သစ္ခက္သံလြင္၊ ဘဝျဖတ္သန္းမႈမွတ္တမ္းမ်ား၊ စိုးလြင္(၂၁၁)(ဝမ္ခ) ရဲ႕ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဘဝလမ္းမ်ား-၈၈။ " ဝမ္းနည္းစြာနဲ႔ထြက္ေတာ္မူ နန္းကခြာ"

ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းဘဝလမ္းမ်ား

၁၉၈၈ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုေနာက္ပိုင္းကာလ စစ္အာဏရွင္စနစ္ အဆုံးတိုင္ပ်က္သုဥ္းခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (မ.က.ဒ.တ) ရဲ႕ ေတာ္ လွန္ေရးခရီးလမ္းတေလွ်ာက္ က်ေနာ္ပါဝင္ခဲ့ရာ (၁၉၈၈-၁၉၉၄) ကာလ ကိုယ္ေတြ႔ၾကဳံဆုံခဲ့ရမႈမ်ားကို က်ေနာ္နဲ႔အတူ သက္စြန္႔ဆံဖ်ားတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား အမွတ္ရဂုဏ္ျပဳျခင္း အျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေနာင္ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းက လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား သိရွိေလ့ လာႏိုင္ရန္အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း မုိးမခ/သစ္ခက္သံလြင္အြန္လိုင္းတို႔မွ တဆင့္ ေရးသားတင္ဆက္ လိုက္ ပါသည္။ 

စိုးလြင္ 
(ဝမ္ခ)(၂၁၁) 

ဒီဇိုင္း မိုးမခ

ဝမ္​းနည္​းစြာနဲ႔ ထြက္​​ေတာ္​မူ နန္​းကခြာ


စစ္​အစိုးရနဲ႔ ကလလတအဖြဲ႔ရဲ႕ ၿငိမ္​းခ်မ္​း​ေရး​ေဆြး​ေႏြးပြဲက ျပန္​လာတဲ့ က​်​ေနာ္​၊ က်​ေနာ့္ဘ၀​ေရွ႕ေရး အတြက္​ စဥ္​းစားရပါၿပီ။

ရန္​သူနဲ႔အပစ္​အခတ္​ ရပ္​စဲလိုက္​ၿပီးျဖစ္​တဲ့ ကလလတနယ္​​ေျမမွာ ရန္​သူကို လက္​နတ္​ကိုင္​လမ္​းစဥ္​နဲ႔ ​ေအာင္​ပြဲခံမယ္​လို႔ယုံၾကည္​ထားတဲ့က်​ေနာ္​တို႔ ABSDF အဖြဲ႔အ​ေနနဲ႔ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္​​ေတာ့ဘူးဆိုတာ က်​ေနာ္​သိလိုက္​ပါတယ္။

ဒါဆိုရင္​ က်​ေနာ္​ ဘာဆက္​လုပ္​ရမလဲဲစဥ္​းစားလိုက္​​ေတာ့ လက္​နက္​ခ်မလား...။ ဒါ​ေတာ့ လုံးဝ မလုပ္ႏိုင္​။ (ABSDF ဗဟိုမကြဲခင္​ကထဲက ​ေခါင္​း​ေဆာင္​တခ်ဳိ႕ရဲ႕ ​ေသာက္​တလြဲလုပ္​တာ​ေတြ၊ ကိုယ္​က်င္​့တရားပ်က္​တာ​ေတြ၊ အုပ္​စုဖြဲ႔​ေနရာလုတာ​ေတြ​ေၾကာင္​့ အဖြဲ႔ရဲ႕အ​ေျခအ​ေနမ​ေကာင္​းဘူးဆိုတာ သိထား​ေပမဲ့ ရန္​သူ႔ထံ ဘယ္​​ေတာ့မွ လက္​နက္​မခ်ဘူးဆိုတာ ဆုံးျဖတ္​ထားသူပါ)။

ဒါဆိုရင္​ ဘာဆက္​လုပ္​ရင္​​ေကာင္​းမလဲလို႔စဥ္​းစားလိုက္​​ေတာ့ ျမန္​မာျပည္​မျပန္​ဘဲ ထိုင္​းႏိုင္​ငံထဲမွာပဲ ျဖစ္​သလိုလုပ္​ကိုင္​စား​ေသာက္​ၿပီး ဘ၀ကိုျမဳပ္​ႏွံေတာ့မယ္​လို႔ ဆုံးျဖတ္​လိုက္​တယ္​။ ဆုံျဖတ္​ခ်က္​က်တာနဲ႔ ႏႈတ္​ထြက္​စာကို ​ေကာက္​​ေရး။ ၿပီး​ေတာ့ ဗဟို​ေကာ္​မတီ၀င္​တ​ေယာက္​ကို ေပးၿပီး ႏႈတ္​ထြက္​ခြင္​့ျပဳ​ေၾကာင္​းစာကို ​ေစာင္​့​ေနလိုက္​တယ္​။

တပတ္​​ေလာက္​အထိအ​ေၾကာင္​းမျပန္​လို႔ ႏႈတ္​ထြက္​စာ​ေပးထားတဲ့ဗဟို​ေကာ္​မတီ၀င္​ကို ​ေမးျပန္​​ေတာ့ တျခားဗဟို​ေကာ္​မတီ၀င္​​ေတြကို အသိမ​ေပးရ​ေသးဘူးလို႔ ေျပာလာတယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ စိတ္​ပ်က္​ပ်က္​နဲ႔ ထိုင္​းႏိုင္​ငံ မဲစရိယန္​ၿမိဳ႕မွာဖြင္​့ထားတဲ့ ရုံးခြဲရွိရာမွာ သြား​ေန​ေနလိုက္​တယ္​။

