သစ္ခက္သံလြင္ ကဗ်ာစင္ျမင့္၊ တကိုယ္ေတာ္ကဗ်ာ- ဒီလူည ရဲ႕ " ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႕ ၿပီးဆံုးျခင္း"

ႏွစ္တႏွစ္ရဲ႕ ၿပီးဆံုးျခင္း

KT#

ငါ့ဝင္႐ိုးေပၚမွာ
လည္ေနတဲ့ကမၺာဟာ ဘယ္ေလာက္ဒီဂရီတိမ္းေစာင္းၿပီးလည္ေနတာလဲ
ဆိုပါေတာ့ အဲ့ဒီဝါက်ေတြကိုပိတ္ၿပီး ဓားအိမ္ထဲဝင္သြားတယ္

အ႐ံႈးခံၿပီးလြမ္းရမယ့္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြၾကား တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြား႐ံု

ပ်ံတက္လာတဲ့ အားလပ္ရက္ေတြက အ ေငြ႔ပ်ံလြယ္တဲ့
ေပ်ာ္ရည္ေတြလိုပဲ ငါေရာက္သြားခ်ိန္မွာ
ကိုယ္ေလးလက္ဝန္ျဖစ္ေနတဲ့ မွတ္တိုင္ေတြဟာ ဓာတ္ပံုေတြအ႐ိုက္ခံလို႔
အခါအားေလ်ာ္စြာ ပိတ္မိေနတဲ့ အနက္ေရာင္ စကားစုေတြဟာ
အ႐ိုးေငါေငါထြက္ေနတဲ့ ေခါင္းအစ ေျခအဆံုး နံ႔သာခဲေတြၾကား
ျပင္းထန္လြန္းတဲ့ ေလေပြလိင္းတခုထဲက ဝါဂြမ္းစေလးလိုေပါ့

မသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ေသဆံုးမႈဟာ လူရာဝင္လာတယ္

ငါ့ရဲ႕ပ်ံသန္းမႈက သိပ္ကို အိပ္ခ်င္ စိတ္ေတြ မ်ားလာတယ္
ငါဟာ ဘာအဓိပၸာယ္မွန္းမသိတဲ့နာမည္ေတြကို ရြတ္
ငါ့အသံဟာ အနက္ ႐ိႈင္းဆံုးေခ်ာက္ရဲ႕ေအာက္ေျခၾကမ္းခင္းဆီက ထြက္လာသလို

ေရခဲတမွ် အပူေလာင္ေနတဲ့မ်ဥ္းေတြ

အဲ့ဒီဦးေခါင္းခြံကိုခြဲၿပီး ဦးေႏွာက္ေတြထုတ္၊ လမ္းေဘးမွာ
သြားလာေနတဲ့ ေခြးေလေခြးလြင့္ေတြကိုခ်ေကြၽးရင္ ေတာင္ စားပါ့မလား

ေမ်ာပါလာတဲ့ လူေသအေလာင္းေတြမွာ အမွတ္အသားမရိွ။
အမည္။ ေမြးသကၠရာဇ္ ။ ႏိုင္ငံသားကတ္ျပားအမွတ္။ ပညာအရည္အခ်င္း။
စာရိတၱေကာင္းမြန္ေၾကာင္း ေထာက္ခံစာတေစာင္

မွန္ေပၚမွာေပၚေနတဲ့ ပံုရိပ္ရဲ႕တည္ရိွမႈအေနအထား
စိတ္ရဲ႕အနက္႐ိႈင္းဆံုးဆီသြားေနတဲ့သီခ်င္း။ တံဆိပ္ေတြ

ငါ့ဓာတ္ပံုဟာ လူတကာနင္းသြားတဲ့ေျမႀကီးေပၚကပ္လို႔
ငါဟာအ ေခါင္းတခုထဲေရာက္ေနသလိုေမွာင္မဲလို႔

မိုးေတြက တအားရြာေနတယ္။

ငါ့အိမ္ေရွ႕မွာ ေအာ္ေအာ္ ေနတတ္တဲ့ က်ီးတစ္ေကာင္ လည္း
အ ေတာင္ ေတြစိုၿပီး လမ္းေပၚျပဳတ္ က်လို႔ ကားတိုက္မႈထဲ ပါသြားတယ္

ဆိုပါေတာ့၊ သစ္ရြက္ေတြမွာ တြဲလြဲခိုေနတဲ့ေရစက္ကေလးေတြကို
ဘယ္သူက တယုတယရပ္ၾကည့္မေနပါဘူး
ဆိုပါေတာ့၊ သတ္ကြင္းတခုရဲ႕အလယ္တည့္တည့္လား သဲသဲကြဲကြဲ
မ ေတြ႔ရေသးတဲ့ လံုၿခံဳမႈပဲလားဆိုတာလည္းမသိဘူး

