သစ္ခက္သံလြင္ ကဗ်ာသုံးသပ္ခ်က္၊ ကိုႏိုင္း၏ "ရန္မကုန္တဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္ ေအာ္သံ"



ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၁၆ )

ရန္မကုန္တဲ့ၿမိဳ႕ေတာ္ ေအာ္သံ

 ကိုႏိုင္း

ဒီအပတ္ျပတင္းတံခါးကုိဖြင့္ၿပီးၾကည့္လုိက္ေတာ့ လူေတြရဲ႕ ေအာ္သံ ေတြကုိၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ေအာ္သံေတြကလည္း ဒုကၡတရားကုိ ႀကံဳေတြ႔လုိ႔ညည္းညူသံေတြကပုိၾကားေနရပါတယ္။ ဘယ္သူေတြညည္းညဴေနၾကတာလည္းလို႔ ျပတင္းေပါက္ၾကားထဲ ကေန ဇာခန္းဆီးကုိ အသာအယာလွပ္ျပီး ၾကည့္လုိက္မိပါတယ္။
          ညည္းညဴသံေတြက ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕အသံပါ လားလုိ႔ဂရုဏာသက္စြာ ျမင္ေတြ႔လုိက္ရပါတယ္။ ဒီလူေတြက ၿပီးခဲ့ တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က လန္းဆန္းတက္ႂကြေနခဲ့ၾကတဲ့ ျပည္ သူေတြပါပဲ။ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ကုိတိုက္ပြဲဝင္ဖို႔စစ္ေျမျပင္ဆီကုိ အေရာက္ ခ်ီတက္ေနခဲ႔ၾကတဲ့ အနီေရာင္အလံေတြလႊင့္ထူခဲ့တာ ကုိျပန္ျပီးျမင္ေယာင္ေနပါတယ္။ ဒီစစ္အာဏာရွင္ေတြကုိျမန္မာ့နိုင္ငံ ေရး စစ္ေျမျပင္မွာ အျပဳတ္တိုက္ဖို႔အတြက္ ရဲရင့္ခဲ႔ၾကတယ္။ ဒုကၡေတြကလြတ္ေျမာက္ဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ အျပည့္ထားခဲ႔ၾက တယ္။ တပ္ဦးကစစ္ အာဏာရွင္ေတြကုိ ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲဝင္မယ့္ ေသနာပတိခ်ဳပ္ကုိ ယုံၾကည့္မႈအျပည့္ေပါ့။
          ဒီလိုေမ်ွာ္လင့္ယုံၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ညာသံေႂကြးေၾကာ္ျပီးတိုက္ပြဲဝင္ခဲ႔ၾကတဲ႔ျပည္သူေတြ အခု ဘာ ေၾကာင့္ ဒုကၡေတြနဲ႔ညည္းညဴေနၾကတာလဲ။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကုိလွမ္းၾကည့္လုိက္မိတယ္။ ဘယ္သူေတြဘယ္လုိပဲေျပာင္းေျပာင္း က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြအတြက္ ရန္ကုန္ဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ပထမၿမိဳ႕ေတာ္ပါပဲ။ မဟာဗ်ဴဟာအက်ဆုံးျမိဳ႕ေတာ္ပါပဲ။ ေခတ္တခုမွာေနျပည္ေတာ္ဆိုတာ မင္းစုိးရာဇာေတြေနထိုင္ခဲ႔ၾကတဲ႔ နန္းၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ တည္ရွိခဲ႔ပါတယ္။ ေခတ္တေခတ္မွာ ျပည္သူေတြေဝးနိုင္သမ်ွေဝးေအာင္ ပုန္းလ်ွိဳးကြယ္ လ်ွိဳးေနထိုင္ခဲ႔တဲ့ လူေတြေနထိုင္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ လိုဏ္ေခါင္းေတြတူးျပီး ဂလုိင္ထဲမွာေနခဲ့ၾကတဲ႔ႂကြက္ေတြလုိ႔႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီေနရာကုိေနျပည္ေတာ္ဟုေခၚသည္ဆိုျပီး စာထဲမွာဖတ္ဖူးၾကမွာပါ။ ျပည္သူေတြအတြက္ကေတာ့ ရန္ကုန္ဆိုတာျမိဳ႕ေတာ္၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ပထမျမိဳ႕ေတာ္ပါပဲ။ ဒီပထမျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရဲ႕အသံေတြကုိ နားစြင့္ လု္ိက္မိပါတယ္။THE PEOPLE’S DIGEST မဂၢဇင္းထဲက ကဗ်ာဆရာ မိုးေက်ာ္သူရဲ႕ ပထမျမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ ကုိနားစြင့္ၾကည့္ပါ။