ထိုင္​းႏိုင္​ငံမွာ လုပ္​ကိုင္​စား​ေသာက္​​ေနထိုင္​ဖို႔ အဆက္​အသြယ္​ရွာရင္​​ေပါ့​ေလ။

ဒီလိုနဲ႔​ေနရင္​းက​ေန တ​ေန႔က်​ေတာ့ ကလလတ စီးပြား​ေရးတာ၀န္​ခံ စိုင္​းစိုးလြင္​ အလုပ္​ကိစၥတခုနဲ႔ က်​ေနာ္​တို႔ရုံးကို​ေရာက္​လာတယ္​။ စကား​ေျပာၾကရင္​း ခင္​မင္​သြားၾကၿပီး (ၿငိမ္​းခ်မ္​း​ေရးပြဲတုန္​းက သူ က်​ေနာ္​့အ​ေၾကာင္​းကို ​ေလ့လာမိထားပုံရတယ္​) သူ႔ရုံးကိုလာလည္​ဖို႔ က်​ေနာ္​ကို ဖိတ္​သြားခဲ့တယ္​။

က်​ေနာ္​လည္း ဘာအလုပ္​မွ မယ္​မယ္​ရရမရွိ​ေတာ့ သူ႔ရုံးကို မၾကာမၾကာသြားလည္​တယ္​။

ၾကာလာ​ေတာ့ ပိုခင္​မင္​မႈေတြမ်ားလာၿပီး က်​ေနာ္​မသြားျဖစ္​ရင္​​ေတာင္​ တ​ေယာက္​​ေယာက္​နဲ႔​ေခၚခိုင္​း တဲ့အထိ ခင္​လာၾကတယ္​။

သူတို႔အဖြဲ႔နဲ႔ စီးပြား​ေရးအရဆက္​ဆံ​ေနတဲ့ ထိုင္​း​ေထာက္​လွမ္​း​ေရးအိမ္​ကိုပါ​ေခၚသြားၿပီး မိတ္​ဆက္​​ေပးတယ္။ ကုန္​ကုန္​​ေျပာရရင္​ သူနဲ႔ဆက္​သြယ္​ၿပီး ​ေက်ာက္​အ​ေရာင္​းအ၀ယ္​လုပ္​​ေနတဲ့ ျမန္​မာျပည္​သူ(ရွမ္​းလူမ်ဳိး)အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ပါ ႏွစ္​​ေယာက္​ထဲ လႊတ္​​ေပးတဲ့အထိ (​ေကာင္​မ​ေလးက​ေတာ့ က်​ေနာ္​လိုငႏူေကာင္​ကို သူ႔အဆင္​့နဲ႔ ဘယ္​သ​ေဘာက်မလဲ။ သူ႔ဆရာစကား မပယ္​ရဲလို႔သာ အ​ေတြ႔ခံတာ)

(​ေအး​ေလး ​ေကာင္​မ​ေလးဘက္​က မႀကိဳက္​လို႔​ေပါ့။ ႀကိဳက္​လို႔က​ေတာ့ ကိုယ္​​ေတြအဲဒီတုန္​းက ခြာယွက္​ ဂ်ဳိ(ခ်ဳိ)ေသြပုံမ်ဳိးနဲ႔ဆို ပြဲၿပီး​ေပါ့) က်​ေနာ္​့ကို ခင္​လာတယ္​။

ဒီလိုနဲ႔​ေနၾကရင္း တရက္​မနက္​​ေစာ​ေစာ ၅ နာရီ​ေလာက္​မွာ က်​ေနာ္​တို႔ရဲ႕ရုံးတံခါးကို လာ​ေခါက္​လို႔ ဖြင္​့​ေပးလိုက္​​ေတာ့ ထိုင္​းနယ္​ျခား​ေစာင္​့စစ္​တပ္​က ျဖစ္​​ေနတာ​ေတြ႔ရတယ္​။

တရုံးလုံးကို ​ေသနတ္​​ေတြနဲ႔ ၀ိုင္​းထားၾကတာ။ ၿပီး​ေတာ့ က်​ေနာ္​တို႔ကို ဘာလူမ်ဳိးလဲ ဘာကိစၥနဲ႔လာ​ေနတာလဲေမး​ေတာ့မွ က်​ေနာ္​တို႔​ေက်ာင္​းသားမွန္​းသိသြား​ေတာ့တယ္​။ (​ေနာက္​​ေတာ့မွသိရတာက.. ​ေဘးအိမ္​ကတိုင္​တာ။ ​ေသနတ္​​ေတြနဲ႔ မသကၤာစရာလူတစု ဒီအိမ္​မွာ ရွိ​ေနတယ္​​ေပါ့)

​ေနာက္​​ေတာ့ ထိုင္​းႏိုင္​ငံမွာ ယာယီ​ေနထိုင္​ခြင္​့လက္​မွတ္​ရွိမရွိ စစ္​ပါ​ေလးေရာ။ က်န္​တဲ့သူအားလုံး လက္​မွတ္​ရွိ​ေပမဲ့ လက္​မွတ္​မရွိတဲ့က်​ေနာ္​နဲ႔ လက္​မွတ္​ရွိ​ေသာ္​လည္း ရက္​လြန္​​ေနတဲ့ ​ေအာင္​လင္​းကို ဖမ္​း​ေရာ​ေပါ့ဗ်ာ။

