သစ္ခက္သံလြင္ ၊ သမိုင္းအခန္းဆက္မ်ား- ညီတင့္ေရး "က်ေနာ္နဲ႔ မႏၱေလး တကၠသိုလ္ သတင္းစဥ္"

က်ေနာ္နဲ႔ မႏၱေလး တကၠသိုလ္ သတင္းစဥ္

 

မႏၲေလးမွာ အဲဒီအခ်ိန္က လူႀကိဳက္မ်ား နာမည္ႀကီးသတင္းစာ၂ေစာင္က ဂဠဳန္နီနဲ႔ စာေရးဆရာမ်ားသမဂၢကထုတ္တဲ႔ ရွစ္ေလးလံုး သတင္းစာႏွစ္ေစာင္ပါ။

 

၈ ရက္ ၈ လ အစပိုင္းမွာ မႏၲေလးၿမိဳ႕ဆႏၵျပလူထုအေနနဲ႔ စံနစ္က်မႈ စုစည္းမႈမရွိေသးပါ။ သံုးေလးရက္ေနေတာ့မွ ရပ္ကြက္အသီးသီး သပိတ္စခန္းေတြ သမဂၢေတြ စစ္ေၾကာင္းေတြ ေပၚလာပါတယ္။ သပိတ္ေကာ္မီတီရယ္လို ့စုဖြဲ႔မိလာတယ္။ မႏၲေလးတကၠသိုလ္အေနနဲ႔လည္း မိန္းထဲမွာ ဆရာဆရာမသမဂၢ ဘြဲ႔ရေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ေက်ာင္းသားသမဂၢရယ္လို ့ ေပၚလာပါတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢက လဖုန္းထဲမွလည္း တဖြဲ႔ရွိေနတယ္။ တကၠသိုလ္စစ္ေၾကာင္းရယ္လို ့ဆႏၵျပ ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။

သိပ္မၾကာခင္ အေရးေတာ္ပံုသတင္းစာဆိုၿပီးထြက္လာပါတယ္။ ဥတၱရလြင္ျပင္က ကိုသန္းေဌး(သင့္ေနာ္) ထုတ္တာပါ။ ေတာ္ေတာ္စီးပြားေရးအကြက္ျမင္တဲ့ တရုတ္ပါလား လို ့ေအာက္ေမ့မိတယ္။ ဗကသအတြက္ စာရြက္စာတမ္းဖိုး ရန္ပုံေငြလိုလို ့ ေမာင္မႈိင္းလြင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး သတင္းစာထုတ္ေၾကာင္း ေနာင္မွသိရပါတယ္။ သူမ်ားသတင္းစာထုတ္ေတာ့ သမဂၢအသီးသီး သတင္းစာထုတ္ဖို႔ စိုင္းျပင္းၾကတယ္။ ရူပေဗဒဆရာ ကိုေက်ာ္စိုး ေတာခိုက ဂဠဳန္နီသတင္းစာ ထုတ္ရေအာင္ က်ေနာ့္ကိုေခၚပါတယ္။ ကိုေက်ာ္စိုးက က်ေနာ့္ကို ညီတေယာက္လိုလည္း ခ်စ္တယ္။ သူခိုင္းရင္လည္း အျမဲမျငင္းမဆန္လုပ္ေပးတတ္တာေၾကာင့္ က်ေနာ့္ အားကိုးနဲ႔သတင္းစာ လုပ္ေပးမယ္ဆိုၿပီး အာမခံလာတာပါ။ က်ေနာ့္မွာသူ ့ကိုမေျပာျပနိုင္တဲ့လွ်ိဳ႕ဝွက္အလုပ္ကေလးေတြရွိတာေၾကာင့္အသည္းအသန္ျငင္းရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လုပ္မေပးႏိုင္တာေၾကာင့္ ဂဠဳန္နီသတင္းစာဟာ ကိုစစ္ျငိမ္းေအးလက္ထဲ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဒီဇိုင္းဆရာ ပန္းခ်ီဆရာတဦးလုပ္တဲ့ သတင္းစာျဖစ္လို႔ အျပင္အဆင္ ေကာင္းဓာတ္ပုံေတြေဝေဝဆာဆာနဲ႔ သတင္းအစုံအလင္ပါ အလြန္ေကာင္းတဲ့သတင္းစာတေစာင္ ျဖစ္လာတယ္။ မႏၲေလးမွာ အဲဒီအခ်ိန္က လူႀကိဳက္မ်ား နာမည္ႀကီးသတင္းစာ၂ေစာင္က ဂဠဳန္နီနဲ႔ စာေရးဆရာမ်ားသမဂၢကထုတ္တဲ႔ ရွစ္ေလးလံုး သတင္းစာႏွစ္ေစာင္ပါ။

