သစ္ခက္သံလြင္ ၊ သမိုင္းအခန္းဆက္မ်ား- ညီတင့္ေရး "က်ေနာ္နဲ႔ မႏၱေလး တကၠသိုလ္ သတင္းစဥ္- ဒုတိယပိုင္း"

က်ေနာ္နဲ႔ မႏၱေလး တကၠသိုလ္ သတင္းစဥ္

ဒုတိယပိုင္း

ပန္းခ်ီစိုးဝင္းၿငိမ္းမွေပးပို႔

ကိုစိန္ဝင္းစာေရးၿပီးရင္ သူေရးထားတဲ့စာရြက္ေတြဖိုင္ထဲမွာညႇပ္ မေနာ္ရမန္ ရပ္ကြက္ကေန ေအလမ္း အတိုင္း စက္ဘီးကိုယ္စီစီး အေနာက္တည့္တည့္ ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။ ၈၁ လမ္းေရာက္ရင္ ႏွစ္ေယာက္ က ေအာင္ႀကီးေအာ့ဖ္ဆက္ေနခဲ့ၿပီး အဖံုးရိုက္ပါတယ္။ က်န္လူေတြက ၈၃ လမ္း သစ္ဆန္းစာရိုက္ စာကူး ေျပးရတယ္။ မ်က္ႏွာဖံုးၿပီးရင္ သစ္ဆန္းကိုလာ။ သစ္ဆန္းကၿပီးတာနဲ႔ သတင္းစာေခါက္ၾကရပါ တယ္။ သတင္းစာဆိုေသာ္လည္း ဖူးစကက္ေပပါေခါက္ခ်ဳိးကေလးပါ။ သတင္းေခါက္ၿပီးရင္ က်ေနာ္တို႔ အလုပ္ၿပီးပါၿပီ။ က်န္တာ ျဖန္႔ခ်ိေရး ဂ်ပန္ႀကီးတာဝန္။ သတင္းစာဘယ္ႏွေစာင္ရိုက္တယ္ ဘယ္ေလာက္ ကုန္တယ္က်ေနာ္မသိပါ။ သစ္ဆန္းမွာ တျခားသတင္းစာရိုက္သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ 

 ယူသူေဖာက္သည္ေတြနဲ႔စည္ကားပါတယ္။ အလုပ္ကမရွိေတာ့ စားဝတ္ေနေရးခက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သတင္းစာလွည့္ေရာင္းၾကတယ္။ ထြန္းေအးလည္း အခ်ိန္ရရင္ သတင္းစာလွည့္ေရာင္းပါတယ္။

တရက္မွာသူငယ္ခ်င္းတေယာက္က သတင္းစာလာယူတယ္။ သူကက်ေနာ့္ကိုေတြ႔ေတာ့ ကိုျမင့္သစ္ တကၠသိုလ္က သတင္းစာေပးပါအံုးေတာင္းတယ္။ က်ေနာ္ သူ႔ကို သတင္းစာအေစာင္ အစိတ္လား သံုးဆယ္လားမသိ။ ယူေပးပါတယ္။ ဂ်ပန္ႀကီးက အယူမခံ။ ခင္ဗ်ားလိုခ်င္ ေစာေစာကစာရင္းေပးပါလားတဲ႔။ က်ေနာ္က ဇြတ္ယူတယ္။ ေဟ့ေကာင္ ငါတညလံုးေနေနတာ စာရင္းေပးေနရဦးမွာလားလို႔ဘုေတာပါတယ္။ ဂ်ပန္ႀကီးတဖ်စ္ေတာက္ေတာက္လုပ္တယ္။ 