(အလုပ္​ကိစၥနဲ႔မဟုတ္​ဘဲ လာ​ေန​ေနတဲ့က်​ေနာ္​့ကို ရုံးတာ၀န္​ခံက လက္​မွတ္​မလုပ္​​ေပးရုံမဟုတ္​ဘူး..​သူ႔ရုံးမွာ တာ၀န္​နဲ႔မဟုတ္​ရင္​ မ​ေနဖို႔ ​ေျပာလာခဲ့လို႔..ငါ ထြက္​စာတင္​ထားတယ္​..ႏႈတ္​ထြက္​စာ မရ​ေသးခင္​အထိေနမယ္​၊ ရတဲ့​ေန႔ မ​ေနပါဘူးလို႔ ​ေျပာထားၿပီသား)

ေအာင္​လင္​းနဲ႔ က်​ေနာ္​ကို နယ္​ျခား​ေစာင္​့တပ္​ရင္​းဌာနခ်ဳပ္​ရွိရာကို ​ေခၚသြားၿပီး စစ္​​ေမးျပန္​​တယ္​။ ေက်ာင္​း သားမွန္​းပိုႀကိမ္​း​ေသသြားမွ နယ္​ျခား​ေစာင္​့အရာရွိ​ေတြလည္း လာဖမ္​းတုန္​းကလို မ်က္​ႏွာတင္​းတင္​းမာမာ မဟုတ္​​ေတာ့ဘဲ ရီရီျပဳံးျပဳံးျဖစ္​လာတယ္​။ (​ေအာ္​...ထိုင္​းအရာရွိ​ေတြနဲ႔ေျပာတယ္​ဆိုလို႔ ​က်​ေနာ္​တို႔ႏွစ္ေယာ​က္​လုံးကိုအထင္​မႀကီးနဲ႔…ထိုင္​းစကားကို တလုံးႏွစ္​လုံးပဲ ​ေျပာတတ္​ၾကတာ။ အမ်ားအားျဖစ္​ လက္​ဟန္​​ေျခဟန္​ပဲ)။ ၿပီး​ေတာ့ က်​ေနာ္​တို႔ကို ရဲစခန္​းအခ်ဳပ္​ထဲ ပို႔လိုက္​​ေရာ​ေပါ့ဗ်ာ။ အခ်ဳပ္​တခါမွမက်ဖူးတဲ့ က်​ေနာ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​လည္း စိတ္​ပ်က္​အားငယ္​စြာနဲ႔ နံရံသံတိုင္​​ေတြမွီၿပီး ကိုယ္​့အဖြဲ႔က ဘယ္​​ေတာ့လာထုတ္​မလဲလို႔ ​ေမွ်ာ္​ရတာ​ေပါ့။

နာရီ၀က္​​ေလာက္​​ေန​ေတာ့ ​ေအာင္​လင္​းနဲ႔ က်​ေနာ္​့နံမည္​ကို ထိုင္​းသံ၀ဲ၀ဲနဲ႔လွမ္​း​ေခၚသံကို ၾကားရလို႔ လွည့္ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ ထိုင္​းအရပ္​၀တ္​ဝတ္​တ​ေယာက္​နဲ႔ ရဲ​ေတြ က်​ေနာ္​တို႔ကို ၾကည္​့​ေနတာ ​ေတြ႔ရတယ္​။ သူတို႔​ေတြ ငါတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​အ​ေၾကာင္​း ​ေျပာ​ေနတာျဖစ္​မွာပဲဆိုၿပီး က်​ေနာ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​လည္း ရဲ​ေတြကို ​ေက်ာ​ေပးၿပီး ျပန္​ထိုင္​​ေနလိုက္​တယ္​။

ခဏ​ေန​ေတာ့ ထိုင္​းရဲတ​ေယာက္​​ေရာက္​လာၿပီး က်​ေနာ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ ​ေက်ာကိုပုတ္​လို႔ လွည့္ၾကည္​့လိုက္​​ေတာ့ ျပဳံးၿပံးႀကီးၾကည္​့​ေနတဲ့ စိုင္​းစိုးလြင္​နဲ႔ သူ႔ရဲ႕စီးပြားဘက္​ ထိုင္​း​ေထာက္​လွမ္​း​ေရးကို အံၾသစြာ​ေတြ႔လိုက္​ရတယ္​။

(အ့ံၾသမွာ​ေပါ့ ကိုယ္​​ေမွ်ာ္​​ေနတာက ကိုယ္​့အဖြဲ႔ကိုး)..ဒီ​ေတာ့မွပဲ သိလိုက္​ရတယ္​။ ကိုစိုင္​း သူ႔​ေထာက္​လွမ္​း​ေရးကို​ေခၚလာၿပီး က်​ေနာ္​တို႔ကို လာထုတ္​တယ္​ဆိုတာ။

အခ်ဳပ္​အျပင္​​ေရာက္​တာနဲ႔ က်​ေနာ္​တို႔ဖမ္​းခံထိတာ ဘယ္​လိုသိလဲလို႔ ကိုစိုင္​းကို​ေမးလိုက္​​ေတာ့ " အခ်ိန္​တန္​လို႔ ခင္​ဗ်ားမ​ေရာက္​လာတာနဲ႔ က်​ေနာ္​့​ေက်ာက္​ကုန္​သည္​မ​ေလးကို ခင္​ဗ်ာတို႔ရုံးကိုလြတ္​ၿပီး ​ေခၚခိုင္​းလိုက္​တာ ဖမ္​းခံထိမွန္​းသိသိခ်င္​း လာ​ေခၚထုတ္​တာ"လို႔ ​ေျပာျပတယ္​။ ​

