သစ္ခက္သံလြင္ဝတၳဳတို၊ ကမ္လူေဝးေရးတဲ့ ဓားခုတ္ေကာင္

ဓားခုတ္ေကာင္

ကမ္လူေဝး

www.pinterest.com

ဆရာဝန္ဆိုေတာ့လည္း ခက္သား။ ဆရာဝန္တို႔အတြက္ လူနာဟူသည္ တမ်ဳိးတည္းသာ ရွိရသည္။ လူဆိုးမရွိ၊ လူေကာင္းမရွိ၊ ရန္သူမရွိ၊ မိတ္ေဆြမရွိ၊ ၾကာကူလီေကာင္မရွိ၊ လူသတ္သမားမရွိ၊ အားလုံး သည္ လူနာသာျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ေကာ ဒီလို တကယ္သေဘာထားႏုိင္ပါရဲ႕လား။  

ဆူဆူညံညံ လူမ်ား၏အသံ လူနာတင္တြန္းလွည္း၏အသံမ်ားကိုၾကားၿပီး တဆက္တည္း...
 ဆရာ ဆရာ
ဝင္လာေသာအေရးေပၚဆရာဝန္ကို သူ၏ရုံးခန္းထဲတြင္ထိုင္ေနေသာ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္က ေမာ့ၾကည့္လိုက္ သည္။
 ေဟ့ ဘာျဖစ္လာတာလဲကြ
 လည္ပင္းကို ဓားနဲ႔ခုတ္ခံရတဲ့လူနာေရာက္လို႔ဆရာ
 ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ေကာင္းရဲ႕လား
 ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ၉၀/၇၀ ဆရာ၊
 လိုင္းတင္ၿပီး ေဆးသြင္းထားၿပီ။
 ေသြးထြက္တာမ်ားတယ္ ဆရာ
 လည္ပင္းကို ပုဆိုးနဲ႔ပတ္ၿပီးဖိလာတာ။ ဒါေတာင္ေသြးက ထြက္ေနတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒဏ္ရာကို ဖြင့္မၾကည့္ရဲလို႔ ဆရာကိုလာေျပာတာ။
ေအး မဖြင့္ရဘူး။ မင္းဖြင့္ရင္ ဒုကၡေရာက္သြားမွာေပါ့။ ကဲ လာၾကည့္ရေအာင္ဟု ခြဲစိတ္ဆရာဝန္ သည္ ေျပာေျပာဆိုဆိုအခန္းထဲမွ ထြက္သြားေလသည္။

× × × × × × ×

လူနာေဆာင္အဝရွိ ေကာ္ရစ္ဒါတြင္ လူနာတင္လွည္းတစီးရပ္ထားၿပီး ထိုလွည္းေပၚတြင္ ပက္လက္အေန အထားျဖင့္ လူနာအားဝိုင္းအုံေနေသာ လူမ်ားၾကားတြင္ ေတြ႔ရသည္။ ေသြးမ်ားသည္ လူနာ၏ ဒဏ္ရာမွစိမ့္၍ ဖိထားေသာ ပုဆိုးစၾကားမွထြက္ေနၿပီး ထိုမွတဆင့္ လက္တြန္းလွည္းေပၚ၊ ထိုမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ တစက္ တစက္ က်လ်က္ ရွိသည္။
လူနာ၏အေျခအေနကိုျမင္သည္ႏွင့္ခြဲစိတ္ဆရာဝန္သည္ ခ်က္ခ်င္းသူ၏လက္ေထာက္ဆရာဝန္ကိုလွည့္၍ …
ေနာက္လိုင္းတခုထပ္တင္၊ ေသြးေလးလုံး ခ်က္ခ်င္းရွာခိုင္း၊ ပိုးသတ္ေဆးသြင္း၊ ခြဲခန္းကို အေၾကာင္းၾကားဟု ဆက္တိုက္ညႊန္ၾကားေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ငါခြဲခန္းထဲမွာ လိုမည့္ပစၥည္းေတြ ႀကိဳးေတြသြားၾကည့္ၿပီး ျပင္ထားလိုက္ဦးမယ္။
ခြဲစိတ္ဆရာဝန္သည္ ခြဲခန္းရွိရာဖက္သို႔ ထြက္သြားေလသည္။