မိုးေလာက္ျမင့္တဲ႔ အိမ္အေဆာက္အအုံေတြမလုိပါဘူး
တခါတခါ ေျမႂကြက္ႀကီးေတြ ျဖတ္ေျပးသြားတာ ခင္ဗ်ားျမင္ရမွာပဲ
ဒါ ပထမျမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္
ရန္ကုန္မွာ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းေတြမရွိဘူး
ေျမႂကြက္ႀကီးေတြမွာရွိတယ္

တကယ္ေတာ့ ရန္ကုန္ဟာေျမကုိမပုိင္ဘူး
ေျမႂကြက္ႀကီးေတြပဲ ပုိင္တယ္
အိမ္ရွင္အိမ္ငွားျပႆနာေတြပဲပုိင္တယ္။

ေျမႂကြက္ႀကီးေတြဟာ
ေလာ္စပီကာသံေတြကုိ ခ်ဳပ္ဝတ္ျပီး
ဂြ်န္စတိန္းဘတ္ရဲ႕၊ တို႔ပုိင္တဲ႔ေျမအေၾကာင္း
ခင္ဗ်ားကုိေျပာေနၾကမယ္။
ခင္ဗ်ားကေတာ့ လူစင္စစ္ျဖစ္ေၾကာင္း
ဒါ ပထမျမိဳ႕ေတာ္ ရန္ကုန္ျဖစ္ေၾကာင္း
ေျမႂကြက္တေကာင္လုိ အိမ္ျပန္လာမယ္။

         ဒီကဗ်ာ က်ေနာ္တို႔ပထမျမိ႕ေတာ္က ရန္ကုန္ျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္း မိတ္ဆက္လုိက္တာပါ။ ဒီ ပထမ ၿမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္က ေျမေတြမပုိင္ဘူးဆိုတာ စျပီး မေက်နပ္ညည္းညဴျပလုိက္ပါတယ္။ ေျမမပုိင္ေပမယ့္ ပထမျမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္မွာေနၾကတဲ့လူေတြက လူစင္စစ္ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာတခုပဲ ရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ အိမ္ရွင္အိမ္ငွားျပႆနာက ေခတ္တိုင္းရွိေနတာပါ။ ဘယ္အစုိးရတက္တက္ ဒီျပႆနာကေတာ့ တိုးပြားလာတဲ့လူဦးေရအရ အိမ္ရွင္အိမ္ငွားျပႆနာဟာလြယ္ လြယ္ကူကူနဲ႔မေပ်ာက္ကြယ္နိုင္ပါဘူး။ ဒီျပႆနာထက္ေနစရာမရွိလုိ႔က်ဴးေက်ာ္ျပႆနာေတြပါ။ တျခားျပႆနာေတြရဲ႕ေအာ္သံေတြကုိနားစြင့္လု္ိက္မိပါတယ္။ ဒီကဗ်ာက မိုးမခအြန္လိုင္းေပၚက ကဗ်ာ ဆရာ ေက်ာ္ဟုန္း ရဲ႕ အိုဘယ့္ ရန္ကုန္ တဲ႔။

ေနာင္ ႏွစ္ ၂၀
စင္ကာပူထက္သာမယ္၊ ရဲရဲႀကီးေျပာစကားကုိ
ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ေလသလား ရန္ကုန္
၆၆ ဃ ေနာ္။
ဝါမဆို ဝါမေခါင္ခင္
မိုးကေလးသည္းသည္းပုိေတာ့
ရန္ကုန္က ေရျမဳပ္ျပတယ္။
စင္ကာပူ ငါးျခေသၤႀကီးက
ေရေတြအန္ျပရံုေလး၊ ငါတို႔ရန္ကုန္က ေရလ်ွံျပလုိက္တယ္
ရန္ဗင္းနစ္ကုန္ ျဖစ္သြားေရာ
မင္းေလာက္ေတာ့သနားတယ္ စင္ကာပူေရ
တကြက္ျပပဲရွိေသးတယ္၊ ရန္ဗင္းနစ္ကုန္ကြ။

