သစ္ခက္သံလြင္၊ အမွတ္တရ ပုံရိပ္လႊာအပိုင္းအစမ်ား၊ ျမတ္လိႈင္း၏ "ၾကက္တူေရြးေတြကုိ စတိုင္ရာေကြ်းတ့ဲ ဘုိင္အုိႀကီး"
ၾကက္တူေရြးေတြကုိ စတိုင္ရာေကြ်းတ့ဲ ဘုိင္အုိႀကီး
(စီးဆင္းေနေသာျမစ္မ်ားႏွင့္ျပန္ မစီးနိုင္ေတာ့ေသာျမစ္မ်ား)
ျမတ္လိႈင္း
“ေဟ့ေကာင္ေနဝင္း၊ မင္းကမိန္းမေတြ တေယာက္ျပီး တေယာက္ ယူေနတဲ႔အခ်ိ န္၊ အင္းလ်ားကန္ကုိ နန္းေတာ္ႀကီးေ ပၚကေန ဇိမ္ခံ ၾကည့္ျပီး စည္းစိမ္ ယစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါတို႔ျပည္သူေ တြ ထမင္းရည္ ေသာက္ ေနရတယ္ကြ၊ ငါတို ႔ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲတြင္းႏြံထဲမွာ လူးလွိမ့္ ေနရတယ္ကြ”
“ေဟ့ေကာင္ ေနဝင္း…. …” အာဏာရွင္ရဲ႕နာမယ္ကုိေဒါသတႀကီးေခၚျပီး မေက်နပ္ခ်က္ေတြ ေျပာေနတဲ့ စာေရးဆရာ၊ ေတးေရးဆရာ၊ အယ္ဒီတာ၊ က်ဴ ရွင္ ဆရာ(ရုပ္ရွင္ကားကုိ မရိုက္ျ ဖစ္လိုက္လုိ႔၊ မဟုတ္ရင္ဒါရိုက္တာ ၊ ဇာတ္ညႊန္းဆရာလုိ႔ေတာင္ အမည္တပ္ ရမယ့္သူ) အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ ရဲ႕ေ ပါက္ကြဲေနသံလား၊ ေဖာက္ခြဲေနသံလား အမွတ္ရစြာ ျပန္ၾကားေန မိပါတယ္။ ဒီ လုိအားရပါးရေျပာေနတဲ့အသံက မအူပင္ျမိဳ႕၊ မဟာ ေဗာဓိ တန္ေဆာင္းထဲမွာ ၈၈ လူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးအစပုိင္း မွာ ေဟာေျပာေနတဲ့ အသံပါ။ သူ႔ေခၚလို က္ တဲ့ "ေဟ့ေကာင္ ေနဝင္း "ဆိုတဲ့အသံဟာ ၁၉၆၂ ကတည္းက ၁၉၈၈ အထိ ၿမိဳသိပ္ထားခဲ့ရတဲ့ မေက်မနပ္ ခံစားမႈထဲက ေပါက္ကြဲထြက္လာတဲ့ႏွလုံးသားထဲက ပ်ဳိ႕အန္ထြက္လာတဲ ့အသံပါ။
အစ္ကုိႀကီး မင္းသစ္က ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္အာဏာရွင္ေတြအာဏာသိမ္းလိုက္တဲ ႔အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသား တေယာက္အေနနဲ႔အဖမ္းခံရျပီး နာမည္ႀကီးေထာက္လွမ္းေရးစခန္းေ ရၾကည္အိုင္မွာ ဒုကၡေတြခံခဲ့ရသူပါ။
အဲဒီ့သူ႔ရင္ထဲကမေက်နပ္ခ်က္ေတြကုိ ေ ဖာက္ခြဲျပလုိက္တဲ့အခ်ိန္ကစျပီး အစိမ္းေရာင္ၾကက္တူေရြးေတြကုိ စတို င္ရာ အစာေတြေကြ်းေနခဲ့ပါတယ္။
”အိ ပ္မက္ကြန္ဖရင့္””တေစၦရင္ကြဲ”” မဟာနႏၵာ Ph10” တို႔ဟာ အကုိမင္းသစ္ေ ရးတဲ့ စတိုင္ရာေခၚ သေရာ္စာ ဝတၳဳေတြပါ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သေရာ္စာဝတၳဳတိုေ တြေရးတဲ့သူေတြ အေတာ္ရွားပါတယ္။ ဆရာေမာင္သစ္တို႔ေနာက္မွာ သေရာ္စာ ဝတၳဳေရးတဲ့ စာေရးဆရာေတြက ဆရာဝင္းေ ဖ၊ ဆရာေဖျမင့္၊ ဆရာမင္းလူ၊ လူရႊင္ေ တာ္စာေရးဆရာ ခ်စ္စရာတို႔ပါပဲ။ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ေျပာျပတာပါ။
