သစ္ခက္သံလြင္၊ ဘဝျဖတ္သန္းမႈမွတ္တမ္းမ်ား၊ စိုးလြင္(၂၁၁)(ဝမ္ခ) ရဲ႕ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဘဝလမ္းမ်ား-၈၈ (ဓား ဓားခ်င္​း လွံ လွံခ်င္​းယွဥ္​မယ္​ဆိုလို႔-၂)

ၾကမ္​းၾကမ္​းတမ္​းတမ္​း ဘ၀လမ္​းမ်ား(၈၈)..

၁၉၈၈ -ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုေနာက္ပိုင္းကာလ စစ္​အာဏရွင္​စနစ္​ အဆုံးတိုင္ပ်က္သုဥ္းခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရး​အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (မ.က.ဒ.တ) ရဲ႕ ေတာ္​လွန္​​ေရးခရီးလမ္းတေလွ်ာက္ က်ေနာ္ပါဝင္ခဲ့ရာ (၁၉၈၈-၁၉၉၄) ကာလ ​ကိုယ္ေတြ႔ၾကဳံဆုံခဲ့ရမႈမ်ား ကို က်ေနာ္နဲ႔အတူ သက္စြန္႔ဆံဖ်ားတိုက္​ပြဲ၀င္​ခဲ့ၾကတဲ့ ရဲ​ေဘာ္​သူငယ္​ခ်င္​း​မ်ားအား အမွတ္​ရဂုဏ္​ျပဳျခင္​းအျဖစ္​​ေသာ္​လည္း​ေကာင္​း၊ ေနာင္​ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းက လူငယ္​မ်ိဳးဆက္​သစ္​မ်ား​သိရွိေလ့လာႏိုင္​ရန္​အတြက္​ေသာ္လည္းေကာင္​း..သစ္​ခက္​သံလြင္​ အြန္လိုင္းမွ တဆင္​့ ​ေရးသားတင္​ဆက္​လိုက္​ပါသည္​။ 
 စိုးလြင္​
(၂၁၁) (၀မ္​ခ)

 ဓား ဓားခ်င္​း …လွံ လွံခ်င္​း ယွဥ္​မယ္​ဆိုလို႔

ဒုတိယပိုင္း 

ဒါနဲ႔ပဲ ဘယ္​အခ်ိန္​ဘယ္​​ေနရာမွာ လုပ္​မယ္​ဆို​တာကို ​ေဆြ​ေႏြးၿပီး ဖိတ္​စာ​ေတြကို ဒီည အၿပီးရိုက္​ထားဖို႔ မွာၿပီး ျပန္​ခဲ့တယ္​။ ​ေနာက္​​ေန႔မနက္​ခ်ိန္​းထားတဲ့​ေနရာ က်​ေနာ္​ ေရာက္​သြား​ေတာ့ ရိုက္​ထားတဲ့ဖိတ္​စာ​ေတြယူၿပီး က်​ေနာ္​က​ေတာ့ ​ေမာင္​ငံဘက္​၊ သူငယ္​ခ်င္​းတ​ေယာက္​ကို​ေတာ့ ဒိုင္​းရင္​ကြင္​းဘက္​ကို လိုက္​​ေဝ လိုက္​ၾကတယ္​။

ေနာက္​​ေန႔မနက္​ သမဂၢဖြဲ႔ဖို႔ခ်ိန္​းထားတဲ့ ​ေမာင္​​ေမာင္​တိုးအိမ္​ကို ​ေစာ​ေစာ​ေရာက္​သြားၿပီး ဘယ္​သူ​ေတြလာမလဲလို႔ စိတ္​​ေစာစြာနဲ႔​ေစာင္​့​ေနမိတယ္​။ လူ ၂၀ ​ေလာက္​လာရင္ပဘဲ မဆိုးလွဘူးလို႔ ​ေတြး​ေနမိ တယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ ခ်ိန္​ထားတဲ့အခ်ိန္​မတိုင္​ခင္​မွာဘဲ ​ေမာင္​​ေမာင္​တိုးအိမ္​​ေရွ႕မွာ လူ ၁၀၀ ​ေလာက္​စုမိလာ​ေတာ့ မူလလုပ္​မယ္​့​ေမာင္​​ေမာင္​တိုးအိမ္​က​ေန မ်က္​​ေစာင္​းထိုးမွာရွိတဲ့ တရုတ္​ဘုံ​ေက်ာင္​း တခု မွာ အစည္​းအ​ေဝးကို ​ေျပာင္​းလုပ္​ခဲ့ရတယ္​။

(ဘုံ​ေက်ာင္​းကို ဘယ္​သူ​ေျပာ​ေပးလည္းေတာင္​ မသိ​ေတာ့ဘူး)

က်​ေနာ္​့ပထမရည္​႐ြယ္​ခ်က္​က သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြျဖစ္​ခ်င္​တဲ့ သမဂၢျဖစ္​​ေအာင္​ လူစု​ေပးဖို႔တခုထဲ ရည္​႐ြယ္​ထား​ေပမဲ့ သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြ​ေတာင္​းဆိုခ်က္​နဲ႔ အခမ္​းအနားမွဴး လုပ္​ရျပန္​​ေရာ။ က်​ေနာ္ဝတ္​ထားတဲ့ အက်ႌနဲ႔လုံခ်ည္​က အခမ္​းအနားအမွဴးအ​ေနနဲ႔ ၾကည္​့မ​ေကာင္​းလို႔ဆိုၿပီး သူတို႔၀တ္​လာတဲ့ ​ေကာ္​လာ ကတုံး​ေတြ လုံခ်ည္​အ​ေကာင္​းစား​ေတြနဲ႔ သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြက ဝိုင္​းလဲ​ေပးၾကတယ္​။

(မိုက္​ခရိုဖုံး​ေတြကိုလည္း ဘယ္​သူ​ေတြက ဘယ္​ကငွားၿပီး လုပ္​​ေပးသြားမွန္​ မသိ​ေတာ့ဘူး။ လိုအပ္​တာ ကို ကိုယ္​့အသိစိတ္​ဓာတ္​နဲ႔ ကိုယ္​လုပ္​သြားၾကတာ)