× × × × × × ×

ခြဲစိတ္ကုတင္ထက္တြင္ လူနာသည္ ေမ့ေဆးေပးၿပီး အဆင္သင့္ျဖစ္၍ ေနေလၿပီ။
 စလို႔ရၿပီ။
ေမ့ေဆးဆရာဝန္က အခ်က္ျပလိုက္သည္ႏွင့္ ပိုးသတ္ေဆးစြတ္ထားေသာ ဂြမ္းစမ်ားကိုယူ၍ လက္ေထာက္ဆရာဝန္က ေဆးလိုက္ေတာ့မယ္ဆရာ ဟုဆိုသည္။
သူနာျပဳဆရာမႏွင့္ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ား ႀကိဳးမ်ားကိုစစ္ေနေသာ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္သည္ ေခါင္းကိုငဲ့၍
မေဆးနဲ႔ မေဆးနဲ႔ ဒီအတိုင္းခင္း.. ဟုေျပာလိုက္ေသာေၾကာင့္ လက္ေထာက္ဆရာဝန္သည္ ပိုးသတ္ ထားေသာပိတ္စမ်ားကို ခင္းလိုက္ေလသည္။
 မင္းေဆးဖို႔ အေပၚက ပုဆိုးကိုဖယ္လိုက္တာနဲ႔ေသြးက ဒလေဟာထြက္ေတာ့မွာ ေသြးထြက္တဲ့ေနရာကို ဖိထားဖို႔ပတ္တီးစႀကိဳယူထား။
လက္ေထာက္ဆရာဝန္သည္ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္၏စကားဆုံးသည္ႏွင့္ သူနာျပဳဆရာမထံမွ ပတ္တီးစတခု ကိုေတာင္း၍ အသင့္အေနအထား ျပင္လိုက္ေလသည္။
တေယာက္လက္အိတ္စြြတ္ၿပီး ဒဏ္ရာေပၚက ပုဆိုးကိုဖယ္မယ္ဟု ညႊန္ၾကားသံၾကားသည္ႏွင့္ ခြဲခန္း လုပ္သားသည္ ပုဆိုးစကို ဖယ္လိုက္ေလသည္။
 ပုဆိုးစကိုဖယ္၍ ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ဒဏ္ရာမွေသြးမ်ားသည္ ႏွလုံးခုန္ခ်က္အတိုင္းပန္း၍ ပန္း၍ ထြက္လာေလသည္။
ခြဲစိတ္ဆရာဝန္သည္ ပတ္တီးစျဖင့္ ေသြးမ်ားပန္းထြက္ေနေသာေနရာကို လ်င္ျမန္စြာဖိထားလိုက္ၿပီး လက္ေထာက္ဆရာဝန္အားဖိကိုင္ထားရန္ခိုင္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူနာျပဳဆရာမထံမွ ေသြးေၾကာ ပိတ္ဖမ္းေသာညႇပ္မ်ားကို ေပးရန္ေတာင္းလိုက္သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ လူနာ၏ေခါင္းရင္းမွ ေမ့ေဆးဆရာဝန္ႏွင့္ အကူသူနာျပဳမ်ားမွာ လူနာအား ေသြးသြင္းျခင္း၊ အေၾကာေဆးမ်ားအလ်င္အျမန္သြင္းျခင္းတို႔ျဖင့္ အလုပ္ရႈတ္ေနၾကသည္။

