သစ္ခက္သံလြင္ လြမ္းေမာေအာက္ေမ့ျခင္း၊ ျမတ္လိႈင္း၏ "ပိေတာက္ေတြပြင့္ၿပီး မသစ္ႏိုင္ေသးတဲ႔ရာသီ "

စီးဆင္းေနေသာျမစ္မ်ားႏွင့္

ျပန္မစီးေသာျမစ္မ်ား

ပိေတာက္ေတြပြင့္ၿပီး မသစ္ႏိုင္ေသးတဲ႔ရာသီ

Khant Minn Htet' FB မွ ယူပါသည္

မဂၢဇင္းအတြက္ေခတ္ေပၚကဗ်ာေဝဖန္ေရးက႑ကုိေရးဖို႔ တိုင္ပင္ၾကေတာ့ ေရးခ်င္ သူေတြမ်ားခဲ႔ပါတယ္။ ကုိစိမ္းနီက ျမတ္လိႈင္းပဲေရးကြာဆိုၿပီးေျပာေတာ့ အကုိႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ကုိမင္းသစ္နဲ႔ ကုိဟိန္းလတ္ကေထာက္ခံၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ျမတ္လိႈင္းနဲ႔မေရးပဲ ကုိနိုင္းနာမယ္ကုိ ယူခဲ့ၿပီး ေခတ္ေပၚကဗ်ာေဝဖန္ေရးေတြကုိ စေရးခဲ႔ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆုံးျဖတ္ရတာအခက္ခဲဆုံးကာလတခုလုိ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။

