သစ္ခက္သံလြင္ တကိုယ္ေတာ္၊ ျမတ္လိႈင္းရဲ႕ " ေကာင္မေလးအတြက္ ကာရန္" ကဗ်ာမ်ား

ျမတ္လိႈင္းရဲ႕ တကိုယ္ေတာ္ကဗ်ာ

 

ေကာင္မေလးအတြက္ ကာရန္  ၁

 

KT#

ေကာင္မေလးေရ
မင္း ငုိေနလား
ငါ့ႏွလုံးသားမွာလဲ ဆူးေတြနဲ႔ ။

ရယ္ၿပီးရင္
ငုိရတဲ့ဇာတ္ဝင္ခန္း
ငါတို႔
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာလြမ္းရမွာလဲ
လမ္းေတြက ဒီၿမိဳ႕မွာေကြ႔ေကာက္လြန္းတယ္
သံသယေတြစြန္းထင္းေနတဲ့လမ္းဆုံ
မင္းရဲ႕အၾကည့္မွာ ငါမွားခဲ့တယ္
ငါ့ရဲ႕အျပံဳးမွာ မင္းမွားခဲ့တယ္ ။

အမွားေတြၾကက္ေျခအခတ္ခံခဲ့ရ
ေသာကကုိ
ငါတို႔ကုိယ္တိုင္မွ်ားခဲ႔ၾကတာပဲ ။

ဒီလုိနဲ႔
အလြမ္းေတြ အရိုးရင့္ခ်ိန္ေရာက္မွ
ေနာက္ျပန္မလွည့္စတမ္း
လမ္းအခြဲမွာ မင္းမငုိနဲ႔
ရင္ထဲစူးလည္း စူးေစေတာ့
အလည္လြန္ညတညကုိ
ခူးဆြတ္ပန္ဆင္လုိက္ပါ ေကာင္မေလးေရ။   ။

….

ေကာင္မေလးအတြက္ ကာရန္  ၃

 

KT#

ေကာင္မေလးေရ
ငါ ျပန္လာမယ့္လမ္းမွာ
ေလၾကမ္းေတြ ခပ္ရိုင္းရိုင္းတိုက္ခတ္ေနမယ္ဆိုလည္း
ငါ့ ရင္ဘတ္ထဲမွာ
အလြမ္းေတြတနင့္တပုိးထည့္ၿပီး ျပန္လာမယ္ကြဲ႔။

ငါျပန္လာခဲ့ၿပီ
ဒီလုိပါပဲ
ေဟာဒီ႔လမ္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္လာခဲ့ၾကတယ္
အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ခဲ့ၾကတယ္
ဟုိး ခပ္ေဝးေဝးမွာ ႏွင္းေတြေဝေနေပါ့၊
သီဝနတ္ဘုရားကုိ ဂီတနဲ႔ပူေဇာ္သလုိ
ငါတို႔ဟာ ခ်စ္ျခင္းတရားအတြက္
အႀကိမ္ႀကိမ္ေလာင္ကၽြမ္းခံရတဲ့
ထင္းေခ်ာင္းေတြျဖစ္ခဲ႔ ။

ငါ ျပန္လာခဲ့ၿပီ
အနာဂတ္ေနျခည္လံႈရင္း
ယုံၾကည္ခ်က္လက္ခ်င္းတြဲဆက္
ေျမကပ္ပန္း ခရမ္းျပာေတြပြင့္တဲ့လမ္း
ဖဝါးညီတူခ်၊ ကႏၲာရဆူး စူးေစေတာ့
မိုးမုန္တိုင္းေတြရိုင္းေစေတာ့
ႏွင္းညအေမွာင္ေတြ လႊမ္းေစေတာ့
ေလာကပါလသစၥာပန္းရဲ႕ရနံ႔သစ္ကုိ
ငါတို႔လက္နဲ႔ဖြင့္လွစ္ဖို႔ ။

ငါျပန္လာၿပီကြဲ႕
ငုိျခင္း ရယ္ျခင္းေတြရဲ႕ညေနခင္းမ်ားစြာ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ
အႀကိမ္ႀကိမ္လဲက်
အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္ထရင္း
မင္းရွိတဲ့
ၾကည္ျပာေရာင္ေကာင္းကင္ေအာက္ကလမ္းမွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းပန္းေတြပြင့္ဖူးဖို႔
အနမ္းနဲ႔ႀကိဳပါကြဲ႔ေကာင္မေလးေရ ။     ။

