တပ္နယ္ေျမ
 |
| Exposition Art Blog |
ဘိုးဘြားတို႔ရဲ႕ဝိညာဥ္မ်ားဆံုရာ
ရဲရဲစိမ္းျမက္ခင္းျပင္မွာ
ငါဟာ လဲေလ်ာင္းေနတယ္။
အို
မထင္မရွားအျပာေကာင္းကင္
သင္ရဲ႕ပြင့္လင္းမႈက
ရိုးရိုင္းေတာသားငါ့ကို
ပိုမိုေသးငယ္ေစေရာ့သလား။
ရဲရဲစိမ္းျမက္ခင္းျပင္မွာ
ငါဟာ လဲေလ်ာင္းေနတယ္။
အို
မထင္မရွားအျပာေကာင္းကင္
သင္ရဲ႕ပြင့္လင္းမႈက
ရိုးရိုင္းေတာသားငါ့ကို
ပိုမိုေသးငယ္ေစေရာ့သလား။
(၁)
ေဟာဒီယာေျမမွာ
ကေလးဘဝရဲ႕လြတ္လပ္မႈေတြ
စူးနစ္ေပ်ာ္ဝင္ေနတယ္။
ေဟး
ေဟး
စူးစူးေသးေသး
ငါ့ရဲ႕ရိုးေဟးေအာ္ဟစ္သံကို
ယာေတာနံရံက
လက္ေဆာင္ျပန္ေပးတယ္။
ယာတဲနံေဘးက
သစ္ပင္ေက်ာက္သင္ပုန္းမွာ
သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခါစ
အကၡရာေတြကို
တံစဥ္နဲ႔ေရးျခစ္ရတာ
ေစးေစးပိုင္ပိုင္ရွိလွတယ္။
ႏြားလြတ္ေတြရဲ႕ၿခိမ္းေျခာက္မႈကို
ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကရွာတဲ့
အဖစိုက္သစ္ပင္သီးႏွံမ်ားဟာ
ငါ့ရဲ႕ေက်ာင္းအားရက္ေတြကို
အားကိုးတႀကီးေတာင္းဆိုၾကတယ္။
ၿပိဳင္းရိုင္းပြားစည္စိုက္ခင္း
ျမင္လိုက္ရတဲ့ခဏ
မရိုးႏိုင္တဲ့စကားဓာတ္ျပား
အင္း ထမင္းဆာေျပလိုက္တာကြာ တဲ့
အဖလိုပဲ
ငါလည္း ထမင္းဆာေျပသြားရဲ႕။
ေျမကရားထဲက
လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းခါးခါးကို
တရႈးရႈးမႈတ္ေသာက္ၾကရင္း
အဖနဲ႔ငါ
စိတ္ကူးခ်င္းေရာေလ့ရွိတယ္။
ယာေျမတခြင္
ေနရာအႏွံ႔
အဖေျခရာ
ထပ္ကာ ထပ္ကာ
ငါ့ေျခရာေတြ
ဒီလိုနဲ႔
အဖေျခရာနီးပါး
ငါ့ေျခရာေတြႀကီးမားလာခဲ့ေပါ့။
(၂)
ငါ့ဦးေခါင္းဟာ ကမၻာႀကီး
ခ်က္ခ်င္း
ႏွမ္းေစ့ တေစ့
အာကာသထဲလမ္းေလွ်ာက္
တေယာက္ထဲစကားေျပာေန
အိပ္
မက္
ေတြ
လား
အိပ္မက္ေတြလား။
ေတာေစာင့္နတ္
ေတာင္ေစာင့္နတ္အေပါင္းတို႔
ေကာင္းကင္ျပင္၌
သီးႏွံစိုက္ပ်ဳိးႏိုင္ရန္
ဖန္ဆင္းေပးေတာ္မူၾကပါ။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့
ႏြားစာက်င္းထဲ
ႏြားစာေျခာက္တခ်ဳိ႕
ကာရန္မဲ့ေသဆံုးေနတယ္။
က်ီနံေဘးမွာ
သံေခ်းတက္ထယ္သြားအိုတလက္
တဝါးဝါး သမ္းေဝေနတယ္။
ႏွမ္းဖတ္ရည္အိုး
အာေခါင္ေျခာက္ကပ္
ေရငတ္ေနတယ္။
ငါ့ရဲ႕
လယ္ယာလုပ္ႏိုင္စြမ္းအားေတြ
ပင့္ကူမွ်င္အထပ္ထပ္
ရစ္ပတ္လို႔။
အနာဂတ္ကို
အာဏာအသိမ္းခံလိုက္ရတယ္။
မိန္းမေရ
ငိုမေနနဲ႔ေတာ့
ငါတို႔ရဲ႕ဝမ္းနည္းပူေဆြးမႈကို
မေဖာ္ျပႏိုင္ေအာင္လို႔
မ်က္ရည္ေတြပါ
အသိမ္းခံလိုက္ရၿပီမဟုတ္လား။
(၃)
ေျခလွမ္းေတြက
ယာေတာဆီ
အမွတ္တမဲ့လွမ္းမိေနျပန္တယ္။
ရုတ္တရက္
သံဆူးႀကိဳး
လက္နက္ကိုင္အေစာင့္တပ္သား
ငါ့ေျခလွမ္းမ်ားကို
ဟန္႔တားလိုက္ၾကေပါ့။
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ
ငါတို႔ရဲ႕
နာက်င္မႈႏွလံုးေသြးမ်ားနဲ႔ျခယ္သ
အနီေရာင္ဆိုင္းဘုတ္တခု
တပ္နယ္ေျမ
တာဝန္မွအပ ျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္မျပဳ။ ။
ညီတင့္
၁၃၅၄ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္
၄ ရက္
ကဗ်ာေရးသူမွတ္ခ်က္။ ။ ၁၉၉၀
ျပည့္လြန္မွာ စိုက္ပ်ဳိးေရးကလြဲၿပီး ဘာမွမလုပ္တတ္တဲ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြတဦး ယာေျမအားလုံး
သိမ္းဆည္းခံခဲ့ရ။ အဲဒီတုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာပါ။ သူ႔ခမ်ာ အဲဒီေျမေတြျပန္ရေရး ကေန႔တုိင္
ႀကိဳးစားေနရွာဆဲ…။
Comments
Post a Comment