ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၆ )
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ကာရန္
ကိုႏိုင္း
ကမၻာေပၚကတိုင္းျပည္အေတာ္မ်ားမ်ာ
အဲဒီတိုင္းျပည္နည္းနည္းမွာကြ်န္ေ
ေရပါတာပဲလိုခ်င္ခဲ႔တဲ႔ေန႔ေတြမွာ
ေရဘူးေပါက္ႀကီးေတြနဲ႔ပဲ
ခပ္ ခပ္ေနခဲ႔ၾကရေတာ့
သူ႔ခဗ်ာ
ေခတ္နဲ႔ခ်ီ ခမ္းေျခာက္ခဲ႔။
အခုအထိ
အိတ္ေပါက္ႀကီးထဲပဲ
ေကာက္ ေကာက္ထည့္ခံေနရေတာ့
ထြက္ထြက္က်
ဒလိမ့္ေခါက္ေကြး။
သူ႔ခဗ်ာ
ေခတ္နဲ႔ခ်ီ အဖတ္ဆယ္မရေသး။
နီဇူလိုင္က ရိုးရိုးေလးေရးထားတာ
ေဒါင္းတေကာင္ ပ်ားရည္တအိုးနဲ႔
အဘုိးသခင္ကုိယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ပုံကုိၾကည့္
ႏွလုံးမခ်ည့္ေအာင္ ခံစားရတဲ့ေ၀ဒနာ
‘ငါ မေသခင္
တျပည္လုံး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရတာ ျမင္သြားခ်င္တယ္’ တဲ႔
ရင္နင့္ဖြယ္
သမိုင္းထဲက ကၽြံက်လာတဲ့စကား
ဘယ္တရားနဲ႔ ေျဖလို႔မွမရဘူး နာတယ္။
လြမ္းရတဲ႔စိတ္ေတြက အနာဘက္ကုိေရာ
လူးလြန္႔တြယ္တက္လာတဲ့ စိတ္
အိပ္လို႔မရတဲ့ညဟာ သံသရာလိုပဲ
အုံခဲေနတဲ့အတိတ္ကုိ တူးဆြ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအရသာကုိ ဆာေလာင္ၾကရင္း
ေဗဒါလမ္းၾကယ္ႀကီးလည္း ေႂကြသြားေပါ့
ပ်ဥ္းမငုတ္တိုၾကယ္ႀကီးလည္း ေႂကြသြားေပါ့
နရသိန္ၾကယ္ႀကီးလည္း ေႂကြသြားေပါ့
မီးပင္လယ္ၾကယ္ႀကီးလည္း ေႂကြသြားေပါ့
သမိုင္းပါေမာကၡၾကယ္ႀကီးလည္း ေႂကြသြားေပါ့
လူထုၾကယ္ႀကီးလည္း ေႂကြသြားေပါ့
ေအာက္စီဂ်င္ပုိက္တန္းလန္းနဲ
ပန္းနုေရာင္ၾကယ္ႀကီးလည္း ေႂကြသြားေပါ့
ဟံသာ၀တီၾကယ္ႀကီးလည္း ေႂကြသြားေပါ့
တဖိတ္ဖိတ္တ၀င္း၀င္း
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ေမ်ွာ္လင့္ေတာင့္တရင္း
အစင္းစင္း ေၾကြသြားၾကတဲ႔ၾကယ္ႀကီးေတြ
တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ေႂကြခဲ့ၾကေပါ့
ငါ ေမာ့ၾကည့္မိတဲ့ ေကာင္းကင္
မီးစင္
ၾကည့္ျပေနတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွဴိး
အဘိုးရဲ႕ မ်ဳိးဆက္တခုလုံးကုိလည္းဆာတယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ေကာင္းကင္ေပၚကေႂကြ
ႏွေမ်ာတာထက္ ၾကာလာေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ကံၾကမၼာကုိ နာခ်င္လွၿပီ။ ႏွလုံးသားထဲကုိ စူးဆူးေနသလို နာပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအိပ္မက္ မမက္ခ်င္ေ
စစ္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတဲ့
ဘယ္ေတာ့မက္မယ္မသိတဲ႔ အိပ္မက္
ေႏြမွာ ပ်ိဳးမိတဲ့သစ္ပင္
အရိပ္ကုိေစာင့္တဲ့ ကြင္းျပင္တဲ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာကလည္း အရိပ္မရွိတဲ့ကြင္းျပင္ထဲမွာအရိ
ကုိယ္ခ်င္းစာတရားဟာ
သည္ေခတ္ထဲ အသုံးမ၀င္ဘူးလား
ကမၻာမီးေလာင္ေနတာမဟုတ္ပဲ
သားေကာင္လိုခ်နင္းခံရတာ
ဘယ္ေလာက္ေၾကကြဲရတယ္ဆိုတာ
ဘာလို႔ ဟန္ေဆာင္ေလးေတာင္
