ျပတင္း
သင္းရည္လြင္
 |
| Emaze |
တခါတရံံ တိတ္ဆိတ္ျခင္းသည္ လူတေယာက္အတြက္ အေမွာင္ထဲ ၌ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ လူသတ္သမားလို ျဖစ္သည္။ လူႏွင့္သဟဇာတမျဖစ္ေသာအေတြးဆိုးမ်ား ရွင္သန္ ရာျဖစ္လာတတ္သည္။ ေကာင္းေသာအေတြးမ်ား စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္လွ်င္ ဝမ္းသာရၿပီး အေတြးဆိုး ဝင္လာလွ်င္ ဒုကၡပါလာေပၿပီ။
မနက္ခင္း ျပတင္းတံခါးေတြဖြင့္လိုက္တိုင္း
အိမ္ေရွ႕ပန္းရုံေလးဆီမွေလေျပသယ္ေဆာင္လာေသာ ပန္းရနံ႔တို႔အလုအယက္ တိုးေဝွ႔ေရာက္လာတတ္ၿပီး
ပန္းရနံ႔ေတြနဲ႔အတူ နံနက္ခင္းတို႔ ေအးျမလန္းဆတ္ျမဲ ၾကည္ႏူးသာယာစြာ ခံစားေနတတ္ျမဲ ျဖစ္သည္။
ေန႔တေန႔ရဲ႕ပထမဆံုးထိေတြ႔ ခံစားရေသာျမင္ကြင္းတို႔သည္
ေန႔တေန႔စာအတြက္ ခြန္အား ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း စိတ္ကူးတို႔ျဖင့္ ေလာကကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျဖတ္သန္းေစသည္။
အခ်ိန္တို႔ကား တိုေရရွားေရႏိုင္လွပါသည္။
ဘဝတခုလံုးႏွင့္တိုင္းတာလွ်င္ေတာ့ ဆိုဖြယ္ရာမရိွ။ ေမြးဖြားခ်ိန္ မွေသဆံုးခ်ိန္အထိ လြန္ခဲ့ေသာအခ်ိန္မ်ားျပန္ေတြးၾကည့္သည့္အခါ
ရွင္သန္ျခင္းအတြက္ ရုန္းကန္မႈ မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနသည္။
ရွင္သန္ျခင္းဆိုသည္ မ်က္စိတမိွတ္လွ်ပ္တပ်က္အတြင္းပုံ
သဏၰာန္အမ်ဴိးမ်ဳိး ဖန္ဆင္းရႏိုင္သည္ကို ျငင္းဆန္ မရ။ ေကြးေသာလက္မဆန္႔ခင္ ဆန္႔ေသာလက္
မေကြးခင္ ဆိုစကားကုိ ေမ့ထား၍ မရျဖစ္သည္။ တကယ္တန္းက်ေတာ့ မိမိက်င္လည္ ေနထိုင္ရာဝန္းက်င္တြင္
မိမိခ်စ္သူခင္သူမ်ား၊ မိသားစုေဆြမ်ဳိး မိတ္သဟာမ်ား အနည္းနဲ႔ အမ်ားဆိုသလို ဆံုးရႈံးခဲ့ဖူးသူမ်ား
ျဖစ္သည္။
ထိုခ်စ္သူခင္သူတို႔ ေလာကအလည္ ဘယ္၍ဘယ္မွ်
အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ အသက္ရွင္ေနထိုင္သြား ၾကပါသနည္း။ တခ်ဳိ႕ေမြးဖြားခ်ိန္မွာပင္ေသဆံုးခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္သလို
တခ်ဳိ႕ဆို မိခင္ဝမ္းဗိုက္ထဲမွာပင္ ပ်က္စီးခဲ့ၾကသည္။ အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ ရွင္သန္ျခင္း၊ ေသဆံုးျခင္း၊
အျဖစ္အပ်က္မ်ား မည္သူ ဖန္တီးေန ပါသနည္း။
အာဒမ္ ဧဝကစလို ့ ျဗဟၼာႀကီးေတြ၊ ဘုရားသခင္၊
ေမ်ာက္ကဆင္းသက္… အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဆးေရာင္ ျခယ္ေနဆဲ။ သမိုင္းပညာရွင္တို ့မွတ္တမ္းအခ်ဳိ႕အရ
