တခင္းလံုး
အခါးခ်ည္းသက္သက္သီးတဲ့ရာသီ
 |
| KT# |
ကဗ်ာဆရာကေတာ့
ကဗ်ာဆရာလိုပဲ
ေတြးပါတယ္
ဒီလိုမ်က္ဝန္းငယ္ေလးေတြထဲ
အေၾကာက္တရားကို
ဘာေၾကာင့္မ်ားပစ္စိုက္
ဘာတခုမွ
မခမ္းနားဘူး
ဘယ္ေလာက္ထိ
ႀကီးက်ယ္သြားႏိုင္ပါသလဲ
အဆင့္ဆင့္
အေၾကာက္တရားေပၚမွာ
အမုန္း
အမုန္းမ်ားေပၚမွာ
ဒဏ္ရာ
အခ်စ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေလသလား
ကဗ်ာဆရာကေတာ့
ကဗ်ာဆရာလိုပဲ
ေမးခြန္းေပၚ
သံသယေတြဆင့္
သူတို႔
… ညေတြ
သူတို႔ေန႔ေတြ
အိပ္ေရးမဝတဲ့မ်က္၀န္းႏုႏုေတြထဲ
အမဲလိုက္
ကႀကိဳးကကြက္
အႏုပညာကေတာ့
ဘယ္လိုဆန္ႏိုင္ပါ့မလဲကြယ္
ေသြးရူးေသြးတန္း
…
ေသြးရဲရဲ
သံရဲရဲ ...
အပိုင္းပိုင္း
… အျပတ္ျပတ္
ယမ္းေငြ႔
… ေပါက္ကြဲ
ဒါ
… က်ဴးလြန္သူရဲ႕အမုန္းလား
ဖိႏွိပ္ခံသူတို႔ရဲ႕အမုန္းလား
ေသျခင္းတရားနဲ႔
ကစားတဲ့စစ္
ဘယ္သူပစ္ခ်ခဲ့တဲ့
ဘဝေတြလဲ
ကဗ်ာဆရာကေတာ့
ေမးခြန္းေပၚ…ေမးခြန္းဆင့္
သူတို႔ခမ်ာ
အမုန္းေပၚမွာ
ဒဏ္ရာ …
အေ၀းႀကီးပါလို႔
…ေျပာလို႔ျဖစ္မလား
အစၥေရး
… ပါလက္စတိုင္း
အေမရိကန္
… အာဖဂန္နစၥတန္
အိႏိၵယ…ပါကစၥတန္
…
… …
စစ္မီးတို႔
ဟုန္းဟုန္းေတာက္ျမဴးရာ
စစ္နဲ႔အခ်စ္ကို
ႏိႈင္းယွဥ္တာေလာက္
ည့ံဖ်င္းေပ့ါပ်က္တဲ့
စကားလံုး
ရွာမေတြ႔ေသးဘူး
ေသျခင္းတရားနဲ႔
တို႔တေတြက
အႁမႊာဆိုခဲ့ရင္
သူတို႔က
ရင္ခ်င္းဆက္အႁမႊာ
အဲဒီလိုမ်ဳိး
ေန႔ေတြညေတြ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို
ဘယ္လိုေမြးျမဴၾကမလဲ
ဉာဏ္ပညာကို
ဘယ္လိုဖြံ႔ထြားေစမလဲ
စိတ္လိုလက္ရ
… ဆုေတာင္းသံတခ်ဳိ႕လည္း
အမ်က္သိုတတ္္တဲ့
ဘုရားသခင္အတြက္
မိရိုးဖလာ
ဆန္ခ်င္ဆန္ေနလိမ့္မယ္
“ကရုဏာတရားခ်ီးျမႇင့္ေပးပါ”
ဆံုးရံႈးရျခင္းက
… ယဥ္ပါးေနလြန္းလို
မိရိုးဖလာ
ဆန္ခ်င္ဆန္ေနလိမ့္မယ္
“ကရုဏာတရား
ခ်ီးျမႇင့္ေပးပါ”
ဆံုးရံႈးရျခင္းက
… ယဥ္ပါးေနလြန္းလို႔
ငိုေႂကြးရျခင္းအတတ္က
တဖက္ကမ္းခပ္သြားလို႔