ပထမအႀကိမ္ကလည္း တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းက စြန္႔ခြာခဲ႔ရၿပီးၿပီ။ ဒါေပမဲ့ တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းကုိ စြန္႔ခြာခဲ႔ရတာက အိမ္ေျပာင္းရသလုိပါ။ အခုေတာ့ ဒီအိမ္ကအၿပီးႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္ခြာသြားရေတာ့မယ့္ အေျခအေနမ်ိဳး။
ေျပာမယ္ဆိုရင္ NLD စတင္ေမြးဖြားစဥ္ကတည္းက ထဲထဲဝင္ဝင္ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ႔တာေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္ ႀကီးခဲ႔ရပါတယ္။ တိုင္းစည္းရံုးေရးအဖြဲ႔ဝင္ကစၿပီး ဗဟုိတတ္သိအဖြဲ႔ဝင္၊ ဗဟုိသတင္းနဲ႔ျပန္ ၾကားေရး မွတ္တမ္းလႊာအယ္ဒီတာ စတဲ့ တာဝန္ေတြကုိထမ္းေဆာင္ခဲ႔ပါတယ္။
အခုသံေယာဇဥ္ႀကီးမားခဲ႔တဲ့ေရႊဂံုတိုင္ အုတ္လမ္းကေနအၿပီးထြက္ခြာသြားရေတာ့မယ့္အေျခအေနကုိ ရင္ဆိုင္ေနရပါၿပီ။ NLD ကုိခြဲခြာဖို႔ဆိုတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ခ်ရပါေတာ့မယ္။ ဒီဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ျပတ္ျပတ္သားသားခ်ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္အရင္ ထြက္ခြာသြားတဲ့သူေတြ ရွိေနပါတယ္။
ဥပမာအေနနဲ႔ေျပာရရင္ ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္နဲ႔ ေဒၚစမ္းစမ္းႏြဲ႕(စမ္းစမ္းႏြဲ႔ သာယာဝတီ) တို႔ပါပဲ။
ကြ်န္ေတာ္လည္းဆုံးျဖတ္ရခက္တဲ့ အေျခအေနပါ။ NLD ကထုတ္တဲ့ မွတ္တမ္းလႊာအယ္ဒီတာအျဖစ္ အဖမ္းခံရၿပီး၊
ေထာင္ကလြတ္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ NLD မွတ္တမ္းလႊာကုိ စစ္အစုိးရက ပိတ္ပင္ လုိက္ပါတယ္။ NLD ဗဟုိအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ကလည္း ဗဟုိသတင္းနဲ႔ျပန္ၾကားေရးေကာ္မတီကုိ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီထက္ဆိုးတာကဗဟုိတတ္သိအဖြဲ႔ကုိလည္း လုပ္ငန္းေတြရပ္ဆိုင္းလုိက္တယ္။
ဒီလုိအေျခအေနျဖစ္သြားတာက ဗဟုိတတ္သိနဲ႔ဗဟုိျပန္ၾကားေရးေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ဗိသုကာ ဦးေက်ာ္မင္းနဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ေဆြတို႔ကုိ ဖမ္းလုိက္တဲ႔အေျခအေနပါပဲ။
အဖြဲ႔ဝင္ေတြထဲမွာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဖမ္းခံလုိက္ရသလုိ၊ ဦးတင္ထြဋ္တို႔ ေဒါက္တာစိန္ဝင္းတို႔က လည္း တိမ္းေရွာင္ထြက္ခြာသြားၾကပါတယ္။ က်န္ခဲ့တာဆိုလုိ႔ ဆရာဦးတင္မိုး၊ ေဒၚစမ္းစမ္းႏြဲ႔၊ ေဒါက္တာ   ေအာင္ခင္ဆင့္၊ ဦးေအာင္ေက်ာ္ဦး(ပိန္ပိန္)တို႔ပါပဲ။
ေဒၚစမ္းစမ္းႏြဲ႔တို႔ကလည္း စြန္႔ခြာသြားၿပီးၿပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ NLD ကုိစြန္႔ခြာမလား။ ဘာတာဝန္မွမရွိ။ ဘာအလုပ္မွမရွိပဲေနမလား။ ပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ NLD ကစစ္အစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္တိုက္ခုိက္ေနသူေတြကုိ ႏွင္ ထုတ္လုိက္တာပါပဲ။ NLD ေခါင္းေဆာင္ဦးေအာင္ေရႊကေတာ့ စစ္အစုိးရနဲ႔သေဘာတူခ်က္ ယူခဲ့ပုံရပါတယ္။
ထားေတာ့။ ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ဆုံးျဖတ္ရ အင္မတန္ခက္တဲ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိ ခ်ခဲ႔ရပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ရဲ႕မိခင္ရပ္ဝန္းထဲကုိ ေျချပန္ခ်ခဲ႔ရပါေတာ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပိေတာက္ပြင့္သစ္ဆိုၿပီး ကဗ်ာမဂၢဇင္းကုိစထုတ္ဖို႔ တိုင္ပင္ခဲ့ၾကတာပါ။ အကုိေမာင္စိမ္းနီရယ္၊ ကုိမင္းႏြယ္စုိးနဲ႔ ကုိျမျမင့္မိုရ္။ ကြ်န္ေတာ္ရယ္ေပါ့။

ရန္ကုန္တိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္မွ မူရင္းေဆာင္းပါး

