သစ္ခက္သံလြင္ ကဗ်ာသုံးသပ္ခ်က္ "ေခတ္ျပိဳင္အမ်ုိးသမီးကဗ်ာမ်ားရဲ႕အသံ"

ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၁၄ )

ေခတ္ျပိဳင္အမ်ုိးသမီးကဗ်ာမ်ားရဲ႕အသံ

ကိုႏိုင္း

က်ေနာ္တို႔ကဗ်ာစေရးစဥ္အခ်ိန္ကုိျပန္ၾကည့္ရင္ အမ်ိဳးသမီးကဗ်ာဆရာမေတြဟာ လက္ခ်ုိးေရတြက္ လို႔ရပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာမႀကီးၾကည္ေအး၊ မအိ၊ မစိမ္းပင္၊ ခင္ျမဇင္၊ စမ္းစမ္းတင္ စတဲ့ အမ်ုိးသမီးကဗ်ာ ဆရာမေတြေလာက္သာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ားေရးသားေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြမ်ားသေလာက္ အမ်ိဳးသမီးကဗ်ာဆရာမေတြ အလြန္ရွားခဲ့ပါတယ္။

အခုအခ်ိန္မွာေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ားကုိေရးေနၾကတဲ႔လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြရွားသေလာက္ အမ်ုိး သမီးကဗ်ာဆရာေတြ ကမ်ား ပုိမ်ားေနတယ္လို႔ေတာင္ထင္မိပါတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကုိေရးေနၾကတဲ့ သူေတြကလည္း ေခတ္နဲ႔အျပိဳင္ျဖစ္လာတဲ့ အင္တာနက္ေခတ္မွာ မိမိတို႔ရဲ႕ေဖ့ဘုတ္ေပၚတင္ျပီး ေရးေနၾက သူေတြပုိမ်ားလာပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာကဗ်ာေရးသူမ်ား အေနနဲ႔လည္း ပုံႏွိပ္မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ကဗ်ာပါ ဖို႔ အာရံုမထားပဲ ေဖ့ဘုတ္ေပၚေရးေနရရင္ ေက်နပ္ေနၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း ေဖ့ဘုတ္ေပၚ ကဗ်ာတင္ျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ကဗ်ာေရးတတ္ျပီလို႔ ထင္သူေတြ လည္း ရွိပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ျပီလို႔ ကုိယ္ကုိယ္ကုိယ္ အထင္ႀကီးေနသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာတေယာက္၊ စာေပသမားတေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္ ေလာက္ခက္ခဲမႈေတြ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရသလဲ ဆိုတာကုိ မသိနိုင္ေတာ့ပဲ ေဖ့ဘုတ္ေပၚ နီးစပ္ရာအုပ္စုဖြဲ႔ၿပီး ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေနတဲ့သူေတြကလည္း အမ်ားႀကီး ပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေဖ့ဘုတ္ေပၚမွာ ကဗ်ာေရးသူေတြအမ်ားအျပားေပၚလာတာကလည္း ဝမ္းသာစရာေကာင္းပါ တယ္။ ကဗ်ာစာေပနယ္ပယ္ဆိုတာ အင္မတန္မွသိမ္ေမြ႔ေလးနက္ျပီး က်ယ္ျပန္႔ပါတယ္။ ေလ့လာမႈ၊ အား ထုတ္မႈ၊ ဖန္တီးမႈအစဥ္အျမဲရွိေနရမယ့္ နယ္ပယ္တခုပါ။ အဲဒီနယ္ပယ္ထဲမွာမွ ကဗ်ာဆိုတာအင္မတန္မွ သိမ္ေမြ႔ေလးနက္ျပီး အျမဲရူးသြပ္မႈရွိေနရပါတယ္။

          ထားပါေတာ့၊ အခု က်ေနာ္ရဲ႕ကဗ်ာသုံးသပ္မႈက အခုေခတ္နဲ႔အျပိဳင္ေပၚထြက္လာတဲ့ ေခတ္  ေပၚကဗ်ာေတြကုိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာထဲက ေခတ္ကုိဆြဲထုတ္ယူၿပီး ခံစားမႈအဓိကထား သုံးသပ္ျခင္းပါ။ ေခတ္ ေပၚကဗ်ာဆိုတာကုိ အတတ္ပညာသက္သက္နဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္သုံးသပ္မႈကုိ က်ေနာ္တယာက္ထဲအေနနဲ႔ လက္မခံခ်င္ပါဘူး။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာအေနနဲ႔လည္း စိတ္ခံစားမႈမပါပဲ အတတ္ပညာတခုထဲသက္သက္နဲ႔ျဖစ္ မလာ နိုင္ပါဘူး။ အခုေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြထဲကမွ အမ်ိဳးသမီးကဗ်ာမ်ားဆီကအသံေတြကုိ ခံစားျပီးသုံးသပ္ျပမွာ ပါ။