အခမ္​းအနားကို အစီစဥ္​အတိုင္​းက်င္​းပၿပီး ​ေနာက္​ဆုံးအ​ေနနဲ႔ သမဂၢဖြဲ႔ဖို႔လုပ္​​ေတာ့ က်​ေနာ့္​ကို အ​ေထြ​ေထြအတြင္​း​ေရးမွဴးတာ၀န္​​ယူဖို႔ အားလုံးက ဝိုင္​းတိုက္​တြန္​းၾကတယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ က်​ေနာ္​အားလုံးကို ရွင္​းျပ လိုက္​တယ္​။ က​်​ေနာ္​  ႏိုင္​ငံ​ေရးကို နားမလည္​ပါဘူး၊ က်​ေနာ့္​ထက္​နားလည္​တဲ့ ၇၄ ထြက္​ ႏိုင္​ငံ​ေရး သမားအကိုႀကီး​ေတြ တာ၀န္​ယူၿပီးလုပ္​ၾကပါ။ က်​ေနာ္​​့ေတာ့ ရုိးရိုးအဖြဲ႔ဝင္​တ​ေယာက္​အ​ေနနဲ႔ပဲ အဖြဲ႔ကို အကူအညီ​ေပးပါရ​ေစလို႔ ​ေျပာလိုက္​တယ္​။ က်​ေနာ္​့ကို​ေျပာမရ​ေတာ့ က်​ေနာ္​သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြကိုပါ တာဝန္​ယူဖို႔​ေျပာၾက​ေပမဲ့ သူတို႔လည္း ျငင္း​လိုက္​ၾကတယ္​(​အဖြဲ႔တိုင္​းမွာ ​ေနရာလုတတ္​တဲ့ ဓ​ေလ့ကို ​ေတြ႔ဖူးခဲ့တဲ့က်​ေနာ္​အဖို႔​ေတာ့ ​ေနရာမလုတတ္​တဲ့ က​်​ေနာ္​့သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြကို ​ေလးစားမိတယ္​)

​ေကာ္​မတီ၀င္​​ေတြလည္း က်​ေနာ္​တို႔သူငယ္​ခ်င္​းတစုကိုရုံးကို​ေနတိုင္​းလာဖို႔ ဖိတ္​တယ္​။ သြားတိုင္​း လည္းအကိုႀကီး​ေတြက က်​ေနာ္​တို႔ကို မုန္႔​႔ဖိုး​ေပးတယ္​။ ဒီလိုနဲ႔က​်​ေနာ္​လည္း သမဂၢရုံးကို သြားလိုက္​ မသြားလိုက္​၊ စက္​ရုံရွိတဲ့ ဘားအံကို တက္​သြားလိုက္​၊ ​ေမာ္​လၿမိဳင္​ကို ျပန္​လာလိုက္​နဲ႔ ​ေနလာလိုက္​တာ ၁၉၈၈ စက္​တင္​ဘာလ ၁၈ ရက္​​ေန႔ကို​ေရာက္​လာ​ေရာ ဆိုပါ​ေတာ့ဗ်ာ။

အဲဒီ​ေန႔မနက္​မွာ သမဂၢအစည္​းအ​ေဝးျပဳလုပ္​​ေတာ့ ​ေမာ္​လၿမိဳင္​တၿမိဳ႕လုံး အ​ေထြ​ေထြသပိတ္​ပြဲႀကီးကို မနက္​ဖန္​မွာျပဳလုပ္​ဖို႔ ဆုံးျဖတ္​ၾကတယ္​။ ဆုံးျဖတ္​ခ်က္​အရ တၿမိဳ႕လုံးကို စည္​ရုံးလႈံ႕ေဆာ္​ဖို႔ က်​ေနာ္​တို႔ သူငယ္​ခ်င္​းတစုကို တာ၀န္​​ေပးတယ္​။ က်​ေနာ္​တို႔လည္း ၿမိဳ႕ပတ္​လႈ႔ံ​ေဆာ္​ဖို႔ ကား​ေတြ၊ စပီကာ​ေတြ ငွား​ေပါ့။

အကုန္​လုံးအဆင္​သင္​့ျဖစ္​တဲ့အခ်ိန္​မွာပဲ စစ္​တပ္​အာဏသိမ္​း​ေၾကာင္​းကို ​ေရဒီယုိက ​ေၾကညာပါ​ေလ ေရာ။ လူႀကီး​ေတြလည္း ဘာဆက္​လုပ္​ရမွန္​းမသိ ​ေတြ​ေဝကုန္​ၾကတယ္​။ က်​ေနာ္​တို႔သူငယ္​ခ်င္​းတစု က​ေတာ့ ဆုံးျဖတ္​ထားတဲ့ကိစၥ ​ေနာက္​ဆုတ္​စရာမရွိဘူးဆိုၿပီး(စစ္​တပ္​ရဲ႕အပစ္​ တခါမွမခံဘူး​ေတာ့ မ်က္​ကန္​း တ​ေစၧမ​ေၾကာက္​ ျဖစ္​​ေနတာ) ​လူႀကီး​ေတြခြင္​့ျပဳခ်က္​ကိုမ​ေတာင္​း​ေတာ့ဘဲ မနက္​ဖန္​ အ​ေထြ​ေထြသပိတ္​ျပဳလုပ္​မယ္​ဆိုတဲ့အ​ေၾကာင္​း ၿမိဳ႕လုံးပတ္​​ေၾကညာလိုက္​တာ ည ၉ နာရီထိုးမွပဲ အိမ္​ျပန္​​ေရာက္​ၾက​ေတာ့တယ္​။

ေနာက္​​ေန႔မနက္​ ၆ နာရီ​ေလာက္​ က်​ေနာ္​ သမဂၢရုံး​ေရွ႕​ေရာက္​သြား​ေတာ့ လူ ၁၀ ​ေယာက္​​ေလာက္​ပဲ ရုံး​ေရွ႕မွာ​ေတြ႔ရတယ္​။ ၇ နာရီ​ေလာက္​အထိ လူအင္​အားက ၅၀ ​ေလာက္​ပဲရွိ​ေသးလို႔ က်​ေနာ္​လည္း ဘာလုပ္​ရမွန္​းမသိဘဲ စိတ္​ပ်က္​​ေနတုန္​း တကၠသိုလ္​တက္​ဖက္​ သူငယ္​ခ်င္​းျဖစ္​တဲ့ ​ေက်ာ္​လြင္​က" မင္​းတို႔က ခ်ိန္​းထား တဲ့အခ်ိန္​ထက္​​ေက်ာ္​​ေနၿပီး..လုပ္​အုံးမလား ဘာလဲ​ေၾကာက္​​ေနၿပီလား"လို႔လဲ ဆိုလိုက္​​ေရာ ဘာျဖစ္​လို႔​ေၾကာက္​ရမလဲ..အခုပဲ လုပ္​မယ္​ဆိုၿပီး(အမွန္​က ​ေၾကာက္​​ေနတာ..ဒီ​ေကာင္​ ​ေက်ာ္​လြင္​ ​ေျပာလိုက္​မွ မခံခ်င္​စိတ္​​ေရာ ရွက္​စိတ္​နဲ႔​ေရာ ထလုပ္​တာ) က်​ေနာ္​လည္း သမဂၢရုံးထဲဝင္၊​ ခြပ္​​ေဒါင္​း အလံ​ေတြယူၿပီး နီးရာ ဝါးလုံးမွာခ်ီၿပီး အလံလည္း ေထာင္​လိုက္​​ေရာ ရွိသမွ်လူအုပ္​က လက္​ခုပ္​ဝိုင္​းတီး လိုက္​ၾကတာ က်​ေနာ္လည္း ၀မ္​းသာလြန္​းလို႔ ​ေၾကာက္​စိတ္​ပါ ​ေပ်ာက္​သြားတယ္​။