မေျပာျဖစ္တာလည္း စဥ္းစားမရဘူး။
စဥ္းစားမရတာကုိမစဥ္းစားပါနဲ႔ေတာ့
ခုမွ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားသေယာင္
ေျခတုတဖက္နဲ႔ စစ္သားအိုႀကီးလည္း
ေအးေအးလူလူ ေငးလို႔
စစ္သားပ်ိဳေလးေတြၾကည့္ၿပီး ေလးလံေဆြးရီလို႔
ကဗ်ာဆရာတေယာက္လုံးဆိုင္ထဲမွာ
ပူေလာင္တဲ႔ စုိးရိမ္ေသာကမ်က္ႏွာဟာ
ေက်ာက္ျဖစ္ရုပ္ၾကြင္းတခုလို
ဘယ္ေတာ့မွ မေပ်ာက္ပ်က္ေတာ့မယ့္
နံရံေရးထြင္းပန္းခ်ီလို
အလိုမက်မႈကုိ က်က်နနတပ္ဆင္လို႔။
ခက္ေတာ့လည္းခက္တာပါပဲ။ ဘယ္ေတာ့မွ
ခက္တာက
အေမွာင္ထဲမွာ
ေတာက္ပလင္းထိန္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ႀကီးျ
အေမွာင္ထဲက ဘ၀ေတြကုိ
အထပ္ထပ္အေမွာင္ခ်ေနပါတယ္ဆိုတာမ်ဳိး၊
ခက္တာက
အရွက္မရွိ သိကၡာမရွိ
တြန္တြန္ျပတတ္တဲ့
ထစ္အအ အသံကုိ
ေဒါင္းတြန္သံလိုထင္ေနတယ္ဆိုတာမ်ဳိး
အမ်ဳိးမ်ဳိးအေထြေထြ
မရိုးႏိုင္ မကုန္ႏိုင္ ထိုးဇာတ္ေတြနဲ႔
ရိုးမယ္ဖြဲ႔လို႔ မဆုံးနိုင္မေရာင္ရာဆီလူးေတြနဲ႔
စကတည္းက နဲ႔ၿပီးသားကုိထပ္ထပ္ႏွဲ႔ေနရတာနဲ႔
ကုိယ္က်ဳိးေတြလည္း တနင့္တနဲ႔နဲ႔ နဲ႔လို႔
၀မ္းနည္းပူေဆြးျခင္းေတြလည္း
တလိမ့္လိမ့္ တလဲ့လဲ့ လဲ့လို႔
ငါတို႔ရဲ႕၊ ေျခတဖက္ျပတ္ေျမပုံ
စေနမိုးဟာ
ေခတ္အဆက္ဆက္ မိေနေသာ
ရင္နင့္ဖြယ္ရာ က်ိန္စာ။
ေနာက္ဆုံးေတာ့၊ က်ေနာ္တို႔နိုင္ငံေတာ္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ေအာ္လိုက္တာ
သည္လိုသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာက်ိန္စာမိေနဦး
ဒါေတြအားလုံးျဖစ္ပ်က္ေနတာ ငါတို႔ေနထိုင္တဲ့ဲျမန္မာနိုင္ငံေ
သူမ်ားမီးခိုးထြက္တိုင္း
ငါအူတယ္
အလွတရားရဲ႕နားထင္ကုိေတ့ထားတဲ႔ေ
ဆိုေတာ့ကာ
ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ ကၽြဲပါးေစာင္းတီးျဖစ္မယ္။
စာအုပ္ထဲကဥပေဒဟာ
စာအုပ္ထဲမွာေသေန
လမ္းေပၚက မတရားမႈေတြ
ေလတိုက္ရင္လြင့္ေနတဲ႔အမိႈက္လား
မတရားေသာစစ္လည္း မလိုခ်င္ဘူး
တရားေသာစစ္လည္း မလိုခ်င္ဘူး
ဒီမိုကေရစီတံဆိပ္ကပ္ရံုနဲ႔ေတာ့
လူ႔အခြင့္အေရးက ဟုိအေ၀းႀကီးမွာ
က်ဳပ္တို႔ဟာ ဒုကၡကုိေက်ာပုိးထားရတာၾကာၿပီ။
ဒီေျမမွာေန
ဒီဆန္ကုိစား
ဒီေရကုိေသာက္
ေဟ့ ဧရာ၀တီ
နည္းနည္းမွ မတြန္႔ဆုတ္လိုက္ေလနဲ႔
ယမ္းခိုးေတြလႊမ္းသြားေအာင္
အလွဆုံးလိႈင္းခတ္သံနဲ႔စီးဆင္းလို
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ေကာင္းကင္ေပၚမွာထူ
ကုိႏိုင္း
ထုံကူးခဲ့ေသာကဗ်ာမ်ား
၁။ နီဇူလိုင္(ၿငိမ္းခ်မ္းေရး)၊ မိုးမခမဂၢဇင္း(မတ္လ)
၂။ ေမာင္သန္းစုိး(ေခ်ာက္)၊(ၿငိမ္း
၃။ သင္းရည္လြင္(ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအိပ္
၄။ နိုင္ထက္နိုင္( ေျခတုတစ္ဖက္ရဲ႕ ခပ္ခက္ခက္ကဗ်ာ)၊ လေရာင္လမ္းခ်ိဳး
၅။ ပိုင္စုိးဦး(တို႔ေျမေပၚမွာ)၊
-စာေရးသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ေဖာ္ျပသည္။
သစ္ခက္သံလြင္
Comments
Post a Comment