သစ္ခက္သံလြင္ စာေပေရးရာ၊ ျမတ္လိႈင္း ၏ "ေစ်းကြက္၀င္စာေပေဟာေျပာပြဲ "

ေစ်းကြက္၀င္စာေပေဟာေျပာပြဲ
ျမတ္လိႈင္း

 ...မြန္းၾကပ္ေနတဲ႔ျပည္သူေတြကုိ ရီစရာေတြေျပာနိုင္ရင္၊ သီခ်င္းေတြဆိုျပရင္၊ မိမိကုိယ္တိုင္မေက်မနပ္နဲ႔ ဘ၀  ရွင္သန္ေနရ တဲ့ေခတ္ကုိ စင္ျမင့္ေပၚက ကိုယ္စားသေရာ္ျပ ရင္၊ ေစ်းကြက္၀င္ စာေရးဆရာ အမည္ခံစာေဟာသူျဖစ္ေနတဲ့ေခတ္ပါ။ တခ်ိဳ႕ကလည္းနားေထာင္တဲ႔ပရိတ္သတ္ရဲ႕ အႀကိဳက္ကုိ နပ္ေနတဲ့ စာေရးဆရာ၊ ဆရာမေတြ၊ စာေဟာစားတဲ့သူေတြ၊ လူရႊင္ေတာ္ေတြ၊ က်ဴရွင္ဆရာေတြ ကေတာ့ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြမွာ အမည္ေပါက္ေန ၾကပါတယ္။ အမည္ေပါက္ေနသူေတြက ေစ်းကြက္ဝင္ေနပါတယ္။

.....
ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ျမန္မာသကၠရာဇ္အရလတိုင္းအထိမ္းအမွတ္ပြဲေတာ္ေတြ က်င္းပခဲ႔ၾကတာ အစဥ္အလာျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေနထိုင္တဲ့ လူတိုင္းသိခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိပဲနတ္ေတာ္လေရာက္တိုင္း စာဆိုေတာ္ေန႔ကုိက်င္းပခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေရွးစာဆိုႀကီးမ်ားရဲ႕ စာေပေတြ ရဲ႕ေက်းဇူးကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ႔အေနနဲ႔ စာေပၿပိဳင္ပြဲေတြ၊ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြကုိ ၿမိဳ႕နယ္ အသီးသီးမွာ က်င္းပျပဳ လုပ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ စာဆိုေတာ္ေန႔ကုိ တစ္ႏွစ္မွတစ္ႀကိမ္ က်င္းပခဲ႔ၾကတာပါ။ စာဆိုေတာ္ေန႔မွာစာေပဗဟုသုတေတြ၊ စာေပေလာကအေတြ႔အႀကံဳေတြကုိ စာေရးဆရာႀကီး ဆရာမႀကီးမ်ား က ေဟာေျပာခဲ႔ၾကပါတယ္။ စာေပအစဥ္အလာအရ၀ါသမၻာႀကီးမားတဲ႔စာေရးဆရာႀကီးေတြက ငယ္ရြယ္သူ စာေပ၀ါသနာရွင္ေတြ၊ စာေပေရးသားသူေတြ၊ စာေပဗဟုသုတနဲ႔စာေပေလာက အေတြ႔အႀကံဳေတြကုိ နားေထာင္မွတ္သားလုိၾကတဲ့ သူေတြကုိ ေဟာေျပာခဲ႔ရပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔စာေပ၀ါသနာရွင္လူငယ္မ်ိဳးဆက္မ်ားအတြက္ တႏွစ္မွတခါ နားေထာင္ မွတ္သားခြင့္ရနိုင္တဲ့ ေန႔တေန႔ပါ။
အဲဒီလုိပဲ တစ္ႏွစ္မွာမွ တခါက်င္းပတဲ႔စာေပၿပိဳင္ပြဲမွာ ၀င္ေရာက္ေရးသားၿပီး ကေလာင္ကုိေသြးခြင့္ရခဲ့ တဲ့ေန႔ပါ။ ဒီတႏွစ္မွတႀကိမ္သာၿပိဳင္ပြဲ၀င္ၿပိ္ဳင္ခြင့္ကေနတဆင့္ စာေပနယ္ထဲကုိေျခခ်ခြင့္ရနိုင္ေအာင္ ဆက္ႀကိဳးစားခဲ႔ရပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕က တစ္နွစ္တစ္ခါက်င္းပတဲ႔စာဆိုေတာ္ေန႔ကုိ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွလာေရာက္ေဟာေျပာတဲ႔စာေရးဆရာႀကီးမ်ားကလည္း