မႏၲေလးတကၠသိုလ္ကလည္း သတင္းစာတေစာင္ထုတ္မယ္ဆိုၿပီး ဆရာေတြစည္းေဝး ဆံုးျဖတ္ၾကတယ္။ သတင္းစာလုပ္မယ္ဆိုေတာ့ျမန္မာစာဆရာေတြကိုတာဝန္ေပးတယ္။ ေအာင္ေက်ာ္မိုးနဲ႔ထြန္းေအးက တာဝန္ ယူလာၾကတယ္။ သူတို ့ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမိေတာ့ က်ေနာ္ျငင္းလို ့မရေတာ့ပါ။ ေန႔တေနကုန္ အလုပ္လုပ္၊ ညအခ်ိန္မနားပဲသူတို ့ကိုကူညီရပါတယ္။ သတင္းစာျဖစ္ေျမာက္ေရးမွာ ကိုကိုဦး ပထဝီနဲ႔ ျမန္မာစာ ကိုစ္ိန္ဝင္း ပါပါတယ္။ ျမန္မာစာကိုစိန္ဝင္းက သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းစိန္ဝင္းပါ။ ျမန္မာစာမွာ ဆရာစိန္ဝင္းႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ ေရဆင္းကေျပာင္းလာသူကို ေရဆင္းစိန္ဝင္း။ မေနာ္ရမန္သခ်ဳႋင္းနားေနတဲ့စိန္ဝင္းကို သခ်ဳႋင္းကုန္း စိန္ဝင္းလို ့ေခၚၾကပါတယ္။ ျဖန္ ့ခ်ိေရးတာဝန္ခံက ပထဝီဆရာ ဂ်ပန္ႀကီးပါ။ သူ ့နာမည္ရင္းမမွတ္မိေတာ့ပါ။ 

က်ေနာ္တို ့ကိုအင္းဝေဆာင္အေရွ႕ဖက္ကပ္လ်က္ သခ်ၤာေဆာင္မွာရုံးခန္းေပးတယ္။ တယ္လီဖုန္းတပ္ေပးတယ္။ ပထမေန ့ေအာင္ေက်ာ္မိုးက သတင္းနဲ႔ျပန္ၾကားေရးက ေပးတဲ့သတင္းေတြ ယူလာတယ္။ သတင္းစာေခါင္းႀကီးယူလာတယ္။ သူယူလာတာေဆာင္းပါးမပါ။ ဒီေတာ့ေဆာင္းပါးေရးဖို႔တာဝန္ က်ေနာ့္ေခါင္းေပၚက်လာပါတယ္။ က်ေနာ္က ကဗ်ာဝတၳဳသာေရး တတ္ တာ ေဆာင္းပါး ဟန္က်ပန္က်မေရးတတ္ပါ။ ဒီေတာ့ ကိုကိုဦးကဘာအေၾကာင္းေရး ဘယ္လိုေရးနဲ႔ သင္ေပးပါတယ္။ ေအာင္ေက္မိုးယူလာတဲ့သတင္းေတြနဲ႔စာေဖာင္မျပည့္ပါ။ က်ေနာ္ကပဲရန္ကုန္သတင္း နယ္ သတင္းေတြ ေပးရပါတယ္။ ကိုစိန္ဝင္းကလက္ေရးတာဝန္ခံ။ ကိုကိုဦး ထြန္းေအးနဲ႔ေအာင္ေက်ာ္မိုးက ေနရာ ခ်ထား စာစီပါတယ္။ က်ေနာ္ကသူတို ့လုပ္ေနတုန္းေဆာင္းပါးေရးရပါတယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ ေဆာင္း ပါးေရာ ေခါင္းႀကီးေရာ က်ေနာ္တေယာက္ထဲေရးပါတယ္။ ေဆာင္းပါးမွာကေလာင္နာမည္က အယ္ဒီတာ တဦးလို ့ပဲတပ္ပါတယ္။ ေအာင္ေက်ာ္မိုးလဲအယ္ဒီတာတဦးနာမည္နဲ႔ပဲေဆာင္းပါးေရးေသးတယ္။