ႏွလံုးသားကို
က်ဳံ႕ထားရတာ
မထူးပါဘူး
မျခားပါဘူးဆိုၿပီး
ပခံုးခ်င္းယွဥ္တာ
မဟုတ္ရပါဘူး
ေျခရာတိုင္း
… ဒဏ္ရာခ်င္းညိႇတာ
မဟုတ္ဘူး
…
ကဗ်ာဆရာကေတာ့
ကဗ်ာဆရာလိုပဲ
ခံစားရမွာေပ့ါ
က်ဳံ႕ဝင္ႏွလံုးသားခ်င္း
စြဲကပ္ထိစပ္
ဒီမွာကလည္း
…
ထုတ္လုပ္မႈတံဆိပ္
ခဏခဏေျပာင္းတပ္
ခံရတဲ့
…မိႈစြဲအနာဂတ္ႀကီးနဲ႔
ေတာပိုင္ေတာင္ပိုင္ေတြကလည္း
“နတ္ေနကိုင္း”
မသိ … ဘာမသိ
တပင္လံုး
… သင္းသတ္ျခင္းခံရတဲ့ သစ္ပင္
တကိုယ္ေရ
… ဟင္းလင္းေသြ႔ေသြ႔ေမွာင္
ဖားကိုအပူေပးတဲ့
ဥတုပ်က္ပမာ
မသိျခင္းဆင္းရဲ
ဝဲကေတာ့ထဲ
မ်က္စိသူငယ္
နားသူငယ္နဲ႔ ေပ်ာ္ေမာ
တျဖည္းျဖည္း
ေႏြးသထက္ေႏြးလာတဲ့
ဇာတိေျမ
… ဝကၤႏၱာအိမ္ထဲ
မင္းတို႔မွာ
ငါတို႔မွာ
“ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း“ ႀကီးထဲထိုင္ၿပီး
အာဒမ္နဲ႔
ဧ၀ေရွ႕ေမွာက္က …
မခြာႏိုင္ေသးတဲ့
“အမွန္တရား” ကို
ေမွ်ာ္လို
… ေမွ်ာ္ရ
သားစိမ္း
ငါးစိမ္းကိုပဲ
ခံတြင္းလိုက္ေနတဲ့
“ အသိတရား” ကုိ
မီးနဲ႔ေတြ႔ပါေစေၾကာင္း
ဆုေတာင္းလို
ေတာင္းရ ၊
ရိုမီယုိနဲ႔
ဂ်ဴးလီယက္မ်က္ဝန္းထဲက
“ကရုဏာ”
တရားကို ေစာင့္လို … ေစာင့္ရ …
ေရာက္မလာခဲ့ဘူးေနာ္
…။
မင္းတို႔
… ငါတို႔ … မ်က္ဝန္းေတြထဲ
လျပည့္ညေတြကို
ခ်ိတ္ဆြဲရင္း
နားေတြထဲ
…
ဒီေရတက္သံကို
ဂီတလိုခံစား
ေထာင္းေထာင္းထ
ယိမ္းႏြဲ႕
အိမ္ရွင္ကို
ဧည့္သည္က ေစာ္ကားတာလား
ဧည့္သည္ကို
အိမ္ရွင္က ေစာ္ကားတာလား
ခရီးဆံုးရင္
ဘယ္လို ၊
ဧည့္ခန္းထဲ
ၿခံထဲ
ဝင္းထဲ
အိပ္ရာေတြထဲ
မစံုမညီ
တဖက္တည္း
အနိမ့္ဆံုး
… အဆင့္
နယူတန္ကိုပဲ
ပါးပါးေလး သိလိုက္ပါ
ငါတို႔ညေတြ
အိပ္ေရးဝမယ္
စစ္ဆိုတာ
…
ဘယ္သူက
… ဘယ္သူ႔ကိုမွ မႏိုင္ဘူး
ခင္ဗ်ားတို႔
အေလ်ာ္အစားက
ႏွလံုးသားစစ္စစ္နဲ႔
ဘဝေတြမို႔ …
သံသရာဆိုတာ
ပြဲၿပီးထျပန္ခြင့္မရိွတဲ့ ခရီး
ဆိုခဲ့တဲ့အတိုင္း
…
ဘုရားသခင္နဲ႔
နီးပါေစ …အာမင္ …။ ။
သုထက္မွဴ း
Comments
Post a Comment