သစ္ခက္သံလြင္ ဝတၳဳတို- ေဝျမင့္ေမာင္ေရးတဲ့ ေဒါက္တာ ေခါေဂ

 

africantapestry-art.com

 ခပ္တည္တည္ နဲ ့တိရစာၦန္ဆရာဝန္လိုလို ဘာလိုလို။ ေဆးထိုးအပ္ကေလးနဲ ့ေဆးပုလင္းကုိ ထိုးေဖာက္ယူျပီး ေခါေဂကမ္းလာတဲ့ ၾကက္ကေလးေပါင္ရင္းနားမွာ ထိုးထည့္လိုက္တယ္။ ၾကက္ကေလးခဗ်ာ နာလို႔ထင္ပါရဲ႕"ဂ်လိ ဂ်လိနဲ႔” ။ ၾကက္မႀကီးက "ကေတာ္ကေတာ္နဲ ့"။ ခြဲစိတ္မွုေအာင္ျမင္စြာျပီးဆုံးသြားတဲ့ ဆရာဝန္ရဲ႕မ်က္ႏွာထားမ်ဳိးနဲ ့ေခါေဂက အားလုံးကုိၾကည့္ၿပီး ၾကက္ကေလးကုိ ေျမေပၚအသာခ်ေပးတယ္။ မၾကာဘူး သူခ်လိုက္ တဲ့ ၾကက္ေပါက္စေလးက နွစ္လွမ္းသုံးလွမ္းေလွ်ာက္ၿပီးတာနဲ ့တန္းလန္းႀကီး လဲက်ေသတာပဲ။

ေဒါက္တာေခါေဂ

ေဝျမင့္ေမာင္

အခုတေလာ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ၾကက္နာက်ေနတဲ့အေၾကာင္း သားလတ္ေခါဘူ ေျပာလို႔ ေခါေဂသိရတယ္။ ဟုတ္မယ္ မေန ့က ေခါေဂရုံးတက္သြားရင္း လမ္းထိပ္ ေဒၚညိဳႀကီးေျပာတာ ခပ္သဲ့သဲ့ၾကားရတယ္။ ၾကက္ေတြ တေကာင္ၿပီးတေကာင္ ေသေနတယ္တဲ့။

သားလတ္ေခါဘူက ငါးတန္းေက်ာင္းသား။ ဒီေကာင္က ၾကက္ဆိုသိပ္ခ်စ္တာ။ ၾကက္ေမြးဖို႔အဆိုတင္သြင္းၿပီး ေယာကၡမႀကီး(သူတို႔အဘိုး) အိမ္က ၾကက္မေလး ယူလာတာလည္း ဒီေကာင္ပဲ။ သူတို႔အေမစိမ္းယက တားေသးတယ္"အလုပ္ရႈတ္ပါတယ္ မေမြးပါနဲ႔" ဆိုေတာ့ ဒီေကာင္က မရဘူး" သားဂရုစုိက္မွာပါဈ အစာလည္းသားေကၽြးမယ္ေနာ္...အေမေနာ္ "နဲ႔ ခဏခဏပူညံပူညံ လုပ္ေနေတာ့ စိမ္းယကမရတဲ့အဆုံး ခြင့္ျပဳေပးရွာတယ္။ ေခါေဂက ေအးေဆးပဲ။ စိမ္းယ မႀကိဳက္မွန္းသိေတာ့ သူတို႔သားအမိၾကားမွာ ဝင္မပါဘူး။ ေခါဘူကလည္း ပါးတယ္။

သူ႔အေဖေခါေဂ ခြင့္ျပဳလို ့ဘာမွျဖစ္မလာဘူး သူ႔အေမ စိမ္းယခြင့္ျပဳမွ အဆင္ေျပမယ္မွန္းသိေတာ့ သူ႔အေမဆီ ကပ္တာပဲ။ ဒီေကာင္လုပ္လိုက္လို ့မအားတဲ့ၾကားက ေခါေဂ ၾကက္အိမ္ ေဆာက္ေပး ရေသးတယ္။ ဘာတဲ့ ဒီေကာင္ေျပာတာ…"အထဲမွာ ၾကက္ကေလးေတြ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိေနလို႔ ရေအာင္ က်ယ္က်ယ္ေလးေဆာက္ေပးေနာ္ အေဖ၊ ၿပီးေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးေနာ္အေဖ... သားၾကက္မေလးက ၾကက္ကေလးေတြအမ်ားႀကီး ေမြးမွာဗ်"တဲ့။ ဒါနဲ႔ေခါေဂ ႀကိမ္းပစ္တယ္ "ေအး မင္းပါ ဝင္ေနလို႔ရေအာင္ ငါေဆာက္ေပးမယ္" ဆိုေတာ့မွ ဒီေကာင္ၿငိမ္သြားတာ။

ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္တယ္။ ဒီေကာင္က သူ႔ၾကက္မေလးကုိ ဂရုစုိက္သလားမေမးနဲ႔။ သူ႔ၾကက္မေလးကုိ "တီတီ"တဲ့။ ေက်ာင္းဆင္း အိမ္ျပန္လာတာနဲ႔သူ႔ၾကက္မေလးကုိ မ်က္စိေထာက္ ၾကည့္ေနတာပဲ။ အစာေကၽြးလိုက္ ေရထည့္ေပးလုိက္နဲ႔။

ညေနေစာင္းလို ့ၾကက္အိမ္ပိတ္တာလည္း ဒီေကာင္၊ မနက္ေရာက္လို႔ ၾကက္အိမ္ဖြင့္ေပးတာလည္း ဒီေကာင္ပဲ။

သိပ္မၾကာဘူး ဒီေကာင့္ ၾကက္မေလး တီတီစဥၿပီး ၾကက္ကေလးဆယ္ေကာင္ ေပါက္တယ္။ ဒီေကာင္ေပ်ာ္လိုက္တာမ်ား ေျပာမေနနဲ႔။

ၾကက္ကေလးေတြကုိ ခဏခဏ ကုိင္လိုက္ပြတ္လိုက္လုပ္ေနလို ့ဆူရေသးတယ္။ ညေရာက္ေတာ့ ဒီေကာင္ထထၿပီး ၾကက္အိမ္ကုိ သြားၾကည့္တတ္တယ္။ ၾကက္ကေလးေတြ ေႁမြကုိက္ခံရမွာ ႂကြက္ကုိက္ခံရမွာ ေၾကာက္လို႔တဲ့။ အဲ့ေလာက္အျဖစ္သည္းတဲ့ေကာင္။

မေန႔ညက ဒီေကာင့္ကုိ စိမ္းယ ရိုက္တယ္ဆိုပဲ။ သူ႔ၾကက္မနဲ႔ ၾကက္ကေလးေတြကုိ သူ႔သူငယ္ခ်င္းက ခဲနဲ႔ေပါက္လို ့မေက်နပ္ဘူးဆိုၿပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းကုိ ဒီေကာင္ ထိုးတယ္ဆိုပဲ။

ေပါက္မွာေပါ့ ...သူ႔ၾကက္မႀကီးက သူမ်ားျခံထဲ ဝင္ေမႊေႏွာက္တာေတာ့ ဒီေကာင္မတြက္ဘူး။ သူ႔အေပၚ အႀကီးႏွစ္ေယာက္ကလည္း အခုတေလာ ဒီေကာင့္ကုိ သိပ္အျမင္မၾကည္ၾကဘူး။ ၾကက္ ကိစၥပဲ ျဖစ္မွာေသခ်ာတယ္။ မနက္ေစာေစာ ေခါေဂႏိုးလာေတာ့ သမီးလတ္ေခါတီးက ထမင္းခ်က္ေနတယ္။ စိမ္းယက ေစ်းသြားတယ္ဆိုလားပဲ။ အႀကီးေကာင္နဲ ့အငယ္မက မႏိုးၾကေသးဘူး။ ထုံးစံအတိုင္း ေခါဘူက ၾကက္အိမ္ေရွ႕မွာ။ ၾကက္ကေလးေတြကုိ အစာေကၽြးၿပီး ၾကည္ႏူးေနလိုက္တာမ်ား။ ဟုိ ၾကက္ေပါက္စေလးကုိင္လုိက္ ဒီၾကက္ေပါက္စေလး ကုိင္လိုက္ နာမည္ေပးလိုက္ တတြတ္တြတ္နဲ႔။

ေခါေဂက "ေဟ့ ေကာင္ ၾကက္ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ မင္းဘယ္လိုမွတ္မိမွာလဲ ေျပာေတာ့ "

 “ အာ မွတ္မိတာေပါ့ အေဖ" ဆိုၿပီး တေကာင္ကုိင္လိုက္ နာမည္ေျပာလိုက္ ေနာက္တေကာင္ ကုိင္ၿပီး နာမည္ေျပာလိုက္နဲ ့ဟုတ္ေနတာပဲ။ တတ္လည္း တတ္ႏိုင္တဲ့အေကာင္။

