သစ္ခက္သံလြင္ ကဗ်ာခံစားမႈ ရသေဆာင္းပါး၊ ၿငိမ္းေ၀(ကဗ်ာ ့အိုးေ၀) ၏ ရင္ထဲကေသတၱာ

ရင္ထဲကေသတၱာ

POS

ကၽြန္ေတာ့္မွာ လေရာင္ေအာက္က တူရိယာလုလင္ကုိေငးၾကည့္ကာ ေရွ႕သုိ႔ ဆက္တုိး မသြားေတာ့ ဘဲ ေနရာတြင္ပင္ ရပ္ေနလုိက္ရ၏။ သူကလည္း သူႏွင့္မလွမ္းတြင္ လူ တေယာက္လာၿပီးရပ္ေနသည္ကုိ လုံး၀ပင္ဂ႐ုမစုိက္ဘဲ မယ္ဒလင္ကုိသာ ပုိက္ထားလ်က္ စိတ္ပါလက္ပါ တီးခတ္ေနေလသည္။ 

၁။ 

က်ဳံစိန္ႀကဳိး၀ိုင္းႀကီးထဲ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ေတာအုပ္ေပၚ ေစာင္အနက္တထည္ အုပ္လုိက္ သလုိ ႐ုတ္တရက္ အုံ႔ဆုိင္းမည္းေမွာင္သြားရ၏။ 

ရိုးထဲတြင္ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားေပၚေျခခ်နင္းလုိက္သည့္ တေျဖာေျဖာက္ တေဖ်ာေဖ်ာ အသံမ်ားကုိ သာ ၾကားေနရသည္။ မည္သူမွ် စကားမေျပာႏုိင္ၾက။ 

လူတုိင္းတိတ္ဆိတ္စြာေလွ်ာက္လာေနၾကပုံမွာ စက္႐ုပ္မ်ားလိုျဖစ္ေနသည္။ ေတာအုပ္အတြင္းဖက္ေရာက္ သည္အထိ ေျခသံႏွင့္အသက္႐ွဴသံမ်ားမွအပ အျခား မည္သည့္အသံကုိ မွ် မၾကားၾကရ။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း စက္႐ုပ္ပမာ လွမ္းလာေနခဲ့ရ၏။ 

မနက္တုန္းက ဒံုသမိေခ်ာင္းေဘး က်ဳံစိန္ရြာေပၚ ေသမင္းတမန္မ်ား ခုန္ဆင္းက်ေရာက္လာခဲ့သည့္ ကိစၥ ကုိ ျပန္ေတြးေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္က လက္နက္ႀကီးပစ္သံမ်ားကုိအေသအခ်ာ ၾကားဖူးျခင္း မရွိသျဖင့္ ၆၀ မမ စိန္ေျပာင္းက်ည္ ႏွစ္ခ်က္ပစ္ခတ္သည့္အသံကုိ နားထဲ၌ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနခဲ့၏။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ က်ဳံစိန္ ရြာဖက္ဆီက လူသံ၊ ေခြးေဟာင္သံမ်ား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရွိရာဘက္ ေ၀့တက္လာခဲ့၏။ 

ထိုစဥ္က က်ံဳစိန္ရြာႏွင့္မလွမ္းမကမ္း ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚတြင္ ကရင္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ တပ္ခြဲမွဴ းဗိုလ္သိန္းစိုးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲေဘာ္တစု ညအိပ္ခဲ့ၾကသည္။ ေန႔လည္ပိုင္းကမူ ဗိုလ္သိန္းစိုးက က်ံဳစိန္ရြာသားျဖစ္သျဖင့္ ရြာထဲမွ အသိမိတ္ေဆြမ်ားကို စက္ျဖင့္လွမ္းေျပာလွမ္းေခၚကာ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေပးခဲ့၏။ ကြၽန္ေတာ္က က်ံဳစိန္ရြာ၏သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား ကို ေမးျမန္းေလ့လာခဲ့ သည္။ က်ံဳစိန္ရြာသားတခ်ိဳ႕ ေတာင္ကုန္းေပၚမွ ျပန္ဆင္းသြားေသာအခါ မိုးခ်ဳပ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။

မနက္မိုးလင္းစတြင္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ဗုိလ္သိန္းစုိး ေတာင္ကုန္းေအာက္ဖက္ ရိႈကေလးထဲက စမ္းေခ်ာင္းတြင္ မ်က္ႏွာသစ္ၾကသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ၆၀ မမ စိန္ေျပာင္းက်ည္ႏွစ္ခ်က္ ပစ္ခတ္လိုက္သည့္အသံကို ၾကား လိုက္ၾကရျခင္းျဖစ္သည္။