က်ေနာ္နဲ႔အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ အေၾကာင္းျပန္ေျပာရင္ ေျပာစရာမ်ားပါလိမ့္မယ္။ ဒီမွတ္မိေ နတဲ့အထဲ က စိတ္ထဲစြဲထင္ေနတဲ့ တခ်ဳိ႕အေၾကာင္ းအရာ(အျဖစ္အပ်က္)ေတြကုိ ျပန္ေျပာျ ပခ်င္ပါတယ္။ အစ္ကုိႀကီး မင္းသစ္လည္း ဒီအေၾကာင္းေလးကုိ ဝတၳဳျပန္ေရးျပီး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အစ္ကုိႀကီးသူငယ္ခ်င္းကုိ မဂၤလာဒုံေ လယာဥ္ဆိပ္လိုက္ပုိ႔ျပီးေတာ့ ျပန္ မယ္အလုပ္မွာ မႏၱေလးကုိထြက္မယ့္ ေ လယာဥ္ႀကီးက ပန္ကစလည္ပတ္ေနျပီလုိ ႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီပန္ကာလည္ပတ္သံ က သူ႔ႏွာေခါင္းထဲမွာ မႏၱေလးမုန္ ႔တီနဲ႔သင္းပ်ံ႔ေနတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႔ မႏၱေလး မုန္႔တီစားခ်င္စိတ္ မထိမ္းႏို္င္လို႔ထြက္မယ့္ဆဲဆဲ ေလ ယာဥ္ လက္မွတ္ကုိ ကမန္းကတမ္းဝယ္ျပီး မႏၱေလးကုိ ေလယာဥ္ပ်ံစီးသြား မုန္႔တီစားျပန္လာတယ္တဲ့။ အဲဒီအခ်ိ န္က ရန္ကုန္မွာမုန္႔တီမရေသးပါဘူး။ အဲဒီလိုလူ။
ေနာက္ေျပာခ်င္ပါေသးတယ္။ အဲဒီအခ်ိ န္က အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ေနတာက လိႈင္၊ သုခလမ္းထဲက ျခံအက်ယ္ႀကီးထဲမွာ တဲအိမ္ေလးနဲ႔ေ နတာ။ အဲဒီျခံႀကီးက အခုေနေရာင္းမယ္ ဆိုရင္ သိန္းေထာင္နဲ႔ခ်ီျပီးတန္ ပါတယ္။ ဒီျခံႀကီးထဲမွ တဲအိမ္အစုတ္ေလးနဲ႔ ေနတာကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။ အိမ္မွာေနေတာ့ တဲအိ မ္အစုတ္၊ အျပင္ထြက္ရင္ေတာ့ တက္စီငွားျပီးထြက္တတ္တဲ့လူ။ အခု အခ်ိန္ထိ လုိင္းကားတခါဖူးမွမစီးဖူးေသးတဲ ့ လူပါ။
အဲဒီအခ်ိန္တညမွာ အင္းလ်ားလိပ္ ဟုိတယ္မွာ အရက္သြားေသာက္မယ္ဆိုၿပီး တက္စီငွားျပီး သြား ၾကတယ္။ ကဗ်ာ ဆရာ ေဇာင္းထက္လည္း ပါတာေပါ့။ က်န္တာေ တာ့ဘယ္သူပါလဲဆိုတာ ေသေသခ်ာ ခ်ာမမွ တ္မိေတာ့ဘူး။ အင္းလ်ားလိပ္ဟုိတယ္ ကဘလက္ေလဘယ္၊ ခ်ိစ္ကုိမွာျပီး ပုိ လန္ေရတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ္ရံုလူ ဆိုရင္ၾကားေတာင္ၾကားဖူးမွာမဟုတ္ ဘူး။ ပုိလန္ကလာတဲ့ေရက Ph7 တဲ့။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ လမ္းေဘးမွာေတာင္ဝယ္လို႔ရေနပါျပီ ။ အဲဒီ ၈၀/၉၀ ကာလက ပုိလန္ေရကုိေစ်းႀကီး ေပးျပီး ဝယ္ေ သာက္ရတယ္။ ေရသန္႔နဲ႔ေသာက္မွ ဘလက္ေလဘယ္က အရသာရွိတာလုိ႔ အစ္ကုိႀကီး မင္သစ္ ကခပ္ႂကြားႂကြားေျပာပါေတာ့တယ္။ ပုိ က္ဆံအေတာ္မ်ားမ်ားရွင္းလိုက္ ရတယ္။ အစ္ကုိႀကီးပါသမ်ွကုန္ေရာဆို ပါေတာ့။ ရန္ကုန္ဆူးေလလမ္းမွာ ဘုိ င္အိုမင္းသစ္ဆိုျပီး က်ဴရွင္ခန္း မႀကီး ထဲမွာ သင္ရတဲ့ က်ဴရွင္ဆရာပဲေ လ။ ေငြေတြရတာမွမနည္းသလို ရတဲ႔ေငြ ကုိလည္း ကုန္ေအာင္ ျဖဳန္းပစ္ တတ္ တယ္။ ထားေတာ့။
အဲဒီညက အင္လ်ားလိပ္ဟုိတည္ကတက္စီငွားျ ပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ သုခလမ္းထဲ ကTHEMNNTHIT ျခံ အဝေရာက္ေတာ့ တက္စီေပၚကဆင္းၾကတယ္။
အစ္ကုိႀကီး မင္းသစ္က ျခံထဲမဝင္ေသးပဲ “ေဟ့ေကာ င္ေတြ၊ ငါအရက္မဝေသးဘူးကြ” ဆိုျပီး ေျပာတဲ့ အခါ၊ ကဗ်ာဆရာေဇာင္းထက္က” အရက္အေကာင္းစားဆိုျပီး ေသာက္ေရး မပါတာ၊ မူးလည္း မမူးဘူး” ဆိုျပီး ေထာ က္ခံပါေလေရာ။ ပုိက္ဆံကလည္း ပါတာကုန္ေ နျပီဆိုေတာ့ လမ္းထိပ္ေတာအရက္ဆို င္ကုိ ေရာက္ပါ ေလေရာ။ လမ္းထိပ္ေတာ အရက္ဆိုင္မွာအေႂကြးယူျပီး ေတာအရက္ကုိ သံပုရာသီးနဲ႔ အုန္းမုတ္ခြက္နဲ႔ ေရခပ္ျပီးေသာက္ ၾကေတာ့မွ မူးသြားတယ္။ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ က အခုမွ မူးတာတဲ့။ အဲဒီလိုလိုလူ။
အဲဒီလိုမူးေတာ့မွ ျခံထဲျပန္ဝင္လာ ခဲ႔ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္လည္း အစ္ကုိႀကီး မင္းသစ္ျခံ ထဲမွေနတဲ့အခ်ိန္။ တဲစုတ္စုတ္ေလးရဲ႕အေ ရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ က်ေနာ္နဲ ႔ဦးဖိုးထူး(ကဗ်ာဆရာေမာင္သင္းခို င္ က ျခင္ေထာင္က်ဥ္းေလးေထာင္ျပီး အတူအိပ္တယ္။
အျပင္မထြက္တဲ့ေန႔ေတြဆို ျခံထဲမွာ လူေတြစုံတယ္။ ေမာင္ခိုင္မာ၊ ေမာင္ ရန္ပုိင္၊ ေမာင္တင္ဆင့္၊ ေဇာင္း ထက္၊ ေမာင္ေအာင္ ပြင့္တို႔က အျမဲလုိ လာၾကတဲ့သူေတြ။ ခံစားသူႀကီးလည္း ပင္တိုင္ပါပဲ။
တခါတရံမွာဆရာတင္မို းလည္း ေရာက္လာတတ္တယ္။ ခံထဲမွာေ နတဲ့ ကုိခ်စ္ေဇာ္က ခ်က္ျပဳတ္ေရးတာ ဝန္ခံေပါ့။ ဘယ္သူလာလာအစ္ကုိႀကီး မင္းသစ္နဲ႔ အစ္မႀကီးရွယ္လီ(ရွယ္ လီထြား၊ အဂၤလိပ္ပုိင္းအဆိုေတာ္) က တာဝန္မေက်ဘူးဆိုတာ မရွိေစရဘူး။ ျ ခံထဲလာသူျဖစ္ေစ၊ ၃၃ လမ္းစာေပေလာကထဲမွာ လုိအပ္လို႔ အကူအညီေတာင္းသူျဖစ္ေစ ကူညီနိုင္သေလာက္ ကူညီလုိက္တာပါ။ စာေပနယ္ကဒုကၡသည္ေတြကုိ ထမ္း နိုင္သမွ် ထမ္းထားသူ တေယာက္ အျဖစ္ သိခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္ ျခံထဲမွာ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေတြေဆာက္ျပီးဖြင့္ တယ္။ ရန္ကုန္မွာ အျမဲေန ေဘာ္ဒါေဆာင္ ဖြင့္တာ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္က အရင္ဆုံးထဲမွ ာပါတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ ပါတယ္။ ဆယ္ တန္းေက်ာင္းသားေတြကုိ တစ္ႏွစ္စာ ဘယ္ေလာက္ဆိုျပီး လက္ခံ လိုက္တာ ေဆာက္ထားတဲ့အေဆာင္ေတြ ျပည့္သြားပါတယ္။ လူေနအေဆာင္ေတြ၊ စာ သင္ခန္းမ၊ စားေသာက္ေဆာင္၊ စားဖိုေ ဆာင္ေတြ အဆင့္အတန္းျမင့္သေလာက္ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္တို႔ေနတာကေတာ့ တဲစုတ္ေလးပါပဲ။ ဘာသာစုံသင္တဲ႔ဆရာေ တြက က်ဴရွင္ေလာက မွာ နာမယ္အႀကီးဆုံ းေတြပါပဲ။ ဆရာတင္မိုးက ျမန္မာစာ သင္တယ္။ ကုိဟိန္းလတ္က အဂၤလိပ္စာ၊ ကုိသန္းနိုင္က သခ်ၤာ စသျဖင့္။
ဒီအခ်ိန္မွာႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေ နခ်င္တဲ့စိတ္က အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ မွာေပၚလာပါေလေရာ။ ေငြေတြရတဲ့ အခ်ိ န္မွာ ကားဝယ္ မယ္ေပါ့။ ကားဝယ္မယ္ဆိုေ တာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကေခတ္စားေနတဲ့ ဂ်ပန္က ထုတ္တဲ့ SE လုိကားမ်ိဳးပဲလို ႔ထင္ခဲ့တာ။ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ဝယ္ ခ်လာတာက ဂ်ာမန္ကား။ ဂ်ာမန္ကားေတာ င္ သံရံုးကေလလံဆြဲျပီးဝယ္တာ။ ကား ႀကီးက အဟန္႔ႀကီးတယ္။ ခန္႔ညားတယ္ေ ပါ့။
”ဒီကားမ်ိဳးက ဂ်င္တဲလ္မင္းေတြစီးတာ”တဲ႔။ က်ေနာ္တို႔လည္း အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ကုိအထင္ႀကီးသြ ားတယ္။ သူဝယ္လာတဲ့ကားက ေတာ္ရံုတန္ ရံုလူေတြမစီးနိုင္ဘူး။ မစီးၾကဘူး လို႔ဆိုရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္မွ ဒီဂ်ာမန္ကားက ဆီအရမ္းစားတယ္တဲ့။ သံရံုးကလူေတြ မို႔စီးနိုင္တာ၊ အျပင္လူဆိုရင္ ဆီဖိုးနဲ႔မြဲလိမ့္မယ္တဲ့။ ေနာက္ ကားရပ္ဖို႔ေနရာကလည္း အရမ္းရွား တယ္။ ကားကအႀကီးႀကီးဆိုေတာ့ ေနရာရွားတာေပါ့။ ၾကာေတာ့ျပန္ေရာ င္းမယ္ဆိုေတာ့ ယယ္မယ့္လူကမရွိဘူး ။ မင္းသစ္ဆိုတာ အဲလုိလူ။