ဒါနဲ႔ေခါေဂ အတြန္႔မတက္ေတာ့ဘူး။ မိသားစုထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းစားပြဲဝိုင္းမွာ ေခါဘူေနရာက လြဲၿပီး လူအားလုံးစုံေနတယ္။ စိမ္းယက "ဟဲ့ေခါဘူ ထမင္းစားမယ္"လို ့လွမ္းေအာ္မွ ဒီေကာင္ဝင္လာတာ။ အႀကီးမ ေခါတီးက သိပ္ၾကည့္လို႔ ရပုံမေပၚဘူး "သြား...လက္ကုိ ေသခ်ာ ဆပ္ျပာနဲ႔ ေဆးၿပီးမွလားစား"တဲ့။ ထမင္းစားၿပီး ေခါေဂဂ်ာနယ္ထိုင္ဖတ္ေနတုန္း ေခါဘူ သူ႔ဆီ လာၿပီး ေျပာတယ္။

"အေဖ သားတို႔ရပ္ကြက္မွာ တကယ္ႀကီး ၾကက္နာက်ေနတယ္ ဟုိဘက္ ေလာဟာတို ့အိမ္ဆို တေကာင္ၿပီး တေကာင္ေသတာပဲ" "အဲ့ဒီေတာ့" "အဲ့ဒါ သားၾကက္ကေလးေတြမေသရေအာင္ ကာကြယ္ေဆး ထိုးခ်င္ တယ္အေဖ" ေခါေဂက ေဟ..ငါက တိရစာၦန္ဆရာဝန္မွ မဟုတ္တာ" လို႔ ေခါေဂျပန္ေျဖေတာ့ ကုိယ္ေတာ္ေခ်ာေလးက "ဒါေပမဲ့ အေဖ့သူငယ္ခ်င္း ဦးမာန္ဟာဆီ သြားေမးပါ လား၊ သူ႔မွာ ၾကက္ ကာကြယ္ေဆးေတြ ရိွမွာပဲေနာ္"တဲ့။

"ေအးပါ ငါသြားၾကည့္လိုက္မယ္ မင္းေက်ာင္းသြားေတာ့"ဆိုမွ ဒီေကာင္ ထြက္သြားတာ။ ဒီေကာင္ ေျပာတာဟုတ္တယ္၊ မာန္ဟာက ဒီၿမိဳ႕မွာ ၾကက္ေမြးၿပီးစီးပြားရွာေနတဲ့သူ။ သူ႔မွာ ကာကြယ္ေဆး ေတြ ရိွမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ေခါေဂနဲ ့မာန္ဟာက ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ။ ရုံးဆင္း ျပန္ရင္ သူ႔ဆီဝင္အုံးမွ။

ညေန ရုံးဆင္း ေခါေဂအိမ္ျပန္ေတာ့ သားလတ္ေခါဘူက သူ ့ကုိေျပးႀကိဳတယ္။ ပါးစပ္က ဘာမွ မေျပာေသးေပမယ့္ ဒီေကာင္ ဘာေမွ်ာ္ေနလဲဆိုတာ ေခါေဂသိေနတယ္။

 "ေအး မင္းဦးေလးမာန္ဟာဆီ ငါေရာက္ခဲ့တယ္၊ ကာကြယ္ေဆးေတြလည္းပါတယ္" ဆိုေတာ့ "ဒါမွ ဒို႔အေဖႀကီးကြ" ဆိုၿပီး ေခါဘူေပ်ာ္ေနတာမ်ား။

အဝတ္အစားလဲၿပီး မာန္ဟာဆီက ရလာတဲ့ ေဆးထိုးအပ္ရယ္ ေဆးပုလင္းေလးေတြရယ္ ထုတ္လိုက္တယ္။

အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ေခါဘူက ၾကက္ကေလးေတြကုိ အစာေကၽြးေနတယ္။ ေခါေဂ ေဆးထိုးမယ္လုပ္ေတာ့ စိမ္းယရယ္ အႀကီးႏွစ္ေယာက္ရယ္ အငယ္မေလးရယ္ သူ႔ကုိဝိုင္းအုံလာၾကတယ္။ 

စိမ္းယက ေခါေဂကုိၾကည့္ၿပီးၿပဳံးေနတယ္။ ဒီအျပဳံးကုိ ေခါေဂ သေဘာေပါက္တာေပါ့။ လင္မယားျဖစ္လာတာ ကေလးငါးေယာက္ေတာင္ ရိွေနၿပီကုိး။ စိမ္းယ ၾကည့္တဲ့အဓိပၸာယ္က "ဟုတ္မွလည္း လုပ္ပါ ရွင္ရယ္" ဆိုတဲ့ အၾကည့္မ်ဳိး။ ေခါေဂကလည္း "စိတ္ခ်ပါ မိန္းမရာ"ဆိုတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳးနဲ ့ ျပန္ၾကည့္လုိက္တယ္။ 