သူ႔ကိုက်ေနာ္မၾကည္ပါ။ လူမိုက္ၾကည့္ ၾကည့္ပါတယ္။ အမွန္က ဂ်ပန္ႀကီးသူ႔ေဖာက္သည္နဲ႔သူ ေန႔စဥ္ေရာင္းေနရတဲ႔အလုပ္။ က်ေနာ္ဝင္ရႈတ္ေတာ့ သူ႔ခမ်ာေဖာက္သည္ေတြ ၾကား မ်က္ႏွာပ်က္႐ွာတယ္။ က်ေနာ္က ဂ်စ္ကတ္ကတ္ေကာင္ဆိုေတာ့ စိတ္မထင္ရင္မထင္သလိုလုပ္တတ္ တာ သူမသိပါ။ က်န္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကအေၾကာင္းသိေတြမို ့ဖာသိဖာသာေနၾကတယ္။ သတင္းစာကက်ေနာ့္လက္ က်ေနာ့္ေျခလိုျဖစ္ေနေတာ့ ဂ်ပန္ႀကီးခမ်ာ ေနာက္ထပ္ ဘာမွေစာဒက မတက္ရွာပါ။ က်ေနာ္ဟာ သူ႔အတြက္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမွာ အမွန္ပါပဲ။ 

 သတင္းစာအပ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တုို ့လူစုခြဲ ဆိုင္ရာဆိုင္ရာျပန္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္က လမ္းရွစ္ဆယ္သြား ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားတယ္။ ၿပီးေတာ့ တရုတ္တန္းက အမ်ဳိးသားအထက္တန္း ေက်ာင္းမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ ဗကသရံုး ထိုင္ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ေခါင္းေဆာင္က ကိုတင္ေအးၾကဴပါ။

က်ေနာ္တို႔သပိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ စိန္လြင္ျပဳတ္က်တယ္။ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ တက္လာတယ္။ ရပ္ကြက္ကေနၿမိဳ႕နယ္၊ ခရိုင္၊ တိုင္းအထိ သပိတ္အင္အားစုေတြ စုစည္းမိၾကတယ္။ အထက္ဗမာျပည္နဲ႔ ေအာက္ဗမာျပည ္ခ်ိတ္ဆက္မိလာတယ္။

ဒါေပမဲ့ သပိတ္အရွိန္က က်စကျပဳလာပါၿပီ။ ကိုယ့္သမဂၢနဲ႔ကိုယ္ သတင္းစာထုတ္ အလွည့္က် စစ္ေၾကာင္းခ်ီ တက္။ ဒီေလာက္ပဲလုပ္ေနၾကပါတယ္။ အစိုးရကိုမေက်နပ္လို႔သာက်ေနာ္တို႔သပိတ္ေမွာက္ၾကတာ။ ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္တယ္ေအာ္ၾကတာ။ ဘာဆက္လုပ္မယ္ဆိုတဲ့တိက်တဲ့မဟာဗ်ဴဟာမရွိပါ။ ဒီလိုသပိတ္အီေနခ်ိန္ ဦးႏုက သူသာ တရားဝင္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္တည္ရွိေၾကာင္း စာထုတ္လာပါတယ္။ သူ႔ဝန္ႀကီးအစိုးရအဖြဲ႔ကိုလည္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာပါတယ္။ မတ္လ ဖုန္းေမာ္အေရးအၿပီးမွာ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး စာထြက္တယ္။ ေဒၚေအာင္းဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ျပည္သူသို ့ေမတၱာရပ္ခံစာလည္း ထြက္တယ္။

မေရွးမေႏွာင္းဦးႏုရဲ႕စာတေစာင္လည္း ထြက္လာပါတယ္။ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားသို႔တဲ့။ စာရဲ႕အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေက်ာင္းသားေတြလုပ္တာ ဘဘေထာက္ခံပါတယ္။ ဘဘကေတာ့ အသက္ႀကီး ၿပီ။ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ေတာ့ပါ။ ဘာသာေရးပဲ လုပ္ပါေတာ့မယ္တဲ့။

ဘာသာေရးပဲလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ဦးႏုက သူသာဝန္ႀကီးခ်ဳပ္   ျဖစ္ေၾကာင္းေၾကညာလာတာ မရိုးသားဘူးလို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ သတင္းစာေခါင္းႀကီးေရးၿပီး ဦးႏုကို ကေလာ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ေရးသားခ်က္က သပိတ္ေကာ္မီတီမွာ ျပႆ       နာျဖစ္လာတယ္။ တကၠသိုလ္သတင္းစာဆိုေတာ့ တကၠသိုလ္ သပိတ္ေကာ္မီတီရဲ႕အာေဘာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုက်ေနာ္က ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ ေခါင္းႀကီးေရးခ်လိုက္ေတာ့ ဆရာေတြမွာ က်ေနာ့္ကိုေထာက္ခံသူနဲ႔ မေထာက္ခံသူ ကြဲၾကတယ္။ စည္းေဝးဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ ေခါင္းႀကီးေရးရင္ သူတို႔ကိုတင္ျပပါျဖစ္လာပါတယ္။ ညေရးရတဲ့ေခါင္းႀကီးတင္ျပဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ က်ေနာ္ကလူငယ္စိတ္ဆိုေတာ့ ဆရာမ်ားအဖြဲ႔ အေပၚ ႏွာတင္းပါတယ္။
 
ဒီၾကားထဲ ေအာင္ေက်ာ္မိုးကို ျပန္ၾကားေရးေပးလိုက္တဲ့သတင္းတခုက သတင္းအမွားျဖစ္ေနတယ္။    ေအာင္ေက်ာ္မိုး ထည့္လိုက္ရာ ျပႆ       နာတက္ပါတယ္။ နစ္နာသူေတြက သတင္းစာကေတာင္းပန္ေပး ဖို႔ ျပန္ၾကားေရးက လာအေရးဆိုပါတယ္။ က်ေနာ္ကမင္းတို႔ျပန္ၾကားေရးသတင္းမွ မစိစစ္တတ္ဘူး လား ေတာင္းပန္မေပးဘူးကြာဆိုၿပီး တင္းခံတယ္။ ေအာင္ေက်ာမိုးခမ်ာတဖက္ကလည္း ၿခိမ္းေျခာက္ခံရ။ က်ေနာ္က ဂ်စ္ကတ္ကတ္လုပ္ဆိုေတာ့ စိတ္ညစ္စရာျဖစ္လာပါတယ္။ 

ဒီေနရာမွာ ေအာင္ေက်ာ္မိုးနဲ႔က်ေနာ္ ပုဂၢိဳလ္ေရးဆက္ဆံမႈေရးပါရေစ။ က်ေနာ္ေက်ာင္းဆရာအလုပ္ကထြက္ မဟာဝိဇၨာတက္ေတာ့ က်ေနာ့္ေနေရးကို ရတနာပံုေဟာက်ဴတာ ကိုေက်ာ္စိုးက တာဝန္ယူတယ္။ စားေရးကို ေအာင္ေက်ာ္မိုးက တာဝန္ယူပါတယ္။ ၈၇ စက္တင္ဘာ ေငြစကၠဴေၾကညာေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မ်ား နည္းတူ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ကလည္း အုံႂကြပါတယ္။

က်ေနာ္က ေက်ာင္းသားသမဂၢေပၚေပါက္ေရး တိတ္တိတ္ႀကိဳးစားေနခ်ိန္။ တကၠသိုလ္ထဲမွာ ေက်ာင္းသား သတင္းေပးရွိတယ္အသံထြက္လာပါတယ္။ တက္ႂကြလႈပ္ရွားတဲ႔ေက်ာင္းေတြ မသကၤာသူ ေက်ာင္းသားႏွစ္ဦး ရွိေနတယ္။ အဲဒီမွာ ေမာင္ေအာင္ေက်ာ္မိုးက အရာရွိႀကီးတဦးရဲ႕ သမီးနဲ႔အေၾကာင္းပါပါေလေရာ။ စစ္ရဲေထာက္လွမ္းေရး ေနာက္ေၾကာင္းမလံုတဲ႔က်ေနာ္ဟာ ေအာင္ေက်ာ္မိုးကို ခပ္ခြာခြာဆက္ဆံပါေတာ့ တယ္။ က်ေနာ္ဘာေၾကာင့္သူ ့အေပၚေအးတိေအးစက္ဆက္ဆံခဲ႔သလဲ။ ေအာင္ေက်ာ္မိုးမသိရွာပါ။ ဆရာေတြက က်ေနာ့္ကိုၾကပ္ေအာင္ ေက်ာ္မိုးျပႆနာျဖစ္ဆိုေတာ့ က်ေနာ္ေအာင္ေက်ာ္မိုးကို စိတ္ေကာက္ျပ ပါေတာ့တယ္။ ေဟ့ေကာင္ မင္းတုိ ့ငါမလုပ္ေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ႏွစ္ညတိတိမသြား၊ အိပ္ေရးဝဝ အိပ္ပစ္ လိုက္ပါတယ္။