စာေပမ်ားကုိဆက္လက္ေရးသားနိုင္ေအာင္တိုက္တြန္းခဲ႔ၾကသလုိ၊ စာေပေလာကရွိတဲ႔ရန္ကုန္ျမိဳ႕ကုိ လာေရာက္ဖို႔ေျပာဆိုျပီး၊ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေရာက္ တဲ႔အခါ ကူညီမႈေတြကုိေပးနိုင္သမ်ွေပးခဲ႔ၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕တင္မဟုတ္ပါဘူး။ တျခားျခားေသာၿမိဳ႕   ေတြက စာေပေရးသားသူေတြကုိပါ ကူညီေပးခဲ႔ၾကတာပါ။
ေနာက္တခုအေနနဲ႔ေျပာခ်င္တာကစာေရးဆရာႀကီးမ်ားအေနနဲ႔လည္း စာဆိုေတာ္ရာသီလ တလတည္း သာ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြမွာ ေဟာေျပာဖို႔ ခရီးထြက္ခြာနိုင္ခြင့္ ရနိုင္ပါတယ္။ တႏွစ္မွာ တလတည္းပါ၊ က်န္တဲ႔ဆယ့္တစ္လမွာ စာေပေတြေရးသားခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေရးသားစရာမဂၢဇင္းေတြကလဲအေျမာက္အျမား ထြက္ခဲ့ပါတယ္။
အခုေခတ္မွာစာေပေဟာေျပာပြဲေတြကုိအၿမိဳ႕ၿမိဳ႕အနယ္နယ္ရပ္ကြက္ေက်းလက္ေတာရြာေလးေတြပါမက်န္ က်င္းပျပဳလုပ္ေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီအျပင္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတြ၊ အထက္တန္းေက်ာင္းေတြမွာပါ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ က်င္းပျပဳလုပ္ေနၾကပါၿပီ။ ျမင္ေတြ႔ၾကားသိရတာအင္မတန္၀မ္းသာဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဒီေခတ္မွာ စာေတြမဖတ္ၾကေတာ့တာ(မဖတ္နိုင္တာလည္းပါပါတယ္)ကုိ သိျမင္ေနရတဲ့အတြက္ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ က်င္းပျပဳလုပ္ေနေတာ့ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔စာဖတ္ေနရသလုိျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္လုိ႔ ထင္ မွတ္စရာပါပဲ။ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြက လုိအပ္ေနတဲ့ျပည္သူေတြရဲ႕စာဖတ္မႈကုိ ၀င္ေရာက္ျဖည့္စြက္ေပး သလုိျဖစ္ေနပါတယ္။ အခုအခ်ိန္က အရင္တုန္းကလုိ တႏွစ္မွာမွ စာဆိုေတာ္လ ရာသီတရာသီ၊ တရာသီမွာ တလထဲ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ က်င္းပနိုင္တာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေျပာင္းလဲရမည္ဆိုသလုိ တႏွစ္လုံး စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ က်င္းပေနနိုင္ပါၿပီ။ စာေရးဆရာေတြလည္း တႏွစ္တာကာလလုံး ခရီးေတြ မနားရေအာင္ထြက္ေနရပါၿပီ။ ၀မ္းနည္းႏွေမ်ာစရာေကာင္းတာက တကယ့္ စာေရးဆရာႀကီးေတြရဲ႕ စာေတြ မဖတ္ နိုင္ေတာ့တာပါပဲ။ အခုအခ်ိန္မွာစာေပေလာကအတြက္၀မ္းနည္း စရာေကာင္းတဲ႔ကိစၥပါ။ ရသစာေပေတြ အလြန္ရွားပါးေနပါၿပီ။ အဆိုးဆုံးက ရသ၀တၳဳေတြေပ်ာက္ဆုံး သလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ လူေတြစာသိပ္မဖတ္ၾကေတာ့တဲ႔အခ်ိန္မွာစာဖတ္ခ်င္သူနည္းနည္းအတြက္ ရသ စာေပအသစ္အသစ္ေတြ   ေပၚမလာနိုင္ခဲ႔ၾကပါဘူး။ ေျပာမယ္ဆိုရင္တကယ့္ကုိရသစာေပအေရးေကာင္းတဲ႔ စာေရးဆရာ၊ ဆရာမႀကီးေတြလည္း စာေပေဟာေျပာပြဲေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ေနပါတယ္။ စာမေရးႏိုင္ေလာက္   ေအာင္  ျမန္မာ့တျပည္လုံး အႏွံ႔ခရီးေတြသြားေနရပါတယ္။ ျမန္မာတျပည္လုံးအႏွံ႔ခရီးေတြကရတဲ့   ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတေတြကုိ ရသစာေပအေနနဲ႔ ျပန္ေရးသားနိုင္မယ္ဆိုရင္ အလြန္တန္ဖိုးရွိမွာပါ။ စာေရးဆရာ၊ဆရာမႀကီးေတြကလဲမေရးနိုင္ေလာက္ေအာင္စာေပေဟာေျပာပြဲေတြဆက္ေနပါတယ္။ တစ္ခုရွိတာက စာေရးဆရာႀကီးဆရာမႀကီးအတြက္ စာေရးဖို႔နယ္ပယ္ရွားပါးသလုိျဖစ္ေနတာလည္း ပါပါတယ္။ စာေပတပုဒ္ေရးသားႏိုင္ရင္ ေသာင္းဂဏန္းထက္ ပုိမရနိုင္ပါဘူး။ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ လုိက္ေဟာရင္ အနည္းဆုံးသိန္းဂဏန္းေတာ့ ရေနပါတယ္။ ျမန္မာတျပည္လုံးစာေပေဟာေျပာပြဲေတြကုိလည္းလုိက္ၿပီး စာေပဆိုင္ရာဗဟုသုတေတြ၊ စာေပဆိုင္ရာအေတြ႔အၾကံဳေတြ၊ ရသစာေပေတြ၊ ရသ၀တၳဳ အေၾကာင္းေတြကုိေဟာေျပာနိုင္မယ့္စာေရးဆရာ၊ ဆရာမႀကီးေတြအေရအတြက္ကလည္း သိိပ္မရွိပါဘူး။
အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕အနယ္နယ္ကဖိတ္တဲ့စာေပေဟာေျပာပြဲေတြကုိ မလုိက္နိုင္ၾကေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ေနရာမွာ စာေပေဟာေျပာသူအသစ္ေတြက၀င္ေရာက္ေနရာယူလာပါတယ္။
နယ္ေတြကစာေပေဟာေျပာပြဲက်င္းပမယ့္သူေတြက လုိခ်င္တဲ႔စာေရးဆရာႀကီးဆရာမႀကီးေတြကုိ ဖိတ္လုိ႔ မရတဲ႔အခါ စာေပေဟာေျပာစင့္ျမင့္ေပၚကုိရတဲ႔သူေတြကုိတင္ရေတာ့တာပါပဲ။
ဒီေနရာမွာေစ်းကြက္၀င္စာေရးဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႔ေစ်းကြက္၀င္စာေပေဟာေျပာပြဲေတြဆိုၿပီး ေပၚလာေတာ့ တာပါပဲ။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မိမိကုိယ္တိုင္စာေပနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မသိသူေတြအေနနဲ႔ စာေပေဟာေျပာပြဲစင္ျမင့္ကုိ တက္ၿပီး၊ စာေပေဟာေျပာပြဲစင္ေအာက္က နားေထာင္ေနတဲ့သူေတြ(ပရိတ္သတ္ေတြ)ရဲ႕ အႀကိဳက္   ေဟာေျပာႏိုင္ရင္ ျဖစ္ႏိုင္ေနၾကတာပါပဲ။ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔စင္ေပၚကသီခ်င္းေကာင္းေကာင္းဆိုျပနိုင္ ရင္၊ ျပည္သူေတြ အႀကိဳက္ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းကုိ သေရာ္တဲ႔အေျပာအဆိုမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာႏိုင္ရင္ နားေထာင္ေန သူေတြ လက္ခုတ္တီးၿပီး လက္ခံလုိက္ေတာ့တာပါပဲ။ တခ်ိဳ႕စာေပေဟာေျပာပြဲေတြဟာ နိုင္ငံေရးစင္ျမင့္   ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။
ဒီစာေဟာသူေတြဟာေစ်းကြက္၀င္ေနၾကပါတယ္။ ေစ်းကြက္၀င္စာေဟာသူေတြအတြက္ ေစ်းကြက္၀င္ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြကလည္း အဆင္သင့္ရွိေနပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ေစ်းကြက္၀င္စာေဟာသူေတြက စာတပုဒ္က်က္သလုိက်က္ၿပီး ေနရာအႏွံစာလုိက္ေဟာစားသူေတြျဖစ္   ေနပါတယ္။ ေရွ႕တပြဲမွာလဲဒီစာ၊ ေနာက္ပြဲမွာလဲဒီစာ၊ ဤသည္ေတာင္ မကြဲေတာ့ပါဘူး။စာေပေဟာေျပာပြဲစင္တခုမွာ ပရိတ္သတ္ေတြရဲ႕လက္ခုပ္သံေတြညံသြားရင္ စာေဟာစားဖို႔ ခြင္၀င္ သြားေတာ့တာပါပဲ။
မြန္းၾကပ္ေနတဲ႔ျပည္သူေတြကုိ ရီစရာေတြေျပာနိုင္ရင္၊ သီခ်င္းေတြဆိုျပရင္၊ မိမိကုိယ္တိုင္မေက်မနပ္နဲ႔ ဘ၀  ရွင္သန္ေနရတဲ႔ေခတ္ကုိစင္ျမင့္ေပၚက ကိုယ္စားသေရာ္ျပရင္၊ ေစ်းကြက္၀င္စာေရးဆရာအမည္ခံစာေဟာ သူျဖစ္ေနတဲ့ေခတ္ပါ။ တခ်ိဳ႕ကလည္းနားေထာင္တဲ႔ပရိတ္သတ္ရဲ႕အႀကိဳက္ကုိႏွပ္ေနတဲ႔စာေရးဆရာ၊ ဆရာမေတြ၊ စာေဟာစားတဲ႔သူေတြ၊ လူရႊင္ေတာ္ေတြ၊ က်ဴရွင္ဆရာေတြကေတာ့ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြမွာ အမည္ေပါက္ေနၾကပါတယ္။ အမည္ေပါက္ေနသူေတြက ေစ်းကြက္ဝင္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခါေစ်းကြက္သေဘာအရ ေစ်းစကားေျပာလာၾကတာ ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။ သူ႔ကုိဖိတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးမွဆိုျပီး ေစ်းစကားေျပာေနၾကပါျပီ။ စာေပေဟာေျပာပြဲတစ္ပြဲကုိ လက္ခံထားေပမယ့္ အဲဒီပြဲထက္ပုိျပီးေပးတဲ႔ေနာက္ပြဲကုိ လက္ခံလုိက္တာေတြကုိလည္း သိေနၾကားေနရပါတယ္။
ေနာက္ေျပာခ်င္တာတစ္ခုက လူရည္လည္သူေတြအေနနဲ႔ေစ်းကြက္၀င္စာေပေဟာေျပာပြဲေတြကုိ စီစဥ္ေပး တဲ႔ လူေတြပါ။ စာေပေဟာေျပာပြဲျဖစ္ေအာင္စီစဥ္ေပးတဲ႔လူေတြ၊ စာေပေဟာေျပာပြဲကုိလုိက္ေဟာမယ့္ သူေတြကုိ စီစဥ္ေပးတဲ႔လူေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ဒီလုိစီစဥ္ေပးတဲ႔လူေတြကလဲေစ်းကစားျပီးေခါင္းပုံျဖတ္ သလုိလုပ္ေဆာင္ေနတာလည္း ၾကားေနရပါတယ္။