အစက ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဟုတ္ေသးဘူး။ ၁၉၈၈ မွာ အကုိမင္းသစ္နဲ႔ ကုိစိမ္းနီထုတ္ဖို႔ႀကိဳးစားျပင္ဆင္ ခဲ႔တဲ့ ေကာင္းကင္သစ္မဂၢဇင္းမထုတ္ျဖစ္လုိ႔ အခုပိေတာက္သစ္ဆိုၿပီး ျပန္စီစဥ္ခဲ႔တယ္။ ဆရာဒဂုန္တာရာက ပြင့္ တစ္လုံးထပ္ျဖည့္ေပးလုိက္လုိ႔ ပိေတာက္ပြင့္သစ္ ကဗ်ာမဂၢဇင္း ျဖစ္လာခဲ႔တာပါ။ ကဗ်ာမဂၢဇင္းဆိုေပမယ့္ ဝတၳဳ၊ေဆာင္းပါး၊ ေဝဖန္ေရးက႑စုံမဂၢဇင္းအျဖစ္ စပုံေဖာ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ႔ပါတယ္။ ပိေတာက္ပြင့္သစ္ပန္းဖလက္ကုိ ကုိမင္းႏြယ္စုိးနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ စီစဥ္ခဲ႔ရတယ္။ ေနာက္ ကုိမင္းႏြယ္စုိးက အယ္ဒီတာမလုပ္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီး ထြက္သြားတယ္။ အယ္ဒီတာအဖြဲ႔ကုိေမာင္စိမ္းနီ၊ ျမျမင့္မိုရ္၊ ပန္းခ်ီ တင္ထြဏ္း၊ ျမတ္လိႈင္းတို႔နဲ႔ တင္လုိက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ စာေပစိစစ္ေရးက ပယ္ခ်လုိက္ပါတယ္။
အယ္ဒီတာအဖြဲ႔စာရင္းထဲမွာ ကြ်န္ေတာ့္နာမယ္ကုိျဖဳတ္လုိက္ရတဲ့အတြက္ ကုိစိမ္းနီသားအႀကီး ေဇာ္ေဇာ့္ နာမယ္ ထည့္လုိက္တယ္။
နာမယ္ထည့္ခြင့္မရေပမယ့္ ကုိစိမ္းနီက မင္းအဓိကလုပ္ရမွာပဲလုိ႔ေျပာခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီလုိနဲ႔ ပိေတာက္ ပြင့္သစ္မဂၢဇင္းဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းနဲ႔လမ္း ၅၀ ထိပ္က ကုိေက်ာ္ဇင္ရဲ႕ခုိင္ယဥ္မြန္ပုံႏွိပ္တိုက္မွာ စပြင့္ဖူး လာခဲ႔တယ္။ မဂၢဇင္းအဖုံးကုိ ပန္းခ်ီကုိမ်ိဳးျမင့္က ဆြဲေပးပါတယ္။
စစခ်င္းမွာပဲ ပန္းခ်ီသန္းေ႒းေမာင္ ပါဝင္လာခဲ႔သလုိ ကုိေဇာ္မ်ိဳးသက္နဲ႔ေစာေဒေဝါတို႔လည္း လုပ္နိုင္တာ လုပ္ေပးခဲ႔ပါတယ္။ မဂၢဇင္းအတြက္ေခတ္ေပၚကဗ်ာေဝဖန္ေရးက႑ကုိေရးဖို႔ တိုင္ပင္ၾကေတာ့ ေရးခ်င္ သူေတြမ်ားခဲ႔ပါတယ္။ ကုိစိမ္းနီက ျမတ္လိႈင္းပဲေရးကြာဆိုၿပီးေျပာေတာ့ အကုိႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ကုိမင္းသစ္နဲ႔ ကုိဟိန္းလတ္ကေထာက္ခံၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ျမတ္လိႈင္းနဲ႔မေရးပဲ ကုိနိုင္းနာမယ္ကုိ ယူခဲ့ၿပီး ေခတ္ေပၚကဗ်ာေဝဖန္ေရးေတြကုိ စေရးခဲ႔ပါတယ္။
မဂၢဇင္းေလာကမွာ ကဗ်ာကုိေလးေရာင္ေပးၿပီးေဖာ္ျပတာ မရွိခဲ႔ေသးပါဘူး။ မ်က္ႏွာစာကဗ်ာနဲ႔ ပန္းရိုင္းလြင္ျပင္ကဗ်ာက႑ေတြ ပါဝင္ခဲ႔ပါတယ္။
ပထမဦးဆုံး မဂၢဇင္းျဖန္႔တဲ႔ေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ကုိ ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္းထုတ္ေဝသူ အဝကြ်န္း ဦးခ်စ္ေမာင္က ကူညီေပးပါတယ္။