ကေလးေတြကလည္း သူ႔ကုိအားကုိးေနၾကတဲ့ ပုံစံမ်ဳိးေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ ပုံစံမ်ိဳး ေခါေဂက ခပ္တည္တည္ နဲ ့တိရစာၦန္ဆရာဝန္လိုလို ဘာလိုလို။ ေဆးထိုးအပ္ကေလးနဲ ့ေဆးပုလင္းကုိ ထိုးေဖာက္ယူျပီး ေခါေဂ ကမ္းလာတဲ့ ၾကက္ကေလးေပါင္ရင္းနားမွာ ထိုးထည့္လိုက္တယ္။ ၾကက္ကေလးခဗ်ာ နာလို႔ထင္ပါရဲ႕"ဂ်လိ ဂ်လိနဲ႔” ။ ၾကက္မႀကီးက "ကေတာ္ ကေတာ္နဲ ့"။ ခြဲစိတ္မွုေအာင္ျမင္စြာျပီးဆုံးသြားတဲ့ ဆရာဝန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာ ထားမ်ဳိးနဲ ့ေခါေဂက အားလုံးကုိၾကည့္ၿပီး ၾကက္ကေလးကုိ ေျမေပၚအသာခ်ေပးတယ္။ မၾကာဘူး သူခ်လိုက္ တဲ့ ၾကက္ေပါက္စေလးက နွစ္လွမ္းသုံးလွမ္းေလွ်ာက္ၿပီးတာနဲ ့တန္းလန္းႀကီး လဲက်ေသတာပဲ။ ေျခေထာက္ နွစ္ဖက္ကုိ ဆန္ ့ဆန္ ့ဆြဲျပီး ျငိမ္က်သြားလို႔။ အဲ့ဒီမွာ စိမ္းယနဲ႔အႀကီးေကာင္က တခြီးခြီးစရယ္ၾကေတာ့ တယ္။ 

အလတ္မ ေခါတီးက "အေဖရယ္"ဆိုၿပီး သူ ့ကုိ တစ္လွည့္ ေခါဘူကုိ တလွည့္ၾကည့္ၿပီး ျပဳံးလုိ႔။ အငယ္မေလးစိမ္းငွိမ္းက သြားမရိွတဲ့ သူ႔ပါးစပ္ေလးကုိ လက္နဲ႔ကာၿပီး တဟိဟိရယ္တယ္။ ေခါေဂလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ သူတို႔သားအမိေတြနဲ႔အတူ လိုက္ရယ္တယ္။ သူ႔အျဖစ္ကလည္း ရယ္စရာႀကီးကုိး။ 

မာန္ဟာဆီ ေဆးေတာင္းတုန္းက ေဆးထိုးနည္း ေဆးထိုးပုံမေမးလိုက္မိဘူး။ ေခါဘူက ၾကက္ေသေလး ကုိင္ၿပီး တအိအိနဲ႔ စငုိေတာ့တာပဲ။ ဘာတဲ့ ငုိရင္း ေျပာေသးတယ္။ "အေဖက မေကာင္းဘူး သားၾကက္ ကေလးကုိ သတ္တယ္" တဲ့။

အဲ့ဒီညေနပုိင္း ထမင္းစားၾကေတာ့ ေခါဘူ ထမင္းလာမစားဘူး။ အႀကီးမက သြားေခၚမယ္ လုပ္ေတာ့ ေခါေဂက တားလိုက္တယ္။ အားလုံးက ျပံဳးစိစိနဲ ့ထမင္းစားၾကလို႔။ ထမင္းစားေနရင္း သားႀကီးက "ေခါဘူအျဖစ္ကလည္းေနာ္ က်ားေၾကာက္လို ့ရွင္ႀကီးကုိး ရွင္ႀကီးက က်ားထက္ ဆိုး ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ"တဲ့။ ဒါနဲ ့ေခါေဂက "ေဟ့ေကာင္ မင့္ထမင္းမင္းစားစမ္း"လို ့ေငါက္ေတာ့ ဒီေကာင္ၿငိမ္သြားတယ္။

ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ေခါေဂက ေခါဘူကုိသြားေခ်ာ့တယ္။ 

နည္းနည္းစိတ္ ေျပလာတဲ့ ေခါဘူက ေခါေဂကုိၾကည့္ၿပီးေျပာတယ္။ "ေဖႀကီး ေဒါက္တာေပါက္တူးႀကီး"တဲ့။ အဲ့လုိေျပာေတာ့ ေခါေဂ ခဗ်ာ ျပံဳးရမလိုလို ရယ္ရမလိုလို။ မခ်ဳိမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာေပါက္ႀကီးနဲ ့"ေအးပါကြာ..." တဲ့။

ေဝျမင့္ေမာင္

ေရဆင္းစုိက္ပ်ဳိးေရးတကၠသုိလ္

ႏွစ္ပတ္လည္မဂၢဇင္း

၂၀၁၅