         လူေတြေျပာမယ္ဆိုရင္လည္းေျပာစရာပါပဲ။ ျပည္သူေတြစစ္ေျမျပင္ကုိခ်ီတက္ျပီး စစ္အာဏာရွင္ေတြ ကုိ အျပတ္ျပဳတ္ေအာင္ တိုက္ပြဲဝင္တုန္းက ဒီအေသးအဖြဲေလာက္ျပႆနာေတြေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာပါလုိ႔၊ အိပ္မက္ေတြကုိေႂကြးေၾကာ္ခဲ႔ၾကပါရဲ႕။ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြကုိယ္စီ ပခုံးနဲ႔ထမ္းခဲ႔ပါရဲ႕။ အခုရန္ကုန္ျမိဳ႕ႀကီးကုိထမ္းထားရတာပုိေလးေနျပီ။ ပခုံးေပၚကရန္ကုန္ျမိဳ႕ႀကီးကုိထမ္းထားလုိ႔ ေလးေနတဲ့အျပင္ ေျခေထာက္ေတြ ေရထဲျမဳပ္လုိ႔ ယုိင္နဲ႔နဲ႔ျဖစ္ေနရတယ္။ ေနာက္ ေအာ္သံတခုကုိထပ္ၾကားလု္ိိက္ရပါတယ္။

YBS ဘတ္စ္ေတြ
ဂ်ိမ္းဘြန္းကားေတြလုိ၊ ကုန္းေပၚေရထဲ ေျပးလႊား
လမ္းသြားလူ ေရစင္ ယုိင္လဲလုိ႔
ေဒါသထြက္ေနတဲ႔ လူအုပ္ႀကီးက
ကားသမားကုိရိုက္မယ္တကဲကဲ။

ျပည္သူေတြအေနနဲ႔လည္း ကားစပယ္ယာေတြ၊ ဒရိုင္ဘာေတြရဲ႕ရိုင္းစုိင္းမႈေတြအေပၚမခံနိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ ေဒါသေတြထိန္း မရေတာ့တဲ႔ ဥပေဒမဲ႔ေခတ္ကုိျပန္ေရာက္ခဲ႔ရျပီလား ရန္ကုန္လုိ႔ေမးလုိက္ခ်င္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ျမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္ဟာ ရန္မကုန္ေသးတဲ႔ ျမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ ကံၾကမၼာက ဒဏ္ခတ္ ခံေနရတုန္းပါ။ ဆက္ျပီးနားေထာင္ၾကည့္ၾကပါ။

သစ္ပင္က်ုိး ဓာတ္ႀကိဳးျပတ္ေတြနဲ႔
ကတၱရာလမ္းက အဖတ္လုိက္ကြာ ခ်ုိင့္က်
ဟုိအဘလက္ထက္ကေစတနာေတြျမင္ရ။

တကယ္ျပန္စမ္းစစ္ရင္
ရွိျပီးသား လူ၂ ရပ္ျမင့္ ေရႏႈတ္ေျမာင္းႀကီး
ဘယ္ေသာအခါမွမျပဳျပင္သလုိ
ဘယ္ေသာအခါမွ ေျမာင္းမရွင္းခဲ႔တဲ့အက်ုိး။
ခုထိ အမိႈက္ကုိ၊ စနစ္တက် မစြန္႔ပစ္တတ္တဲ့ယဥ္ေက်းမႈၾကား
ရန္ကုန္ဟာ၊ အဂၤလိပ္ကုိ ကြ်န္ျပန္ျပဳခိုင္းရမလုိလုိ။

ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းဖို႔
ေရရွည္ေမွ်ာ္ ၿမိဳ႕ျပစရိုက္ဆန္ဖို႔၊ နည္းသိ စည္းရွိဖို႔လုိေၾကာင္း
ရန္ကုန္ဟာ ဗင္းနစ္ျမိဳ႕ျပလို
ဟန္ေဆာင္ျပခဲ႔လိုက္တာပါ။
အသိသတိ ညီေစေသာဝ္။

