သစ္ခက္သံလြင္ စစ္ဆန္႔က်င္ေရးကဗ်ာ ၂ ပု္ဒ္၊ တင္လတ္ကိုႏွင့္ ေယာဟန္ေအာင္တုိ႔၏ကဗ်ာမ်ား

မန္ရွန္ဇုန္းေမွ်ာ္ အသက္ ၂ ႏွစ္၊

လေဂြေဘာမ္လန္း အသက္ ၆ႏွစ္ 

 (ရွမ္းျပည္နယ္၊ မုန္းကိုးၿမိဳ႕နယ္၊ ပူဝမ္ေက်းရြာမွ လက္နက္ႀကီးမွန္ ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့ကေလး၂ ေယာက္သို႔)

 

www.brooklynrail.org

အသက္၂ ႏွစ္နဲ႔ ၆ႏွစ္ဆိုတာ

လူ႔ဘ၀ကို စားစရာလို႔ ထင္ေနတုန္း

လူ႔ဘ၀ကို ေဆာ့စရာလို႔ ျမင္ေနတုန္း။

ခု

ေဆာ့လို႔မရေတာ့

ခု

စားလို႔မရေတာ့။

လူ႔ဘ၀ဆိုတာ

မျမင္ဖူးေသးသူေတြအဖို႔

သူတို႔၂ ေယာက္ကို ေျပးေမးလိုက္စမ္းပါ

သူတို႔ ဘာေျဖမလဲ

ေမြးကတည္းက ၾကားခဲ့ရတဲ့ ေသနတ္သံေတြ

ေမြကတည္းက ျမင္ေနရတဲ့ အေလာင္းေတြအေၾကာင္း။

လူ႔ဘ၀ဆိုတာ

တကယ္ေတာ့ စစ္ပြဲႀကီးတခုပါပဲ

ကိုယ္ကလည္း မတိုက္ရဘဲ

ကိုယ္ကလည္း အလံမေထာင္ရဘဲ

ကိုယ္ေသတြင္းကိုယ္တူးၿပီး

ေသဖို႔ေစာင့္ေနရတာပါလို႔ ေျဖၾကမလား။

ခင္ဗ်ားတို႔ဘာသာ

ဘာစနစ္ေထာင္ေထာင္

ဘယ္ေခတ္ ေမွာင္ေမွာင္

က်ေနာ္တို႔ စာသင္ခ်င္တယ္

က်ေနာ္တို႔ အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္

က်ေနာ္တို႔ ကေလးလို ေနခ်င္တယ္။

ခင္ဗ်ားတို႔မွာ နားေတြမပါဘူးလား

ခင္ဗ်ားတို႔မွာ ႏွလံုးသားေတြ မပါဘူးလား

လြယ္လြယ္နဲ႔ ဆုတ္ျဖဲပစ္ရေအာင္

က်ေနာ္တို႔က စကၠဴေတြ မဟုတ္ဘူး။

က်ေနာ့္အစား

ေက်ာင္းသြားေနတဲ့ခင္ဗ်ားကေလး ေသတယ္ ေတြးၾကည့္ပါ

က်ေနာ့္အစား 
ထမင္းစားေနတဲ့ ခင္ဗ်ားကေလး ဒဏ္ရာရတယ္ ေတြးၾကည့္ပါ။

ေနေတာ့ 
ဒုကၡသည္ စခန္း

စားေတာ့ 
နပ္မမွန္ ထမင္းဟင္း

ေသမွ 
ခမ်ားတို႔ ေသနတ္သံ မၾကားရေတာ့တာ။

မလိမၼာတဲ့ ဘုရားသခင္လည္း

ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ရူးေနတဲ့စစ္ကို မတားႏိုင္။

လူ႔ဘ၀ဆိုတာ

ဒုကၡသည္စခန္းနဲ႔ ယမ္းနံ႔

မိသားစုမ်က္ရည္

ေဆာ့စရာဆိုလို႔ ေျမျမွဳပ္မိုင္းေတြပဲရွိတယ္လို႔

က်ေနာ္တို႔ ေျပာျပလိုက္ပမယ္။ ။

တင္လတ္ကို

…..

ေဆးမွဴးကေလးရဲ႕ ေျပာျပခ်က္

udu.ff.cuni.cz, 2

ငါ ငိုေႂကြးၿပီေကာင္ေလး...
ေဆးမွဴးေလးေရ
စစ္ပြဲနံ႔ေတြရေနတယ္...။

တိမ္ေတြဟာ သူ႔မိုးစက္ေတြကို
သိမ္းလိုပါလွ်က္ စြန္႔ရသလို
ဝါထိန္စိုေျပ ေတာင္ယာေတြ
ငါတို႔စြန္႔ရေလေတာ့မယ္။

ေတာေကာင္ေတြ
ရြာမွာဝင္ေန၊ ေသဆံုးတဲ့ရြာ
ေတးသံေပ်ာက္ဆံုး
မီးခိုးေပ်ာက္ဆံုး
ေက်ာက္တုံးေတြေတာင္ ေသေနသလို...။

ပုရစ္ေကာက္သလို
ပုန္းတဲေတြ ၿဖိဳခံရေလေတာ့မယ္။
တခ်ဳိ႕တေလလဲ
တသီတတြဲႀကီး ဖမ္းခံရ
ျပန္ေတြ႔ၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး...။

ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရၾကမ္းတာမ်ဳိး
အဆိုးရြားဆံုး သက္တမ္းတစ္ခ်ိန္
အို ...က်ိန္စာေတာ္
သားရဲတြင္းကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူတယ္..။

ငါတို႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ
ဆုေတာင္းအပ္ႏွင္းႏိုင္တဲ့
ဘုရားေက်ာင္းေတြ
မီးထဲ လဲေလ်ာင္းခဲ့ရ
ျပာေဟာင္းေျမမွာ ျမက္ေထာင္းေထာင္းထ
ဆာေလာင္တဲ့အခါက်မွ
ဗိုက္ဝတဲ့ေက်းဇူးေတာ္ကို ၾကည္ႏူးရတယ္..။

ဘုရားသခင္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မအိပ္ဖူး
သူျမင္တယ္။
ကညင္ဆီ မီးဒုတ္လို
ထူးျခားထြန္းလင္းတဲ့
ႀကီးမားအားရွိတဲ့ ဘုရားသခင္
ငါထင္တယ္..
အခုေတာ့ သူအလုပ္မ်ားေနတယ္။

မိုးက်မွ
မ်က္ႏွာျပရတဲ့ မိႈပြင့္မ်ားလို
ငါတို႔ရြာပုန္းေတြ
ဘယ္ရာသီအထိ ခိုရမလဲ။
လင္းႏို႔ငွက္ေတြ အိပ္တန္းတက္သလို
ဘယ္ခါ အိမ္ကိုျပန္ရမလဲ။
စစ္ပြဲၿပီးတဲ့အခါ
ျပန္လည္ရွင္သန္ျခင္းရြာ
တစ္ခါ ဖန္ဆင္းပါလိမ့္မယ္။

နားစြင့္စမ္း ေကာင္ေလး...
အဲဒါဟာ
ကၽြဲခ်ဳိမႈတ္တဲ့ ေတးသံထင္တယ္....။

ေယာဟန္ေအာင္
၁၉၉၇ ႏို၀င္ဘာ ၁၁။