အားလုံးလည္း က်​ေနာ့္​လိုပဲ ခံစားရမယ္​ ထင္​ပါတယ္​။ လူအင္​းအားလည္း ၂၀၀ ​ေလာက္​နဲ႔ ​ေစ်းႀကီး​ေရွ႕ ​ေအာက္​လမ္​းမႀကီးအတိုင္​းထြက္​လာလိုက္​တာ ထား၀ယ္​တံတား​ေရွ႕​ေရာက္​​ေတာ့ အင္​းအားက ​ေထာင္​​ေက်ာ္​သြားၿပီ။

ဒီလိုလာရင္​းနဲ႔ ​ယာဥ္​ထိန္​းရဲတပ္​ဖြဲ႕ရုံး​ေရွ႕​ေရာက္​တဲ့အခ်ိန္​မွာ စစ္​​ေၾကာင္​းဟာ ရဲ​ေဘာ္​ကုန္​းဘက္​ခ်ဳိး တက္​သြားတာကို စစ္​​ေၾကာင္​း​ေနာက္​​ေရာက္​​ေနတဲ့က်​ေနာ္​ ​ေတြ႔လိုက္​ရတယ္​။ (စစ္​​ေၾကာင္​းစထြက္​ခ်ိန္​ကတည္းက ​ေအာက္​လမ္​းမႀကီးအတိုင္​းသြားဖို႔ က်​ေနာ္​ မွာထားၿပီးသား။ ဘာ​ေၾကာင္​့ဆို.. လူစည္​တဲ့​ေအာက္​လမ္​းမႀကီးအတိုင္​း ခ်ီတက္​ရင္​ လူအင္​အားတိုးပြားလာမယ္​့အျပင္​ တခုခုျဖစ္​ခဲ့ရင္​​ေတာင္​ ပိုးစိုး ပက္​စက္​မျဖစ္​​ေလာက္​ဘူး​ေပါ့)(​ေနာင္​ ျပန္​စဥ္​းစားတိုင္​း လမ္​း​ေၾကာင္​း​ေျပာင္​း​ေအာင္​ လုပ္​သူကို မသကၤာျဖစ္​မိတယ္​)

က်​ေနာ္​လည္း လမ္​း​ေၾကာင္​းျပန္​​ေျပာင္​းဖို႔ စစ္​​ေၾကာင္​း​ေရွ႕အမီသြား​ေပမဲ့ မမီလိုက္​ခဲ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ မထူး ဇာတ္​ခင္​းၿပီး သြားလိုက္​တာ ​ေထာင္​​ေရွ႕ အဝိုင္​းအ​ေရာက္​မွာ စစ္​ကား ၃ စီးနဲ႔ ပိတ္​ဖမ္​းတာခံရ​ေတာ့ တာပဲ။ စစ္​သား​ေတြ ခုန္​ဆင္​းလာတာ​ေတြ႔တာနဲ႔ ​ေနာက္​ပိုင္​းက လိုက္​လာသူ​ေတြ ထြက္​​ေျပးသြား​ေတာ့ ​ေရွ႕ပိုင္​းကလိုက္​လာ​တဲ့ လူ ၅၀ ​ေလာက္​ပဲ က်န္​ခဲ့တယ္​။ က်​ေနာ္​​ေျပးရင္​ လြတ္​တယ္​။ ေျပးလဲ​ေျပးခ်င္​ပါတယ္​...ဒါ​ေပမဲ့ ကိုယ္​့နဲ႔အတူရွိ​ေနၾကတဲ့ ရဲ​ေဘာ္​ရဲဘက္​​ေတြကို ငဲွ႔တာ​ေရာ..​ေခါင္​း​ေဆာင္​ဆိုတဲ့အသိ ရွိတာ​ေရာ​ေၾကာင္​့ မ​ေျပးျဖစ္​ဘူး။ ဆင္​းလာတဲ့စစ္​သား​ေတြဟာ က်​ေနာ္​တို႔ကုိဆူဆဲၿပီး တပ္​ဦးမွာရွိ​ေနတဲ့အလံ​ေတြကို သိမ္​းလိုက္​ၾကတယ္​။

ကား​ေခါင္​းကပါလာတဲ့ ဗိုလ္​မွဴးက" ဒီ​ေကာင္​​ေတြကို ရိုက္​ပစ္​ သတ္​ပစ္​" လို႔ ​ေအာ္​​ေန​ေပမဲ့(​ေျခာက္​တဲ့ သ​ေဘာနဲ႔ ​ေအာ္​ခဲ့တာပါ။ တိုင္​းမွဴးျဖစ္​တဲ့ ဗိုလ္​ခ်ဳပ္​ဉာဏ္​လင္​းက သူ႔ရဲ​ေဘာ္​​ေတြကို ပစ္​ဖို႔ခတ္​ဖို႔ အမိန္​႔မ​ေပးခဲ့ပါဘူး) ဆင္​းလာတဲ့ ဗိုလ္​ႀကီးတ​ေယာက္​က​ေတာ့ "ညီ​ေလးတို႔ရာ လူႀကီးမႀကိဳက္​တာ မလုပ္​ၾကပါနဲ႔"ဆိုၿပီး က်​ေနာ္​တို႔ကိုေခ်ာ့​ေမာ့​ေျပာပါတယ္​။ ဒီအခ်ိန္​မွာပဲ က်​ေနာ္​့ေဘးပတ္​၀န္​းက်င္​ကို ၾကည္​့မိ လိုက္​​ေတာ့ တကၠသိုလ္​တက္​ဖက္​ အမ်ဳိးသမီးႏွစ္​​ေယာက္​ကို ​ေတြ႔လိုက္​ရတယ္​။ လူ ၅၀ ​ေလာက္​မွာ သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ပဲ မိန္​းက​ေလး။