          အခုေလာေလာဆယ္ ေရႊအျမဳေတကဗ်ာဆုရရွိသြားတဲ့ မိကုေဋ ရဲ႕ ပုန္းခိုစရာ အခြံပါမလာတဲ့ ဒဏ္ရာ ကေခတ္ကုိ ထိထိေရာက္ေရာက္ျပသြားတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။

ေရအိုင္ထဲမွာ ခရုေလးေတြသြားေနၾကတာ

အုပ္စုလိုက္၊ တေရြ႕ေရြ႕

ခရုေလးတေကာင္ကုိ လက္နဲ႔ေကာက္ယူမိေတာ့

အခြံေလးထဲကုိေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ဝင္သြားရွာတယ္

ကုိယ္လည္း အလန္႔တၾကားနဲ႔လႊတ္ခ်မိလိုက္တယ္။

ေရအိုင္ကေလးကုိ ေငးျပီး

စိတ္လြတ္လက္လြတ္ေတြးေနမိတယ္

အေၾကာက္တရားရဲ႕အေၾကာင္း

အေၾကာက္တရားနဲ႔အကာအကြယ္အေၾကာင္း

အေၾကာက္တရား၊ အကာအကြယ္နဲ႔မလုံျခံဳမႈေတြအေၾကာင္း။

အဲဒီခရုေလးဟာ သူ႔အခြံထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ ေၾကာက္ရြံ႕ေနခဲ့ရွာမလဲ

ခရုေလးေတြမွာရွိတဲ့ အခြံေတြဟာ

သူတို႔ေၾကာက္ရြံ႕ၾကတဲ႔အခါ ပုန္းခိုစရာေနရာတခုလား

သဘာဝတရားအားျဖင့္ရွိေနတဲ႔အခြံေလးေတြဟာ ခရုေလးေတြကုိ ဘယ္ေလာက္ထိ

လုံျခံဳမႈေပးနိုင္မွာလဲ။

  ဒီကဗ်ာရဲ႕အစဟာ စကားေျပကုိျဖန္႔ခ်ထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြဟာ ဒီလိုစကားေျပ ကုိျဖန္႔ခ်ထားတဲ့ပုံသ႑ာန္ေတြဟာ ကဗ်ာရဲ႕ရသကုိ ပ်က္စီးေစပါတယ္။ ဒီေလာက္အထိဆိုရင္ ကဗ်ာလို႔ ေတာင္ ေျပာရခက္ပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆိုတာကလည္း ေခတ္ေတြကုိျဖတ္သန္းလာရျပီး ျဖစ္ေပၚ လာရေပမယ့္ကာရန္ေတြ လြတ္လပ္ခ်င္လြတ္လပ္လာခဲ႔ေပမယ့္ ကာရန္ကုိ လုံးဝလႊတ္ခ်ပစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါ ဘူ။ ကဗ်ာရဲ႕အလွဟာကာရန္ (သုိ႔မဟုတ္) ရစ္သမ္ေခၚတဲ့အသံပါမွလွတာပါ။ နိုင္ငံျခားဘာသာျပန္ ကဗ်ာ ေတြမွာလည္း သူ႔နိုင္ငံသူ႔လူမ်ုိးဘာသာေဗဒနဲ႔ ရစ္သမ္ေခၚတဲ့ကာရန္ပါေနတာကုိ ဘာသာေဗဒလဲလွယ္ျပီး ကုိယ့္လူမ်ဳိးကုိယ့္ ဘာသာေဗဒနဲ႔ကာရန္၊ ရစ္သမ္ေတြ ထည့္သြင္းနိုင္ရပါတယ္။

ေနာက္ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြဟာ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ပုံသ႑ာန္မ်ွတစြာေရးမွ ကဗ်ာေရးသူေျပာခ်င္ျပခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းကုိ လွပစြာစီးဝင္ျပီး ဖတ္သူရဲ႕ရင္ထဲကုိ စီးေမ်ာလာနိုင္မွာပါ။ ဆက္ျပီးၾကည့္ရေအာင္။