သတင္းစာကိုလွေအာင္စီစဥ္ဖို ့ပန္းခ်ီဒီဇိုင္းလိုပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ သူငယ္ခ်င္း ပန္းခ်ီေဌးဝင္းေလး ေမာင္ေႏြစမ္း ငါန္းဇြန္ စိုးဝင္းၿငိမ္းတို႔ကိုအကူအညီေတာင္းရတယ္။ လူထုေဒၚအမာေတြ႔ဆုခန္းမွာ ေဌးဝင္းေလးေရးတဲ့ေဒၚေဒၚပံု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကသေဘာက်ၾကပါတယ္။ အမ္ေအေဒၚအုန္းပံုက စိုးဝင္းၿငိမ္းဆြဲတယ္ထင္ပါတယ္။ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္းေတြကိုေတာ့ ျပန္ၾကားေရး ဌာနကလုပ္ေပးတယ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့မလုပ္ရပါ။ ေအာင္ေက်ာ္မိုး အသင့္ယူလာတာပါ။ က်ေနာ္က တကၠသိုလ္ေခါင္းစီးကိုမႀကိဳက္ပါ။ မဂၢဇင္းထဲက တကၠသိုလ္ဓာတ္ပံုတိုက္စာလံုးယူထားလို႔ပါ။ ေနာက္က် စိုးဝင္းၿငိမ္းကို ေခါင္းစီးေရးခိုင္းၿပီး ျပင္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔သခ်ၤာေဆာင္ကရုံးခန္းနဲ႔ ကီးမကိုက္ပါ။ ခဏတျဖဳတ္နားခ်င္ အိပ္ခ်င္စာသင္ခံေပၚလွဲရတယ္။ တညလံုးဆိုေတာ့ ဆာေလာင္လာရင္စားစရာဆိုင္ကေဝးတယ္။ ႏွစ္ညေလာက္လုပ္ၿပီးေတာ့ အဆင္ေျပတဲ့ ကိုစိန္ဝင္းရဲ႕သခ်ဳႋင္းကုန္းေဘးက အိမ္ကိုေျပာင္းၾကတယ္။ တယ္လီဖုန္းကလဲအဲဒီေခတ္က သိပ္အသံုး မတည့္လို ့မယူေတာ့ပါ။
က်ေနာ္တို႔ကတညလံုးစီစာေရးၿပီးမနက္မလင္းခင္သတင္းစာထြက္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားရတယ္။က်ေနာ္က ညေနဆို ကိုစိန္ဝင္းအိမ္ေရာက္ေအာင္လာ ေရးရမဲ့ေခါင္းႀကီးနဲ႔ေဆာင္းပါးစဥ္းစား။ ခ်ေရး။ တခါတေလ ဘာေရးရမွန္းမသ္ိတဲ့အခါ အဖြဲ႔ကိုအႀကံဉာဏ္ေတာင္း။ ကိုစိန္ဝင္းက ေအာင္ေက်ာ္မိုးတို ့စီေပးသမွ်စာရြက္ေပၚဒိုင္ခံေရး။ သူက ဆယ့္ႏွစ္ တခ်က္ၿပီးေအာင္ ေရးရပါ တယ္။ သူေရးၿပီးသားကို ညတြင္းခ်င္း အီးဝက္စ္ ေဖာက္ရပါတယ္။ အီးဝက္စ္က ၈၃ လမ္း