ဖမ္​းခံထိတဲ့မိန္​းက​ေလး​ေတြကို မုဒိမ္​းက်င္​့တယ္​လို႔ ၾကားဖူးတဲ့က်​ေနာ္​ သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကို ထြက္​​ေျပးဖို႔ တိုးတိုးကပ္​​ေျပာလိုက္​တယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ သူတို႔ခ​မ်ာလည္း​ေၾကာက္​ၿပီး ဘာမွလုပ္​တတ္​တဲ့ပုံမရ​ေတာ့ဘူး။ ဘယ္​ကိုေျပးရမလဲလို႔ က်​ေနာ္​့ကို​ေမးလာလို႔ က်​ေနာ္​လည္း လူ​ေတြ​ေျပးဝင္​သြားတဲ့ တရုတ္​ဘုံ​ေက်ာင္​း တခုကို ၫႊန္ျပ​ေပမဲ့ မ်က္​စိမ်က္​ႏွာပ်က္​ၿပီးသာ ရပ္​​ေနတာ​ေတြ႔လို႔...​ေျပး ​ေျပးလို႔ ပါးစပ္​ကလည္း သတိ​ေပးရင္း​ သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကိုတ​ေယာက္​တဖက္​ဆြဲရင္​း ဘုံ​ေက်ာင္​းထဲကို က်​ေနာ္​တို႔ ​ေျပး၀င္​လိုက္​တယ္​။ အ​ေနာက္​က စစ္​သား​ေတြရဲ႕မ​ေျပးဖို႔ ​ေအာ္​သံၾကား​ေပမဲ့ ဂရုမစိုက္​​ေတာ့ဘူး။ ဘုံ​ေက်ာင္​းထဲကို ​ေရာက္​တဲ့အခ်ိန္​မွာ အရင္​ထြက္​​ေျပးလာတဲ့လူ​ေတြက သူတို႔​ေျပးရင္​လြားရင္​ ကိုးရိုးကာရားျဖစ္​ခဲ့တာ​ေတြကို ရီ​ေမာ​ေျပာ​ေနၾကတာ​ေတြ႔လို႔.."​ေနာက္​မွာ ခင္​ဗ်ာတို႔ပ​ေထြး​ေတြလိုက္​လာၾကၿပီး" ​ေျပာလိုက္​မွ ဘုံ​ေက်ာင္​း​ေနာက္​ဘက္​ကို ထြက္​​ေျပးကုန္​ၾကတယ္​။

က်​ေနာ္​တို႔ ၃ ​ေယာက္​လည္း ဘုံ​ေက်ာင္​း​ေနာက္​ဖက္​ကို လိုက္​ထြက္​လိုက္​​ေတာ့ သံဆူးႀကိဳးကို ​ေက်ာ္​​ေနတဲ့ လူအုပ္​စုကို ေတြ႔လိုက္​ရတယ္​။ ​ေယာက်္ား​ေလး​ေတြက သံဆူးႀကိဳးကို လြယ္​လြယ္​ကူကူ ခုန္​​ေက်ာ္​သြား​ေပမဲ့ က်​ေနာ္​နဲ႔ပါလာတဲ့ မိန္​းက​ေလးနွစ္​​ေယာက္​က မ​ေက်ာ္​ႏိုင္​လို႔ က်​ေနာ္​လည္း သံဆူး ႀကိဳးကိုၿဖဲၿပီး သူတို႔ကိုထြက္​​ေစတယ္​။

ပထမတ​ေယာက္​ ထြက္​ၿပီးသြားလို႔ ဒုတိယတ​ေယာက္​ထြက္​​ေနခ်ိန္​မွာပဲ က်​ေနာ္​အ​ေနာက္​က​ေန "​ေဟ့​ေကာင္​မ​ေျပးနဲ႔"လို႔ ​​ေအာ္​သံၾကားလို႔လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ က်​ေနာ္​တို႔ကို ၇၉​ ေသနတ္​နဲ႔ခ်ိန္​းထားတဲ့ စစ္​သားတ​ေယာက္​ကို ​ေတြ႔လိုက္​ရတယ္​။ က်​ေနာ္​လည္း ထူပူသြား​ေပမဲ့ မိန္​းက​ေလး​ေတြကို ဆက္​ထြက္​ဖို႔​ေျပာလိုက္​ၿပီး သူတို႔လြတ္​သြားၿပီးဆိုမွ စစ္​သားဘက္​ကို က်​ေနာ္​ဦးလွည္​့လိုက္​တယ္​။ မခံခ်င္​စိတ္​​ေတြ​ ​ေဒါသ​ေတြနဲ႔ က်​ေနာ္​ ​ေၾကာက္​ကန္​ ကန္​ပါၿပီ။

စစ္​သားရဲ႕ခလုတ္​​ေမာင္​းကြင္​းမွာရွိတဲ့ လက္​ညိႇဳးကိုတည္​့တည္​့ၾကည္​့ရင္​ က်​ေနာ္​ သူ႔ဆီကို တလွမ္​းခ်င္​း လွမ္​း သြားပါတယ္​။ သူ႔ ၇၉ တလုံးကို လြတ္​​ေအာင္​​ေရွာင္ႏိုင္​ရင္​ က်​ေနာ္​လုပ္​ခ်င္​တာ လုပ္​လို႔ရၿပီး​ေပါ့။ (တကၠသိုလ္​အရံတပ္​ရင္​း တက္​ထားတဲ့ အ​ေတြ႔အၾကဳံအရ ဒီစစ္​သားမွာ ​G3..G4 ​ေသနတ္​ကိုင္​ထားရင္​​ေတာ့ က်​ေနာ္​ဒီလိုလုပ္​မိခ်င္​မွ လုပ္​မိပါလိမ္​့မယ္​။ သူက တ​ေတာင္​့မဟုတ္​ တ​ေတာင္​့ ထိႏိုင္​တာကိုး။ ၇၉ ဆိုတာက တလုံး​ေကာင္​းပဲပစ္​လို႔ရတာ။ သတ္​မွတ္​ထားတဲ့ အကြာအ​ေ၀းမျပည္​့ရင္​လည္း မကြဲဘူး။ တလုံးလြဲသြားလို႔ ​ေနာက္​တလုံးမထိုးခင္​မွာက ဒီ​ေသနတ္​က တုတ္​ျဖစ္​သြားၿပီ​ေလ)

