သစ္ခက္သံလြင္၊ ဘဝျဖတ္သန္းမႈမွတ္တမ္းမ်ား၊ စိုးလြင္(၂၁၁)(ဝမ္ခ) ရဲ႕ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဘဝလမ္းမ်ား-၈၈၊ "တပ္မဟာ (၃) အမွတ္တရ"

တပ္မဟာ(၃)အမွတ္တရ

 စိုးလြင္(၀မ္ခ)(၂၁၁)
ၾကမ္​းၾကမ္​းတမ္​းတမ္​း ဘ၀လမ္​းမ်ား-၈၈..
၁၉၈၈ -ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုေနာက္ပိုင္းကာလ စစ္​အာဏရွင္​စနစ္​ အဆုံးတိုင္ပ်က္သုဥ္းခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရး​အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾက တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (မ.က.ဒ.တ) ရဲ႕ ေတာ္​လွန္​​ေရးခရီးလမ္းတေလွ်ာက္ က်ေနာ္ ပါဝင္ခဲ့ရာ (၁၉၈၈-၁၉၉၄) ကာလ ​ကိုယ္ေတြ႔ၾကဳံဆုံခဲ့ရမႈမ်ား ကို က်ေနာ္နဲ႔အတူ သက္စြန္႔ဆံဖ်ားတိုက္​ပြဲ၀င္​ခဲ့ၾကတဲ့ ရဲ​ေဘာ္​သူငယ္​ခ်င္​း​မ်ားအား အမွတ္​ရဂုဏ္​ျပဳျခင္​းအျဖစ္​​ေသာ္​လည္း​ေကာင္​း၊ ေနာင္​ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းက လူငယ္​မ်ိဳးဆက္​သစ္​မ်ား​ သိရွိေလ့လာႏိုင္​ရန္​အတြက္​ေသာ္လည္းေကာင္​း..သစ္​ခက္​သံလြင္​အြန္လိုင္းမွ တဆင္​့ ​ေရးသားတင္​ဆက္​လိုက္​ပါသည္​။ 
 
 စိုးလြင္​
(၂၁၁) (၀မ္​ခ)

Design MMK

ကင္းသမားအေျပးေရာက္လာၿပီး..ရန္သူတက္လာၿပီဆိုၿပီးသတင္းပို႔လို႔ တပ္စိတ္ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ အတူ ေနရာေျပးယူရတယ္။ ၿပီးမွ ကင္းသမားကို ေမးၾကည္ေတာ့.. က်ေနာ္တို႔ ကုန္းရဲ႕ အေရွ႕ ဘက္ နာရီ၀က္ေလာက္အေ၀းမွာရွိတဲ့ တဲအိမ္ေနရာကို အစိုးရစစ္ေၾကာင္းတခုေရာက္လာၿပီး တဲအိမ္ရွင္ကို ဖမ္းဆီးဖို႔ႀကိဳးစားရာမွာ တဲအိမ္ရွင္က လက္လြတ္ထြက္ေျပးလာၿပီး  ....

၁၉၉၁
KNU တပ္ရင္း ၈
တပ္မဟာ ၃

KNU တပ္ရင္း ၈ ရဲ႕ ခြဲ ၁ ကုန္းလို႔ေခၚတဲ့ ပတၱလားကုန္းေပၚမွာ က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းသားတပ္စုတစု စခန္း ထိုင္ထားတယ္။ ဘယ္ေတာင္ကုန္းနဲ႔ ညာေတာင္ကုန္းက ျမင့့္ၿပီး..ဒီေနရာႏွစ္ခုကို နိမ့္ေလွ်ာ ေျမျပန္႔ေလးက ဆက္သြယ္ထားတယ္။ ပတၱလားပုံစံမ်ဳိးေပါ့။

ကိုေမာင္ေမာင္တိုး ဦးစီးတဲ့ တပ္ရင္း ၂၁၄ က တပ္စိတ္တစိတ္က ဘယ္ဘက္တာင္ကုန္း။ ကိုေမာင္ေမာင္ၿငိမ္းဦးစီးတဲ့ တပ္ရင္း ၁၀၁ က တပ္စိတ္တစိတ္က ညာဘက္ေတာင္ကုန္း။ က်ေနာ္ဦးစီးတဲ့ ၈၈၈၈ တပ္ရင္းက တပ္စိတ္တစိတ္က ေတာင္ကုန္း ၂ ခုရဲ႕ၾကား အလယ္၀င္ေပါက္မွာ စခန္းခ်ထားၾက တယ္။
တည..သန္ေခါင္ယံခ်ိန္....
က်ေနာ့္ေျခေထာက္ကို လႈပ္ႏိုးလာလို႔ ထၾကည့္လိုက္ေတာ့..ကင္းက်ေနတဲ့ ေသာင္းဦး။ နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၂ နာရီေက်ာ္...။