အခုအခ်ိန္မွာကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္ေလာက္၊ ၀တၳဳစာအုပ္တအုပ္ေလာက္ထုတ္ျပီး စာေရးဆရာ အမည္ ခံျပီး ေဟာေနသူေတြမ်ားေနပါတယ္။ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္၊ ၀တၳဳစာအုပ္တစ္အုပ္ေလာက္ထုတ္ဖို႕ကလည္း မခဲယဥ္းေတာ့ပါဘူး။ စာေပေဟာေျပာပြဲေစ်းကြက္မွာ အမည္ေပါက္ဖို႔ပဲ လုိတာပါ။
အခုမိႈလုိေပါက္ေနတဲ့ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြကုိ တကယ့္စာေပ၀ါသနာပါသူေတြ၊ စာေပေရးသားလုိသူေတြ ၊ ေရးသားေနသူေတြအေနနဲ႔ စိတ္ပါ၀င္စားစြာနားမေထာင္ေတာ့ပါဘူး။ စာေပကုိေကာင္းေကာင္းနား မလည္ သူေတြက စာေပစင္ျမင့္ေပၚကေနေဟာေျပာေနတာကုိ စိတ္ပ်က္ေနၾကပါျပီ။
ကြ်န္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာက တကယ့္စာေရးဆရာႀကီး၊ ဆရာမႀကီးေတြစာမေရးနိုင္တာကုိပါ။ ဒီလုိစာမေရးနိုင္ၾကလုိ႔လည္း ရသစာေပအပါအ၀င္ စာေပမ်ားစြာ ရွားပါးေနရတယ္လုိ႔ ထင္မိ၊ျမင္မိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အြန္လုိင္းေပၚမွာေတာ့ စာေရးဆရာ၊ ဆရာမေတြ၊ ကဗ်ာဆရာဆရာမေတြ အလြန္ေပါေနပါတယ္။ပုံႏွိပ္မဂၢဇင္းေတြကေတာ့ တအုပ္္ၿပီးတအုပ္ ရပ္ဆိုင္းၿပိဳလဲေနပါၿပီ။ ဒါလည္း ေစ်းကြက္၀င္စာေပေဟာေျပာ ပြဲေတြက ျပည္သူေတြရဲ႕အေနအထားကုိျပေနပါတယ္။ ျပည္သူေတြဆင္းရဲၾကပ္တည္းမႈေတြကုိရုန္းကန္ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ႔ေခတ္ကာလမွာ သူတို႔ရဲ႕ထြက္ေပါက္ကုိ ခပ္ေပါေပါနဲ႔၀ယ္လုိ႔ရတဲ့ေစ်းကြက္ထဲေရာက္ေနၾက ပါတယ္။ စာေပရဲ႕အႏွစ္သာရကုိေတြ႔ေအာင္မရွာခ်င္ၾကေတာ့ပါဘူး။ မေလ့လာခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ မဆည္းပူးခ်င္ၾကေတာ့ပါဘူး။
ေစ်းကြက္၀င္စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ(အားလုံးကုိမဆိုလုိပါဘူး)က ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ေတြမတိုး တက္ႏိုင္ေသးတဲ့ျပယုဂ္ကုိ ျပေနပါတယ္။ အေရးႀကီးတာက ျပည္သူေတြအေနနဲ႔စာျပန္ဖတ္နိုင္တဲ႔အေျခ အေနတလုိအပ္ေနပါတယ္။ ဒီလုိစာဖတ္တဲ႔သူေတြမ်ားလာရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔စာေပေလာကနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္တိုးတက္လာျပီလုိ႔ ယူဆႏိုင္ပါျပီ။ ေစ်းကြက္ဝင္စာေပေဟာေျပာပြဲေတြကလည္း ေခတ္အေျခအေနက စကားေျပာေနပါတယ္။

ျမတ္လိႈင္း

ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္၊ အမွတ္ ၁၀၀၂၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၃ ၊၂၀၁၇ 

-စာေရးသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရတင္ပါသည္။

 (သစ္ခက္သံလြင္)