ေနာက္​​ေတာ့ ​ေအာင္​လင္​းကို ရုံးျပန္​ပို႔ၿပီး ကိုစိုင္​း​ေခၚလို႔ တ​ေနရာကိုလိုက္​သြားျပန္​​ေရာ။ ​ေရာက္​သြားမွ မယ္​စရီယန္​ၿမိဳ႕ ရဲမွဴးရဲ႕မယားငယ္​အိမ္​ျဖစ္​​ေနမွန္​းသိရ​ေတာ့တယ္​။

​ေရာက္​​ေနတဲ့ ရဲမွဴးနဲ႔ က​်​ေနာ့္​ကို မိတ္​ဆက္​​ေပးတယ္​။ မယ္​စရီယန္​ၿမိဳ႕ ​ေရႀကီး​ေနလို႔ လိုအပ္​ရင္​ ကူညီရ​ေအာင္​ဆိုၿပီး လာတာလို႔ကိုစိုင္​း​ေျပာ​ေပမဲ့ က်​ေနာ္​တို႔ဘာမွ အ​ေထြအထူးမလုပ္​ရပါဘူး။ ၿမိဳ႕နယ္​ရဲမွဴးနဲ႔ အတူ ​ေရႀကီးတဲ့​ေနရာ​ေတြလိုက္​ၾကည္​့တာပဲ။

ည​ေန​ေစာင္​းလို႔ျပန္​ၾကမယ္​လုပ္​​ေတာ့ ရဲမွဴးက က်​ေနာ္​ကို​ေမးတယ္​ " မင္​းတို႔ရုံး ဘယ္​မွာဖြင့့္ထားတာလဲ" တဲ့...​ေနရာ​ေျပာျပလိုက္​​ေတာ့.."အဲဒီ​ေနရာမ​ေကာင္​းဘူး ငါ့အိမ္​​ေရွ႕မွာ အိမ္​တလုံးငွားဖို႔ရွိတယ္​ အဲဒီမွာ ​ေျပာင္​းဖြင္​့ၾကပါလား။ ငါ တာ၀န္​ယူတယ္​" လို႔​ေျပာတယ္​။ ကိုစိုင္​းလည္း က်​ေနာ္​့ကို ၿပဳံးၿပဳံးၾကည္​့​ေန​ေတာ့ တယ္။

(မယ္​စရီယန္​​ေရႀကီးတာ က်​ေနာ္​ဘာမွအကူအညီမ​ေပးႏိုင္​တာသိရက္​နဲ႔ ရဲမွဴးအိမ္​​​ေခၚလာတဲ့ကိုစိုင္​းကို ​ေခၚလာခါစက နားမလည္​ေပမဲ့ ျပန္​ခါနီး ရဲမွဴးရဲ႕ေျပာစကားနဲ႔ ကိုစိုင္​းရဲ႕အျပဳံးကိုၾကည္​့ၿပီး က်​ေနာ္​နားလည္​းလိုက္​ပါၿပီ။ က်​ေနာ္​တို႔ရဲ႕လုံျခဳံ​ေရးကို ​ေကာင္​း​ေစခ်င္​လို႔ဆိုတာ)

ဒီအ​ေၾကာင္​းကို က်​ေနာ္​တို႔အဖြဲ႔ရဲ႕တာ၀န္​ရွိသူကို ​၀မ္​းသာအားရ​ေျပာျပ​ေပမဲ့ ဘာမွအ​ေၾကာင္​းျပန္​ၾကားခ်က္​မရခဲ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔​ေနၾကရင္​း တရက္​က်​ေတာ့ က်​ေနာ္​့ကို သူနဲ႔အ​ေဖာ္​လိုက္​​ေပးဖို႔ ၀င္​းႏိုင္​ဦး(ဗဟို​ေကာ္​မတီ) လာ​ေခၚ တယ္​။ ဘာကိစၥလဲ​ေမး​ေတာ့ ေထာင္​၀င္​စားသြား​ေတြ႔ဖို႔လို႔ ​ေျပာတယ္​။ ဒါနဲ႔လိုက္​သြားရင္​ လမ္​းမွာ​ေမးၾကည္​့​ေတာ့ ဝင္​းတင္​့ဟန္​(​ေဆးမွဴး)နဲ႔ ကမ္​းပူးျခား(နံမည္​အရင္​း မမွတ္​မိ​ေတာ့)(​မိုင္​းထိၿပီး ​ေျခ တဖက္​ျပတ္​သြား​ေသာ တပ္​ရင္​း ၂၀၄-၂၀၅ ရဲ​ေဘာ္​) ဆိုတဲ့ ရဲ​ေဘာ္​ႏွစ္​ဦး ​မူးယစ္​​ေဆးမႈနဲ႔ အဖမ္​းခံ​ေနရ ​ေၾကာင္​း သိရတယ္​။ (အမွန္​က...ႏိုင္​ငံျခားသားအလွဴရွင္​​ေတြ​ေပးတဲ့​ေဆး​ေတြကို Dr.စင္​သီယာ ​ေဆးခန္​း(မဲ​ေဆာက္​) က​ေန မဲစရီယန္​ကိုသယ္​​ေဆာင္​လာရာမွာ က်​ေနာ္​တို႔အဖြဲ႔ကိုမ​ေၾကနပ္​တဲ့ ကရင္​​ေထာက္​လွမ္​း​ေရး​ေတြက ထိုင္​းရဲ​ေတြကို အတို႔အ​ေထာင္​လုပ္​လိုက္​လို႔ ဒဏ္​ရာရရင္​ထိုးရတဲ့​ေဆး​ေတြ ကိုမူးယစ္​​ေဆး​ေတြဆိုၿပီး အ​ေၾကာင္​းျပအဖမ္​းခံရတာ)