ေရေတြခဲေနတဲ့ ေႏြေန႔လယ္ခင္းႀကီးတခုထဲ ေရာက္ေနသလို

စိမ္းစို ေႏြးေထြးတဲ့ေဆာင္ပုဒ္ေတြၾကား
WY စာတန္းပါတဲ့ မိတ္ဆံုစားပြဲေတြဟာ လူစံုတက္စံုပဲလား
အိမ္ေျမႇာင္ အေသတေကာင္ဟာ ငါ့ေခါင္းေပၚ ျပဳတ္က်လာတယ္

အဲ့ဒီအခ်ိန္က ငါ့မွာ လံုလံုေလာက္ေလာက္အကြာအေဝးတခုမွာ ရိွေနခဲ့တာ

အမွတ္ေပးစည္းမ်ဥ္းနဲ႔အညီ ျပဳစုထားတဲ့ တပတ္ခုနစ္ရက္ေတြဟာ
ထုတ္လႊင့္ေနတဲ့အသံကိုဖမ္းယူၿပီး မနက္မနက္ ဖြင့္လာတဲ့ မ်က္ခြံေတြေပါ့
အာ႐ံုမတက္ခင္အထိ ပင္ကိုယ္ဗီဇကို ေခါင္းၿမီႇးၿခံဳ ထားလို႔ရတယ္
ဘယ္ေလာက္ေလွ်ာက္ ရမယ္မွန္းမသိ တဲ့အကြာအ ေဝးကို အဆံုးသတ္ဖို႔
ႏႈန္းေျမရဲ႕ထြန္ယက္မႈေပၚ အက်ႌသစ္လြင္ေနတယ္
မိုင္ေထာင္ခ်ီခရီးၾကမ္းကို ျဖတ္သန္းလာရတဲ့ ေရတံခြန္ရဲ႕နာက်ည္းသံေတြလို
သခ်ဳႋင္းရဲ႕ေအးစက္မႈဟာ ဝိညာဥ္ေတြနဲ႔အတူ လြင့္ေမ်ာေနရဲ႕

ေရွ႕ဆက္သြားဖို႔ဆိုတာ ႂကြက္သားေတြရဲ႕တံု႔ျပန္သံကို နားေထာင္ရဦးမယ္

ေသခ်ာၿပီးသား စာမ်က္ႏွာေတြေပၚက ေသဆံုးမႈေတြလိုေပါ့
သတင္းတပုဒ္ ကိုဖတ္ၿပီးတိုင္း ငါ့မွာ အခြင့္အေရး ႏွစ္ခုရတယ္
ငိုမလား။ရယ္မလား။ ေမးခြန္ဟာ အရိွန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ စီးဆင္းလာတယ္

စာရြက္ေတြကိုလွန္ၾကည့္တိုင္း ပုရြက္ဆိတ္ေတြလိုႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနတဲ့
ဆာေလာင္မႈေတြ။ စသျဖင့္ ငါ့အိပ္မက္ဟာ ဘာမွမပါဘဲ အနက္ေရာင္ႀကီးျဖစ္လို႔

ညိႇဳးႏြမ္းေနတဲ့ ဘုရားပန္းတခ်ဳိ႕ဟာ ေႂကြက်လာတယ္
ဘုရားပန္းအိုးထဲက ဖားတေကာင္ရဲ႕အသံဟာ ထြက္လာတယ္
႐ုတ္တရက္ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြားတာကလြဲလို႔  ျပကၡဒိန္ေပၚက
အနီေရာင္အစက္ကေလးေတြဟာ မေျပာင္းမလဲ ရိွေနတယ္

အခ်မ္းလြန္ေနတဲ့ေဆာင္းတခုလိုမ်ဳိး

နင္းလိုက္တိုင္း ႏွင္းထဲကြၽံက်သြားတဲ့ ဖိနပ္ေတြ၊ အရိပ္ေတြ
ငါ့ျမင္ကြင္းဟာ ေနရာေဒသအသစ္တခုကိုေရာက္ေနသလို ခံစားရတယ္

လက္သည္းကိုလည္း အရွည္ထားမိတယ္။

ေသရာပါ ထမ္းတင္ထားတဲ့ အသားမာတက္မႈထဲမွာ
ဘယ္သူ႔နာမည္နဲ႔ၾကယ္က လင္းေနတာလဲ။  ။

ဒီလူည
17.2.17