အတြင္းဖလင္ေတြကုိလည္း ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္းတိုက္က ကုိေအးေက်ာ္ ကူညီခဲ႔ပါတယ္။
အစစအရာရာအဆင္ေျပေနေပမယ့္ စာေပစိစစ္ေရးကုိတင္တဲ႔အခါ ထုံးစံအတိုင္းစိတ္ညစ္စရာေတြ၊ စိတ္ပ်က္စရာေတြနဲ႔ အျမဲႀကံဳေတြ႔ေနရတယ္။ စာေပစိစစ္ေရးကအမ်ားဆုံး ဂရုတစုိက္နဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ တာကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔မဂၢဇင္းမွာပါတဲ႔ကဗ်ာေတြပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္စာေပစိစစ္ေရးရံုးကုိသြားတဲ့ေန႔ဆိုရင္ မဂၢဇင္းတိုက္မွာက်န္ခဲ႔တဲ႔ ကုိစိမ္းနီဟာ ရင္မၿပီးေစာင့္ေနရတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေရာက္ရင္လည္း ျပံဳးသြားရတဲ႔ေန႔မရွိခဲ႔ပါဘူး။
၈၈ အေရးေတာ္ပုံမွာ ျမန္မာနိုင္ငံတိုက္ပြဲဝင္ကဗ်ာဆရာသမဂၢရဲ႕ဥကၠ႒ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ႔တဲ့ ကုိစိမ္းနီထုတ္တဲ႔မဂၢဇင္းဆိုၿပီး စာေပစစ္ေရးက ျပဴးျပဲေနေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ခံခဲ႔ရပါတယ္။
အေတာ္ပင္ပန္းခက္ခဲစြာ ရုန္းကန္ခဲ႔ရပါတယ္။
ကုိစိမ္းနီကေတာ့ဇြဲမေလ်ာ့ဘဲထုတ္ေဝခဲ႔တာပါ။ မဂၢဇင္းကလည္း လတိုင္းအရံႈးေပၚခဲ႔တယ္။
ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ထြက္ေငြနဲ႔ဝင္ေငြစာရင္းစာအုပ္ႏွစ္မ်ိဳးလုပ္ခဲ႔ရတယ္။ ကုိစိမ္းနီအမ်ိဳးသမီးကုိျပဖို႔နဲ႔ အမွန္တကယ္ ကုန္က်ေနတဲ႔စာရင္းစာအုပ္ႏွစ္မ်ိဳးပါ။
ေနာက္လမ္း ၅၀ ကေန ၃၃ လမ္းက ထပ္ခုိးေလးကုိ မဂၢဇင္းတိုက္ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ႔တယ္။ ေလထန္ကုန္းေဘးက အခန္းပါ။ အဲဒီထပ္ခုိးေလးေပၚမွာ စာေပေလာကက လူစုံလာၾကတယ္။ လာသမ်ွလူေတြကုိ ေလထန္ကုန္းကလက္ဖက္ရည္မွာ တိုက္တယ္။ ညေနကုိစိမ္းနီလာရင္မွာေသာက္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဖိုးရွင္းရတာတင္ မနည္းပါဘူး။ ညေနေစာင္းလုိ႔ရွိရင္ ေလထန္ကုန္းက ကုိစိမ္းနီကုိေစာင့္ေနတဲ႔လူေတြကုိ အကုန္ပုိက္ဆံေလ်ွာက္ေပးတယ္။
မဂၢဇင္းအတြက္ပုံမွန္လစာသေဘာမ်ိဳးေပးထားရတဲ႔လူက ကုိျမျမင့္မိုရ္၊ ကုိတင္ထြဏ္း၊ ကုိသန္းေ႒းေမာင္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ပဲရွိပါတယ္။ အျမဲကူညီေနတဲ႔ကုိေဇာ္မ်ိဳးသက္နဲ႔ေစာေဒေဝါတို႔ကုိေတာ့ လုိအပ္သလုိေပးပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကုိစိမ္းနီအိမ္မွာတည္းခုိေနတဲ့ ေအာင္ဘညိဳနဲ႔ ကုိေတာက္(ေနေဇာ္နိုင္)တို႔ကုိလည္း တာဝန္ယူ ထားရပါတယ္။