× × × × × × ×

ခြဲစိတ္ဆရာဝန္သည္ ပတ္တီးစကိုဖယ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေသြးပန္းထြက္လာေသာေနရာမ်ား ကို ေသြးေၾကာ ပိတ္ဖမ္းေသာညႇပ္ျဖင့္ဖမ္းလိုက္ ပတ္တီးစႏွင့္ ေသြးမ်ားေခတၱမထြက္ေအာင္ ဖိထားလိုက္ ပတ္တီးစကိုဖယ္ လိုက္ဖမ္းလိုက္ျဖင့္ ဇယ္ဆက္သလိုလုပ္ၿပီးသြားေသာအခါ ထြက္ေနေသာ ေသြးမ်ားသည္ အတန္ငယ္တိတ္ သြားေလသည္။
ထိုအခါမွ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္သည္ ဒဏ္ရာကိုေသခ်ာစြာၾကည့္၍ ျပတ္ေနေသာ ေသြးျပန္ေၾကာကိုပိတ္၍ ႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္လိုက္ၿပီးေနာက္ ၿပဲေနေသာေသြးလႊတ္ေၾကာကို ႀကိဳးျဖင့္ခ်ဳပ္၍ ဖာေထးလိုက္သည္။
တလေဟာေသြးမ်ား ထြက္ေနေသာဒဏ္ရာသည္ ယခုေတာ့ သဲကႏာၱရအလား ေျခာက္ေသြ႔သြားေလၿပီ။
 ေဇာေခၽြးမ်ားျဖင့္ ေရခ်ိဳးထားသကဲ့သို႔ ရြဲနစ္ေနေသာ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္သည္တခ်က္ၿပံဳးလိုက္ၿပီး အိုေကသြားၿပီ ဆရာဟု ေခါင္းရင္းမွေမ့ေဆးဆရာဝန္ကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ျပတ္ေနေသာႂကြက္သားမ်ားကို ျပန္ဆက္ျခင္း၊ အေရျပားကိုျပန္ခ်ဳပ္ျခင္းတို႔ျဖင့္၊ ခြဲစိတ္မႈကို လက္စသတ္လိုက္သည္။
ႏုိးလာရင္ ေခါင္းသိပ္မလႈပ္ေအာင္ သတိထားခိုင္း၊ လည္ပင္းကိုထိန္းတဲ့ေကာ္လာ တတ္ထားလိုက္ဟု ေျပာ ၿပီး ခြဲစိတ္ဆရာဝန္သည္ ခြဲခန္းထဲမွ ထြက္သြားေလသည္။ 

× × × × × × ×

ခြဲစိတ္ဆရာဝန္သည္ စိတ္ေမာ လူေမာျဖင့္ ထိုင္၍ ေရေအးေအးတခြက္ကိုေသာက္ရင္း အေမာေျဖေနစဥ္ အလုပ္သမားဝန္ထမ္း ကိုထြန္းေမာင္သည္ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာသည္။