…

ေကာင္မေလးအတြက္ကာရန္ ၉

KT#

 ေကာင္မေလးေရ
လမ္းေပၚမွာေတြေဝမႈေတြ ေဝခြဲမရ
မႈန္ပ်ပ်နဲ႔၊ မလင္းေသးတဲ့မနက္ခင္း
ေကာင္းကင္ကလည္း လြမ္းစရာေကာင္းရဲ႕။

ငါတို႔ယုံၾကည္ခဲ႔တယ္
ပြင့္လန္းလာမယ့္ပန္းခင္း
လန္းဆတ္တဲ႔ရနံ႔ကုိတခဏရႈရႈိက္ခဲ႔ဖူးတယ္
ေခတ္တစ္ေခတ္ကုိသင္းပ်ံ႕သလုိလုိ။

ဒါေပမဲ့
ငါတို႔ ထားခဲ့ႏိုင္ၿပီလား
အိပ္မက္ဆိုးေတြေျခာက္တဲ့ည
ဒုကၡမုန္တိုင္းေတြမွာၾကံ႕ၾကံ႕ခံခဲ့ရတာေတြ
လမ္းေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ကႏ ၱာရ
ငါတို႔ေအာ္သံေတြဘယ္သူမွမၾကားႏိုင္ခဲ့တာေတြ ။

ငါတို႔ထားခဲ့ႏိုင္ၿပီလား
ခ်စ္ျခင္းတရားကုိျပန္တူးေဖာ္လုိ႔မရ
ေဝဒနာေတြြေတာက္ပၿပီး
ခြဲခြာျခင္းကုိမသိက်ဳိးကြ်န္ျပဳ
မ်က္ရည္စက္ေတြခမ္းေျခာက္
ၿငိမ္သက္စြာရႈိက္ငုိေနတဲ့ေခတ္ကုိ။

ငါတို႔ထားခဲ့ႏိုင္ၿပီလား
အေလွာင္ပိတ္ခံခဲ့ရၿပီး
ထိုးေဖာက္ထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ႔ရတဲ့ေခတ္ကုိ။

အေဝးဆီ
မလြင့္ခ်င္ပဲလြင့္ခဲ့ရ
မာယာနယ္ထဲ
မေကြ႔ခ်င္ပဲေကာက္ခဲ႔ရတဲ့ေခတ္ကုိ ။

နိဂံုးမခ်ဳပ္ခ်င္ဘဲ
အရႈတ္ေတြျပန္ထိုးထည့္ထားရတဲ့ေခတ္ဆိုးထဲကသဲလြန္စေတြ။

ငါတို႔ ထားခဲ့ႏိုင္ၿပီလား
ေန႔တေန႔ဟာ
ေန႔ပီသလာမလားဆိုတ့ဲ
ဝိုးတဝါးအိပ္မက္ေတြ
ေလးခတ္သံၾကားခဲ႔ရၿပီး
ေရွာင္တိမ္းပ်ံသန္းတဲ့ေခတ္ကုိ
မင္း
ေသခ်ာစဥ္းစားလုိက္စမ္းကြဲ႔
ငါတို႔လွမ္းခ်င္တဲ့လမ္းကုိ
မေရရာမႈေတြထဲပစ္ထားႏိုင္ၿပီလား
ငါတို႔မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ဆက္လွမ္းႏိုင္မွာလား
စဥ္းစားစမ္းကြဲ႔ေကာင္မေလးေရ ။ ။

….

ေကာင္မေလးအတြက္ကာရန္  ၁၅

 

KT#

 ထီးတေခ်ာင္းကုိ
ငါ ဘယ္ေတာ့မွေဆာင္မထားခဲ့
ငါ့အေပၚခဏခဏ မိုးရြာခ်ခဲ့တယ္
ေလစိမ္းေတြရဲ႕က်ီစယ္ကစားမႈမွာ
ငါ အခါခါဖ်ားနာခဲ႔
ဒါက ဘာအေရးႀကီးလုိ႔လဲ ။

ေကာ္ဖီက ခါးသီးတယ္
ေသရည္တခြက္က ခ်ဳိျမေနတယ္
ငါက မီးခုိးေငြ႔ေတြနဲ႔လုိက္ပါၿပီးေတြးတယ္
လူေတြနဲ႔ဆန္႔က်င္ေနမႈကုိႏွစ္သက္တယ္
မိန္းမတေယာက္ရဲ႕အလွထဲစြဲစြဲမက္မက္က်ဆုံးဖူးတယ္
ဒါလည္း အေရးမႀကီးေသးဘူး။

အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာေနခဲ့တယ္
ခရီးေဝးထြက္ရမွာပ်င္းခဲ႔တယ္
ဒါေပမဲ့
ငါ့အေတြးက
ကမ ၻာအႏွံ႔ေရာက္ဖူးခဲ့တယ္
ျမစ္တျမစ္မွာေရအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ိဳးဖို႔
ေရစီးနဲ႔အတူလုိက္ေမ်ာပါခဲ႔ဖူးတယ္
ဒါလည္း အေရးမႀကီးေသးဘူး။

ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာမယ္
ကားလ္မတ္ဆီအလည္သြားဖူးတယ္
ပီကာဆိုနဲ႔စကားစျမည္ေျပာဖူးတယ္
ဗန္ဂိုးရဲ႕အာလူးစားသူမ်ားကုိလုယူဖူးတယ္
တဂိုးကုိသြားျငင္းဆိုဖူးတယ္
သူေတာင္းစားတေယာက္ရဲ႕ခြက္ထဲကညစာကုိ
ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္စားခဲ႔ဖူးတယ္
ဒါလည္း အေရးႀကီးတယ္လုိ႔မထင္ေသးဘူး။

ဘာကအေရးအႀကီးဆုံးလဲ
ဆိုပါစုိ႔
ငါအရမ္းညံ့လြန္းတယ္
မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကုိ ခက္ခဲတဲ့ပုစာၦတပုဒ္လုိ
မဖတ္တတ္ခဲ႔ဘူးဆိုတာ ။     ။

…

ေကာင္မေလးအတြက္ ကာရန္ ၂၄

သုိ႔မဟုတ္
ရွာလီေဝလင္ သုိ႔တမ္းခ်င္း

 

KT#

 ေစာင့္ေနရတယ္
ဒုကၡမုိးတိမ္ေတြ လြင့္ေမ်ာသြားမယ့္အခ်ိန္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေနျခည္ေတြေရာက္မလာေသးဘူး
ဒီေတာင္ထက္ ပုိျမင့္တဲ့
ေတာင္ေတြရွိေနေသးတာသိလ်က္နဲ႔
ဒီေတာင္ကုိေတာင္ေက်ာ္ဖုိ႔ ခက္ခဲေနရ
ေတာင့္တမႈေတြျပည့္စုံဖုိ႔မဟုတ္ပါဘူး
ေၾကာင့္ၾကရမႈေတြမရွိရင္ပဲ
ဘဝဟာ ေနေပ်ာ္စရာေကာင္းလိမ့္မယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ေနရတယ္
ေခတ္တခုကုိထားပစ္ခဲ႔ၿပီးေတာ့
ေတးသံေတြ ဆိတ္သုဥ္းေနတဲ႔ၿမိဳ႕မွာ
ငါတုိ႔စိတ္ကူးေတြ ကမ္းကပ္ခဲ့တယ္
ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ခရီး
နီးသလုိလုိနဲ႔ ေဝးခဲ႔တယ္
မတုအပသတိျပဳေနရတဲ့
ပကာသနယဥ္ေက်းမႈလိႈင္းထဲမွာ
ငါတုိ႔ရဲ႕မဟာဗ်ဴဟာဆုိတာ
တစ္ေန႔တာအဆင္ေျပေရးပဲမဟုတ္လား။

တမ္းတေနရတယ္
ႏွင္းေဝတဲ့လမ္း
ၾကမ္းတမ္းတဲ့ကႏၱာရ
မုိးမုန္တုိင္းညေတြျဖတ္ေက်ာ္နုိင္မွ
ငါတုိ႔ရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေန႔ေတြေရာက္လိမ့္မယ္
ရဲတုိက္ကုိသြားတဲ့လမ္း
စခန္းေတြတေထာက္ၿပီးတေထာက္နားခဲ႔ရ
ဒါေတာင္မွ
ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္တုိင္းေဝးေနရဦးမွာလား
ေဟာဒီ လမ္းစကုိ
ငါတုိ႔ လြယ္လြယ္ရခဲ့တာမဟုတ္ဘူး
ေနာက္တမုိးမခ်ဳပ္ခင္
အေမွာင္ညကုိ
ငါတုိ႔နိဂုံးခ်ဳပ္ႏုိင္မွ
ငါတု႔ိ ဘဝေတြ လွပသာယာလိမ့္မယ္ ရွာလီေဝလင္ ။  ။