ေနာက္ျပီး ငါတတ္နိုင္တုန္း မင္းတို႔ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ၾကဆိုျပီး ထုတ္ခုိင္းတယ္။ အဲဒီမွာ ပထမဦးဆုံး ကုိေမာင္ေမာက္ရဲ႕ကဗ်ာစာအုပ္ကုိ စထုတ္တယ္။ ကုိေမာင္ေမာက္ရဲ႕ကဗ်ာစာအုပ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ပဲျဖန္႔ခ်ိေရး တာဝန္ယူရတယ္။ ကုိေမာင္ေမာက္ကဗ်ာစာအုပ္ကေရာင္းရပါတယ္။ ေနာက္ထုတ္မယ့္ကဗ်ာစာအုပ္ေတြက ကုိသင္းခုိင္၊ ကုိျမင့္ဦးဦးျမင့္တို႔ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြေပါ့။
နယ္ကလာတဲ႔စာေပသမားတိုင္းက အကူအညီေတာင္းတာအျမဲေပးတတ္ပါတယ္။ စာေပေလာကႀကီးတခုလုံးကုိ ကုိစိမ္းနီနဲ႔ကုိမင္းသစ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ထမ္းပုိးထားတယ္လုိ႔ စာေပသမားတိုင္းကေျပာတတ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္းတိုက္မွာ ဦးျမတ္ေလးက အျမဲလုိလုိရွိေနတတ္တယ္။ မဂၢဇင္း အတြက္လည္း နိုင္ငံတကာရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီးေတြအေၾကာင္း အျမဲေရးေပးတယ္။
ဆရာကုိရဲ(သစၥာနီ)၊ ျမတ္သစ္၊ ေမာင္သင္းခုိင္၊ ကုိေအာင္ပြင့္၊ ကုိေအာင္ေဝးတို႔က ပုံမွန္လာၾကတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔က ကုိျမျမင့္မိုရ္ကုိ မဂၢဇင္းႀကိဳဆိုဧည့္ခံေရးေကာ္မတီဥကၠ႒ဆိုၿပီးေခၚၾကတယ္။ လူအစည္ကားဆုံးမဂၢဇင္းတိုက္ကုိျပပါဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔မဂၢဇင္းတိုက္ပါပဲ။
အေပ်ာ္ဆုံးသူကုိျပပါဆိုရင္ အကုိစိမ္းနီကုိျပရပါလိမ့္မယ္။ ပုိဆိုးတာက ေဒၚခင္ေဆြဦးရဲ႕စပယ္ျဖဴမဂၢဇင္းကုိျပန္ထုတ္ၾကမယ္ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ပိေတာက္ပြင့္သစ္ တိုက္မွာလာထိုင္တယ္။ အယ္ဒီတာေတြက ကုိမင္းသစ္၊ ကုိဟိန္းလတ္၊ ကုိလွထြန္း(ျမန္မာစာ)တို႔သုံးေယာက္။
ထပ္ခုိးအခန္းက်ဥ္းေလးမွာ အေနာက္ဖက္အခန္းက အကုိတင္ထြဏ္းနဲ႔ သန္းေ႒းေမာင္တို႔ထုိင္တဲ႔စားပြဲႏွစ္လုံး၊ အေရွ႕ခန္းမွာက ကုိျမျမင့္မိုရ္အတြက္စားပြဲတစ္လုံး၊ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ စားပြဲတစ္လုံး။ ေနာက္ဆက္တီခုံေတြ။
စပယ္ျဖဴမဂၢဇင္းအတြက္စားပြဲမရွိဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ကုိစပယ္ျဖဴမဂၢဇင္းရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူခန္႔ၾကတယ္။ မဂၢဇင္းအခန္းေလးထဲမွာလူေတြျပည့္က်ပ္ေနတယ္။ ဒါကုိပဲေမာင္စိမ္းနီကေတာ့ ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။ ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္းကေတာ့ လတိုင္းရံႈးေနတာပဲ။