အေတြးဟာ အတိတ္ကုိကဆုန္ေပါက္ေျပးသြားခဲ့တယ္

အေတြးဇက္ႀကိဳးေတြဟာ ရပ္တန္႔ဖို႔မစြမ္းသာေအာင္လြတ္ထြက္လို႔

ဟုတ္တယ္

က်ေနာ္ သိပ္ေၾကာက္ခဲ့တဲ့အတိတ္ေတြ

အဲ့ဒီအတိတ္ဆီကုိ ေျပးေနတဲ့အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတဲ့အေတြးေတြက

ဆယ္ႏွစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္အတိုင္းအတာမွာရပ္တန္႔လို႔….၊

အခ်ိန္အားျဖင့္ ညရွစ္နာရီ

အိပ္ေမာက်ေနတဲ့အသက္ဆယ့္သုံးႏွစ္အရြယ္

မိန္းကေလးတေယာက္ရဲ႕ေပါင္ေပၚမွာ

လက္ဖဝါးခပ္ႀကီးႀကီးတခု

အထက္ေအာက္ပြတ္သင္ေနတယ္

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မိန္းကေလးရဲ႕ လိင္အဂၤါေပၚေရာက္လာ

ဆတ္ခနဲဝင္လာတဲ့အသိနဲ႔အတူ

ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့ေၾကာက္လန္႔စိတ္

ကုိယ့္လိင္အဂၤါကုိ ပြတ္သပ္ေခ်မြေနသည့္တိုင္ေအာင္

နိုးထဖို႔မရဲတဲ့ေၾကာက္လန္႔စိတ္

ခရုေလးေတြလိုေတာင္

ေၾကာက္ရြံ႕တဲ့အခါ ပုန္းခိုစရာအခြံမရွိခဲ႔ဘူး။

ဒီေနရာကုိေရးဖြဲ႔အထိကဗ်ာမဆန္ေသးပါဘူး။ အေၾကာင္းအရာကုိသာ အဓိကထား ေျပာျပေနတာပါ။ အေၾကာင္းအရာအရေျပာရမယ္ဆိုရင္ ခပ္ရဲရဲေတြးျပီး ခပ္ရဲရဲေရးရဲတယ္လို့ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ စကားေျပကုိ ကဗ်ာအျဖစ္(မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္) ျဖန္႔ခ်ထားသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။

အန္တုရမယ္ ဟုတ္လား

ဘယ္လိုအန္တုရမလဲ

မ်က္လုံးေတြကုိ ဖြင့္ျပလိုက္ရမလား

နိုးေနတဲ့အေၾကာင္း သိေနတဲ့အေၾကာင္း

အဲ့ဒီမိန္းကေလးက ဖြင့္ေျပာလိုက္ရမတဲ့လား။

ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းအတြင္းသားေတြကုိ ကုိက္ခဲထားမိတယ္

လက္ဖဝါးေတြကုိ မုန္းတီးခဲ့တယ္

တူဝရီးဆိုတဲ့အသုံးအႏႈန္းကုိနာက်င္တယ္။

      ဒီေနရာမွာ လက္ရွိေခတ္ကုိျပလိုက္ပါတယ္။ ဒီေခတ္မွာမွ မၾကားဖူးတာေတြၾကားေနရပါတယ္။ လူေတြ က လူ႔စိတ္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ေနပါျပီ။ တဏွာ၊ ေလာဘရမၼက္ေတြ ႀကီးထြားရွင္သန္လာေနတာက ေခတ္မီ ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ေခတ္ကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္ေနပါျပီ။ အင္တာနက္ေတြကတဆင့္ အျပာဗီဒီယုိကားေတြ၊ အျပာ ပုံေတြ၊ အျပာစာအုပ္ေတြ အလြယ္တကူရေနတာက လူေတြကုိပ်က္စီးေအာင္ဖ်က္ဆီးေနတာပါ။ ေစာင့္ ထိန္းသင့္တဲ့သိကၡာတရားေတြ၊ ေရွာင္က်ဥ္သင့္တဲ႔အရွက္တရားေတြက ေသြးသားအရင္းေတြေတာင္မွ လြန္က်ဴးမႈေတြျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဒုစရိုက္ေတြပုိျပီး ထြန္းကားရွင္သန္ေနတဲ့ေခတ္ျဖစ္သြားပါျပီ။

မ်က္ရည္ဆိုတာ 

မ်က္ဝန္းထဲမွာရွိေနရတာ ပုိနာက်င္စရာေကာင္းမွန္း

အသံဆိုတာ ရင္ဘတ္ထဲမွာ ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲလိုက္ရတာ