တရားရုံးကို​ေရာက္​သြား​ေတာ့ အမႈစစ္​ၿပီးလို႔ အခ်ဳပ္​ထဲျပန္​ထည္​့​ေတာ့မယ္​့ ၀င္​းတင္​့ဟန္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကို​ေတြ႔ရတယ္။ အက်ဳိးအ​ေၾကာင္​း​ေမးၾကည့္​​ေတာ့ သူတို႔​ေထာင္​ထဲ​ေရာက္​တာ သုံးလ​ေလာက္​ရွိၿပီ။ တရားရုံးထုတ္​တာလဲ အႀကိမ္​ႀကိမ္​ရွိၿပီ။ အခုထိ တရားရုံးက အမိန္​႔မခ်​ေသး​ေၾကာင္​း သိရတယ္။​သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​လုံးလည္း မ်က္​ႏွာမ​ေကာင္​းၾကဘူး။ ကိုယ္​လည္း ကိုယ္​ရဲ​ေဘာ္​​ေတြကို ဒီလို​ေတြ႔ရ​ေတာ့ စိတ္​မ​ေကာင္​း​ေပမဲ့ ဘာမွမတတ္​ႏိုင္​ဘူး။ ကိုယ္​ကိုတိုင္​​ေတာင္​ ​ေနထိုင္​ခြင္​့လက္​မွတ္​မရွိလို႔ ရဲ​ေၾကာက္​​ေနရတာ။ က်​ေနာ္​နဲ႔ဝင္​းႏိုင္​ဦးလည္း သူတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ကို ​ေပးစရာရွိတာ​ေပးၿပီး ရုံးကိုျပန္​လာခဲ့ၾကတယ္​။

ရုံး​ေရာက္​လည္း ဒီအ​ေၾကာင္​းပဲ​ေတြး​ေနမိလို႔ စိတ္​​ေျပလက္​​ေပ်ာက္​ ကိုစိုင္​းတို႔ရုံးကို ထြက္​လာခဲ့လိုက္​တယ္​။ မ်က္​ႏွာမ​ေကာင္​းဘဲ​ေရာက္​လာတဲ့က်​ေနာ္​ကို ဘာျဖစ္​လာခဲ့တာလဲလို႔ ကိုစိုင္​း​ေမးလို႔ အက်ဳိးအ​ေၾကာင္​း​ေျပာျပလိုက္​တယ္​။ ​ေနာက္​​ေတာ့ ကိုစိုင္​းက..သူ မဲစရီယန္​ရဲမွဴးရုံးကို သြားစရာရွိလို႔ လိုက္​ခဲ့ပါ အုံး​ေခၚတာ မလိုက္​ခ်င္​​ေပမဲ့(ဘာလက္​မွတ္​မွမရွိဘဲ ကိုယ္​့ကိုဖမ္​းႏိုင္​တဲ့ရဲ​ေတြဆီသြားရမယ္​ဆို​ေတာ့ ဘယ္​သြားခ်င္​ပါ့ မလဲ) အားနာတ​ာေရာ… သူ႔အားကိုးနဲ႔​ေရာ​ေၾကာင္​့ လိုက္​သြားခဲ့တယ္​။

ရဲစခန္​း​ေရာက္​​ေတာ့ ပို​ေၾကာက္​သြားခဲ့တယ္​။ ျမင္​​ေတြ႔ေနက်ရဲအင္​းအားထက္​ပိုမ်ား​ေနလို႔ ကိုစိုင္​းကို​ေမးၾကည္​့​ေတာ့ မဲစရီယန္​ၿမိဳ႕​ေရႀကီးလို႔ ခရိုင္​တခုလုံးမွာရွိ​တဲ့ ၿမိဳ႕နယ္​ရဲမွဴး​ေတြ ​ေရာက္​​ေနတာတဲ့။ ကိုစိုင္​းက​ေတာ့ ​ေရာက္​တာနဲ႔ မယ္​စရီယန္​ရဲမွဴးနဲ႔ စကားသြား​ေျပာ​ေနတယ္​။ က်​ေနာ္​က​ေတာ့ ​ေခ်ာင္​တ​ေခ်ာင္​မွာ ကုပ္​ကုပ္​​ေလး ထိုင္​​ေန​ေပါ့။

ခဏေန​ေတာ့ မဲစရီယန္​ရဲမွဴးက ကိုစိုင္​းကို ခရိုင္​တခုလုံးရဲ႕ရဲမွဴးႀကီးျဖစ္​တဲ့ ခ်င္​းမိုင္​ရဲမွဴးနဲ႔ မိတ္​ဆက္​​ေပး​ေနတာ ​ေတြ႔ရတယ္​။ သူတို႔လည္း ရယ္​ရယ္​​ေမာ​ေမာ​ေျပာ​ေနၾကၿပီး စကားနားမလည္​တဲ့က်​ေနာ္​ ငုပ္​တုပ္​​ေပါ့။ နာရီ၀က္​​ေလာက္​ၾကာတဲ့အခ်ိန္​မွာ ကိုစိုင္​းက က်​ေနာ့္ကိုလွမ္​း​ေခၚၿပီး က်​ေနာ္​တို႔ရဲ​ေဘာ္​ႏွစ္​​ေယာက္​ဖမ္​းခံထိ တဲ့အ​ေၾကာင္​း ခ်င္​းမိုင္​ရဲမွဴးအ​ေရွ႕မွာ က်​ေနာ္​ကို​ေမးပါ​ေလး​ေရာ။