ျပည္သူခ်စ္လ်ွင္ ကမၺည္းတင္မည္ဆိုေပမယ့္
မဂၢဇင္းျဖန္႔ရင္စာအုပ္ဆိုင္တိုင္းကမယူခ်င္ၾကပါဘူး။အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းကလူေတြစာမဖတ္ၾကတာသိသာေနပါတယ္။
ကဗ်ာမဂၢဇင္းဆိုရင္ျပည္သူေတြစိတ္မဝင္စားခဲ႔ၾကပါဘူး။
စာေပနယ္ကလူေတြကေတာ့ စာေပေလာကကုိ နိုင္သေလာက္ထမ္းခဲ႔တဲ့ေမာင္စိမ္းနီကုိခ်စ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။
ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္းကုိလည္း အရံႈးခံၿပီး ထုတ္ခဲ႔ပါတယ္။ စာေပတာဝန္ကုိေက်နိုင္သေလာက္ေက်ေအာင္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတဲ႔စိတ္ဓာတ္နဲ႔ပါ။
ဒါေပမဲ့ ပိေတာက္ပြင့္သစ္ကဗ်ာမဂၢဇင္းဟာ အမွတ္ ၇ မွာ ရပ္လုိက္ရပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာ၊ တကၠသုိလ္ ဆရာတစ္ဦးျဖစ္တဲ႔ ကုိမင္းသုိက္မြန္က ကြ်န္ေတာ့္ကုိတိုးတိုးေခၚေျပာပါတယ္။ မင္းတို႔မဂၢဇင္းကုိ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးက လုိက္စုံစမ္းေနၿပီ။ အယ္ဒီတာအဖြဲ႔ကုိဖမ္းနိုင္တယ္တဲ႔။ သူ႔တပည့္ တေယာက္ ကေထာက္လွမ္းေရးတပ္မွဴးရဲ႕သားတဲ႔။ သူ႔ကုိသတင္းေပးလုိက္တာတဲ႔။
ပိေတာက္ပြင့္သစ္မဂၢဇင္းက စစ္အစုိးရကုိဆန္႔က်င္ေနတဲ႔မဂၢဇင္းလုိ႔ ယူဆေနတယ္တဲ႔။
ဒီသတင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္ ကုိစိမ္းနီကုိေျပာျပလုိက္တယ္။ အယ္ဒီတာအဖြဲ႔တိုင္ပင္ၾကေတာ့ ဆက္လုပ္ခ်င္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က မဂၢဇင္းက အရမ္းအရံႈးေပၚေနၿပီလုိ႔ေျပာျပလုိက္ေတာ့ အားလုံး တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ရပ္လုိက္ပါေတာ့အကုိ ဆိုၿပီးကၽြန္ေတာ္ေျပာလုိက္တယ္။ ကုိစိမ္းနီငုိေနတယ္။
ပိေတာက္ပြင့္ခဲ႔ေပမယ့္ မသစ္နိုင္ေသးတဲ႔ေခတ္ပါ။ ခုလည္း ပိေတာက္ေတြေတာ့ ပြင့္ေနဦးမွာပါ။ ဆင္းရဲမႈေတြနဲ႔ရုန္းကန္ေနရတဲ႔ျပည္သူေတြ စာမဖတ္နိုင္ေသးေတာ့ စာေပေခတ္က မသစ္နိုင္ေသးပါဘူး။။ ပိေတာက္ပြင့္ေတြျမင္ေတြ႔ရတာကုိပဲေက်နပ္ပါေတာ့အကုိ။

ျမတ္လိႈင္း

အတြဲ(၁၃)၊ မွတ္(၆)၊ ၉-၁၅၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၇ -ရန္ကုန္တိုင္းမ္ ဂ်ာနယ္ပါ ေဆာင္းပါးကို စာေရးသူ၏ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။

သစ္ခက္သံလြင္