သစ္ခက္သံလြင္ အက္ေ္ဆး၊ ေမာင္ေနာင္မြန္ ရဲ႕ " ည "

ည
ေမာင္ေနာင္မြန္ 

Pinterest

စာ လံုးေပါင္းသတ္ပံု ေျဗာင္းဆန္စြာန႔ဲ တျဖည္းျဖည္း ျခစားသလို ညေတြက က်ေနာ့္စိတ္ကို စားသြားသည္။ အိပ္မရတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ညရဲ႕အဓိပၸာယ္ကို ညေစာင့္ကင္းသမားေတြထက္ က်ေနာ့္စိတ္က ပိုနားလည္ေနသေယာင္။ ပိုႏိုးၾကားေနသလိုလို။ 

ေခါင္းရင္းဘက္က အခန္းမီးကိုလွမ္းပိတ္လိုက္ေသာ္လည္း စိတ္အာရုံက ပိုလင္းလက္လာသလို။ စိတ္ႏွလံုးထဲမွအေတြးေတြက ညဘက္က်မွ လက္ေတြ႔ဘ၀ထက္ လမ္းပိုသလားေနသလို။ ညက တျဖည္းျဖည္းနက္လာခ်ိန္ လူေျခလူသံေတြက တျဖည္းျဖည္းပါးပါးလာ။ စိတ္အာရုံေတြက တျဖည္းျဖည္း ထူမိႈင္းလာ။ ညရဲ႕အစြမ္းေတြကတစ္ရစ္ထက္တစ္ရစ္ ပိုပိုမ်ားလာခဲ့။ ဟိုး အေရွ႕နားက ညဥ့္ငွက္လား ဇီးကြက္တြန္သံလား တိုးတိုးေလးၾကားေနရ။ ညနဲ႔ပနံတင့္ေနတဲ့လေရာင္ျဖာျဖာကလည္း အခန္းျပ တင္းေပါက္ကိုတိုးဝင္ေက်ာ္လႊားကာ မ်က္ႏွာေပၚ တည့္တည့္က်လာခဲ့။ ညရဲ႕အရသာကို ဒီေရတိုးသလို တရိပ္ရိပ္နဲ႔ခံစားလာရေပါ့။ 

အပုပ္ခ်ိန္မို႔ လူႀကီးေတြေျပာသလို ရြာသူေတြ စုန္းေတြ မီးေတာက္ျမင္ရမလား တိတ္တခိုးေမွ်ာ္လိုက္ေသးရဲ႕။
ကာလသားေတြရဲ႕မယ္ဒလင္သံေတြက ဟိုးအေ၀းကေန က်ယ္လာလိုက္တိုးသြားလိုက္ျဖစ္ေနပံုက ေမွာ္ရုံေတာထဲက မာရဇၨဘီးလူရဲ႕လွည္းစားခ်က္လို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ေစသည္။

ညဟာ တျဖည္းျဖည္း ညပီသလာခ့ဲ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ညရဲ႕အသံေတြက တိုးတိတ္ပါးလ်ားလာခဲ့။ ညရဲ႕ အလွက ပိုပိုနက္လာသည္။ ေျခသံေတြ တရွပ္ရွပ္နဲ႔ပီျပင္လာပံုက ညရဲ႕အေသြးအႏွစ္လို။ ေခြးအူသံေတြတဝူဝူက ညရဲ႕ေျခသံအလား။
ခပ္လွမ္းလွမ္းက သစ္ပင္ႀကီးကသစ္ကိုင္းေတြ ေလတိုက္လို႔ လႈပ္ခတ္သြားသံက ညရဲ႕အလွကို ပိုၿပီး တုန္ခါသြားေစသလို။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ညနဲ႔ဖက္ကင္းတလွဲေနခ်င္ရင္ေတာ့ ညနဲ႔အတူ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း လိုက္ပါ ခံစားသြားရုံသာပင္ ရွိေတာ့သည္။
ညရဲ႕အသံကိုနားေထာင္ရန္ က်ေနာ့္တြင္ေၾကာင္ကဲ့သို႔ ပါးလ်ေသာနားရြက္ကေလးမ်ား လိုအပ္သည္။ ထိုမွတဆင့္ ညပိုးေကာင္တို႔၏အသံ တ၀ီ၀ီကိုၾကားႏိုင္သည္။ က်ေနာ္ခံစားႏိုင္ေလ သင္ၾကားႏိုင္ေစျဖစ္ သည္။ က်ေနာ္သည္ ညရဲ႕အလွကိုေငးရင္ျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းေျခကၽြံကာ နယ္အေတာ္မ်ားမ်ား လြန္မွန္းမသိ လြန္ခဲ့ပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္အာရုံတြင္ အေမွာင္ရနံ႔နဲ႔ ညအလွသာ လႊမ္းမိုးေနသည္။