က်​ေနာ္​​ေျပာသမွွွ်ကို ခ်င္​းမိုင္​ရဲမွဴးကို ကိုစိုင္​းက ဘာသာျပန္​​ေပးတယ္​။ က်​ေနာ္​​ေျပာလို႔ၿပီးတာနဲ႔ ခ်င္​းမိုင္​ရဲမွဴးက ၀င္​းတင္​့ဟန္​တို႔ကိုဖမ္​းတဲ့ရဲမွဴးကို​ေခၚၿပီး ​ေမးျပန္​တယ္​။ ရဲမွဴးႏွစ္​​ေယာက္​​ေျပာတာ က်​ေနာ္​နားမလည္​​ေပမဲ့ ဖမ္​းခဲ့တဲ့ရဲမွဴးရဲ႕မ်က္​ႏွာက အ​ေတာ္​မ​ေက်မနပ္​ျဖစ္​​ေနပုံပဲ။

​ေနာက္​​ေတာ့ ကိုစိုင္​းက တရားရုံးသြားၾကမယ္​လို႔ က်​ေနာ့္​ကို​ေခၚလို႔သြားၾကရင္​း လမ္​းမွာ​ေမးၾကည္​့​ေတာ့ က်​ေနာ္​​ေျပာျပတာ​ေတြကိုသိသြားတဲ့ ခ်င္​းမိုင္​ရဲမွဴးက ရဲ​ေဘာ္​ႏွစ္​​ေယာက္​ကိုဖမ္​းတဲ့ရဲမွဴးကို ​ေျပလည္​​ေအာင္​လုပ္​​ေပးဖို႔ ​ေျပာသတဲ့။ ဖမ္​းတဲ့ရဲမွဴးက ပထမ​ေတာ့ လုပ္​​ေပးဖို႔ျငင္​း​ေပမဲ့ ရာထူးႀကီးတဲ့ ခ်င္​းမိုင္​ရဲမွဴးရဲ႕အမိန္​႔ကို မလြန္​ဆန္​ႏိုင္​တာနဲ႔ မ​ေၾကမနပ္​နဲ႔ သ​ေဘာတူလိုက္​ရတာတဲ့။

ဖမ္​းတဲ့ရဲမွဴးလည္း မ်က္ႏွာရွစ္​​ေခါက္​ခ်ဳိးနဲ႔ တရားရုံးကို လိုက္​လာတာ​ေပါ့ဗ်ာ။

တရားရုံး​ေရာက္​​ေတာ့ ကိုစိုင္​းနဲ႔ မယ္​စရီယန္​ရဲမွဴးက အခ်ဳပ္​ခံတာ၀န္​ရွိသူ​ေတြနဲ႔ သြား​ေျပာ​ေနခ်ိန္​မွာ က်​ေနာ္​က တရားရုံးအ​ေရွ႕မွာ မ်က္​ႏွာ​ေသနဲ႔ထိုင္​​ေနတာ​ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္​မွာပဲ ဖမ္​းတဲ့ရဲမွဴးကလည္း က်​ေနာ္​​ေဘးနားမွာ မ်က္​ႏွာစူပုတ္​ပုတ္​နဲ႔လာထိုင္​တယ္​။ သူ႔ႏိုင္​ငံလည္းျဖစ္​ျပန္၊ ကိုယ္​ကလည္း တရားမ၀င္​​ေနလို႔ သူ႔ကို​ေၾကာက္​ရမယ္​့အျပင္​ သူကလည္း ကိုယ္​့ကိုမ​ေၾကနပ္​မွန္​းသိ​ေန​ေတာ့ ကိုယ္​့အ​ေျခအ​ေနက ထဘဲ​ေျပးရ​ေတာ့မလိုလို အ​ေနအထုိင္​ၾကပ္​လိုက္​သည္​ျဖစ္​ျခင္​း။

​ေနာက္​​ေတာ့ ရဲမွဴးက ​ေဒါသမ်က္​ႏွာနဲ႔ ထိုင္​းလိုက်​ေနာ့္​ကို​ေမးလို႔ ငါထိုင္​းလိုမတတ္​ဘူး အဂၤလိပ္​လိုနည္​းနည္​း ရတယ္​​ေျပာလိုက္​​ေတာ့ သူ႔မ်က္​ႏွာမွာ ​ေဒါသ​ေတြ​ေပ်ာက္​ၿပီး က်​ေနာ့္​ကို အထင္​ႀကီးတဲ့ပုံ​ေပါက္​လာတယ္​။ မင္​း အဂၤလိပ္​လို ဘယ္​လိုျဖစ္​လို႔ ​ေျပာတတ္​တာလဲလို႔ ေမးလာလို႔ က်​ေနာ္​ရဲ႕အျဖစ္​ကို က်​ေနာ္​တတ္​တဲ့ အဂၤလိပ္​အက်ဳိးအပဲ့​နဲ႔​​ေရာ လက္​ဟန္​​ေျခဟန္​နဲ႔​ေရာ ​ေျပာျပလိုက္​တယ္​။

ငါ ျမန္​မာျပည္​မွာ သခ်ာၤနဲ႔ ဘြဲ႔ရလာတာ၊ အစိုးရကိုမ​ေၾကနပ္​လို႔ ​ေတာခိုလာတာ။ ငါတို႔ရဲ​ေဘာ္​​ေတြ သယ္​လာ တဲ့​ေဆး​ေတြဟာ မူးယစ္​​ေဆးဝါး​ေတြမဟုတ္​ဘူးဆိုတာ ​ေျပာျပလိုက္​တယ္​။