ဗိုလ္သိန္းစိုးက ေထာင္ထားသည့္ကာဘိုင္ေသနတ္ကို ေကာက္ကိုင္ကာ ေတာင္ကုန္းေပၚေျပးတက္ သြားေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း သူ႔ေနာက္မွလုိက္လာခဲ့၏။ 

“ဒီေကာင္ေတြရြာထဲကုိ ၆၀ မမ ပစ္ထည့္္လုိက္တာကိုၿငိမ္း”

ဗုိလ္သိန္းစုိးက ေတာင္ကုန္းထိပ္မွေနကာ က်ဳံစိန္ရြာဘက္ကုိ လွမ္းၾကည့္ေန၏။ သူ႔ေဘးကုိကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ က်ဳံစိန္ရြာဆီက လူသံ၊ ေခြးသံမ်ားကုိ အတိုင္းသား ၾကားေန ရ၏။ ရြာလယ္ဆီက မီးခုိးမႈိင္းမ်ား ေ၀့တက္လာသည္ကုိ ေတြ႔ေနရ၏။

“လာ. . . .ကိုၿငိမ္း၊ ရြာထဲကလူေတြ ဒီဘက္ေျပးလာၾကမွာေသခ်ာတယ္‘

သူႏွင့္ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္ကုန္းေအာက္က လူသြားလမ္းကေလးေပၚေရာက္သြားေတာ့ ရြာသားတခ်ဳိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဖက္သုိ႔ေျပးလာေန၏။

ေျပးလာေနသည့္လူအုပ္ႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူတစ္စုလည္း ရြာႏွင့္ေ၀းရာသုိ႔ အတူေရာၿပီး ေျပးၾက ရေလသည္။ က်ဳံစိန္ႀကဳိး၀ုိင္းေတာစပ္အေရာက္တြင္ ရြာမွထြက္ေျပးလာသည့္လူတအုပ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔တေတြ ေခတၱအနားယူရင္း ရြာထဲက သတင္းကုိ ေမးရေလသည္။ မည္သူမွ် အတိအက် ေျပာ မျပႏိုင္ျဖစ္ေန၏။ 

ဗုိလ္သိန္းစုိးက ရဲေဘာ္တေယာက္၊ ရြာသားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ က်ဳံစိန္ရြာဖက္သုိ႔ သတင္းစံုစမ္းရန္ အတြက္ သတိႀကီးစြာထားကာ ထြက္ခြာသြားခဲ့၏။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ က်ဳံစိန္ရြာသားတအုပ္မွာ ေတာထဲ တြင္ ၿငိမ္သက္စြာ ထုိင္ေနရစ္ခဲ့ၾက၏။ ထုိအခါၾကမွ ပင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ က်ဳံစိန္ရြာသားတခ်ဳိ႕ကုိ မသိ မသာ အကဲခတ္ႏုိင္ေလေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ဗုိလ္သိန္းစုိးတုိ႔ ေတာင္ကုန္းေပၚကေျပးဆင္းၿပီး လူသြားလမ္းေလးဆီအေရာက္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႔ေရွ႕ကလူအုပ္ထဲတြင္ ဖိနပ္မပါ ပုဆုိးစလြယ္သုိင္းလ်က္ ေက်ာတြင္ တစုံတရာ လြယ္ထားသည့္ အသက္ ၃၀ ခန္႔အရြယ္ လူတေယာက္ကုိ ကၽြန္ေတာ္သတိထားမိခဲ့၏။ လူအုပ္ႏွင့္အတူ ေတာနက္ထဲသုိ႔တုိး၀င္ လာ ၾကစဥ္ သူ႔ကုိအေသအခ်ာ ကၽြန္ေတာ္လုိက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ထုိလူမွာ စလြယ္သုိင္းထားသည့္ ပုဆုိး အေဟာင္းတထည္မွအပ တျခားဘာပစၥည္းမွ ပါမလာသည္ကုိေတြ႔ရ၏။ 