တေန႔ ဆရာမင္းသစ္နဲ႔ ဆရာမရွယ္လီထြားဆို တာ သူစာသင္ခဲ႔ရတဲ့ဆရာနဲ႔ ဆရာမဆိုျ ပီး ကုိဗဟိန္း ေအာင္(ဗန္းေမာ္တင္ေအာ င္သား)က ေျပာျပီး ျခံထဲကုိ က်ေနာ္နဲ႔လိုက္လာတယ္။ ဆရာတပည့္သုံးေ ယာက္ ေျပာလိုက္ၾကတာ မရပ္နိုင္ၾကဘူ း။ ကုိဗဟိန္းေအာင္ေျပာတဲ့စကားထဲ မွာ အခုထိမွတ္မိေနတာက ”ဆရာ မင္းသစ္ က တြံ႔ေတးသိန္းတန္ကုိ သီခ်င္းေတြေ ရးေပးေနတဲ့ ေတးေရးဆရာေပါ့။ သူေရး တဲ့သီခ်င္းေတြထဲမွာ ေအာင္သြယ္ေတာ္ ဖိုးေရႊလမင္းတို႔ဆို အရမ္းနာမယ္ ႀကီးတဲ့သီခ်င္းေတြေပါ့။ ဗမာအသံသီ ခ်င္းေတြကုိ ပုိင္ ပုိင္ႏိုင္ႏိုင္ေရးတတ္သူ၊ ဇာတိကလည္း စစ္ကုိင္း သားဆိုေတာ့ ဗမာအရမ္းဆန္လိမ့္မယ္ေ ပါ့၊ မရွယ္လီထြား က အဂၤလိပ္သီခ်င္းေ တြကုိ ျမန္မာ့အသံမွာဆိုေနတဲ့သူ၊ ခရစ္ယာန္လည္းျဖစ္ေတာ့ ဘုိဆန္လိမ့္ မယ္ေပါ့၊ ဒါကကုိဗဟိန္းေအာင္ကခန္ ႔မွန္းခဲ့တာ။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကုိမင္းသစ္က ဂ်င္းေဘာင္းဘီကုိမခ်ြတ္တမ္းဝတ္ျ ပီး တကယ့္ ဘုိဆန္ဆန္ေနခ်င္ သူ၊ မရွယ္လီ က ထမီကုိ ျဖစ္သလုိဝတ္ျပီး ငပိရည္နဲ႔ထမင္းကုိ လုံထဲထည့္နယ္ျ ပီး စားတတ္သူ။ ဗမာအရမ္းဆန္တဲ့ကရင္ မႀကီးဆိုေတာ့ ခန္႔မွန္းထားသမွ် တက္တက္စင္ေအာင္ လြဲေနတဲ့အၾကာင္း ျပန္ ေျပာၾကေတာ့ ရီလုိ႔မဆုံးႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ႔တာ မွတ္မိပါေသးတယ္။ အဲဒီေန႔က ကုိဗဟိန္းေအာင္က အဂၤလိပ္ စာက်ဴရွင္ဆရာျပန္လုပ္ခဲ ႔ရတာလည္း ဆရာနဲ႔ဆရာမတို႔ရဲ႕ေက်း ဇူးပါတဲ့။
က်ေနာ္က ဒါဆို အစ္ကုိႀကီးနဲ႔အစ္မႀကီးတို႔ဆီက အဂၤလိပ္စကားေျပာသင္မယ္ဆိုေတာ့” ဟဲ့ အေကာင္ ျမတ္လိႈင္း၊ နင္က ငါတို႔အိမ္မွာ ေနျပီး ထူးသင္စရာမလိုဘူး၊ ငါတို႔လင္မယား ည ညရန္ျဖစ္ေနတဲ့အသံေတြ နားေထာင္ အလုိလို တတ္သြားလိမ့္မယ္”လို႔ အစ္မႀကီး မရွယ္လီ ေျပာတယ္။ ဟုတ္ပါ ရဲ႕ဗ်ာလုိ႔ က်ေနာ္ လည္း ေတြးမိပါေလေရာ။ သူတို႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္က ဘုိလုိ ရန္ျဖစ္တာ ညတိုင္းပါပဲ။ ညည့္နက္ သန္း ေခါင္ပါပဲ။ က်ေနာ္နဲ႔ ဦးဖိုးထူး(ေမာင္သင္းခိုင္)က အေ ရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေပၚကေန အတိုင္းသားၾကာ းေနရတာေပါ့။ ဦးဖိုးထူးကေတာ့ လုံးဝမၾကားႏိုင္ ပါဘူး။ သူက ေျပာတာ က်ဳပ္က ဇင္ဆိုပဲ၊ အိပ္ရင္ေခါင္းအုံ းေပၚေခါင္းက် တာနဲ႔ တေခါေခါ ေခါေတာ့ တာပဲ။ အဲဒီ ဇင္ကုိေခါင္းရိုက္ခြဲပစ္ခ်င္တယ္ လုိ႔ က်ေနာ္ေနာက္ျပီး ေျပာခဲ႔ပါေသး တယ္။