         ၾကားလိုက္ရတဲ႔အသံက မၾကားရက္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ ဒါ ငါတို႔ ပထမျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရန္ကုန္ဆိုျပီး ျပလုိက္ရမွာ ရွက္စရာပါပဲ။ အမွန္ေတာ့လည္း က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြမွာလည္း အျပစ္မကင္းပါဘူး။ ဘယ္အရာကုိမွ နည္းစနစ္မရွိတဲ႔လူမ်ိဳးျဖစ္ခဲ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အက်င့္စရိုက္ေတြ ပ်က္စီး ခဲ့ရတာ အရင္ေခတ္ အာဏာရွင္ေတြက ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ႔လုိ႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုစရိုက္ ယဥ္ေက်းမႈကုိျပင္ျပင္ဖို႔ အတြက္လည္း အခုတက္လာတဲ႔အစုိးရမင္းေတြက မစဥ္းစားၾကဘူးနဲ႔တူပါရဲ႕။ စဥ္းစားေတြးေခၚဉာဏ္မရွိ လုိ႔လည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။

          ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ကုိအုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ပခုံးေပၚထမ္းတင္ထားၾကတဲ႔ အစုိးရမင္းေတြအတြက္ ေပါေလာေမ်ာပါမတတ္ေရထဲမွာ ေျခေထာက္ေတြယုိင္နဲ႔စြာရပ္တည္ေနရမယ္ဆိုရင္ ...။ ျပည္သူေတြအားမကုိးရတဲ႔အစုိးရဆိုျပီး အနည္းဆုံး ဟားတိုက္ခံေနရမွာပဲ။ ဒီအေၾကာင္းကုိစာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာႀကီးေျမလတ္ေမာင္ျမင့္သူက ဒီကေန႔ရန္ကုန္(၅)ဆိုျပီး သတိေပးလုိက္ပါတယ္။

အညီအညြတ္မဟုတ္ပဲ
ညီညြတ္သေယာင္ ေလေဘာင္တင္ထားတဲ့ဟိတ္နဲ႔
လက္ခ်င္းခ်ိတ္လုိ ခ်ိတ္ၾက။

တေယာက္စိတ္ထဲတေယာက္ကူးရင္း
တက္တူးေတြအျပန္အလွန္ထိုးကာ
အရိုးခိုက္ေအာင္ ရူးလား ရူးၾက။
တေယာက္အနား တေယာက္ကပ္
တေယာက္ပါး တေယာက္အပ္လုိ႔
ခါးၾကား ဓားဝွက္ထားတဲ့အျပံဳးနဲ႔
ပက္လက္လွန္ေထြးတဲ႔ တံေတြးကုိ
အျပိဳင္ပန္းကုံးစြပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလား ႀကိဳးစားၾက။

ဖလန္းဖလန္းနဲ႔
လမ္းမဆုံးခင္ရြာမေတြ႔ေသးပါဘဲ
ေတြ႔တဲ့ငါကုိ ခံတြင္းေတြ႔၊ ငါကြ ငါ ေဟ့လုိ႔ အလံထူ
ဖလံျဖဴကုိ သိဒၶိတင္ထားတဲ႔ ကုိယ္ေရာင္ကုိယ္ဝါမ်ိဳးနဲ႔
ဦးရာလူက တန္ခိုးထြားျပေနပုံမ်ား
ဟားရမွာလား၊ ခါးရမွာလား ရန္ကုန္။  ။

         ျပည္သူေတြအေနနဲ႔အခုအခ်ိန္မွာ မဟားနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒုကၡေတြလည္ပင္းထိမနစ္ေအာင္ ရုန္းကန္ ေနၾကရပါျပီ။ ပီတိဆိုတဲ႔အခ်ိဳအရသာေတြေပ်ာက္ဆုံးကုန္ပါျပီ။ ခါးသီးတဲ႔အရသာကုိ မျမိဳခ်င္ပဲျမိဳခ်ပစ္ လုိက္ရတဲ့အေျခအေနကုိေရာက္ေနပါျပီ။ ဒီအေျခအေနမွာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးအတြက္ အေရးေပၚ အေျခ အေနကုိ ေၾကညာရေတာ့မယ့္အေနအပထားကုိေရာက္ေနပါျပီ။ ဒီအေျခအေနကုိ ကဗ်ာဆရာ ေဆာင္းဒီက ရန္ကုန္ျမိဳ႕အေရးေပၚအေျခအေန ဆိုျပီး ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္းထဲမွာ ျမည္တြန္းလုိက္သံကုိနားေထာင္ၾကည့္ပါ။