 

၈၈ ကာလအတြင္း ေအာင္ေက်ာ္မိုးကို စိတ္ေကာက္တဲ့ အဲဒီႏွစ္ညသာ က်ေနာ္ အိပ္ေရးဝဝ အိပ္ခဲ့ရတာ ပါ။ ႏွစ္ညၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ မေနႏိုင္။သူတို႔ကိုပစ္မထားရက္ေတာ့ ကိုစိန္ဝင္းသခ်ဳႋင္းကုန္းကို ေရာက္ရပါေတာ့ တယ္။ က်ေနာ္ေမွာင္ရီရီေရာက္သြားေတာ့ ဂ်ပန္ႀကီး နဲ႔ ေအာင္ေက်ာ္မိုး ေရာက္ မလာေသးပါ။ က်ေနာ္စာ မေရးတဲ႔ရက္မွာ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာစာက ဆရာမေဒၚတင္မာႏြဲ႔က စေနမနာမည္နဲ႔ ႔ေဆာင္းပါးေတြ ေရးပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက တိုင္ပင္ထားၾကပံုရတယ္။ က်ေနာ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဆီးေျပာၾကတယ္။ 

မင္းမေက်နပ္ရင္ ေအာင္ေက်ာ္မိုးနဲ႔ခြဲထြက္မယ္။ ငါတို႔ကိုယ္ပိုင္ သတင္းစာလုပ္ၾကမယ္တ့ဲ။

သူမ်ားေတြကိုယ္ပိုင္သတင္းစာလုပ္ေနၾကတယ္။ ေစာေထြက္ေအာင္သာလုပ္ ေရာင္းမကုန္မရွိပါ။ အျမတ္အစြန္းလည္း မ်ားတယ္။ က်ေနာ္တို႔လုပ္ေပးတဲ့အျမတ္က ေလးငါးေျခာက္ေသာင္းေတာင္ ရွိေနၿပီတဲ႔။ ဒီရက္ေတြအတြင္းမွာ က်ေနာ္ထမင္းႏွစ္နပ္ မစားရတာမ်ားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႔ကိုယ္ဆိုေတာ့ ခါတိုင္းလိုအပူမကပ္ေတာ့ပါ။ တတ္ႏိုင္မယ္ထင္တဲ့ မာႀကီးနဲ႔မိသင္းဆီသြားၿပီး ငါ့စာရြက္စာတမ္းဖိုးေလးေပးအံုးလို႔ ထမင္းဖိုးလိမ္ေတာင္းပါတယ္။ ထမင္းဖိုးဆိုရင္ သူတို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ မွာစိုးလို႔ပါ။ ဆရာေတြကလည္း လစာမထုတ္ရ ၾကပ္ေနရွာတယ္။ ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ္တို႔လုပ္ေနတာ နိုင္ငံေရး ပါ။ ၿပီးေတာ့ ေအာင္ေက်ာ္မိုးကို က်ေနာ္သစၥာမေဖာက္ရက္ပါ။ က်ေနာ္ခြဲထြက္ရင္ သူနဲ႔ဂ်ပန္ႀကီးပဲက်န္မယ္။ သတင္းစာထြက္ႏိုင္မွာမဟုတ္။ သူငယ္ခ်င္းပန္းခ်ီဆရာေတြကလည္း က်ေနာ့္ေနာက္မွာ။ က်ေနာ္က သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေခ်ာ့ရပါတယ္။ ခုတိုင္းပဲ ဆက္လုပ္ၾကဖို႔။

