သစ္ခက္သံလြင္ ကဗ်ာစင္ျမင့္၊ ေဇမိႈင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္၊ ေယာဟန္ေအာင္တုိ႔၏ကဗ်ာမ်ား

လြန္ခဲ့ေသာ
totallyhistory.com 
 
အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ
         မလုပ္ခ်င္လို႔ မလုပ္ခဲ့တာနဲ႔
         မလုပ္ႏိုင္လို႔ မလုပ္ခဲ့တာပဲ,
         လုပ္လို႔မရတာေတာ့မေျပာေၾကးေလ...
         
         ေသခ်ာၿပီဆိုၿပီး
         ျငင္းခုန္ေနၾကသူေတြ
         အမ်ားႀကီး ေဘးနားမွာရပ္လို႔
         ေငးေမာၾကည့္
         " အၾကည္ေရ..ရရင္....ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔
                        လက္ကာျပရင္း( လက္အုပ္ခ်ီတာမဟုတ္)
           လူလိုျမင္တတ္သူႀကီးေတြ
          အမ်ားႀကီး....."
           ေလာကႀကီးမွာ ဗ်ာ
            အဲသလို လူေတြမွ
            တပြင့္ၿပီး တပြင့္ ေႂကြလြင့္ကုန္ၾကရတာ
            ေအးေပါ့ေလ...
            ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မသနားတတ္တဲ့ေလာက
            အေလးအပင္ခ်င္းတူတာေတာင္
            အေမွာင္ထုကိုမွ ထမ္းခ်င္တတ္တဲ့ေလာက
            ေက်ာခ်မွ ဓားျပမွန္းမသိတဲ့ေလာက
            ေရွ႕ဘဝ, ေနာက္ဘဝဆိုတာေလးနဲ႔
            ေခၽြး သိပ္တတ္တဲ့ေလာက
            ငါကေတာ့ တစ-ျပင္ အဝမွာေစာင့္လို႔........။

    ( လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ပိုင္းကမွ လြန္သြားခဲ့ၾကရေသာ လြန္သူမ်ား သို႔ )

ေဇမိႈင္း -၁၉၁၆
                            
…..

အခ်င္းကပ္တဲ့ ေကာင္
www.metmuseum.org
 ကံၾကမၼာ ေအာက္ဖဲ
မိဘေပးတဲ့ ပညာ
ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ဘ၀တခုဟာ
စနစ္ဆိုးတခုကို ျဖတ္သန္းရင္း
အဆိုးေတြကို ေက်ာပိုး
ေကာင္းႏိုးႏိုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
တေန႔ေတာ့
အလင္းေရာင္ေတြ႔မယ္ဆိုၿပီး
ခရီးထြက္ခဲ့တယ္။

လူငယ္ဘ၀
ေတာထဲမွာ ကုန္
ေထာင္ထဲမွာ ဆုံး
အေပ်ာ္ေတြ အေငြ႔ပ်ံ
အခ်ိန္ေတြ ပုပ္သိုး
ျမစ္ေတြ ခမ္းေျခာက္
အိမ္ျပန္မေရာက္တာလည္း
ႏွစ္ေပါင္းက ၂၀ ေက်ာ္
ေၾသာ္
အေဖနဲ႔ အေမလည္း အိုလွေရာေပါ့။

ျပည္တြင္းစစ္ေတြ
က်ည္ဆံမုန္တိုင္းေတြၾကား
သူ႔သား ကိုယ့္သား
ဘယ္သူ႔သားပဲျဖစ္ျဖစ္
ေသၾက ေက်ၾက
ရင္ဘတ္ေတြ မကြဲအက္ေပမဲ့
ႏွလုံးသားေတြ ေသဆုံးေနတဲ့ႏုိင္ငံႀကီး
အမုန္းတရားေတြက သေႏၶတည္
ဆင္ျခင္စဥ္းစားဉာဏ္ေတြ ေပါက္ဖြား
မေတာ္ေလာဘေတြ ၾကီးျပင္းေနေတာ့
ေတာ္ေတာ္နဲ႔ေတာ့
ျပဳျပင္လို႔ ရမယ္မထင္။
-
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ခင္ဗ်ားခ်စ္တဲ့
က်ေနာ္ခ်စ္တဲ့
ႏိုင္ငံေတာ္တခုမွာ
မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ
ေကာင္းမြန္စြာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့
အနာဂတ္ဟာ
လူသားရင္းျမစ္ေတြနဲ႔
လွပလင္းလက္ေနလိမ့္မယ္။