သုိ႔ေသာ္ ႏွီးႀကဳိးႏွင့္ခ်ီကာ ေက်ာတြင္စလြယ္သုိင္းထားသည့္ ပစၥည္းတခုကုိ ေတြ႔လိုက္ရ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မၿပဳံးဘဲမေနႏုိင္ေအာင္ျဖစ္သြားရ၏။ ႏွီးႏွင့္ခ်ည္တုပ္ၿပီးမွ လြယ္ထားသုိင္းထား သည့္ပစၥည္းမွာ မယ္ဒလင္ အေဟာင္း တလက္ျဖစ္ေနေလသည္။ ထို႔ျပင္ သူ႔လက္ထဲတြင္ ေခြးေပါက္စ ေလးတေကာင္ ေထြးေပြ႔လ်က္ ပါလာသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ လုပ္ေနခဲ့မိေသးသည္။ 

တစ္နာရီခန္႔ရွိေသာအခါ ဗုိလ္သိန္းစုိးတုိ႔လူသုိက္ ေတာထဲသုိ႔ျပန္ေရာက္လာခဲ့ၾက၏။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္အတူ ေတာထဲသုိ႔လုိက္ပါပုန္းေအာင္းၾကမည့္လူအုပ္ကုိ ဗုိလ္သိန္းစုိးက အေသအခ်ာ ေရတြက္စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ က်ဳံစိန္ႀကဳိး၀ုိင္းထဲသုိ႔၀င္လာခဲ့၏။ 

လမ္းတြင္ ဗုိလ္သိန္းစုိးေျပာျပသည့္ က်ဳံစိန္ရြာ အမဂၤလာသတင္းက စိတ္မေကာင္းစရာ။ ရြာသားတဦး စိန္ေျပာင္းက်ည္ထိမွန္ၿပီး ေသဆုံးၿပီး အဘြားအုိတဦးႏွင့္ ကေလးငယ္တဦးမွာ ေျခေထာက္ႏွင့္ လက္တြင္ ဒဏ္ရာရသြား၏။ ယခုအခါ ရြာထဲတြင္ အဘုိးအုိ အဘြားအုိမွအပ မည္သူမွမေနရဲၾက။ 

နီးစပ္ရာ ေတာထဲေတာင္ထဲ ေျပး၀င္ ပုန္းေအာင္းကုန္ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူအုပ္ က်ံဳစိန္ႀကိဳး၀ိုင္း ေတာနက္ထဲသုိ႔ေရာလာၿပီး ညအိပ္နားေနရန္ ေနရာေရြးၾက ေသာအခါ က်ဳံစိန္ႀကဳိး၀ုိင္းတခုလုံး ေမွာင္အတိဖုံးလ်က္ ရွိေပၿပီ။

၂။

မည္သည့္အခ်ိန္က အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့သည္မသိ ႐ုတ္တရက္အိပ္ရာကလန္႔ႏိုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကုိယ္ကုိ တစုံတေယာက္က တုိးေ၀ွ႔ထိကပ္ၿပီး အိပ္ေနသည္ဟု ယူဆၿပီးအိပ္ရာက ကမန္းကတန္း ထၾကည့္ လုိက္ရ၏။ 

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္တလံခန္႔အကြာ ညဥ့္ဦးပုိင္းက ေမႊးထားခဲ့သည့္မီးဖုိတြင္ မီးညြန္႔က်ိဳးေနၿပီျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ လထြက္လာၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးကအရာကုိ ေကာင္းစြာေတြ႔ေနရ၏။

ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ေခြးေပါက္စေလးတေကာင္။ သူ႔ခမ်ာ ခ်မ္းရွာလြန္းသည္ထင့္။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးတြင္ တုိးေ၀ွ႕အိပ္စက္ေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ေတာႀကီးမ်က္မည္းထဲ ဘယ္ကေရာက္ လာသည့္ေခြးကေလးပါလိမ့္ ဟု ေတြးေနစဥ္ လူတေယာက္ေရာက္လာကာ တအိအိႏွင့္အသံေပးေန သည့္ ေခြးကေလးကုိအသာ အယာ ေကာက္ယူေပြ႔ပုိက္လုိက္၏။ ၿပီးေတာ့မွ စလြယ္သုိင္းထားသည့္ ပုဆုိးထဲထည့္ကာ ကၽြန္ေတာ္ အနားမွခြာသြားခဲ့၏။ ကၽြန္ေတာ္က တစုံတရာေျပာမည္ျပဳၿပီးမွ ေနရာတြင္ ျပန္လွဲအိပ္လုိက္ရေလသည္။

သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားခင္းထားသည့္အိပ္ရာေပၚလွဲအိပ္လုိက္သည့္တုိင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ေသးေပ။ ညဥ့္ဦးပုိင္းက ေျပးလႊားခဲ့ရသည့္အတြက္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာ အိပ္ေမာက်ခဲ့သည့္တိုင္ ႏုိးလာေတာ့ ႐ုတ္တရက္ျပန္အိပ္လုိ႔မရႏုိင္ျဖစ္ေန၏။

လေရာင္မ်ားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခိုေအာင္းေနရာေတာအုပ္ေပၚ အစြမ္းကုန္ သြန္က်လာလ်က္ရွိေနသည္။ အေအးဓာတ္ပုိလာၿပီျဖစ္သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္က လူႏွင့္ေ၀းေနေသာ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားကုိ လက္ႏွင့္ ယက္ၿပီး ခႏၶာကုိယ္ေဘးသုိ႔ဆြဲယူ ဖိကပ္ထားလုိက္၏။ မလွမ္းမကမ္းက သစ္ပင္သစ္ကုိင္းမ်ားေပၚတြင္ မူ ျမဴမ်ားေ၀့၀ဲေနလ်က္။ ထုိစဥ္အခုိက္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္မလွမ္းမကမ္း ၀ါး႐ုံပင္အုပ္ဆီက မယ္ဒလင္ တီးသံ ထြက္ေပၚလာခဲ့ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္က အစပထမေတာ့ အိပ္ရာထဲမွပင္ၾကားေနသည့္ မယ္ဒလင္သံကုိ နားစြင့္ထားေနမိ၏။ ေတာ နက္ထဲသုိ႔ န၀တစစ္တပ္မ်ားလာေလ့လာထမရွိသျဖင့္ တူရိယာရွင္က မယ္ဒလင္ကုိ စိတ္တိုင္းက် တီးခတ္ လ်က္ ရွိပုံရေလသည္။ 

မယ္ဒလင္သံမွာ တိတ္ဆိပ္လ်က္ရွိေသာ ေတာအုပ္ေပၚေက်ာ္လႊားၿပီး စီးေမွ်ာလ်က္ရွိေန၏။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ေစ့ထဲတြင္ ေဟာင္းအုိလ်က္ရွိသည့္ မယ္ဒလင္တလက္ကုိ ေလွ်ာ္ႀကဳိးႏွင့္ သုိင္းခ်ည္ကာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွင့္အတူ ေတာထဲသုိ႔လုိက္ပါထြက္ေျပးလာသည့္ က်ဳံစိန္ ရြာသားတဦးကုိ ျပန္ျမင္လာခဲ့၏။ စိတ္ထဲတြင္ မတင္မက်ျဖစ္ေနရာက ကၽြန္ေတာ့္ေဘးတြင္ တုိးကပ္ အိပ္ဖုိ႔ႀကဳိးစားေနသည့္ ေခြးကေလး တေကာင္ကုိ တယုတယေကာက္ယူေပြ႔ၿပီး ယူသြားသူမွာလည္း ထိုမက္ဒလင္ပိုင္ရွင္ပင္ျဖစ္မည္ကို ကၽြန္ေတာ္ သတိျပဳမိလာ၏။

ကၽြန္ေတာ္က အိပ္ရာမွထကာ မယ္ဒလင္တီးသံထြက္ေပၚရာ ၀ါး႐ုံပင္အုပ္ေဘးသုိ႔ ေျခဖြဖြနင္းကာ ေလ်ာက္ သြားခဲ့၏။ 

လေရာင္ေအာက္တြင္ လူတေယာက္မွာ မယ္ဒလင္တီးရင္း ေကာင္းကင္ကုိေမာ့ၾကည့္လ်က္ ထုိင္ေနသည္ ကုိေတြ႔ရ၏။ သူ႔ေရွ႕တြင္ မီးၫႊန္႔မက်ဳိးေသးသည့္ မီးဖုိတခုရွိေန၏။ သူႏွင့္မီးဖုိေဘး သူ႔ေျခရင္းတြင္မူ ပုဆုိးစုတ္တထည္ကုိ ခင္းထား၏။ ခင္းထားသည့္ပုဆုိးေပၚက လႈပ္လႈပ္ရြရြလုပ္ေနသည့္ အရာတခုကုိေတြ႔ လုိ႔ အာ႐ုံစုိက္ၾကည့္ေတာ့ ေခြးေပါက္စကေလးတေကာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။

