သစ္ခက္သံလြင္ အက္ေဆး၊ မင္းလြင္ ၏ " နားေနခန္း"



နားေနခန္း

 မင္းလြင္
 
Soko Is Barefoot
                အခန္းထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ ပထမဆံုးရမွာက ျခင္ေဆးေခြနံ႔ပဲ။ ျခင္ေဆးေခြကို ေသာက္ၿပီးသား အခ်ဳိရည္ဘူးလြတ္ေပၚတင္ထားတာ။ သံစာပြဲႏွစ္လံုးေလာက္ရွိမယ္။ စာပြဲေပၚမွာသံုးၿပီးသား တစ္သွ်ဴ း စကၠဴ စေတြ ဟိုျခစ္သည္ျခစ္လုပ္ထားတဲ့စာရြက္ပိုင္းေလးေတြ ေဆးကုမၸဏီတံဆိပ္ေတြပါတဲ့ အေပါစား ေဘာ ပင္ေတြ၊ ထမင္းခ်ဳိင့္တလံုး၊ နဇစ္လံုးေသာက္ၿပီးသား ေကာ္ဖီခြက္ေတြ၊ ေကာ္ဖီမစ္ ထုပ္ေတြ၊ လက္ဖက္ရည္ ပန္ကန္ျပားေပၚက ေဆးလိပ္တိုေတြ၊ ခ်ပ္ေရမစံုေတာ့တဲ့ ဖဲထုပ္တထုပ္ေလာက္ေတြ႔ မယ္။
ေဆးပညာဆိုင္ရာစာအုပ္ေတြေအာက္မွာ ဟတ္ကင္းရယ္၊ ေဒါင့္ခြန္ရယ္၊ ဂ်ဳိကာရယ္၊ စပိ္္တ္ဖဲ တစ္ရယ္ ေတြ႔႔ေကာင္းေတြ႔မယ္။
             နံရံေပၚမွာ ဂ်ဴတီဇယားေတြ အေဟာင္းေကာ အသစ္ေကာ ကပ္ထားတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ေဆာ့သူ တေယာက္ ေဘာပင္နဲ႔ ေလွ်ာက္ဆြဲထားတဲ့ပံုေတြ။ အက်ႌခ်ိတ္မွာ ဂ်ဴတီကုတ္ ေလးငါး ထည္ ေလာက္ရွိမယ္။ ေကာက္ဝတ္လိုက္ ျပန္ခ်ိတ္လိုက္နဲ႔ဆပ္ျပာမႈန္႔နဲ႔ မီးပူနံ႔ကိုလြမ္းေနတဲ့ ဂ်ဴတီကုတ္ေတြ။ ေသာ့ခတ္လို႔မရတဲ့ ေလာ့ကာတခုရွိတယ္။ အလြယ္တကူဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရင္ ပိုက္ဆံ အေႂကြေတြ စာအုပ္ေတြ အိတ္ထဲလံုးေထြးထည့္ထားတဲ့ ခြဲခန္းဝတ္စံုေတြ အျခားအျခားေသား ထူးဆန္းၿပီး အမ်ဳိးအမည္ခြဲ ရခက္တဲ့ ပစၥည္းေတြ။
              ေထာင့္တခုမွာေတာ့ ျဖစ္ရွိေနျခင္းကို အစြမ္ကုန္အသံုးျပဳျခင္းခံထားရတဲ့အမႈိက္ပံုးထဲ အမ္ ၁၅၀ ကၽြရိုင္းဘူးခြံေတြ သံုးၿပီးသားတူေတြ ကြမ္းယာထည့္တဲ့ ပလက္စတစ္အိပ္ခြံေတြ တစ္သွ်ဴးစေတြ ကၽြပ္ကၽြပ္ အိတ္ေတြ။ နံရံကပ္လက္ေဆးေႂကြဇလံုတခုရွိေပမယ့္ ေရမလာလို႔ သူ႔ရဲ႕တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ျခင္း မရွိဘဲ ကြမ္းတံေထြးခြက္အျဖစ္ အသံုးေတာ္ခံရရွာတယ္။ ခံုတလံုးေပၚမွာ လီတာ၂၀ ဝင္ ေရသန္႔ဘူးႀကီး တဘူး ရွိတယ္။ ေရခြက္ကိုေတာ့ အခန္းရဲ႕တေနရာရာမွာ ရွာေတြ႔႔ႏိုင္ေကာင္းရဲ႕။
         