-
ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္
စစ္ပြဲႀကီးေတြ ၿပီးတဲ့အခါ
www.mfa.org
 ေကာင္ေလးေရ..
ဒီရြာကို ျပန္ေရာက္ေသးတယ္ေနာ္..
နင့္ဗိုက္က အေတာ္ထြက္လာေပါ့
ၿမိဳ႕သားတရုတ္ပံု ျဖဴျဖဴ ၀တုတ္တုတ္နဲ႔
အရင္လို ၀ါးျခမ္းဖ်ား ငွက္ဖ်ားရုပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
အမိုး ေျပာတယ္ဟုတ္
ငါတို႔ ေတာင္ေပၚကလူေတြအတြက္ေတာ့
ဒုကၡ ခံမေနပါနဲ႔..
သင့္ရာေတာ္ရာမွာ
'နင့္ဘ၀ နင္ေက်ာင္းေတာ့' ဆိုတာ။
ေကာင္ေလးေရ..
မင္းတို႔ ေက်ာင္းသားသူပုန္ေတြ အရင္ ၃-ရက္လမ္းေလွ်ာက္လာရတဲ့
ငါတို႔ရြာ
အခု ဆိုင္ကယ္လမ္းေပါက္ပါပေကာ...
ဒါေပသိ .. ေတာေတြျပဳန္းလာလို႔
ေနေတာ့ေက်ာကုန္းေကာ့ေအာင္ ပူသေနာ့။
စစ္ပြဲႀကီးေတြ ၿပီးကတည္းက ဆိုပါေတာ့...
တို႔ရြာမွာ ကုမၸဏီေတြ ေရာက္လာ..
ေရႊေတြရွာ.. သစ္ေတြခုတ္ၾက
ျမစ္ႀကီးလည္း ပိတ္ပစ္မယ္ ေျပာတာပ
သူတို႔ သိမ္းသြားၾကတဲ့ ငါ့ကြမ္းသီးျခံထဲလည္း
ရံုးေတြ၊ တန္းလ်ားေတြ၊ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ စည္စည္ပင္ပင္။
စစ္ပြဲႀကီးက တို႔ဖိုးခြား၊ တို႔ ဖိုးဒိုမူေတြကို စားခဲ့တယ္။
စစ္ပြဲႀကီးက ရြာေတြ၊ သစ္ေတာေတြကိုစားတယ္။
စစ္ပြဲႀကီးက ငါတို႔ေတာင္ယာ၊ ငါတို႔ ဘုရားေက်ာင္းေတြကို စားတယ္။
စစ္ပြဲႀကီးက ငါ့ေယာက္်ားေျခတစ္ဖက္ကိုေတာင္ စားလိုက္ေသး
စစ္ပြဲမီးေတာက္ႀကီးက ေတာင္တန္းေတြကိုပါ စားပစ္ခဲ့တာေပါ့။
ရြာေဟာင္းေတာ့ကြယ္ ... မွတ္မိစရာ ဘယ္ရွိမလဲ
လူေတြလည္းေျပာင္း၊ အိမ္သစ္ေတြလည္းေပါင္း
မီးစက္တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း ေမာင္းလို႔ ဗီဒီယိုၾကည့္ၾက
အရက္ ဘီယာေခ်ာင္းစီးၾက
ကမၻာ့ေဘာပြဲႀကီးကို ေလာင္းၾက
ခ်ဲသမားေတြလည္း တယ္ ေနရာက်သကြဲ႔။
အရင္တုန္းက အမိုးတို႔ ေတာင္ယာခုတ္ေတာ့
ေရဆုတ္ ေတာျပဳန္းတယ္ နင္တို႔ပဲေျပာၾက
အခုစစ္ပြဲၿပီးေတာ့မွ ေတာင္ေတြက ကတံုးေတြခ်ည္း
စီမံကိန္းႀကီးေတြလည္း ေရာက္လာတယ္
ေျပာင္သလင္းခါေအာင္ ေတာေတြခုတ္
ငါတို႔ စပါးနဲ႔ျငဳတ္စိုက္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ
အခုေတာ့ ရာဘာနဲ႔ ၀ါခင္းေတြခ်ည္း
စက္မႈသီးႏွံဆိုၿပီး စိုက္ၾကတာပ
တရုတ္ဆီက အေတာ္အ၀ယ္လိုက္ဆိုလား။
အရင္က ေသာက္ေရခပ္တဲ့ စမ္းေတြ
ေခ်ာက္သြားၿပီေလ
ျမစ္ေရေတြေတာင္ ေနာက္က်ိေနပါေပါ့
ငါတို႔ဘ၀ကေတာ့ ပင္ပန္းတုန္း၊ ပင္ပန္းဆဲပါပဲ
တခ်ဳိ႕လည္း ရွမ္းျပည္သြား
တခ်ဳိ႕လည္း ၿမိဳ႔မ်ားမွာ အိမ္ေဖာ္လုပ္
ေတာပန္းအလွေလးေတြေတာင္
ရြာကိုႏႈတ္ဆက္ ထြက္သြားၾကတာၾကာေပါ့။
အဘိုးႀကီး၊ အဘြားႀကီးနဲ႔ ကေလးေတြပဲ မ်ားေနတဲ့ရြာ
ၿမိဳ႔က သူတို႔ ပို႔စာလည္းစား
ကေလးကေလာင္လည္း ထိန္း
မိသားစု ေကာက္သိမ္းပြဲေတြလည္း လြမ္းစရာျဖစ္ကုန္ၿပီကြဲ႔။
မင္းတို႔ တပ္မွဴးက်လို႔
ျမႇဳပ္ခဲ့တဲ့ေနရာလား
အဲသည္မွာ မေတြ႔လား
အခု ဘူဒိုဇာ ရပ္ထားတဲ့ေနရာေလ....။


ေယာဟန္ေအာင္
၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္ ၁၉ 

Comments