ထိုင္​းရဲမွဴး​ေျပာျပလို႔ သူလည္းခ်ဴ လာ​ေလာင္​ကြန္​တကၠသိုလ္​က Physics နဲ႔ ဘြဲ႔ရလာ​ေၾကာင္​းသိလိုက္​ရတယ္။ ေနာက္​ဆုံး​ေတာ့ က်​ေနာ္​တုိ႔ႏွစ္​​ေယာက္​ ရီရီ​ေမာ​ေမာျဖစ္​သြားၾကတယ္​​ေပါ့ဗ်ာ။
မၾကာခင္​မွာပဲ ကိုစိုင္​းလာ​ေခၚလို႔ အခ်ဳပ္​က်​ေနတဲ့ရဲ​ေဘာ္​​ေတြရွိရာ လိုက္​သြားလိုက္​တယ္​။ က်​ေနာ္​့ကို​ေတြ႔​ေတာ့ ၀င္​းတင္​့ဟန္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ အ့ံၾသ​ေနၾကတယ္​။

(သူတို႔အ့ံၾသလည္း အ့ံၾသစရာ၊ အခ်ဳပ္​သား​ေတြကို တရက္​ထဲ ႏွစ္​ႀကိမ္​ရုံးထုတ္​ရိုးထုံစံမရွိဘူး​ေလ။ သူတို႔ကိုလာထုတ္​တဲ့ကိုစိုင္​းကို သူတို႔မသိ​ေတာ့ လူမွားၿပီးလာထုတ္​တယ္​ပဲထင္​​ေနၾကတာ)

က​်​ေနာ္​လည္း အျဖစ္​အပ်က္​ကို သူတို႔ကိုရွင္​းျပလိုက္​တယ္​။ ​ေနာက္​​ေတာ့ ထိုင္​းရဲ​ေတြ တရားသူႀကီး​ေတြနဲ႔ ညိႇႏိႈင္းလာတဲ့ကိုစိုင္​းက အ​ေျခအ​ေန​ေတြကို က​်​ေနာ္​ကိုရွင္​းျပတယ္​။ ဒီတခါ တရားရုံးထုတ္​လို႔ က်​ေနာ္​တို႔ရဲ​ေဘာ္​ႏွစ္​​ေယာက္​က ဟုတ္​မွန္​​ေၾကာင္​း၀န္​ခံလိုက္​ရင္​ တရားသူႀကီးက တ​ေယာက္ကို ထိုင္​း​ေငြတ​ေသာင္​းစီ ဒဏ္​ရိုက္​ၿပီး လြတ္​​ေပးမယ္​။ ၀န္​မခံရင္​ ဒီလိုပဲ တရားရုံးထုတ္​လိုက္​ အခ်ဳပ္​ထဲထည့္​့လိုက္​လုပ္​​ေနအုံးမယ္​လို႔​ေျပာတယ္​။

ဒီအ​ေၾကာင္​းကို ရဲ​ေဘာ္ႏွစ္​​ေယာက္​ကို ရွင္​းျပ​ေတာ့ သူတို႔ကလက္​မခံခ်င္​ဘူး။ ဟုတ္​မွမဟုတ္​ဘဲ ၀န္​မခံခ်င္​ဘူးလို႔​ေျပာတယ္​။ က်​ေနာ္​လည္း သူတို႔ကို ​ေျဖာင့္ဖ်ရ​ေတာ့တာ​ေပါ့။

ဟုတ္​တာမဟုတ္​တာ အဓိကမဟုတ္​၊ လြတ္​​ေျမာက္​ဖို႔က အဓိကလို႔ ရွင္​းျပ​ေတာ့မွ သူတို႔လည္း လက္​ခံ​ေတာ့ တယ္​။ ဒါနဲ႔ပဲ ကိုစိုင္​းကိုသ​ေဘာတူ​ေၾကာင္​းျပန္​​ေျပာျပ​ေတာ့ ဒဏ္​​ေငြကို သူစိုက္​ထား​ေပးမယ္​လို႔ ​ကိုစိုင္​းက​ေျပာတယ္​..
က်​ေနာ္​လည္း ရုံးကို၀မ္​းသာအားရျပန္​လာၿပီး ၀င္​းႏိုင္​ဦး(ဗဟို​ေကာ္​မတီ)ကို​ေျပာျပ​ေတာ့ ဒီ​ေငြႏွစ္​​ေသာင္​းကို သူမရွာ​ေပးႏိုင္​ဘူးတဲ့။ က်​ေနာ္​​ေတာ္​ေတာ့္ကို စိတ္​ပ်က္​သြားတယ္​(​ေငြ ႏွစ္​​ေသာင္​းကို လြယ္​လြယ္​နဲ႔ရွာလို႔မရဘူးဆိုတာ က်​ေနာ္​သိပါတယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ ရဲ​ေတြနဲ႔ညႇိ​ေပးမယ္​့သူ ​ေငြစိုက္​ထား​ေပးမယ္​့သူ မရွိရင္​ ဘယ္​​ေလာက္​ၾကာ​ေအာင္​ ​ေထာင္​ထဲမွာ​ေနရမွန္​းမသိတဲ့ ရဲ​ေဘာ္​ႏွစ္​​ေယာက္​အတြက္​ က်​ေနာ္​တို႔ ဒီ​ေငြကိုရ​ေအာင္​ႀကိဳးစားၾကတာ​ေပါ့လို႔ မ​ေျပာသင္​့​ေပဘူးလာဗ်ာ)