လူျဖစ္စဥ္သက္တန္းမ်ား ႏွစ္ေပါင္းၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း မွတ္သားမိသည္ ။ သမိုင္းဆိုသည္မွာ
မ်ဳိးဆက္ အဆက္ဆက္ ပညာရွင္အဆက္ဆက္ မွတ္တမ္း မွတ္ရာမ်ားျဖင့္လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ရာ
သမိုင္းအမွားအမွန္ကို အခ်ိန္ကသာ အဆံုးအျဖတ္ ေပးႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏
ေတြးေတာျခင္းျပတင္းကို ခ်ိန္ခါမေရြး ဖြင့္ထားရန္လိုမည္ထင္သည္။
ျပတင္းေပါက္မ်ားသည္ အလင္းေရာင္အတြက္လိုအပ္သလို
အေမွာင္အမိုက္မ်ား၊ အတၱမ်ားအတြက္ လိုအပ္သည္။ က်န္းမာေရးအရ ျဖစ္ေစ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရန္ျဖစ္ေစ
လိုအပ္သည္။ လူဆိုသည္မွာ တေယာက္တည္းျဖတ္သန္း၍မျဖစ္။ ခ်စ္သည္ျဖစ္ေစ မုန္းသည္ျဖစ္ေစ ႏွစ္သက္
သည္ျဖစ္ေစ… မႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ အလိုက္အထိုက္ဆက္ဆံရသည့္လူမႈေရး နယ္ပယ္ ရွိ သည္။ ျပတင္းတံခါးေတြ ပိတ္ ထားျခင္းျဖင့္
တေယာက္ထဲ သီးသန္႔အေတြးေတြသာ ေမာင္းႏွင္ႏိုင္ေပ လိမ့္မည္။ အေတြးဆိုသည္ လူတိုင္းအတြက္မျမင္ရေသာအေဖာ္မြန္ျဖစ္သည္။
ေတြ႔ၾကဳံျဖတ္သန္းရေသာအရာမွန္သမွ် အေတြးမ်ား တနည္းနည္း ခ်န္ထားခဲ့တတ္သည္။ တခါတရံံ တိတ္ဆိတ္ျခင္းသည္
လူတေယာက္အတြက္ အေမွာင္ထဲ ၌ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ လူသတ္သမားလို ျဖစ္သည္။ လူႏွင့္သဟဇာတမျဖစ္ေသာအေတြးဆိုးမ်ား
ရွင္သန္ ရာျဖစ္လာတတ္သည္။ ေကာင္းေသာအေတြးမ်ား စိုက္ပ်ဳိးႏိုင္လွ်င္ ဝမ္းသာရၿပီး အေတြးဆိုး ဝင္လာလွ်င္
ဒုကၡပါလာေပၿပီ။ လူသည္ မိသားစုအသိုင္းအဝန္းအစုအဖဲြ႔ ျဖစ္ရွင္သန္သည္။
သည့္အတြက္ ျပတင္းေပါက္ေတြ
ပိတ္ထားလို႔မျဖစ္။
ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္မေတြ႔ဆံုလိုသူမ်ားအတြက္ေတာ့ ျပတင္း တို႔သည္ တေစၧလို
အေယာင္ေဆာင္ တတ္ျပန္ သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ျပတင္းတံခါးတို႔ လိုအပ္ေနဆဲျဖစ္သည္။
သင္ႀကိဳက္သည္ျဖစ္မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ
ျပတင္းတံခါးေတြ ရိွေနေပဦးမည္။ လူမ်ားစြာ အဖြင့္အပိတ္ လုပ္ေန ၾကဦးမည္။
အခက္အခဲဆံုးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏စိတ္တံခါးမ်ားကို
အဖြင့္အပိတ္မလုပ္ႏိုင္ျခင္းသာလွ်င္ ျဖစ္ေပသည္။
သင္းရည္လြင္
Comments
Post a Comment