ဘာထူးလို႔လဲေမးလိုက္ေတာ့..သူတို႔ကင္းေရွ႕ဘက္က ေျခသံၾကားလို႔တဲ့…။

ဒါနဲ႔ အီကြင့္မင့္ေကာက္၀တ္ ေသနတ္ဆြဲၿပီး..သူနဲ႔အတူ ကင္းရွိရာဘက္ကို ထြက္လာလိုက္တယ္။ ကင္းကိုေရာက္လို႔ ရွိေနတဲ့ကင္းသမားကို ဘာထပ္ထူးေသးလဲလို႔ေမးၾကည့္ေတာ့.. ဘာမွထပ္မၾကားရေတာ့ ဘူးတဲ့။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ကင္းသမား ၂ ေယာက္နဲ႔အတူ ေစာင့္ၾကည့္တယ္။ ဘာသံမွမၾကားရဘူး..အခ်ိန္နည္းနည္းေပးၿပီးေစာင့္ၾကည့္ေပမဲ့ ဘာမွမထူးတဲ့အတြက္ သတိထားေစာင့္ၾကည့္ဖို႔မွာၿပီး ဘားတိုက္ကို ျပန္လာအိပ္လိုက္တယ္။

ေမွးခနဲ ေပ်ာ္မလို႔ရွိေသး ေသာင္းဦးလာႏိုးျပန္လို႔ ေမးၾကည့္ျပန္ေတာ့ အသံၾကားရျပန္ၿပီးတဲ့။

ဒါနဲ႔လိုက္သြား နားေထာင္ျပန္ေတာ့ မသကၤာစရာ ဘာသံမွ မၾကားရျပန္ဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ျပန္သြားအိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားျပန္ေပါ့ေလ။

ေဟာ …အိပ္ေတာင္မေပ်ာ္ေသးဘူး၊ ကင္းသမားက လာထပ္ေခၚျပန္ေရာ။

လိုက္သြား နားေထာင္ၾကည့္ျပန္၊ ဘာထူးျခားတဲ့အသံမွမၾကားရဘူး။ 

နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ ၄ နာရီထိုးေတာ့မယ္။ မိုးလင္းကင္း ခ်ိန္းၾကေတာ့မယ္၊ ေန႔တိုင္းလည္း ကိုယ္က မိုးလင္းကင္းသမားေတြနဲ႔အတူေစာင့္ေနက်ဆိုေတာ့ ျပန္မအိပ္ေတာ့ဘဲ ေနလိုက္ေတာ့တယ္။

မနက္ပိုင္း အလင္းေရာင္ရတာနဲ႔ အသံၾကားတယ္ဆိုတဲ့ေနရာကို ကင္းသမားေတြနဲ႔အတူ တက္႐ွင္း ၾကည့္ေတာ့ မသကၤာစရာ ဘာတခုမွမေတြ႔ရဘူး။

ဒါနဲ႔ ေန႔ကင္းသမားကို တာ၀န္ခ်ၿပီး တေရးျပန္အိပ္အုံးမယ္ေလးဆိုၿပီး ဘားတိုက္ကို ျပန္ေရာက္႐ုံ ရွိေသး၊ ကင္းသမားအေျပးေရာက္လာၿပီး..ရန္သူတက္လာၿပီဆိုၿပီး သတင္းပို႔လို႔ တပ္စိတ္ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ အတူ ေနရာေျပးယူရတယ္။ ၿပီးမွ ကင္းသမားကို ေမးၾကည္ေတာ့.. က်ေနာ္တို႔ကုန္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ နာရီ၀က္ေလာက္အေ၀းမွာရွိတဲ့ တဲအိမ္ေနရာကို အစိုးရစစ္ေၾကာင္းတခုေရာက္လာၿပီး တဲအိမ္ရွင္ကို ဖမ္းဆီးဖို႔ႀကိဳးစားရာမွာ တဲအိမ္ရွင္က လက္လြတ္ထြက္ေျပးလာၿပီး ကင္းသမားဆီကိုေရာက္လာလို႔ သိရတာလို႔ သိရတယ္။ 

ဒါနဲ႔တပ္စုမႉးလုပ္တဲ့ ၀င္းခ်ဳိကိုေမးၾကည့္ေတာ့ သူလည္း တျခားတပ္စိပ္မႉးေတြကို သတင္းပို႔ထားၿပီးၿပီ လို႔ေျပာတယ္။ က်ေနာ္တို႔တပ္စိတ္က လူသြားလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေနရာယူထားေတာ့... တျခား တပ္စိတ္ေတြနဲ႔စာရင္ က်ေနာ္တို႔တပ္စိတ္နဲ႔ ရန္သူက ထိပ္တိုက္ေတြ႔ဖို႔က ပိုမ်ားတယ္လို႔ က်ေနာ္ သုံးသပ္မိတယ္။ 

