳ႕ျပကေညာင္းညာကုိက္ခဲလို႔
         လမ္းေတြက ကားေတြထမ္း
         ကားေတြက လူေတြကုိမနိုင္ဝန္သယ္ပိုး
         ဘဝဆိုးလို႔ ဒုကၡနဲ႔ပ်ားပန္းခပ္
         ေခတ္မွီလူေနမႈစနစ္ငတ္တဲ႔အျပစ္ဒဏ္
         က်ိန္စာကုိခါးစည္းခံရဆဲ
         ဂရိပုံျပင္ထဲက “ထန္းတလတ္စ္”လိုပဲေပါ့။

ဒီကဗ်ာဟာ ေခတ္ကုိျမင္ေနရတဲ့ အျမင္ကုိေတြးျပီးေရးသြားခဲ႔တာပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ လူေတြက အတၱေတြနဲ႔ ရွင္သန္ေနရေပမယ့္ မွန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲက အလွေမြးငါးေတြကုိ ျမင္ေနရသလိုျဖစ္ ေနပါတယ္။
ၿမိဳ႕ျပရဲ႕မြန္းၾကပ္မႈေတြက ကဗ်ာဆရာရဲ႕အေတြးထဲကုိဝင္ေရာက္လာပါတယ္။လူကလူကုိငတ္ တတ္တာကုိ၊ စနစ္ကုိငတ္တတ္တာေတြကုိ အေတြးထဲထည့္ျပီးေရးျပသြားပါတယ္။ ျမင္ေတြ႔ ေနရတဲ့ၿမိဳ႕ျပကုိ အေတြးထဲထည့္ျပီးေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ စိတ္ေတြေညာင္းညာသြားၾက တယ္ဆိုတဲ့အဖြဲ႔ဟာ အင္မတန္မွလွပပါ တယ္။
          ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕အေတြးေတြကလည္း ေခတ္၊ စနစ္နဲ႔လူေနမႈပုံစံေတြကုိလိုက္ေတြး နိုင္ပါလိမ့္ မယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြရဲ႕အေတြးေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ေဘာင္တခု ခတ္မထားနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အေတြးေတြလြတ္လပ္ျပီး က်ယ္ျပန္႔နက္ရိႈင္းလာပါျပီ။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြရဲ႕တိုးတက္ေနတဲ့ အေရြ႔ေနာက္ ကုိလိုက္ပါနိုင္ၾကပါေစ။

ကုိႏိုင္း
-------
ခံစားသုံးသပ္မိေသာေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ား

၁။ ပိုင္သစ္ႏြယ္(သူ႔စိတ္ထဲက ေၾကာင္တစ္ေကာင္)၊ျဗဴတီမဂၢဇင္း၊ဇူလိုင္လ၊၂၀၁၇။
၂။ သစ္ေကာင္းအိမ္(စာရြက္အလြတ္မ်ား)၊Ideaမဂၢဇင္း၊ၾသဂတ္လ ၂၀၁၇။
၃။ အင္ၾကင္းေမ( ျမိဳ႕ျပေပၚျဖတ္သန္းျခင္း)၊မေဟသီမဂၢဇင္း၊ၾသဂတ္လ ၂၀၁၇။

The Sun Rays Vol 1 No 161 


Comments