က်​ေနာ္​တလွမ္​းတိုးရင္​ စစ္​သားကလည္း တလွမ္​းဆုတ္​တယ္​ (က်ည္​မထိုးထားဘူးျဖစ္​ခ်င္​လည္း ျဖစ္​မယ္​)

ဒီလိုနဲ႔တိုးရင္​းဆုတ္​ရင္း​နဲ႔ သူလည္း ဘုံ​ေက်ာင္​းထဲ​ေရာက္​သြား​ေရာ..က်​ေနာလည္း ​ဘုံ​ေက်ာင္​း​ေဘးမွာ ရွိတဲ့အိမ္​ကို​ေျပးတာ​ေပါ့.."ဟိတ္​မ​ေျပးနဲ႔ " ဆိုလို႔ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ G4နဲ႔ ခ်ိန္​းထားတဲ့ ျပဳံးစိစိမ်က္​ႏွာနဲ႔ စစ္​သားတ​ေယာက္​ကို ​ေတြ႔လိုက္​ရျပန္​တယ္။ ​(သူလည္း က်​ေနာ္​နဲ႔ ၇၉ သမားရဲအျဖစ္​ကို ျမင္​ထားပုံရ တယ္​)..က်​ေနာ္​လဲ ထူပူၿပီး တျခားအိမ္​တအိမ္​ထဲ ​ေျပး၀င္​လိုက္​ျပန္​​ေရာ။

က်​ေနာ္​့အရင္​​ေရာက္​​ေနတဲ့ သူငယ္​ခ်င္​း သုံး​ေယာက္​ကို ​ေတြ႔လိုက္​ရတယ္​။ အိမ္​ရွင္​​ေတြက စိတ္​ခ် လက္​ခ်​ေနဖို႔​ေျပာ​ေပမဲ့ မၾကာခင္​မွာပဲ စစ္​သား​ေတြ​ေရာက္​လာၿပီး က်​ေနာ္​တို႔ကို ​ေခၚထုတ္​သြားတယ္​။​ေနာက္​မလုပ္​ဖို႔​ေျပာဆိုဆုံးမၿပီး ျပန္​လႊတ္​​ေပးလိုက္​တယ္​။ (သူတို႔လည္း ဖမ္​းမိန္​႔ရထားပုံမရဘူး)

လူက လြတ္​သြား​ေပမဲ့ စိတ္​ကနာသြားပါၿပီ။​ ေသနတ္​ရွိတဲ့သူက မရွိတဲ့သူကိုအႏိုင္​က်င္​့တယ္​၊ ငါ့မွာ ​ေသနတ္​ရွိရင္​ သူတို႔ ငါတို႔ကို အႏိုင္​က်င့္​့လို႔မရဘူးဆိုတဲ့အ​ေတြးအ​ေခၚ၀င္​လာ​ေတာ့  ေတာခိုမယ္​ဆို တာကို တခါထဲ ဆုံးျဖတ္​ခ်က္​ခ်လိုက္​​ေတာ့တယ္​။

ဒါနဲ႔ပဲ ဘိလပ္​​ေျမစက္​ရုံကိုျပန္​သြားၿပီး ခရီးလြန္​​ေနတဲ့သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြကို အျမန္​ျပန္​လာဖို႔လွမ္​း​ေခၚရ​ေတာ့တာ​ေပါ့။ ျပန္​​ေရာက္​လာတဲ့သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြကို ဆြယ္​​ေပမဲ့ အ​ေတာ္​မ်ားမ်ားက ​ေတာခိုဖို႔ ​ေတြ​ေဝ​ေနၾကတယ္​။ (​ေမာ္​လၿမိဳင္​တုန္​းကလည္း တကၠသုိလ္​အရံတပ္​ရင္​းထြက္​သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြကို အစည္​းအ​ေဝး​ေခၚၿပီး ​ေတာခိုဖို႔စည္​းရုံးၾကည္​့​ေပမဲ့ ဘယ္​သူမွလိုက္​ဖို႔မ​ေျပာဘဲ ​ေသနတ္​​ေတြသယ္​လာဖို႔သာ က်​ေနာ္​့ကိုမွာလိုက္​တဲ့အတြက္​ က်​ေနာ္​ကလည္း သယ္​လာမယ္​လို႔ ကတိ​ေပးခဲ့တယ္​။ က်​ေနာ္​တို႔အားလုံး လည္း ​ေသနတ္​​ေတြကို က်ဳိက္​ထီးရိုး​ေသနတ္​​ေတြလို အလြယ္​တကူဝယ္​လို႔ရတယ္​မ်ားထင္​​ေနလား မသိ)။

ေတာခိုဖို႔ ၄ -၅ ​ေယာက္​စုမိ​ေတာ့ လမ္​းခရီးအတြက္​ လိုတဲ့​ေငြရွာဖို႔နဲ႔..ေတာခိုဖို႔ လမ္​းျပအဆက္​အသြယ္​ရွာရင္​နဲ႔ က်​ေနာ္​လည္း ​ေမာ္​လၿမိဳင္​နဲ႔ ဘားအံကို တက္​လိုက္​ဆင္​းလိုက္​​ေပါ့။ (ရန္​ကုန္​နဲ႔ မႏၲ​ေလးၿမိဳ႕က လူ​ေတြ​က ​ေမာ္​လၿမိဳင္​​ေရာက္​ရင္​ သူပုန္​နယ္​​ေျမထဲ ေရာက္​ၿပီးလို႔ ထင္​ၾက​ေပမဲ့ ​ေမာ္​လၿမိဳင္​သားက်​ေနာ္​ ​ေတာခိုဖို႔အဆက္​အသြယ္​ အ​ေတာ္​ပဲ ရွာခဲ့ရပါတယ္​) ဒီၾကားထဲ ရုံးကိုလည္း အ​ေျခအ​ေနမပ်က္​ ျပန္​တက္​​ေနတုန္​း လက္​​ေထာက္​စက္​ရုံမွဴး ဗိုလ္​ႀကီးဝင္းႏိုင္​ က်​ေနာ္​တို႔ဌာနကို​ေရာက္​လာၿပီး " စုိးလြင္​..မင္​း တို႔ဘာတတ္ႏုိင္​​ေသးလဲ" ဆိုၿပီး လာ​ေျပာ​ေနလို႔ "ၾကည္​့ၾက​ေသးတာ​ေပါ့ ဗိုလ္​ႀကီးရာ" လို႔ ဆတ္​ဆတ္​ထိမခံ ျပန္​​ေျပာလိုက္​​ေသးတယ္​။ ​ေတာခိုဖို႔လမ္​းစရိတ္​ကိုလည္း တကၠသိုလ္​​ေက်ာင္​းသားမ်ားသမဂၢက ျမန္​မာ​ေငြ တ​ေထာင္​ထုတ္​​ေပးလို႔ အ​ေတာ္​ကိုအဆင္​​ေျပသြားတယ္​။

