ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၂၅ )
ေခတ္ေပၚကဗ်ာအေတြးကာရန္မ်ား
ကိုႏိုင္း
ျပတင္းတံခါးကုိဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိ
ဒီေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကေန ျမန္မာျ
တခ်ိန္တုန္းက ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အျငင္းအခုန္ေတြျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
ဒီတု႔ံျပန္မႈကုိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာေအာင္ေဝးကစျပီး တုံ႔ျပန္တာကုိမွတ္မိေနပါတယ္။ ကြ်
ရသမဂၢဇင္းေတြတဝု
ကံေကာင္းတာက အခုေခတ္မွာလူမႈႈကြန္
အခုေခတ္ေပၚကဗ်ာမွာေတြ႔ရတဲ့အေတြးေ
အေမွာင္ဟာ
ေၾကာက္စိတ္ရဲ႕သားဖြားခန္းပဲ။
သင့္အခန္းထဲ ရုတ္တရက္
လ်ွပ္စစ္မီးျပတ္ေတာက္သြားတယ္ဆို
ဖေယာင္းတိုင္ ဒါမွမဟုတ္
လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး ဒါမွမဟုတ္
ဘက္ထရီမီးေခ်ာင္း ဒါမွမဟုတ္
ေနာက္ဆုံးေပၚ အဏုျမဴေကာ္ေခ်ာင္းတစ္ခုကုိ
သင္ရွာေဖြမယ္
ေခြးဝဲစားတစ္ေကာင္ဟာ
သူ႔ဘဝရဲ႕အဓိပၸာယ္ကုိ
ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားထဲမွာပဲရွိတယ္
အလင္းေရာင္ထြက္မယ့္
အရာဝတၳဳတစ္ခုခုကုိ သင္ရွာေဖြေနလိမ့္မယ္။
ကဗ်ာဆရာရဲ႕အေတြးကုိ ထပ္ဆင့္ျပီးေတြးမယ္ဆိုရင္အေတြး
အေမွာင္ဆိုတာ
ေၾကာက္စိတ္ဟာ ေျမြအဆိပ္လို
ခႏၶာကုိယ္ထဲ ျပန္႔ႏွံ႕မႈျမန္တယ္
ခလုတ္တစ္ခ်က္ႏွိပ္လိုက္ရင္
စီးဝင္သြားမယ့္ လ်ွပ္စီးပတ္လမ္းေၾကာင္းထက္
ေၾကာက္စိတ္က ဗို႔အားျပင္းတယ္
လူေလာကမွာေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံး
အလင္းရဲ႕အလ်င္က
သစ္ပင္ရဲ႕အရိပ္ကုိ လမ္းေဘးသပ္ခ်ခဲ႔သလိုမ်ိဳး
ေၾကာက္စိတ္က လူရဲ႕ဆင္ျခင္တုံတရား
အေမွာင္ထဲ ပို႔ပစ္လိုက္တယ္
အိမ္ေခါင္မိုးေပၚမွာ ဘုရားစင္ေပၚမွာ
စာအုပ္ဗီရိုေပၚမွာ
အိမ္ေနာက္ေဖးက ပန္းကန္စင္ေပၚမွာ
ေၾကာက္စိတ္ဟာ ရွိေနတယ္
သင့္ရဲ႕သိမႈထဲကေန
ေလရဲ႕အရိပ္အေယာင္လို ခုန္ထြက္မသြားခင္အထိ
ေၾကာက္စိတ္ဟာ
သင့္ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ ရွိေနတယ္
ေၾကာင္တစ္ေကာင္အသြင္နဲ႔…။
လူတေယာက္မွာရွိေနတဲ့ေၾကာက္စိ
ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြနဲ
ေရေမႊးပုလင္းထဲေရာက္သြားတဲ႔
ေမႊးရနံ႔တစ္ခုက
ပန္းခင္းၾကီးတစ္ခုလုံးကုိေမ့သြာ
မရေသးေတာ့
တစ္ခုခုကုိခ်ေရးေနရတယ္
ဆပ္ကပ္မီးကြင္းထဲ
ကြ်မ္းထိုးအလွျပတဲ႔ က်ားသစ္နက္တစ္ေကာင္က
အမဲလိုက္ရာသီကုိ ေမ့သြားတဲ႔ေမ့ဉာဏ္မ်ိဳး
မရေသးေတာ့
တစ္ခုခုကုိခ်ေရးေနရတယ္။
မွန္စီေရႊခ်တိုင္လုံးႀကီးေတြက
ေတာင္ေခါင္းတုံးႀကီးေတြကုိေမ့သြ
မရေသးေတာ့
တစ္ခုခုကုိခ်ေရးေနရတယ္
ဇာတ္ခုံေပၚေရာက္သြားတဲ႔
ေသနတ္ေဖာက္သံနဲ႔
ျပတိုက္ထဲေရာက္သြားတဲ႔
ပတၱျမားေက်ာက္စီဓားတစ္လက္က
သူတို႔ျဖတ္သန္းႀကီးျပင္းလာတဲ႔
စစ္ပြဲႀကီးေတြကုိေမ့သြားတဲ႔ေမ့
မရေသးေတာ့
တစ္ခုခုကုိခ်ေရးေနရတယ္…။
အင္မတန္ေတြးယူစရာေကာင္းတဲ့ေခတ္ေ
ကဗ်ာဆရာေျပာခ်င္တာက ေရာက္ရွိေနရာကုိေရာက္လာရတာနဲ႔ ပင္
၁၉၉၁ ခုႏွစ္ကပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢ
ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြဟာအရင္ကထက္ အေတြးေ
လူေတြ
ဝင္ေလေအး ထြက္ေလေႏြးတဲ႔
အသက္ရႈခ်ိန္တိုင္း
ရမၼက္ေတြ ေစးပ်စ္ပ်စ္
ကုိယ့္ျဖစ္တည္မႈေကာက္ေၾကာင္းေပၚ
အရည္ေပ်ာ္က်လာတဲ႔ အတၱနဲ႔
အလွေမြးငါးလို ကူးခတ္မိတာ
ကမ္းမရွိ လမ္းမရွိ၊မိႈင္းမိတဲ႔ျမိဳ႕ျပထဲ
တဝဲလည္လည္။
ပင္လယ္ေရနဲ႔ေဖ်ာ္တဲ႔ဘဝေကာ္ဖီ
ေသာက္ရင္းငတ္မေျပလိုက္တာ
ညေနခင္းေတြ အခါခါကြ်ံက်တဲ႔အထိ
မနက္ျဖန္ကုိ စိတ္ျပတင္းက ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့
ျမိဳ႕ျပကေညာင္းညာကုိက္ခဲလို႔
လမ္းေတြက ကားေတြထမ္း
ကားေတြက လူေတြကုိမနိုင္ဝန္သယ္ပိုး
ဘဝဆိုးလို႔ ဒုကၡနဲ႔ပ်ားပန္းခပ္
ေခတ္မွီလူေနမႈစနစ္ငတ္တဲ႔အျပစ္
က်ိန္စာကုိခါးစည္းခံရဆဲ
ဂရိပုံျပင္ထဲက “ထန္းတလတ္စ္”လိုပဲေပါ့။
ဒီကဗ်ာဟာ ေခတ္ကုိျမင္ေနရတဲ့ အျမင္
ၿမိဳ႕ျပရဲ႕မြန္းၾကပ္
ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕အေတြးေတြကလည္း ေခတ္၊ စနစ္နဲ႔လူေနမႈပုံစံေတြကုိ
ကုိႏိုင္း
-------
ခံစားသုံးသပ္မိေသာေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်
၁။ ပိုင္သစ္ႏြယ္(သူ႔စိတ္ထဲက ေၾကာင္တစ္ေကာင္)၊ျဗဴတီမဂၢဇင္း၊ဇူ
၂။ သစ္ေကာင္းအိမ္(စာရြက္အလြတ္မ်ာ
၃။ အင္ၾကင္းေမ( ျမိဳ႕ျပေပၚျဖတ္သန္းျခင္း)၊မေဟသီ
The Sun Rays Vol 1 No 161
Comments
Post a Comment