သစ္ဆန္း စာရိုက္စာကူးမွာပါ။ သစ္ဆန္းက က်ေနာ္တို ့တကၠသိုလ္ရဲ႕ မဟာက်န္းမ်ားရိုက္ရာ ေဖာက္သည္ ပါ။ ေနာက္ပိုင္းက် အေပၚဖံုးကို က်ဴရွင္ဆရာေအာင္ႀကီးရဲ႕ တေရာင္ထြက္ ေအာ့ဖ္ဆက္မွာရိုက္ပါတယ္။ က်ဴရွင္ေအာင္ႀကီးကလည္း လဖုန္းေက်ာင္းေနာက္ေက်ာမွာ။ သစ္ဆန္းနဲ႔လမ္းသင့္တယ္။ ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ က်ေနာ္တို႔ စက္ဘီးကိုယ္စီနဲ႔ ခ်ီတက္ၾကရတယ္။ ရပ္ကြက္တိုင္းတည္လံုး လံုျခံဳေရးကင္းေစာင့္ၾကတယ္။ ဘယ္ကလဲ ဘယ္သြမွာလဲ စစ္ေဆးခံၾက ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို သတင္းေထာက္မွတ္ပံု တင္ေလးေတြ ေက်ာင္းက လုပ္ေပးထားတယ္။ တကၠသိုလ္သတင္းစာအဖြဲ႔လို႔ေျပာရင္ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကင္းေတြနားေရာက္တိုင္း ထြန္းေအးက သူ႔အသံစူးစူးနဲ႔ တကၠသိုလ္ တကၠသိုလ္ေအာ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔မွန္းသိၾကေတာ့ စစ္ေဆးမေနသြားခြင့္ ရပါတယ္။
သတင္းစာေလး ငါးေစာင္ထြက္ၿပီးေတာ့ ေအာင္ေက်ာ္မိုးနဲ႔ကိုစိန္ဝင္းက အယ္ဒီတာအဖြဲ႔နာမည္ ခံၾကစို႔တဲ႔။ ဘာျဖစ္လို႔လဲေမးေတာ့ မိန္းထဲမွာလူတခ်ိဳ႕က သတင္းစာ သူတို႔လုပ္တာလို႔ ေျပာေနၾကတယ္တဲ႔။ တေယာက္ကေဆာင္းပါးေတြ သူေရးတာေပါ့လုိ႔ေျပာသတဲ့။ အေျခအေနက နာမည္ခံဖို ့ေတာင္ မရဲတရဲအေျခအေနပါ။ မႏၲေလးမွာေပၚေပၚထင္ထင္နာမည္စခံတာ ကဗ်ာဆရာေမာင္ေႏြထက္ ပါ။ ေရဆင္းေက်ာင္းသားေတြထုတ္တဲ့ ရိုးမေရစီးဂ်ာနယ္ထဲမွာပါ။ ေကာင္းၿပီေလ အယ္ဒီတာအဖြဲ႔ နာမည္ခံၾကတာေပါ့ဆိုၿပီး အဲဒီေန ့ကထုတ္တဲ႔စာေစာင္မွာ အယ္ဒီတာအဖဲြ႔နာမည္စခံပါတယ္။ 

တကၠသိုလ္သတင္းစဥ္ အယ္ဒီတာအဖြဲ႔
ကိုကိုဦး ပထဝီ
စိန္ဝင္းေမာင္ ျမန္မာစာ
ေအာင္ေက်ာ္မိုးျမန္မာစာ
ထြန္းေအး ျမန္မာစာ
တင္ေမာင္ျမင့္ ျမန္မာစာ လို႔ ထည့္ေရးပါတယ္။

ညီတင့္

ဒုတိယပိုင္းဆက္ေရးပါမယ္