က်​ေနာ္​ ​ေမာ္​လၿမိဳင္​​ေရာက္​​ေနတုန္​း က်​ေနာ္​သူငယ္​ခ်င္​း မ်ိဳးလြင္​ကလည္း သူလည္းလိုက္​မယ္​​ေျပာလို႔ ​ေခၚဖို႔ကတိ​ေပးၿပီးခါမွ သူ႔အ​ေမက သူမရွိတုန္​း က်​ေနာ္​့ကို သားအႀကီးဆုံးျဖစ္​တဲ့ သူ႔သားကို ​ေခၚမသြား ဖို႔တားလို႔ မ်ဳိးလြင္​ကို ​ေမာ္​လၿမိဳင္​ကပဲ​ေစာင္​့​ေန လာ​ေခၚမယ္​လု႔ိ လိမ္​ၿပီး ထားပစ္​ခဲ့ရတယ္​။

(၂၅ ႏွစ္​ ၾကာမွ က်​ေနာ္​ျမန္​မာျပည္​ျပန္​လို႔ မ်ိဳးလြင္​နဲ႔​ေတြ႔​ေတာ့ သူ႔ကိုလိမ္​ၿပီးထားသြားရ​ေကာင္​းလားလို႔ က်​ေနာ့္​ကို စကားနာထိုးတယ္​​ေလ။ မင္​းအ​ေမက မင္​းကို​ေခၚမသြားဖို႔ ​ေမတၲာရပ္​ခံလို႔ ထားခဲ့ရတယ္​​ေျပာမွ သူလည္း အ့ံၾသသြားတယ္​။ အဲဒီ​ေတာ့မွ မိဘ​ေမတၲာကို ပိုသိသြားၿပီး သူ႔အ​ေမကို အခုမွ ပိုဂရုစိုက္​ေန​ေလရဲ႕)

က်​ေနာ္​ စက္​ရုံကိုျပန္​​ေရာက္​​ေတာ့ ​ေထြ/စီ ဌာနမွာလုပ္​​ေနတဲ့ ကိုဝင္​းကိုက "မင္​းတို႔ ကိုယ္​​ေရးရာဇာ၀င္​​ေတြကို ​ေထာက္​လွမ္​း​ေရးက လာစစ္​​ေနၿပီ..အျမန္​လစ္​ၾက" လို႔သတိ​ေပးလာလို႔..က်​ေနာ္​လည္း သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြကို အသိ​ေပးၿပီး အျမန္​ထြက္​ဖို႔ စီစဥ္​ရ​ေတာ့တယ္​။

( ကင္​ဆာျဖစ္​​ေနတဲ့က်​ေနာ္​့အ​ေမဆုံးတဲ့အထိ​ေစာင္​့ခ်င္​​ေပမဲ့ အ​ေျခအ​ေနက မ​ေပး​ေတာ့ဘူး)..က်​ေနာ္​တို​႔ မူလ​ေတာခိုမယ္​့အုပ္​စုက က်​ေနာ္​၊ တင္​​ေ႐ႊ၊ ကိုဘိန္​း(ခ)ကိုသန္​းစိုး၊ ကိုဖိုးခ်ိဳ(ခ)ကိုခင္​​ေအာင္​သန္​႔၊ ေအာင္​၀င္​း၊ ဒါ​ေပမဲ့ G.T.I အုပ္​စုက သိန္​းဦးနဲ႔ ျမင္​့​ေအာင္​ က်​ေနာ္​တို႔နဲ႔ အတူလိုက္​မယ္​ဆိုလို႔ ၇ ​ေယာက္​ျဖစ္​သြားတယ္​။ က်​ေနာ္​တို႔လည္း ​ေနာက္​​ေန႔မနက္​က်​ေတာ့ ဘားအံဘက္​ကမ္​းကူးၿပီး ​ေတာခိုဖို႔အဆက္​အသြယ္​လုပ္​ထားတဲ့ လက္ဖက္​ရည္​ဆိုင္​ကိုသြားခဲ့​ေပမဲ့ လူ​ေတြရႈတ္​​ေထြ​းေနတာ​ေတြ႔လို႔ ကိုယ္​့အစီစဥ္​နဲ႔ကိုယ္​သြားဖို႔လုပ္​ရ​ေတာ့တယ္​။ အတူပါလာတဲ့ သိန္​းဦး(​ေနာက္​မွသိရတာက သူက K.N.U ကလူ၊ ဘိလပ္​​ေျမစက္​ရုံကို မိုင္​းခြဲဖို႔ ၫြန္​းၾကားခဲ့တာလည္း သူပဲ၊ က်​ေနာ္​တို႔က ဒီအ​ေၾကာင္​း​ေတြ လုံး၀မသိခဲ့ဘူး) က ဒီခရီးလမ္​း​ေတြကို ကၽြမ္​းက်င္​တဲ့အတြက္​ သူ ဦး​ေဆာင္​ၿပီး ​ေခၚသြား မယ္​လို႔ ကတိ​ေပးတယ္​။

သူရွင္​းျပတာက ဘားအံက​ေန က်ဳံဒိုးအနီးက ​ေလးတိုင္​႐ြာအထိ လိုင္​းကားစီး သြားၿပီး အဲဒီကတဆင္​့ ​ေဒါန​ေတာင္​ကိုျဖတ္​ၿပီး K.N.U စခန္​းတခုခုကို ​ေျခလွ်င္​သြားဖို႔၊ က်​ေနာ္​တို႔ လည္းသ​ေဘာတူၿပီး လိုင္​းကားစီးကာ က်ဳံဒိုးကိုသြားခဲ့​ေပမဲ့ အိႏၵဴ႐ြာမွာ ​ေပၚတာဖမ္​း​ေနတယ္​ဆိုလို႔ ကား​ေပၚကဆင္​း ​ေျပးရတာ​ေပါ့။ က်​ေနာ္​တို႔လည္း မူလအစီစဥ္​နဲ႔လြဲသြားလို႔ ဘာလုပ္​ရမွန္​မသိ ျဖစ္​​ေန ခ်ိန္​မွာ က​်​ေနာ္​တို႔နဲ႔အတူ ​ေပၚတာ​ေျပးလာတဲ့ခရီးသည္​တ​ေယာက္​က သူဦး​ေဆာင္​ၿပီး ​ေခၚသြား​ေပး မယ္​​ေျပာလို႔ သူ႔​ေနာက္​လိုက္​ရျပန္​တယ္​။ သူလည္း က်ဳံဒိုးဘက္​မသြားဘဲ ကခ်င္​ ၂ တပ္​ရင္​းနဲ႔ မိုင္​း ကြင္​း​ေတြၾကားျဖတ္​ၿပီး ဇာသျပင္​႐ြာဘက္​ကို က်​ေနာ္​တို႔ကို ​ေခၚလာခဲ့တယ္​။

