သစ္ခက္သံလြင္ အက္ေဆး၊ ဒီလူည ရဲ႕ " အိမ္ေျမႇာင္ "

အိမ္ေျမႇာင္ 

ဒီလူည

ေဖဦးစ

အိမ္ေျမႇာင္၊ ။ န-၁ ၊  အေဆာက္အအံုမ်ားတြင္ ကပ္ေျမႇာင္ေနတတ္ၿပီးစုတ္ထိုး တတ္သည့္ သတၱဝါငယ္ တမ်ဳိး။
 

၂။ ေျမာက္အရပ္ကို အၿမဲၫႊန္ျပ သည့္ သံလိုက္အပ္ထည့္ထားေသာ ကိရိယာ။
       ( ျမန္မာအဘိဓာန္ ၊ စာ-၄၄၆)
       
*********

          လူေတြက က်ဳပ္ကို အဲ့သလို အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ၾကတယ္။ က်ဳပ္က သက္ရိွလား။ သက္မဲ့လား။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဇ ေဝဇဝါ ျဖစ္သြားတယ္။ေသခ်ာေအာင္လို႔ ကိုယ့္အၿမီးကိုယ္ ျပန္စမ္းၾကည့္မိတယ္။ ရပါတယ္။ ဒီကမၻာေပၚမွာ လူတူမရွား နာမည္ တူမရွားလို႔ ကိုယ္လူေတြေျပာေနၾကတာကို က်ဳပ္ ၾကားဖူးတယ္ေလ။ ဒါကကိစၥမရိွပါဘူး။ နာမည္တူရင္ေတာင္ သမိုင္းက အဆံုးအျဖတ္ေပးမွာပဲ မဟုတ္လား။

          က်ဳပ္က သက္ရိွပါ။
          က်ဳပ္က တြားသြားသတၱဝါငယ္ တမ်ဳိးပါ။
          က်ဳပ္က ေျမာက္အရပ္တခုပဲသိတဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့ သံလိုက္မဟုတ္ဘူး။
          က်ဳပ္က အိမ္ေျမႇာင္။

          ဒီေတာ့ က်ဳပ္သိတယ္။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမက အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာ၊ အရပ္ဆယ့္ေျခာက္ မ်က္ႏွာ က်ဳပ္ အကုန္သိတယ္။ က်ဳပ္က ကိုယ့္လူတို႔လို အလြတ္က်က္ၿပီး ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး။ မက်က္ဘဲနဲ႔ မွတ္သားၿပီး သိတာေလ။ သိဆို က်ဳပ္က အဲ့ဒီအရပ္မ်က္ႏွာ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း အစာရွာ ထြက္ေနရတာဗ်။ ဒီလမ္းနဲ႔ ဒီခရီး ဒီအရပ္မွက်ဳပ္မသိရင္ က်ဳပ္ဟာ အိမ္ေျမႇာင္ ဘယ္ဟုတ္ေတာ့မွာလဲ။

*********

          တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔က အေကာင္ေသးေပမယ့္ ေလာကႀကီးကို အေပၚစီးက ၾကည့္ေနတဲ့ သတၱဝါဗ်။ က်ဳပ္တို႔က သနားစရာသတၱဝါမဟုတ္ဘူး။ အေပၚမွာရိွတဲ့ သက္ရိွနဲ႔ ေအာက္မွာရိွတဲ့ သက္ ရိွ ဘယ္ဟာကသနားစရာ ေကာင္းလဲ ေတြးၾကည့္ေလ။ တကယ္တမ္း သနားစရာအေကာင္းဆံုးက ကိုယ့္လူတို႔ပဲမဟုတ္လား။

စဥ္းစားၾကည့္။

က်ဳပ္တို႔က ကိုယ့္လူတို႔လို သက္ရိွ၊ ကိုယ့္လူတို႔လို အေသြးနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ သတၱဝါ ပဲေလ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔ ကိုယ့္မႏိုင္ဝန္ကို လႊတ္ခ်လိုက္တဲ့အခါ
      