က်ေနာ့္မွာက တခါသုံး ၇၂ တလက္..RPG တလက္နဲ႔ က်န္တာ လက္နက္ငယ္ႀကီးပဲ။ က်ေနာ့္တပ္စိတ္နဲ႔အနီးဆုံးရွိေနတဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ၿငိမ္း တပ္စိတ္မွာက ၇၉ တလက္..RPG တလက္နဲ႔ စက္လတ္တလက္ ရွိေနတယ္။ လိုအပ္ရင္ သူတို႔ကို စစ္ကူေတာင္းႏိင္တယ္။ က်ေနာ့္တပ္စိတ္မွာက လူသစ္ေအာင္ေက်ာ္(ဟသၤာတ)ကလြဲၿပီး အားလုံးက ၀မ္ခတိုက္ပြဲမွာ တိုက္ပြဲအေတြ႔အၾကဳံရွိလာတဲ့ သူေတြႀကီးပဲဆိုေတာ့ စိုးရိမ္စရာဘာမွမရွိိဘူး။ ေအာင္ေက်ာ္ကို အေတြ႔အၾကဳံရွိွတဲ့သူေတြၾကားမွာ ညႇပ္ထည့္ ထား။ RPG ကိုင္တဲ့ကိုေမာင္၀င္းကို သူ႔ပစ္ပိုင္ခြင့္္နယ္ေျမေတြျပၿပီး ရန္သူတက္လာမွာကို က်ေနာ္တို႔ေစာင့္ ၾကတာေပါ့။

ဒါေပမဲ့ နာရီ၀က္အတြင္းေရာက္ရမယ့္ က်ေနာ္တို႔ေနရာကို တနာရီေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိ ရန္သူမေရာက္ လာေတာ့့ က်ေနာ္တြက္မိပါၿပီ။ ရန္သူဟာ က်ေနာ္တို႔ကို ထိပ္တိုက္၀င္မတိုးဘဲ ဘယ္ေတာင္ပံ(သို႔) ညာေတာင္ပံက ပတ္တိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားပါၿပီ။ ဒါဆို ကိုတိုး(သို႔)ကိုၿငိမ္းတို႔ အဖြဲ႔နဲ႔ပဲ ျဖစ္ေတာ့မယ္လို႔ သုံးသပ္ မိလို႔ တပ္စုမႉးလုပ္တဲ့၀င္းခ်ိဳကို အၾကံေပး၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္နဲ႔ျဖစ္စရာအေၾကာင္းမျမင္ေတာ့ ျဖစ္တဲ့အဖြဲ႔ ကိုစစ္ကူေပးနိင္ဖို႔ ဒုစိတ္မႉး၀င္းကိုဦးစီးတဲ့ RPG သမား ေမာင္၀င္း၊ AK 47 ကိုင္ ေအာင္မိုးတို႔နဲ႔ စစ္ကူအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔ထားလိုက္တယ္။ မၾကာပါဘူး၊ ကိုတိုးႀကီးတို႔အဖြဲ႔နဲ႔ ရန္သူရဲ႕ ပစ္ခတ္သံေတြကို ၾကားရေတာ့တာပဲ။ (ကိုယ္ကေစာင့္ေနၿပီး စပစ္ရမွာကိုး ရန္သူက ကိုယ့္ကိုျမင္ၿပီး စပစ္တာ...။ တကယ္ေတာ့ ကိုတိုးႀကီးတို႔အဖြဲ႔ က အေသအခ်ာေနရာယူထားတာ..။ ဒါကို KNU အဖြဲ႔ကတေယာက္ က ဟုိ႔ေရြ႕ဒီေျပာင္း ဂဏွာမၿငိမ္ဘဲ လုပ္ေနလို႔ ရန္သူက စျမင္ၿပီး ပစ္တာ)၊ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တိုက္ပြဲျဖစ္တဲ့ ေတာင္ကုန္းေပၚက ေျပးဆင္းလာတဲ့ လူတေယာက္ေတြ႔လို႔ (သူက ဟိႏၵဴလူမ်ဳိး..KNU က လုပ္အားေပး) က်ေနာ္က ....