ခရီးတ၀က္​​ေလာက္​အ​ေရာက္​မွာ လိုင္​းကား​ေတြ႕လို႔ တက္​စီးရုံရွိ​ေသး ဇာသျပင္​ဘက္​ကလာ​ေနတဲ့ စစ္​ကားတန္​းကို​ေတြ႔လို႔ ဆင္​း​ေျပးရျပန္​​ေရာ။ လမ္းျပ​ေနာက္​ကိုအမီလိုက္​​ေနရတဲ့ က်​ေနာ္​တို႔တ​ေတြလည္း ​ည​ေမွာင္​လာလို႔ ​ေတြ႔တဲ့႐ြာမွာ ညအိပ္​လိုက္​ရတယ္​။ တ​ေနကုန္​​ေျပးထားတဲ့ဒဏ္​နဲ႔ ​ေနာက္​​ေန႔မနက္​က်​ေတာ့ က်​ေနာ္​တို႔ အိပ္​ရာက မထခ်င္​​ေတာ့ဘူး။ (​လယ္​ကြင္​းထဲမွာ အိပ္​ရတာ)..ဒါ​ေပမဲ့ လမ္​းျပမရွိရင္​ မသြားတတ္​တဲ့ က်​ေနာ္​တို႔တ​ေတြ လမ္​းျပ​ေနာက္​ လိုက္​ရျပန္​တာ​ေပါ့။

ေန႔လည္​​ေလာက္​မွာ ​ေကာ့ဘိန္​းတဖက္​ကမ္​းက တဲအိမ္​စုကို​ေရာက္​သြားၿပီး မနက္​စားနဲ႔ ​ေနလည္​စာ မစားရ​ေသးတဲ့က်​ေနာ္​တို႔တ​ေတြကို တဲအိမ္​ရွင္​က သူ႔ရွိတဲ့ ထမင္းနီတာရဲနဲ႔ ငပိရည္​ကို ထုတ္​​ေကၽြး ရွာတယ္​။ ငတ္​လို႔လားမသိ စား​ေကာင္​းလိုက္​သည္​ျဖစ္​ျခင္​း..။ စားၿပီး​ေတာ့ လမ္​းျပက က်​ေနာ္​တို႔ကို ​ေလွနဲ႔ တဖက္​ကမ္​းကို​ေခၚသြားၿပီး တျခားလမ္​းျပတ​ေယာက္​နဲ႔ လက္​လြဲ​ေပးျပန္​တယ္​။ လမ္​းျပအသစ္​နဲ႔ က်​ေနာ္​တို႔လည္း ဆက္​ထြက္​ရျပန္​တာ​ေပါ့။ လမ္​း​ေလွ်ာက္​တဲ့ အ​ေတြ႔အၾကဳံလည္းမရွိ၊ ပင္​ပမ္​းတဲ့ဒဏ္​လည္းမခံဘူး​ေတာ့ လမ္​းျပ​ေနာက္​ကို က်​ေနာ္​တို႔တ​ေတြ မ်က္​​ေျခမျပတ္​​ေအာင္​ အ​ေတာ္​လိုက္​ယူရ တယ္​။ ဒီၾကားထဲ က်​ေနာ္​တို႔အဖြဲ႔မွာပါတဲ့ ဖိုးခ်ဳိက...လုံခ်ည္​က ​ေျခမ်က္​စိတိုက္​ဝတ္​ထား၊ ကတီၲပါဖိနပ္​ကိုလည္း ဗြတ္​ထဲ​ေရထဲ မခၽြတ္​ဘဲစီးထား​ေတာ့ ​ေျခ​ေထာက္​​ေတြ​ေပါက္​ၿပီး မသြားႏိုင္​​ေတာ့ဘူး။(လုံခ်ည္​​ေလး မကာမကာနဲ႔ သူသြား​ေနတဲ့ပုံက ​ေတာခိုဖို႔သြား​ေနတယ္​လို႔​ေတာင္​ ထင္​စရာမရွိဘူး)

က်​ေနာ္​တို႔လည္း သူ႔ကိုေစာင္​့​ေခၚႏိုင္ဖို႔ လမ္းျပကိုပါ ​ေစာင္​့​ေခၚေပးဖို႔ ​ေတာင္​းပန္​ရတာ​ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ မြန္​႐ြာတ႐ြာကို ညဘက္​​ေရာက္​သြားၿပီး လမ္​းျပက က်​ေနာ္​တို႔ကို အိမ္​တအိမ္​မွာ အပ္​သြားကာ သူက တျခားတအိမ္​မွာ သြားအိပ္​တယ္​။

ေနာက္​​ေန႔မနက္​​ေရာက္​လို႔ လမ္​းျပအလာကို​ေစာင္​့​ေနတဲ့ က်​ေနာ္​တို႔တ​ေတြ လမ္​းျပမလာႏိုင္​တာနဲ႔ အိမ္​ရွင္​ကို​ေမးၾကည္​့​ေတာ့ လမ္​းျပက ျပန္​သြားၿပီးတဲ့။ ​​ေလးတိုင္​႐ြာအထိပို႔​ေပးဖို႔ လမ္​းျပကို ပိုက္​ဆံ​ေပး ၿပီးသား။ လမ္​းျပလိမ္​တာခံလိုက္​ရတာ​ေပါ့။ ကားခ၊ ထမင္​းစာရိတ္​၊ လမ္​းျပခ​ေတြနဲ႔ ကုန္​သ​ေလာက္​ရွိ​ေနၿပီျဖစ္​တဲ့က်​ေနာ္​တို႔တ​ေတြလည္း ရွိစုမဲ့စုပိုက္​ဆံ​ေလး​ေတြစု၊ အိမ္​ရွင္​ကို​ေတာင္​းပန္​းၿပီး လမ္​းျပ အသစ္​ကို ငွားခိုင္​းရ​ေတာ့တာ​ေပါ့။

