အားလပ္ရက္ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ျခင္း
 |
ေရာဘတ္ရယ္ ဗ်က္ေသးရယ္ က်ေနာ္ရယ္
ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ခဲ့ၾက။မနက္ခင္းဟာ လွပၿပီးလတ္ဆတ္လွတယ္။
က်ေနာ္တို႔အားလုံးမွာ ထြက္ခြာရာမဲ့ျပ ဝိဘတ္ေတြခ်ည္းပဲ ရိွခဲ့။
ဂစ္တာတလက္။ ငါးမွ်ားတံသုံးခု။ ဆန္အရက္တလုံး။ ေတာထဲမွာ လူရိုင္းေတြရိွတယ္ ေျပာေတာ့ အားပါးတရ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ရယ္ျဖစ္ၾက။ တကယ္ေတာ့ စိတ္ကုိေပါ့ပါးေစဖုိ႔ ထြက္လာၾကျခင္းပါပဲ။
လမ္းဟာ ဒီဇင္ဘာ ေဆာင္းတြင္းညလို မရွည္လ်ားခဲ့
လူေသေတြဟာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္တီးတိုးဆိုေနၾကတယ္
က်ေနာ္တို႔သုံးေယာက္ကုိၾကည့္ၾကၿပီးေတာ့ေပါ့
က်ေနာ္တို႔ေခ်ာင္းထိပ္ေရာက္ခါစ
လူေတြရဲ့အသားကုိ ျဖတ္ညႇပ္စလုပ္ၿပီး ငါးေတြစားပါ့မလား
တေယာက္က ေျပာတယ္
လိုအပ္ရင္ တေယာက္ေယာက္ေသေပးရမယ့္ပုံပဲ
လူေသေတြၾကားမွာ ရွင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတဲ့အေၾကာင္းေျပာၿပီး
အဲ့ဒီအေၾကာင္းအရာကုိ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွာ တပ္လိုက္တယ္
ေနာက္တေယာက္က ဂစ္တာျကိုးနဲ ့ညိွပစ္တယ္
က်ေနာ္က ခပ္မွန္မွန္နဲ႔ကဗ်ာတပုဒ္ရြတ္ဖို႔စိတ္ကူးတယ္
အားလုံးဟာ အသုံးဝင္လွတယ္
ေရဟာ ၾကည္လင္ၿပီး ေအးစက္ေန
ၿပီး က်ေနာ္တို႔ကုိ အာရုံေျပာင္းေပးပါတယ္
ဆန္အရက္ကုိစကားလုံးေတြနဲ႔ျမည္းၾကဖို႔လည္း သတိရၾကတာပဲ
ငါးေတြဟာ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ျကေတာ့
က်ေနာ္တို႔ဟာ သေဘာက်လြန္းလို႔ ရယ္ေမာၾက
ေရာဘတ္ကေျပာတယ္ သဘာဝက်က် လြတ္ေျမာက္မႈ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း။လိင္။ ယဥ္ေက်းမႈ။
ၿပီးေတာ့ သူဟာ အသက္ထြက္သြားတဲ့ လူတေယာက္လို ၿငိမ္သြား။
ဒီလိုနဲ႔ ဂစ္တာ သီခ်င္း ငါး လူ အေပါစား အပန္းေျဖမႈမ်ား အတည္အေပါက္မ်ားက်ခဲ့
တကယ့္အသက္က ရိွမွမရိွတာ
တကယ္ရိွမ ွမရိွတာ
အျပန္လမ္းမွာ ဒါေတြပဲ ရြတ္ၿပီး ျပန္လာၾက
ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူမွ အသံမွ မထြက္ခဲ့။
ဆလိုင္းျမတ္ႏိုးသူ
2016
Nov
Comments
Post a Comment