 " ဟယ္ ... အိမ္ေျမႇာင္ ခ်ီးပါခ်တယ္ေတာ့ ....ဒီတခါေတာ့ တဝိုင္းလံုး စားရၿပီ " လို႔ ဖဲခ်ပ္ေတြ ကုလားဖန္ထိုးေနတဲ့ မိတ္ကပ္ထူထူ လိမ္း၊ အရြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းနီ ရဲရဲ ဆိုးၿပီး အဝါေရာင္သတၳဳေတြကို လူနဲ႔မလိုက္ေအာင္ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ အန္တီႀကီးရဲ႕စကားသံကို က်ဳပ္ တခါက ၾကားခဲ့ဖူးတယ္ဗ်။ က်ဳပ္ျဖင့္ အံ့ေတြဩလို႔ေတာင္မဆံုးဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အထင္ ႀကီးသြားမိ တာေပါ့။ ႀကီးဆို က်ဳပ္တို႔လို သတၱဝါငယ္ေလးေတြရဲ႕မစင္စြန္႔မႈက ကိုယ့္လူ တို႔လိုသတၱဝါႀကီးေတြကို ေက်နပ္မႈေတြ ျဖစ္ေစတာကိုး။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ အေပါ့အေလးသြားတာကအစ ကိုယ့္လူတို႔ရဲ႕ကံတရားကို ေျပာျပႏိုင္မွေတာ့ က်ဳပ္တို႔က ဘယ့္ႏွယ္သနားစရာ သတၱဝါငယ္ေလးေတြ ဟုတ္ေတာ့မလဲ။

ေတြးၾကည့္ေလ။ ေတြးၾကည့္။

မစင္ဆိုတာ ေမႊးပ်ံ႕ၿပီး ၾကည္ႏူးစရာတခုလို႔ က်ဳပ္တို႔မၾကားမိတာ အမွန္ပဲဗ်။ မစင္ဆိုတာ ေအာ္ဂလီ ဆန္စြာ အနံ႔ဆိုးဆိုး ရြံစရာႀကီးမဟုတ္လား။ က်ဳပ္တို႔က မစင္ကို အဲ့သလိုပဲ သိထားတာ။ သက္ရိွ သတၱဝါေတြထဲမွာ ဦးေႏွာက္ အဖြံ႔ၿဖိဳးဆံုး၊ အရြံ႕တတ္ဆံုး ကိုယ့္လူေတြေတာင္ က်ဳပ္တို႔မစင္က် တာကို မရြံရွာႏိုင္ဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနမွေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့ဗ်ာ။ ဘယ္သူက သနားစရာ သတၱဝါ ျဖစ္ေတာ့မလဲ။

**********
         

ကိုယ့္လူတို႔အားလံုးကို က်ဳပ္သိမ္းက်ဳံးၿပီး ဝါးလံုးရွည္ နဲ႔ ရမ္းမ႐ိုက္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕တေလကို ေျပာတာပါ။ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕မစင္က အဲ့ဒီအန္တီႀကီးေပၚက်လို႔ ေက်းဇူး အတင္ခံရတာေပါ့။ မေတာ္တဆမ်ား ခ်စ္သူရည္းစားနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ အဝတ္အစားအသစ္ေတြ ဝတ္ထားတဲ့လူငယ္တေယာက္အ ေပၚက်လို႔က ေတာ့ က်ိန္းေသတယ္။ က်ဳပ္ကို က်ိန္ဆဲမွာဗ်။
         

ဒါ့ေၾကာင့္ က်ဳပ္ေျပာတာ။ ကိုယ့္လူတို႔က သနားစရာသတၱဝါပါလို႔ ။ အားလံုးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။
         

သိတယ္ ဟုတ္။
          တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ေတြ ေပါ့။

*********
         

ဘာ!!!
         

အပူအပင္ဟုတ္လား။ အဲဒီ စကားလံုးကို က်ဳပ္တို႔အသိုင္းအဝိုင္းမွာ မၾကားဖူးဘူးဗ်။ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ အေတာ္ေလးစိမ္းေနတဲ့ စကားလံုးပဲ။ က်ဳပ္တို႔မွာက ေန႔ဖို႔ညစာမလိုဘူး။ သားအတြက္ သမီးအတြက္ မလိုဘူး။ မိန္းမအတြက္ မလိုဘူး။ ဘဏ္အေကာင့္ေတြမလိုဘူး။ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို အမည္ေျပာင္းထား ဖို႔ မလိုဘူး။ ကိုယ္ထူ ကိုယ္ထပဲ။ ကိုယ့္လူတို႔ ျမင္တဲ့အတိုင္း က်ဳပ္တို႔ပိုင္ဆိုင္မႈက အကုန္ပဲေလ။ သိမ္းထားဖို႔ မရိွဘူး။ ဝွက္ထားဖို႔မရိွဘူး။ လုယူဖို႔မရိွဘူး။ ခိုးယူဖို႔ မရိွဘူး။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔မွာအပူအပင္ မရိွဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔မွာ အပူအပင္က ေငါထြက္လာတဲ့ အဝိဇၨာေတြ မရိွဘူးေပါ့။ သြားခ်င္ ရာသြား ေနခ်င္ရာေန က်ဳပ္တို႔က တကယ့္ ဘိုဟီးမီးယန္းေတြ ေပါ့။
         