ေဆးရံုသံုးသံခုတင္ ႏွစ္လံုးသံုးလံုးေလာက္ ရွိတယ္။ အေပၚမွာ ပလက္စတစ္ဖ်ာ ႏွစ္ခ်ပ္ေလာက္ ခင္းထားၿပီး ေခါင္းအံုးပိန္ပိန္ သံုးေလးလံုးေလာက္ရွိတယ္။ ခုတင္တိုင္ေတြမွာ စတက္သိုအေကာင္းေတြေကာ အပ်က္ေတြပါ ေရာၿပီး ခ်ိတ္ထားတယ္။ ေကာင္းျခင္းနဲ႔႔ပ်က္ျခင္းသာကြာၿပီး စတက္သိုျဖစ္ေနျခင္းတူတဲ့ အတြက္ အတူတူေရာခ်ိတ္ ထားတာလို႔ နံရံေပၚေဘာပင္နဲ႔ အရုပ္ေရးတတ္တဲ့ တေယာက္က ေျပာဖူးတယ္။
          ခုတင္ေျခရင္းမွာ သစ္သားခံုတန္းတခုရွိတယ္။ အိတ္နဲ႔ထုပ္ထားတဲ့ ျခင္ေထာင္ေတြ ေစာင္ေတြ ထားဖို႔။ တခါတေလ အထုပ္တြဖယ္ၿပီး ထိုင္ၾကေသးတယ္။ မ်က္ႏွာၾကက္မွာေတာ့ မီးေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္း ရွိတယ္။ တေခ်ာင္းမဟုတ္ တေခ်ာင္းက မၾကာခဏပ်က္တယ္။

           မ်က္ႏွာၾကက္ပန္ကာအိုတခုကေတာ့ အျမဲဖြင့္ထားတယ္။ ဘယ္နံပါတ္နဲ႔ဖြင့္ဖြင့္ တအီအီအသံနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းပဲ လည္တယ္။ မီလာသလား မီးပ်က္သလားသိေအာင္ဖြင့္ထားတာ။
             အဝင္အထြက္တံခါးကို ဆြဲဖြင့္ၿပီး လူႏွစ္ေယာက္ဝင္လာတယ္။ ကိုယ္ေပၚက ဂ်ဴတီကုတ္ေတြ ကို ေႁမြေရခြံခၽြတ္သလိုခၽြတ္ၿပီး ႀကိဳးတန္းေပၚပစ္တင္လိုက္တယ္။ ဘာစကားမွမေျပာဘဲ ခုတင္တလံုး စီမွာ ဝင္အိပ္ၾကတယ္။ 
            ခဏၾကာေတာ့ မွန္တံခါးကိုလက္နဲ႔ ျပင္းျပင္းေခါက္ၿပီး အျပင္က တခုခုေအာ္ေျပာသံၾကား တယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးေခါင္းေထာင္ၾကည့္ၿပီး တေယာက္က သူသြားမယ္ဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ႔ အျပင္ကို ထြက္သြား တယ္။ ေနာက္တေယာက္က အိပ္ရာေပၚျပန္လွဲခ်လိုက္တယ္။

ခပ္သာသာတြန္းပိတ္သြားလို႔ တံခါးက အသံတခ်က္ျမည္ၿပီးပိ္တ္သြားတယ္။ မ်က္ႏွာၾကက္ပန္ကာကေတာ့ တအီအီနဲ႔လည္ေနတုန္းပဲ။

မင္းလြင္္

Comments