 |
| visualmelt.com |
ဖြာလန္က်ဲေနေသာ စိတ္ေတြက စနစ္တက် အစီအရီ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ စာအုပ္စင္ထဲမွ စာတအုပ္ကို လွမ္းဆြဲယူလိုက္သည္။ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုး ၾကည့္လိုက္မိမွ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို အေတာ္ထိန္းသိမ္းလိုက္ရ..
ၿပိဳင္မ်ဥ္းႏွစ္ခုၾကားက
ငါ
ည … ဒါမွမဟုတ္ အလင္းေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ တိမ္ထူေန႔စြဲ
…
ေနာက္ဆံုးေပၚ ဗားရွင္းျဖစ္ေသာ အျဖဴေရာင္ျခံဳထည္
ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ေမွာ္ဆရာက အဲဒီညကိုပဲ ေကာင္းကင္ရဲ႕အေရျပားေတြနဲ႔ ဖုံးအုပ္ပစ္လိုက္ျပန္၏။
ဆူညံ ပူေလာင္မႈေတြႏွင့္ ႐ုန္းကန္ေနရေသာ တေန႔တာခရီးမွ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ကာ ျပန္ေရာက္ရွိလာေသာ
ခရီးသည္ တဦးႏွင့္မျခား ည၏အဂၤါ အစိတ္ပိုင္း အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အလင္းေပ်ာက္ဆံုးလို႔ တိတ္တဆိတ္
ဆြံ႕အေနလ်က္ရွိသည္။
" ေဒါက္ … ေဒါက္ … ေဒါက္ "
လြတ္လပ္ျခင္းေတြရဲ႕ အိပ္တန္းဝင္ စည္းခ်က္ေခါက္
သံေတြလား …။
ဒါမွမဟုတ္
မြန္းက်ပ္မႈေတြရဲ႕ လြတ္ေျမာက္လိုမႈ ႐ုန္းကန္ျခင္း
စည္းခ်က္ေခါက္သံေတြလား …။
ေအးစက္စက္ တရွပ္ရွပ္ေျခသံေတြက နီးကပ္လို႔
လာေန၏။ ကိုယ့္အလင္းကို ကိုယ္ ျပန္ျမင္လာျပန္ေတာ့ ခရီးသြားစကၠန္႔သံေလးမ်ားကိုေတာင္ စိတ္ေတြက
ေရတြက္လို႔ ရေနျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္ေတြက ႐ုန္းကန္မႈ ေနေရာင္ျခည္ေတြရဲ႕ေအာက္ ေရာက္ရွိသြားျပန္သည္။
သတိတရားေပၚမွာ စိတ္ေတြကို ႐ိုက္ခြဲၾကည့္၏။
ကမၻာႀကီးရဲ႕ စကၡဳ လုယူသြားတဲ့ ေန႔ကစလို႔ ႀကီးေကာင္ဝင္စ ညေတြမွာ လူေတြရဲ႕အတြင္းသားက အလင္းအားမ်ား
ေလ်ာ့နည္းက်သြားေတာ့တာ သိသာလာသည္။
လူေတြ … လူေတြ မူလအမွတ္ကေန အဆံုးအဆမဲ့
ခရီးရွည္ႀကီးကို ရြက္လြင့္ထြက္ခြာၾကသည္။ ဘာအတြက္လဲ … သိပ္ကို႐ိုးရွင္းပါသည္။ အမ်ားသူငွာ
ေျပာေျပာေနၾကတဲ့ မွတ္တိုင္ဆိုေသာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ခရီးတခုအတြက္သာ ျဖစ္မည္။
မေန႔က ေသဆံုးခဲ့ေသာ စကားလံုးေတြကို ယခု
ပစၥဳပၸန္မွာ အသက္ျပန္သြင္းရင္ ေလဟာနယ္ထဲမွာေတာ့ျဖင့္ စိတ္ခံစားမႈေတြက နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္
…
ဖြာလန္က်ဲေနေသာ စိတ္ေတြက စနစ္တက် အစီအရီ
အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ စာအုပ္စင္ထဲမွ စာတအုပ္ကို လွမ္းဆြဲယူလိုက္သည္။ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုး ၾကည့္လိုက္မိမွ
ရယ္ခ်င္စိတ္ကို အေတာ္ထိန္းသိမ္းလိုက္ရသည္။
ၾကည့္ " ဘဝေနနည္းတဲ့ " ။
ေရးျခစ္မႈမျပဳရေသးသမွ်ေသာ ေဟာင္းႏႊမ္းေနတဲ့
စာရြက္ေတြဟာလည္း အသစ္ျဖစ္ေနမွေတာ့ … ဘဝမွာ ေနထိုင္ဖို႔အတြက္ နည္းစနစ္ ပညာရပ္ေတြလိုအပ္ေနေသးသလား။
ကဗ်ာဆရာ တေယာက္ေျပာထားသလို ကိုယ့္ဘက္က
လိုက္ေလ်ာေပးႏိုင္ရင္ေရာ အရာရာ အဆင္မေျပႏိုင္ဘူးလား။
ရပ္တန္႔ေနတဲ့ နာရီတလံုးမွာေတာင္ အခ်ိန္ႏွစ္ခုက
မွန္ေနေသးတာပဲ။ တခါတေလၾကေတာ့လည္း သိုမွီထားေသာ အားျပည့္ဓာတ္ခဲေတြႏွင့္ တာဝန္က် သံပတ္ေပး
စနစ္ေတြကို ခဏဖယ္ထားၿပီး အေကာင္းနဲ႔ အဆိုးဆိုတဲ့ အခ်ိန္ႏွစ္ခုကို ထပ္တူက် အံကိုက္မွန္ေနခ်င္မိသည္။
ဘာပဲေျပာေျပာ ေဟာဒီ့ ေလာကဓံကိုေတာ့ ေမြးဖြားလာကတည္းက
သားဖြားဆရာမရဲ႕ ရိုက္ႏွက္ျခင္းနဲ႔ မဂၤလာပါလို႔ ကြၽန္ေတာ္က ႏႈတ္ဆက္ထားၿပီးသားပါ။
ထပ္ၿပီးသ႐ုပ္ေဖာ္ျပရရင္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ တန္းေနတဲ့
ၿပိဳင္မ်ဥ္းႏွစ္ခုၾကားထဲက ကတၱားတေကာင္ေပါ့။
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ေအာက္ဆံုးမ်ဥ္းတန္းကို
အားပါးတရနင္းၿပီး အေပၚဆံုးမ်ဥ္းတန္းကို ေအာက္ကိုဆြဲဆြဲခ်ေနခဲ့တဲ့ သူေလ …
ဆံု ႏိုင္ ပါ ဦး မ လား ဗ်ာ …… ။။။။။
ေမာင္ရင္ေထြး
Comments
Post a Comment