"ေဟ့ရပ္...ဘာကိစၥ ေျပးလာရတာလဲ" ေမးေတာ့.."က်ည္ဆံကုန္လို႔ က်ည္ဆံလာယူတာ"တဲ့။

(အမွန္မွာေတာ့ ထြက္ေျပးတာ...KNU ကလည္း ဒီေတာင္ကုန္းေပၚမွာ ၃....၄ ေယာက္ပဲေနတာ။ ရန္သူကလည္း တႏွစ္တခါေလာက္လာတိုက္ေနက်..KNU ကလည္း အင္အားမမွ်ေတာ့ ပစ္ေျပးေနၾက။ ရန္သူကလည္း ရွိတဲ့ တဲ ၂ လုံး ၃ လုံးကို မီး႐ိွဳ႕ၿပီး ျပန္သြားေနၾက။

ဒီတခါမွ ေမာင္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ေတြ႔တာ)..က်ေနာ္လည္း ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ တို႔ရဲေဘာ္ေတြဆီမွာ က်ည္ဆန္အမ်ားႀကီး ျပန္တက္လို႔။ ဒီေတာ့မွ ဟိႏၵဴကုလားေလးလည္း မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ႔ ျပန္တက္သြားေလ ရဲ႕။

က်ေနာ္လည္း တပ္စုမႉး၀င္းခ်ဳိကတဆင့္ ေတာင္ကုန္းေပၚမွာ႐ွိေနတဲ့ KNU ခြဲ ၁ ခြဲမႉးဗိုလ္တကို စစ္ကူလို လား ေမးခိုင္းလိုက္တယ္။ ဗုိလ္တရဲ႕ စစ္ကူလိုတယ္လို႔ေျပာသံ လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္ ကတဆင့္ က်ေနာ္ၾကားတာနဲ႔..ဒုစိပ္မႉး၀င္းကိုနဲ႔အဖြဲ႔ကို တိုက္ပြဲျဖစ္ရာေတာင္ကုန္းကို အျမန္တက္ဖို႔ အမိန္႔ေပးလိုက္ တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရန္သူကလည္း သူတို႔ရဲ ၇၉ ေလာင္ခ်ာနဲ႔ ေနရာအႏွံကို ပစ္ေနပါၿပီ။ 

၀င္းကိုနဲ႔အဖြဲ႔ တက္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔က ေမာင္၀င္းပစ္ခတ္လိုက္တဲ့ RPG သံကို က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားလိုက္ပါေတာ့တယ္ (က်ေနာ္တို႔အသုံးျပဳတဲ့ RPG သီးက သူ႔ပုံမွန္အသီး မဟုတ္ ဘူး။ KNU က တီထြင္ထားတဲ့ ၆၀မမ စိန္ေျပာင္အသီးဆိုေတာ့ ပုံမွန္အသံထက္ပိုျပင္းတယ္.) ေျပာရရင္ေတာ့ ဗ်ာ..ေတာေကာင္ငယ္ေလးေတြအလယ္မွာ ျခေသၤ ၀င္ဟိန္းလိုက္သလိုပဲ။ 

ရန္သူရဲ႕ပစ္အားဟာ ခ်က္ခ်င္းေလွ်ာ့က်သြားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ေနာက္ထပ္ RPG ႏွစ္လုံး ထပ္ပစ္ လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ရန္သူရဲ႕ပစ္ခတ္သံေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး က်ေနာ္တို႔ဆီက လက္နက္ငယ္ သံေတြပ ေျပာက္ၾကားေျပာက္ၾကား ၾကားရေတာ့တယ္။

ဆိုလိုရင္းသေဘာက ရန္သူဆုတ္ၿပီးေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ထပ္ တနာရီေလာက္အၾကာမွာ ကိုတိုးတပ္စိပ္နဲ႔ က်ေနာ္တပ္စိပ္ေပါင္းၿပီး ရန္သူ႔ေနရာကိုတက္႐ွင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ က်ည္ေဘာက္အခ်ိဳ႕နဲ႔ ေတာေဆာင္း ခေမာက္အခ်ဳိ႕ကို သိမ္းဆည္းရမိလိုက္တယ္။

ေနာက္ ႏွစ္ရက္ေလာက္အၾကာမွာ ရြာသားေတြကတဆင့့္သတင္းရတာက ရန္သူဟာ ဒဏ္ရာ ရသူ ႏွစ္ေယာက္ကိုထမ္းၿပီး ရြာေတြမွာမနားဘဲ ဆုတ္ခြာသြားေၾကာင္း သိလိုက္ရတယ္။
ရန္သူဆီက လူ လက္နက္မရလိုက္လို႔ မေၾကနပ္ႏိုင္ေပမဲ့..ကိုယ့္ဘက္က ထိခိုက္ဒဏ္ရာမရတာကို ဘဲ ေၾကနပ္လိုက္ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ 

စိုးလြင္(၀မ္ခ)(၂၁၁)