အိပ္မေပ်ာ္ေသာညမ်ားအတြက္ ညရဲ႕အလွသည္ အႏွစ္သာရ ျပည့္၀လြန္းသည္။ ညသည္ သည္းထိတ္ရင္ဖို ဇာတ္လမ္းထဲက သူေယာင္မယ္ေလးသဖြယ္ က်ေနာ့္ကို ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖေနသည္။ တခါတေလ က်ေနာ္နားထဲသို႔ ေမွာင္ရိပ္ခိုႏႈတ္ခမ္းနီမေလးတို႔၏ေစ်းစကားသံေတြ မ်ားေဝ့့ပ်ံလာရင္း ၾကားရတတ္သည္။ တခ်ိန္တည္းမွာ အေမႊးရန႔ံတခုခုကိုလည္း ရႈရႈိက္မိတတ္သည္။ တိုင္ကပ္နာရီစက္ထဲမွပင္နံယံတို႔ ရုိက္ခတ္သံကိုလည္း နားထဲအတိုင္းသား ၾကားေနရသည္။ သမာဓိအားေကာင္းသူတို႔ေသြးေတြအသားေတြကို ခြဲျခားစိတ္ျဖာႏိုင္သလို က်ေနာ္လည္း နာရီစက္သံတခုလံုးကို အသံမွတဆင့္ လိုက္လံခြဲျဖာေန တတ္သည္။ ပင္လယ္နက္ဆီမွ လမ္းၾကံဳလိုက္လာတဲ့စိတၱဇ ေလေျပေလးတေပါက္ ႏွစ္ေပါက္ တိုက္ခတ္ သြားသည္။ တခါတေလ အေဖာ္အေပါင္းစံုလင္စြာႏွင့္ ည၏ေပ်ာ္ေနပံုက နတ္သဘင္ကပြဲ တခုလိုပင္။

ည..
ညသည္ အေမွာင္ကိုခ်စ္သူကို အေဖာ္လုပ္ေပးသည္။ အေမွာင္ေၾကာက္သူကို စိတၱဇျဖစ္ေစသည္။ လမ္းမထက္က အေရးေပၚကားရဲ႕အခ်က္ေပးသံၾကားရသည္။ အိမ္ဦးခန္းမွအဘိုးရဲ႕ေခ်ာင္းဟန္႔သံ ၾကားရ သည္။ တခါတေလ ည၏အခ်က္ေပးသံသည္ မရဏအငယ္စားသေဘာပင္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ၿမိဳ႕လယ္ နာရီစင္မွအခ်က္ေပးသံ တေဒါင္ေဒါင္ ၾကားေနရသည္။ သက္ႀကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္ ၾကက္ဖတြန္သံၾကားရ သည္။ ေစ်းမတည့္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းနီ မေလး၏ေဖာက္သည္ဆိုက္ကားေခါင္းေလာင္းသံေလး ၾကားေနရ သည္။ က်ေနာ္ရဲ႕ႏွလံုးခုန္သံကို က်ေနာ္ျပန္ၾကားေနရသည္။ ညဥ့္ငွက္ရဲ႕တြန္သံနဲ႔ ေခြးအူသံတို႔က တခါတခါ ၾကားေနရဆဲ။
က်ေနာ့္အတြက္ ညဆိုတာအိပ္ေမာက်ခ်ိန္မွာ အဓိပၸာယ္မဲ့ေနသည္။ ထိုအဓိပၸာယ္မရွိေသာ မရဏအငယ္စားဆီသို႔ က်ေနာ္တေခါက္ခရီးသြားဦးမည္။ လေရာင္၀င္ေနေသာ အခန္းျပတင္းေပါက္ကို ပိတ္လိုက္သည္။ တိုင္ကပ္နာရီဆီမွသံုးခ်က္ေခါက္သံၾကားရသည္။ ညလည္း ေဆးသားေတြ ျဖည္းျဖည္းပါးလာသည္။  ။
    
ေမာင္ေနာင္မြန္