ပုိျပီးဝမ္းနည္းစရာ

ငုိေႂကြးျခင္းဆိုတာ ႏွလုံးသားထဲ့မွာ ပုိျပီးလုံျခံဳမွန္း

အရွက္တရားဆိုတာ တူမတေယာက္ရဲ႕ေပါင္ေပၚက

ဦးေလးတေယာက္ရဲ႕လက္ဖဝါးထဲမွာ မတည္ရွိမွန္း

အဲ့ ဆယ္သုံးႏွစ္အရြယ္မိန္းကေလး ေကာင္းေကာင္းသိခဲ့ရတာေပါ့။

အဟက္

ဒါနဲ႔ ရွင္တို႔ကေရာ ဘယ္လုိေခါင္းစဥ္တပ္ၾကမွာတဲ႔လဲ

သက္ငယ္မုဒိန္းလား

လိင္အဂၤါနဲ႔ဆက္ဆံမွမုဒိန္းမႈလို႔သတ္မွတ္ၾကမလား

အဲ့ဒီစိတ္ဒဏ္ရာကုိ ဘယ္လိုေဆးပညာနဲ႔ကုသေပးၾကမွာတဲ႔လဲ

အဲံဒီနာၾကည္းမႈကုိ ဘယ္လိုအဖြဲ႔အစည္းေတြက ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔

ကူညီေျဖေဖ်ာက္ေပးၾကမတဲ့လဲ။

ငါးႏွစ္ၾကာ၊ ဆယ္ႏွစ္ၾကာ

ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ၾကာ

အဟား

မေသမခ်င္း၊ ဘယ္ေတာ့မွေမ့လို႔မရမယ့္အနာ

ေခ်မြပြတ္သပ္ခံလိုက္ရတာ လိင္အဂၤါတခုတည္းမဟုတ္ဘူး

ျဖဴစင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ႏွလုံးသား

အဲ့ဒီႏွလုံးသားဟာ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္လို႔

ျပည္ပုပ္ေတြဗရပြနဲ႔ အဲ့ဒီအနာဟာ

ဘယ္သူမွ ေဆးမထည့္ေပးခဲ့ပဲ ကုိယ့္ဘာသာက်က္ပစ္လိုက္ရတယ္။

အဲ့ဒီလက္ဖဝါးကုိျမင္တိုင္း ခပ္စူးစူးၾကည့္တယ္

အဲ့ဒီလက္ဖဝါးနဲ႔အနီးတဝုိက္မွာ တံေထြးခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေထြးတယ္

ဒီေလာက္ပဲ တတ္ႏိုင္တဲ့ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္လည္း

မုန္းတယ္။   ။

  ေနာက္ဆုံးအဆုံးသတ္ကေတာ့ ကဗ်ာအေတြးနဲ႔လွလာပါတယ္။ နိမိတ္ပုံအနည္းငယ္ထည့္ျပီး ဒီျဖစ္ေနတဲ့ ေခတ္ကုိ ထိထိေရာက္ေရာက္ေျပာနိုင္တယ္လို႔ ဆိုနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့၊ ေခတ္ေပၚကဗ်ာတပုဒ္အရဆိုရင္ စကားေျပဘက္ ပုိေရာက္ေနပါတယ္။ ကဗ်ာေရးသူရဲ႕စိတ္ခံစားမႈကုိေခတ္နဲ႔ညီေအာင္ စကားေျပသေဘာနဲ႔႔ေျပာနိုင္ခဲ့တယ္လို႔ေျပာရမွာပါ။

ေရႊအျမဳေတကေပးတဲ့တစ္ႏွစ္တာကဗ်ာဆုအေနနဲ႔ ဘယ္လုိနားလည္သတ္မွတ္ျပီး ေပးလည္းဆိုတာေတာ့ အျငင္းပြားရမွာပါပဲ။ ဒီတစ္ႏွစ္တာအတြင္းမွာ ထြက္ခဲ႔ၾကတဲ့ပုံႏွိပ္မဂၢဇင္းေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြထဲကေခတ္ေပၚ ကဗ်ာေတြကုိ နားမလည္တာလား။ မခံစား တတ္တာလားဆိုတာေတာ့။

ကုိနိုင္း

သုံးသပ္မိေသာကဗ်ာ။

၁။ မိကုေဋ၊(ပုန္းခိုစရာ အခြံပါမလာတဲ႔ဒဏ္ရာ)၊ ႏွင္းဆီျဖဴမဂၢဇင္း၊ ဇန္နဝါရီ၊၂၀၁၇

   (ေရႊအျမဳေတ ေရႊရင္ထိုးကဗ်ာဆု၊ ေမလ ၂၀၁၇)

- သူရိယေနဝန္း ဂ်ာနယ္

Vol 1. No 150. 3 June 2017