ဆူသံဆဲသံ ကားဟြန္းသံေတြနဲ႔
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ ျမင္ကြင္းဟာ ေျခခ်စရာ ေျမမလြတ္ေတာ့
ေဆးလိပ္ေငြ႔ မီးခိုးေငြ႔ လူေငြ႔ ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆိုဒ္ေငြ႔ေတြနဲ
ပလက္ေဖာင္းေတြဟာ က်ပ္တည္းလာတယ္
တိရစ ၦာန္ရံုက တိရစ ၦာန္ေတြ ျမိဳ႕ထဲဝင္လာျပီး
ျမိဳ႕ထဲကလူေတြက တိရစ ၦာန္ရံုထဲ ဝင္သြားၾကတယ္
တျဖည္းျဖည္း လူေတြက မနုႆဝါဒကလြဲရင္ ဝါဒအားလုံးက်င့္သုံးလာတယ္
အျပံဳးမွာ အစြယ္ေတြ ထြက္လာျပီး
အနမ္းေတြမွာ ေသြးညွီနံ႔ေတြ ေထာင္းေထာင္းထလာတယ္
လမ္းက က်ယ္ပါတယ္၊ ဟုိဘက္နားကပ္ရပ္ဖို႔ေတာ့လုိပါတယ္
အခ်င္းခ်င္း ပခုံးေစာင္းနဲ႔ခ်ည္း ဝင္ဝင္ေဝွ႔ေနေတာ့
တခဏတာ ပြင့္တဲ႔ ဥယ်ာဥ္ေတြ ခင္ဗ်ားမျမင္လိုက္ရဘူးေပါ့
ရိုးသားမႈခမ်ာ ေကာက္ရိုးပုံမွာ အပ္ေပ်ာက္သြားသလုိ
သပြတ္အူေျခာက္ကုိ အူတိုင္လွည့္မိရဲ႕လား
ေကာက္က်စ္မႈအစြဲေတြက၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ျပရဲ႕အထင္ကရစားေသာက္ကုန္တခုလုိ
ဝါယာႀကိဳးမွ်င္ကတဆင့္၊ လက္ဖ်ံေသြးကတဆင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ေတြစီးဆင္းေနၾက
ဒီေန႔ ကုိယ့္ကုိယ္တိုင္မယဥ္ေက်းခဲ႔ဘဲ
“ေၾကး”ဘယ္လိုေပါက္လဲလုိ႔ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အတန္းကုိ ေစ်း လွမ္းလွမ္းေမးမိတယ္
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ဟာ အခုထိ က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာလုိ႔ေကာင္းတုန္း။

ကဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ပထမျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရန္ကုန္က်န္းမာေရးခ်ဴခ်ာေနသလုိ ရန္မကုန္နိုင္ေသးတဲ႔ရန္ကုန္က လူေတြက ပုိျပီးက်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာေနပါျပီ။ ခ်ဴခ်ာရံုတင္မကပါဘူး၊ ေသအံ႔ဆဲဆဲ လူနာေတြျဖစ္ေနၾကပါျပီ။ ျမန္မာျပည္ႀကီးအေနနဲ႔ ပထမျမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကုိအေရးေပၚ ေဆးရံုကုိတင္ရပါေတာ့မယ္ဆိုတာအသိေပးရင္း ျပတင္းတံခါးကုိျပန္ပိတ္လုိက္ျပီး ေတာင္းတိုင္း ဘယ္အခါမွမျပည့္တဲ႔ဆုကုိ ေတာင္းေနမိပါေတာ့တယ္။

ကုိႏိုင္း

သုံးသပ္မိေသာကဗ်ာမ်ား
၁။ မိုးေက်ာ္သူ( ပထမျမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္)၊ THE PEOPLE’S DIGEST မဂၢဇင္း၊ ဇြန္လ ၂၀၁၇။
၂။ ကဗ်ာဆရာ ေက်ာ္ဟုန္း ( အိုဘယ့္ ရန္ကုန္)၊ မိုးမခအြန္လိုင္း၊ ဇြန္လ ၂၀၁၇။
၃။ ေျမလတ္ေမာင္ျမင့္သူ(ဒီကေန႔ ရန္ကုန္)၊ MyayLattMg ေဖ့ဘုတ္၊ ဇြန္ ၂၀၁၇။
၄။ ေဆာင္းဒီ(ရန္ကုန္ျမိဳ႕အေရးေပၚအေျခအေန)၊ ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္း၊ ဇြန္လ ၂၀၁၇။

-သူရိယေနဝန္းဂ်ာနယ္၊ Vol-1, No- 152 , June 17,2 017

 

Comments