သစ္ခက္သံလြင္ ဦးထိပ္ပန္ဆင္ျခင္းကဗ်ာ၊ ေမာင္ေအာင္ပြင့္၊ ေမာင္နီမြန္ႏွင့္ ေမာင္ေအာင္နီတို႔၏ကဗ်ာမ်ား

ေသြးေပါင္က်ေနတဲ့ ေမာင္ေအာင္ပြင့္

 

Chriss Pagani Art

ေပၚလီယာနာ

ေမတၱာရွင္မေလး

အရႈံးေပးရေစ့မယ္

က်ေနာ္

က်ေနာ့္အရိပ္ထက္ လြတ္လပ္

က်ေနာ့္အရိပ္ေလာက္ မငတ္မြတ္

က်ေနာ့္အရိပ္ထက္ ေျပာ ဆို ႏိုင္ရဲ႕။

ေမွာင္မယ္ ဆိုရင္

အလ်င္ဦးေအာင္

မ်က္ေတာင္ကို မွိတ္

တဆိတ္စာ   ၾကာမွဖြင့္

ေမွာင္ထဲ  ေနက်င့္ရေအာင္

ၾကံေဆာင္ ေနထိုင္တတ္ပါတယ္။

အစာေတာက္သူ

ခ်ဳိင္းေထာက္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္သူ

ဖုန္ထူတဲ့ လမ္း

စိတ္မွန္းနဲ႔ေတာင္ မေရာက္ခ်င္ၿပီ။

ႏွင္းဆီတပြင့္ ရသျဖင့္နဲ႔

ပန္းပြင့္ မ်က္ႏွာ

ေပၚလာတဲ့သမီးေလး

ႏွင္းဆီတခင္း

ျခံဳရွင္းၿပီး စိုက္ေပးရဦးမယ္

ဆုိကေရးတီးေသာက္ေသတဲ့

အဆိပ္ရည္ရတဲ့ “ဟင္းမေလာက္” ပင္

သင္ ျမင္ဖူးပါသလား။

ယင္မ မည္းရိုင္းတေကာင္ရဲ႕အသား

ဝါးမိ ဖူးပါစ

နံခါးခါးႀကီးဗ်။

ဆိတ္ဖလူး ရန႔ံ

သရက္ဖူး ရနံ႔

ေသြးကိုသန္႔ေစ

ေသြးလန္႔ေစတယ္

“ ၇၈-၁၀၀

အာဟာရ ျဖစ္မွာစား

မ်ားမ်ား အိပ္

သိပ္ အလုပ္ မလုပ္နဲ႔”

“ဟုတ္ကဲ့

ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ ”

က်ေနာ့္ေသြးေပါင္

ဒါေလာက္ေတာင္ က်ေနေရာ့လား။ ။

ေမာင္ေအာင္ပြင့္

၂၀ ၊၂၊ ၁၉၈၅

( ဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္၏ “ေကာင္းကင္ေတာ္ တမ္းခ်င္း” စာအုပ္မွ …)

…

ျမစ္ၾကည့္သူ

DecorArtive, 1, Galactic

 ျမစ္နားမေရာက္မီ ေတာင္ကုန္းသုံးခုစာ အကြာအေဝးထဲက

ေကာက္ေကြ႔စြာ လွပတတ္ပုံ အာရုံမွာထင္ေနရဲ႕။

ျမစ္နားမေရာက္မီ ေတာအုပ္သုံးခုစာ အကြာအေဝးထဲက

ျမစ္ရဲ႕ရန႔ံ ရေနရဲ႕။

ျမစ္နားမေရာက္မီ ကိုင္းခင္း သုံးခုစာ အကြာအေဝးထဲက

ျမစ္ရဲ႕ဗုံသံ ၾကားေနရဲ႕။

ျမစ္သို႔မေရာက္မီ

ေျခသုံးလွမ္းစာ အကြာအေဝးထဲက ကမ္းပါးေစာက္

ေျမသား ပန္းပုနံရံကို ျမင္ရဲ႕။

ကမ္းနဖူးမွာေျခစုံရပ္

ဒါ … ျမစ္ပဲ။

ေအး !!! ျမစ္  ျမင္ရုံနဲ႔ ျမစ္ကို မသိႏိုင္ဘူး

ျမစ္ေစာင့္ေဒဝီနဲ႔ ျမစ္ရဲ႕ဝိညာဥ္ဝွက္ထားတယ္။

ေမာင္နီမြန္

(ဆရာေမာင္နီမြန္၏ “ပင္လယ္ညကဗ်ာ” စာအုပ္္မွ …)

…

ကူးတို႔ခ

 

The Best Abstract Art Painting by ContempoGallery - WordPress.com

 သြားရင္းလာရင္း

ေရႊျပည္သာ၊ ထန္းေျခာက္ပင္ေကြ႔

“နာေရး အလွဴခံ” ေတြ႔မွ

“ ငါေသရင္ … ငါေသရင္ ” ဆိုတဲ့ဖီလင္

အနိစၥတရာေတြး ၾကက္သီးထခုန္

ငါ ဘယ္သူေတြ ၾကင္နာ စာနာခဲ့သလဲ

ငါ ဘယ္အလွဴေတြ ေပးေဝခဲ့သလဲ။

ရန္ကုန္ေန ၿမိဳ႕ျပမွာ ေသရင္

ေသစာရင္း ကိစၥ

ဖြားေသစာရင္း ကိစၥ

မွတ္ပုံတင္ သန္းေခါင္စာရင္း ကိစၥ

ေျမျမႇဳပ္လား သၿဂႋဳဟ္လား ကိစၥ

ေျမခ် သရဏဂုံတင္

ဆြမ္းသြပ္ဖို႔ ကိစၥ

နာေရးနိဗၺာန္ယာဥ္ ထားလိုက္ပါဦး

သံေဝဂယပ္ေတာင္

ဘယ္မွာလဲ

လိုက္ပါပိ႔ုေဆာင္ရမယ့္ လူစီးယာဥ္

ေက်းလက္မွမဟုတ္တာ

ေရေဝး , ထိန္ပင္ဆိုတာ ခရီးအေဝးႀကီး

ဒါေတာင္

ျပာခ်၊ ဂူသြင္းကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး

“မေန …ေသ” လို႔ဆိုေပမယ့္

အသက္ရွဴ က်န္ရစ္သူေတြက

ငါ့အတြက္ ေခါင္းစားၾကေတာ့မယ္။

ငါ ေသရင္

လူ႔ျပည္က တျပည္ျပည္သြားဖိ႔ု

ခုမွသတိရ

အိတ္ထဲ စမ္းၾကည့္မိ

ဘာမွမရွိ ဘာမွမရွိ

ကူးတို႔ခ တစ္မတ္ေတာင္ မရွိပါလား

အားနာလိုက္တာ …

“က်ေနာ္ ကဗ်ာ ဆရာပါ” ။ ။

ေမာင္ေအာင္နီ

ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္မဂၢဇင္း