အခ်ိန္က်ရင္ နံရံေတြေပၚနားေနတဲ့ ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့အ ေကာင္ေလးေတြကို ဖမ္းၿပီးစားမယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ က်ဳပ္တို႔အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ ကိုယ့္လူတို႔အသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ အတူတူပဲ မဟုတ္လားဗ်။ က်ဳပ္တို႔လည္း ကိုယ့္ထက္ႀကီးတဲ့ အေကာင္ေတြလာရင္ ေျပးၾကတာပဲ။ ကိုယ့္အသက္ကို အႏၲာရာယ္ ျပဳမယ့္ သတၱဝါႀကီးႀကီးေတြရဲ႕ရန္ကေတာ့ လြတ္ေအာင္ေရွာင္ဖို႔ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္၊ မ်က္လံုး ေတြ ကို က်ီးကန္းတေကာင္လို အလြတ္မေပးဘဲ ၾကည့္ေနရေတာ့တာေပါ့။ ဒီလိုပါပဲဗ်ာ။ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညႇဥ္း ေဗဒကို ကိုယ့္လူတို႔ေရာက်ဳပ္တို႔ေရာ တရားဝင္မျပ႒ာန္းဘဲ ဘယ္သင္႐ိုးၫႊန္းတန္းမွာမွ မသင္ရဘဲ သူ႔အလိုလိုတတ္ေျမာက္ၿပီး က်င့္သံုးေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ ဗ်ာ။
         

ဒီလိုပါပဲ။
         

ကိုယ့္အသက္ ဆက္ရွင္သန္ဖို႔ သူတပါးအသက္ကိုႏႈတ္ၿပီး ကိုယ့္အသက္မွာ ဆက္ရတာပဲ ေလ။ အံ့ဩစရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္လူတို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ 'စစ္ ' ဆိုတဲ့စကားကို က်ဳပ္တို႔ေန႔စဥ္ ရက္ဆက္ၾကားေနရတာပဲ။ ' စစ္ ' ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္ကို ကိုယ့္လူတို႔ေလာက္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔မသိပါဘူး။ က်ဳပ္တို႔သိတာကေတာ့ " စစ္ "ဆိုတာ တေယာက္အသက္ နဲ႔ တေယာက္ အသက္ကို ဆက္ေပးေနတဲ့ အသြားျမျမ ခ်ိတ္တခုပါပဲ ဗ်။ဟိုဘက္ ဒီဘက္ ႏွစ္ဘက္ စလံုးရဲ႕ေသြးေတြ မ်က္ရည္ ေတြကို က်ဳပ္တို႔က မ်က္ႏွာၾကက္ေပၚကေနၾကည့္ေနရေတာ့ ျမင္ရတာေပါ့ဗ်ာ။
          က်ဳပ္တို႔က အေပၚစီးကေနၾကည့္ေနရတာမဟုတ္လား။ ဒါ့ေၾကာင့္ေျပာတာ၊ ကိုယ့္လူတို႔က သနားစရာ သတၱဝါေတြပါလို႔။ အားလံုးေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။
          သိတယ္ ဟုတ္။
          တခ်ဳိ႕တခ်ဳိေတြေပါ့။

****************

ေနာက္ဆက္တြဲ နိဂံုး

          အခါအားေလ်ာ္စြာ သင္သည္ နံရံ မ်က္ႏွာၾကက္မ်ားကို အၾကည့္ေရာက္သြားတတ္ပါလိမ့္မည္။ ထိုအခါ အေကာင္ငယ္ေလးမ်ားကို ဖမ္းယူစားေသာက္ေနေသာ တြားသြားသတၱဝါတမ်ဳိးကို ေတြ႔မိပါ လိမ့္မည္။
          

ထိုတြားသြားသတၱဝါငယ္ကို အိမ္ေျမႇာင္ဟုသင္သိေသာအခါ ………………… ။    ။

ဒီလူည