က်ေနာ္တို႔တေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႀကီး ဆင္းဆင္းရဲရဲျပန္လုပ္ၾကတာ အာဏာသိမ္းတဲ့အထိပါ။ က်ေနာ္ေရးတဲ့ေခါင္းႀကီးေတြလည္း ဆရာေတြဆီ မတင္ရပါ။
စက္တင္ဘာဆယ့္ရွစ္ရက္ ညေနအာဏာသိမ္းေတာ့ ကိုစိန္ဝင္းအိမ္ သြားမရေတာ့ပါ။ က်ေနာ္နဲ႔ဗကသေက်ာင္သားမ်ား ရွမ္းစုဘူတာအေရွ႕ဖက္ မိုးတားတိုက္ထဲ ပိတ္မိေနၾကပါ တယ္။ ေနရာ အႏွံ႔ေသနတ္သံေတြ ကားရတယ္။ ဘုရားႀကီးတိုက္ထဲက အသံခ်ဲ႕စက္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆရာေတာ္ က ျပည္သူကိုသတ္တဲ႔စစ္တပ္ဟာသူပုန္ စစ္တပ္ဟာ သူပုန္လို႔ အသံဝင္ေအာင္ ဟစ္ေအာ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ့္အသံဟာ ေသနတ္သံေတြၾကား ျမဳပ္သြားပါတယ္။ 

တညလံုးေက်ာင္းတိုက္ထဲက ေရတြင္းနံေဘးထိုင္ေနၾကရတယ္။ မနက္လင္းေတာ့ လူစုခြဲရပါတယ္။
က်ေနာ္လည္း ကိုစ္ိန္ဝင္းအိမ္သြား စာရြက္စာတမ္းေတြမီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးေပးပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အသံုးျပဳထားတဲ႔စာရြက္စာတမ္းေတြက တပုံတပင္ပါ။ သူ႔အိမ္က သခ်ဳႋင္းနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မို႔ မီးရႈိ႕လိုရတာ။ မီးခိုးလဲမလံုးေအာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရႈိ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရႈိ႕လိုက္တဲ႔မီးခိုးေတြျပာစေတြဟာ ေလအေဝွ႔မွာ သခ်ဳႋင္းကုန္းထဲ တဖြဲဖြဲက်သြားပါေတာ့တယ္။ ။

ညီတင့္
 (ဂ်ာနယ္ဓာတ္ပုံမ်ားကို ပန္းခ်ီစုိးဝင္းၿငိမ္းမွာ ေပးပို႔ဝန္းရံပါတယ္။)
 

ေနာက္ဆက္တြဲ။ ။  တကၠသိုလ္သတင္းစဥ္ဆယ့္ရွစ္ေစာင္ထုတ္ေဝႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈသမိုင္းကိုေလ့လာမယ္ဆိုရင္ တကၠသိုလ္သတင္းစဥ္ကို ခ်န္လွပ္ထားလို႔ မရပါ။ အဲဒီသတင္းစဥ္ကို သိမ္းဆည္းထားသူရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ေရးတာကို သက္ဆိုင္သူမ်ား လိုရင္ျဖည့္ေပး ပါ။ မွားရင္ျပင္ပါ။ ကိုစိန္ဝင္းတေယာက္ကေတာ့ ကြယ္လြန္ရွာပါၿပီ။ ဂ်ပန္ႀကီးနဲ႔ေအာင္ေက်ာ္မိုးလည္း က်ေနာ့္ ကို ခြင့္လႊတ္ၿပီးျဖစ္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ထုတ္တဲ႔ သမဂၢစာေစာင္ေတြ အေၾကာင္း ေရးပါဦးမယ္။