က်​ေနာ္​ဟာ အဖြဲ႔ရဲ႕တာ၀န္​အရွိဆုံးသူလည္းမဟုတ္​၊ မၾကာခင္​မွာဘဲ အဖြဲ႔ကထြက္​​ေတာ့မယ္​သူျဖစ္​တဲ့အတြက္​ က်​ေနာ္​ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္​ပါအုံးမလဲ။
နွစ္​ရက္​​ေလာက္​​ေန​ေတာ့ ​ေအာင္​သူၿငိမ္​း(ဒုဥကၠ႒) ဘန္​​ေကာက္​က​ေန မယ္​စရီယန္​ကို ​ေရာက္​လာတယ္​။ ​ေတာထဲကစခန္​းကို​သြားဖို႔ က်​ေနာ့္​ကို​ေခၚလို႔ အ​ေဖာ္​လိုက္​သြားခဲ့တယ္​။ တညအိပ္​ၿပီးျပန္​လာ​ေတာ့ လမ္​းမွာသူ႔ကို က်​ေနာ္​ ေျပာတယ္​။ က်​ေနာ္​ ထြက္​စာတင္​ထားၿပီးၿပီ။ လမ္​းစရိတ္​လည္း ရွိ​ေနၿပီ။ (ဘန္​​ေကာက္​မွာ​ေနတဲ့ ၫြန္​႔၀င္​း(တပ္​ရင္​း ၂၀၄-၂၀၅) က က်​ေနာ္​့ကို လမ္​းစရတ္​ပို႔ထား​ေပးတယ္​)။

က်​ေနာ္​့ကို ဘန္​​ေကာက္​​ေခၚသြား​ေပးဖို႔​ေျပာ​ေတာ့ သူ သ​ေဘာတူတယ္​။ က​်​ေနာ္​တို႔ မယ္​စရီယန္​ရုံး​ေရာက္​​ေတာ့ ရုံးကမရွိ​ေတာ့ဘူး၊ ​ေျပာင္​းသြားၿပီ။ က်​ေနာ္​တို႔ႏွစ္​​ေယာက္​လည္း စုံစမ္​းၿပီး ရုံးသစ္​ကို လိုက္​သြား​ေတာ့ ​ေထာင္​ကလြတ္​ၿပီး ရုံး​ေရာက္​​ေနတဲ့ဝင္​းတင္​့ဟန္​နဲ႔ ကမ္​းပူးျခားကို ဝမ္​းသာစြာ​ေတြ႔လိုက္​ရတယ္​။

(သူတို႔ဘယ္​လိုလြတ္​လာလဲဆိုတာ က်​ေနာ္​​ေမးဖို႔အခ်ိန္​မရွိခဲ့ဘူး။ ကိုစိုင္​း ​ေက်းဇူး​ေၾကာင္​့ လြတ္​လာတယ္​ဆိုရင္​လည္း ဒီ​ေငြ​ေတြကို ျပန္​​ေပးခဲ့လား က်​ေနာ္​မသိ​ေတာ့ဘူး)(က်​ေနာ္​ထြက္​လာတာကို ကိုစိုင္​းကို ​ေျပာမျပခဲ့တဲ့အတြက္​ သူမသိခဲ့ဘူး။ က်​ေနာ္​ အဖြဲ႔ကထြက္​မယ္​ဆိုတာ ဘာ​ေၾကာင္​့မွန္း​မသိ ကိုစိုင္​းကို​ေျပာျပဖို႔ ရွက္​​ေနခဲ့တယ္​)
က်​ေနာ္​နဲ႔ ​ေအာင္​သူၿငိမ္​းတို႔ႏွစ္​​ေယာက္​ ညကားနဲ႔ ဘန္​​ေကာက္​ကိုတက္​လာခဲ့ၾကတယ္​။

မနက္​​ေရာက္​ၿပီး ညဘက္​မွာ​ေတာ့ မိုးသီးဇြန္​နဲ႔ ​ေတြ႔ရတယ္​။ က်​ေနာ္​ထြက္​မွာကိုသိသြားတဲ့ မိုးသီးဇြန္​ကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳီး​ေျပာၿပီးတား​ေပမဲ့ ​ေနာက္​ေန႔​မနက္​​ေစာ​ေစာ အားလုံးအိပ္​​ေကာင္​း​ေနတဲ့အခ်ိန္​မွာ က်​ေနာ္​ထြက္​လာခဲ့လိုက္​တယ္​။ သူတို႔ႏိိုးတဲ့အခ်ိန္​မွာ မထြက္​ခ်င္​ဘူး

ရဲ​ေဘာ္​ရဲဘက္​ဆိုတဲ့သံ​ေယာဇဥ္​ႀကိဳးနဲ႔ ၿငိေနမွာစိုးလို႔.။ ဒါ​ေတာင္​ ရုံးအျပင္​​ေရာက္​​ေတာ့ လွည္​့ၾကည္​့လွည္​့ၾကည္​့နဲ႔ မ်က္​ရည္​ကထြက္​က်လာ​ေသးတယ္​။

​ေနာက္​​ေတာ့ ​ေတာ္​လွန္​း​ေရးကို ငါႏိုင္​သ​ေလာက္​လုပ္​ခဲ့တာပဲ​ေလဆိုၿပီး စိတ္​ကို​ေျဖက ထြက္​လာပါ​ေတာ့တယ္​။

စိုးလြင္​(၀မ္​ခ)(211)