လမ္​းျပအသစ္​နဲ႔ စထြက္​လို႔ ႐ြာထိပ္​ပဲ​ေရာက္​​ေသးတယ္​ K.N.U စစ္​​ေၾကာင္​းနဲ႔​ေတြ႔လို ရပ္​ရျပန္​​ေရာ။

မြန္​လမ္​းျပကိုလည္း သနားလို႔ က်​ေနာ္​တို႔ျပန္​လႊတ္​​ေပးလိုက္​တယ္​။ (အဲဒီအခ်ိန္​က မြန္​နဲ႔ ကရင္​က တိုက္​ပြဲ​ေတြျဖစ္​​ေနတာ၊ မ​ေတာ္​ ကရင္​က မြန္​လမ္​းျပကို သတ္​မွာစိုးလို႔ ျပန္​လႊတ္​​ေပးလိုက္​တာ)

က်​ေနာ္​တို႔လည္း ပိုက္​ဆံကုန္​ၿပီျဖစ္​လို႔ လမ္​းျပမငွားႏိုင္​​ေတာ့ဘူး။ ​ေလးတိုင္​႐ြာကို ဘယ္​လိုသြားရတယ္​ဆိုတာ K.N.U ကို​ေမးၿပီးသြားလိုက္​တာ ​ေလးတိုင္​႐ြာအနီးကို မိုးမခ်ဳပ္​ခင္​​ေရာက္​သြား​ေပမဲ့ ​ေလးတိုင္​႐ြာအ​ေရွ႕မွာ စစ္​တပ္​စခန္​းရွိ​ေနတာ​ေၾကာင္​့ ည​ေမွာင္​မွာပဲ ​ေလးတိုင္​႐ြာထဲကို ​ေျပး၀င္​ရတယ္​။

ကံ​ေကာင္​း​ေထာက္​မစြာပဲ ​ေလးတိုင္​း႐ြာထဲမွာ အထက္​တန္​း​ေက်ာင္​းတုန္​းက သူငယ္​ခ်င္​းတ​ေယာက္​နဲ႔​ေတြ႔ၿပီး သူစီစဥ္​​ေပးမႈနဲ႔ ​ေဒါန​ေတာင္​​ေျခက ႐ြာတ႐ြာကို လမ္​းျပတ​ေယာက္​က လိုက္​ပို႔​ေပးခဲ့တယ္။​ဒီ႐ြာမွာလည္း K.N.U စစ္​​ေၾကာင္​းတ​ေၾကာင္​း ​ေရာက္​​ေနတာကို​ေတြ႔ရတယ္​။ အတူပါလာတဲ့ သိန္​းဦး က ဒါ K.N.U နယ္​​ေျမျဖစ္​သြားၿပီး ဘာမွ​ေၾကာက္​စရာမလိုဘူး​ေျပာလို႔ စစ္​တပ္​ရန္​က ​ေဝးရာကို​ေရာက္​လာတဲ့ က်​ေနာ္​တို႔တ​ေတြ ဝမ္​းသာလိုက္​တာ။

​ေနာက္​​ေန႔မနက္​က်​ေတာ့ ကရင္​ရဲ​ေဘာ္​တဦးလိုက္​ပို႔လို႔ ​ေဒါန​ေတာင္​ကို ျဖတ္​​ေက်ာ္​ၾကၿပီး လမ္​းမွာ တညအိပ္​ကာ ​ေနာက္​​ေန႔​ေနလည္​​ေလာက္​မွာ K.N.U အထူးတပ္​ရင္​း ၁၀၁ ရွိရာ ၀မ္​ခစခန္​းကို​ေရာက္​ခဲ့ၾကတယ္​။

အရင္​​ေရာက္​​ေနၾကတဲ့ ကိုလွသြင္​၊ ဦးတိတ္​ခင္​၊ ​ေမာင္​​ေမာင္​သန္​းတို႔ ရန္​ကုန္​အုပ္​စု​ေတြနဲ႔ ​ေတြ႔ရၿပီး ႏွစ္​ရက္​အၾကာမွာ​ေတာ့ ဘားအံက အတူတူထြက္​မယ္​လို႔စီစဥ္​ၿပီးမွ က်​ေနာ္​တို႔လမ္​းခြဲခဲ့တဲ့ ​ေဒါက္​တာ​ေသာင္​းထြန္​း၊ ကိုသိန္​းထြန္​းတို႔ေရာက္​လာတာကို ​ေတြ႔ရတယ္​။

​ေနာက္​​ေတာ့ ​ေအာင္​ျမင္​့ဟန္​၊ နီမင္​း၊ ​ေဇာ္​ထြန္​းတို႔ရဲ႕ ျမင္​းၿခံ အုပ္​စု​ေတြ၊ ​ေအာင္​​ေက်ာ္​လိႈင္​၊ ခ်စ္​ပို၊ မ်ဳိးေဆြမြန္​၊ ​ေက်ာ္​​ေက်ာ္​ဝင္​းတို႔အုပ္​စု​ေတြ ​ေရာက္​လာၾကတယ္​။ ဒီအုပ္​စု​ေတြနဲ႔ သီ​ေဘာဘိုတပ္​ရင္​း​ေတြက​ေန ကြန္​မန္​ဒိုသင္​တန္​းတက္​ဖို႔ လႊတ္​လိုက္​တဲ့ရဲ​ေဘာ္​​ေတြ ဘားအံ့ၿမိဳ႕က​ေရာက္​လာတဲ့ ဘားအံသား​​ေတြ​ေပါင္​းၿပီး K.N.U က ေပးတဲ့ စစ္​သင္​တန္​းကို အတူတက္​ၾကတယ္​။

စစ္သင္​တန္​းၿပီးဆုံးတဲ့အခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ က်​ေနာ္​တို႔တပ္​ရင္​းကို ABSDF ရဲ႕တပ္​ရင္​း(၂၁၁) ဝမ္​ခစခန္​း အျဖစ္​ ​ေအာင္​ျမင္​စြာ ဖြဲ႔စည္​းနိင္​ခဲ့တယ္​။ ဒီအခ်ိန္​ကစၿပီး က်​ေနာ္​တို႔တ​ေတြလည္း သူပုန္​ဘဝကို ကူး​ေျပာင္​းသြားၾက တယ္​​ေပါ့ဗ်ာ။

စိုးလြင္​(၂၁၁)(ဝမ္​ခ)

ပထမပိုင္း- http://www.jojar.net/2016/11/blog-post_42.html