 ဆရာေရ ၿမိဳ႕ထဲမွာေတာ့ အုပ္ေအာ္ေသာင္းနင္း အံၾသေနၾကၿပီ
 ဘာျဖစ္လို႔လဲ
 ဒီလို လည္ပင္းက ေသြးေၾကာေတြကိုပါ ထိတဲ့ဒဏ္ရာမ်ဳိးရတဲ့လူေတြက ရွင္ေလ့မွ မရွိတာ ေသတာပဲေလ။ အခုရွင္တယ္ဆိုေတာ့။
 ကံေကာင္းလို႔ပါဗ်ာ
 ကံေကာင္းတာဆိုရင္လည္း ဆရာ့ေၾကာင့္ပဲျဖစ္မယ္။ လူနာေၾကာင့္ေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။
 လူနာက ဘာျဖစ္လို႔လဲ
 လူနာက ေကာင္းတဲ့ေကာင္မွ မဟုတ္တာ၊ ဘယ္လိုလုပ္ ကံေကာင္းႏုိင္မွာလဲ။ အခု ဘာျဖစ္လို႔ဓားနဲ႔ ခုတ္ခံံရသလဲဆိုတာ ဆရာ သိၿပီးၿပီလား
 မသိေသးဘူးဗ်
 သူ႔လယ္ပိုင္ရွင္က ခုတ္လိုက္တာ၊ သူက စာရင္းငွား၊ လယ္ပိုင္ရွင္ရဲ႕မိန္းမကို ၾကာခိုလို႔ ျဖစ္ၾကတာ
ဗ်ာ
မဗ်ာနဲဲ႔ဆရာ၊ ခုတ္တဲ့လူကလည္း ဆရာ့ လူနာပဲ၊
ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာလဲ၊
ဆရာမွတ္မိလား။ အခန္း(၁) ထဲကေထာင့္ကုတင္မွာ ေဆးရုံတက္သြားတဲ့ လူနာေလ။ ေပါင္မွာ ျပည္တည္ နာျဖစ္လို႔ ဆရာခြဲေပးလိုက္တာ၊ ခြဲၿပီး ၃ - ၄ ရက္ေလာက္ေနေတာ့ ဆရာက အိမ္ျပန္လိ႔ု ရၿပီ။ ေဆးကို နီးစပ္ရာ ေဆးခန္းမွာထည့္ဆိုၿပီး ျပန္လႊတ္ေတာ့၊ မျပန္ႏုိင္ဘူး။ အနာက်က္မွ ျပန္မယ္ဆိုၿပီး အတင္းေပ ကပ္ေနလို႔ ဆရာကေတာင္မျပန္ခ်င္ဘူးဆိုလည္း ေနပါေစ။ ထမင္းကလည္း ကိုယ့္ ပိုက္ဆံနဲ႔ ကိုယ္ ဝယ္စား ရတယ္၊ ငါလည္း ထမ္းထားရတာ မဟုတ္ဘူး၊ ေဆးရုံက ခုတင္ႀကီးက ထမ္းထားရတာလို႔ေျပာၿပီး ရယ္ေနေသးတယ္ေလ..
 ေၾသာ္ ..အဲဒီ လူနာက ခုတ္လိုက္တာလား၊
ဟုတ္တယ္ ဆရာ၊ သူက ေဆးရုံမွာလနဲ႔ခ်ီၾကာေနေတာ့ သူ႔မိန္းမနဲ႔ဒီဓားခုတ္ခံရတဲ့ေကာင္နဲ႔က ေနာက္မီးလင္းၾကတာေပါ့၊ ဒီေကာင္ကလည္း သားမယားေတြ ရွိရဲ႕သားနဲ႔ သူမ်ားမယားကို ၾကာခိုတာ ဆရာေရ၊ သိပ္ေကာင္းတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး...
ကိုထြန္းေမာင္ကေတာ့ ေျပာခ်င္ရာေတြ ေျပာလို႔ဝသြားၿပီ ထင္သည္။ အခန္းထဲမွထြက္သြားေတာ့ သည္။
ခြဲစိတ္ဆရာဝန္မွာေတာ့ ေတြးစရာမ်ားႏွင့္ က်န္ခဲ့သည္။

× × × × × × ×

ဆရာဝန္ဆိုေတာ့လည္း ခက္သား။ ဆရာဝန္တို႔အတြက္ လူနာဟူသည္ တမ်ဳိးတည္းသာ ရွိရသည္။ လူဆိုးမရွိ၊ လူေကာင္းမရွိ၊ ရန္သူမရွိ၊ မိတ္ေဆြမရွိ၊ ၾကာကူလီေကာင္မရွိ၊ လူသတ္သမားမရွိ၊ အားလုံး သည္ လူနာသာျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ေကာ ဒီလို တကယ္သေဘာထားႏုိင္ပါရဲ႕လား။ ဆရာဝန္သည္လည္း ပုထုဇဥ္သာလွ်င္ျဖစ္၍ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းတို႔ႏွင့္မကင္းႏုိင္ပါ။ ဆရာဝန္သည္ သူ၏ ဘဝတေလွ်ာက္လုံးကို ဗိုလ္က်အႏုိင္က်င့္လာေသာ လူတန္းစားတရပ္အားမုန္း၍ ေဆးကုမေပးဟု ဆိုလွ်င္ ျဖစ္ႏုိင္ပါမည္လား။ က်င့္ဝတ္ႏွင့္ ညီမညီ ေျပာၾကဆိုၾကေပဦးမည္။ 

ဆရာဝန္သည္ ဓားျဖင့္ခုတ္ခံရေသာေကာင္ တနည္း ဓားခုတ္ေကာင္၊ ၾကာကူလီေကာင္မွ စလိုက္ေသာ အေတြးမ်ားျဖင့္ ျခာျခာလည္ရင္း အခန္းထဲတြင္ ေငးငိုင္က်န္ရစ္ခဲ့ပါသည္။ 

ကမ္လူေဝး

စာေရးသူ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ၂၀၁၆ မတ္လထုတ္ Health for All Magazine တြင္ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္ေသာ ဤဝတၳဳတိုကို သစ္ခက္သံလြင္က ျပန္လည္တင္ဆက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။