ဦးဖိုးထူးက ဇင္ဘာသာျဖစ္တာမျ ဖစ္တာ ေတာ့ မသိ၊ အစ္ကု္ိႀကီးမင္း သစ္ကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္စစ္စစ္။ ဗကပ (ဗမာျပည္ကြ န္ျမဴနစ္ပါတီ) ကုိမေထာက္ခံတဲ့ႏိုင္ငံတကာ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒီတေယာ က္ဆိုေတာ့ ဘာသာမဲ့ ျဖစ္ေနတယ္ေလ။
ေနာက္အမွတ္ရေနတာက အစ္ကုိႀကီးမင္း သစ္နဲ႔ က်ေနာ္ရုပ္ရွင္ေလာကဆရာ ပါပါႀကီး (ဒါရိုက္တာ ေမာင္တင္ဦး) တို႔ႏွစ္ေယာက္ဆုံၾကတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆုံျပီး ယမကာမွီဝဲ ျဖစ္ၾကတယ္ဆိုပါေတာ့ ။ အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ကလည္း ပါပါႀကီ းကုိအထင္ႀကီးေနသူ၊ ပါပါႀကီးကလည္း အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ကုိအထင္ႀကီးေ နသူ။ ဒီလိုလူႏွစ္ေယာက္ဆုံျဖစ္ၾကေ တာ့ စကားေတြေျပာရင္း ရုပ္ရွင္ တကားရိုက္ၾကမယ္ေပါ့။ ႏွ စ္ေယာက္စလုံးက ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္တတ္သူ။ ရုပ္ ရွင္ကားကလည္း ႏွယ္ႏွယ္ရရရိုက္မယ့္ ကားမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ႏိုင္ငံတကာကုိ နယ္ခ်ဲ႔မယ္လို႔ေျပာႏိုင္တဲ့ကား။
ဒါေပမဲ့ မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ သိပ္ မၾကာခင္မွာ ပါပါႀကီးလည္းဆုံးသြား တယ္။ သူမဆုံးခင္ေလးမွာ အစ္ကုိႀကီး မင္းသစ္နဲ႔ ဆုံေတြ႔သြားပါတယ္။ ဒီေ တြ႔ဆုံမႈဟာ ျမန္မာျပည္မွာထူးျခား တဲ႔ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ေယာက္ ေတြ႔ဆံုသြာ း ခဲ့တာလို႔ မွတ္မိေနပါတယ္။
အခုဆိုအစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္လည္း အသက္အရြယ္ရေနပါျပီ။ စိတ္ထဲၾကံစည္ ထားခဲ့သမွ်ေတြကုိ အေကာင္ အထည္မေဖာ္ နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ သူသာစိတ္ထဲရွိ သမ်ွအေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဦးမယ္၊ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခြင့္ရေနမယ္ဆို ရင္ သူေရးေနတဲ႔ ပညာေရး ေဝး ေဝး ဆိုတာကုိ မေဝးေအာင္လမ္းညႊန္ျပႏိုင္မယ္လို ႔ ထင္ေနမိပါတယ္။
(အစ္ကုိႀကီးမင္းသစ္ အားဂါဝရျပဳအမွတ္တရ)
ျမတ္လိႈင္း
First News -No 542.13 june.2017
Comments
Post a Comment