ကၽြန္ေတာ့္မွာ လေရာင္ေအာက္က တူရိယာလုလင္ကုိေငးၾကည့္ကာ ေရွ႕သုိ႔ဆက္တုိးမသြားေတာ့ ဘဲ ေနရာတြင္ပင္ ရပ္ေနလုိက္ရ၏။ သူကလည္း သူႏွင့္မလွမ္းတြင္ လူတေယာက္လာၿပီးရပ္ေနသည္ကုိ လုံး၀ပင္ဂ႐ုမစုိက္ဘဲ မယ္ဒလင္ကုိသာ ပုိက္ထားလ်က္ စိတ္ပါလက္ပါ တီးခတ္ေနေလသည္။ 

အသက္ေဘးမွလြတ္ေအာင္ ႐ုတ္တရက္ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္လာရသူတဦးအဖုိ႔ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ ႏွင့္ ၿခဳံေစာင္မ်ားကုိေတာ့ တပါတည္းယူမလာဘဲ ေခြးကေလးတေကာင္ႏွင့္ မယ္ဒလင္တလက္ကုိယူျဖစ္ေအာင္ ယူလာခဲ့သည့္ ထုိတူရိယာလုလင္၏ ရင္ခုန္သံမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္ အတုိင္းသား ၾကားေနရ၏။

မယ္ဒလင္သံက လြမ္းေမာဘြယ္ေကာင္းလွသည္။ လေရာင္၊ မယ္ဒလင္သံႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ေသာ ေတာအုပ္ တခု၏လ်ဴိ႕၀ွက္ခ်က္မ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္လာခဲ့၏။

ဒီေလာက္ေတာင္ ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္ဘ၀မ်ဳိးႏွင့္ ေနထုိင္ၾကရသည့္ စစ္အတြင္းလူသားတဦး၏ ရင္ထဲတြင္ မည္သို႔ေသာလွ်ဴိ႕၀ွက္ခ်က္မ်ား ရွိေနပါလိမ့္။ သူ႕မယ္ဒလင္သံထဲက သူ႔ဘ၀ လွ်ဴိ႕၀ွက္ခ်က္ မ်ား၏ရနံ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ရေန၏။ သူ႔ဘ၀လွ်ဴိ႕၀ွက္ခ်က္မ်ား၏ အေရာင္အဆင္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနရ၏။

သူ႔ေဘးတြင္သြားေရာက္ထုိင္ခ်ကာ “ ကဲ … ေျပာစမ္း၊ ခင္ဗ်ားရင္ထဲမွာရွိတဲ့အရာေတြကုိ က်ဳပ္ကုိ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္းဖြင့္ၿပီးေျပာစမ္း” ဟု ဆုိကာ ထုိတူရိယာလုပ္လင္၏ ရင္ကုိ ေပါ့ပါး သြားေစခ်င္၏။
သုိ႔ေသာ္ ထုိေမးခြန္းမ်ားကုိ ကၽြန္ေတာ္မေမး ခဲ့ေတာ့ပါ။ ေမးလည္းမေမးရက္ပါ။

ေမးႏုိင္သည့္ခြန္အားမ်ားလည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာမရွိေတာ့ပါ။ အကယ္၍မ်ား သူ႔ေဘးမွာသြားထုိင္ၿပီး အဲဒီေမးခြန္းေတြကုိေမးၿပီး သူ႔ရင္ကုိဖြင့္ၾကည့္ခဲ့လွ်င္ …..။

-------------------------
ရင္ထဲကေသတၱာ
-----------------------

မဖြင္နဲ႔
မဖြင့္နဲ႔
သူ႔ရင္ထဲက ေသတၱာကုိမဖြင့္ပါနဲ႔
ဖြင့္ၾကည့္ဖုိ႔
သင္
ဘယ္ေတာ့မွ မႀကဳိးစားနဲ႔ေလ။

အလွပဆုံးအရာဆုိတာ
အခင္းအက်င္းနဲ႔လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္
ညီၫြတ္လုိက္ဖက္ေနတဲ့ အရာတခု။

လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္ေတြ
ရင္ထဲက ေသတၱာေတြထဲမွာ
ကုိယ္စီကုိယ္စီ သိမ္းထားလုိ႔။

ရင္ထဲကေသတၱာေလး ပြင့္မ်ားသြားရင္
ကာယကံရွင္ ေသဆုံးသြားလိမ့္မယ္ ။ ။

ၿငိမ္းေ၀(ကဗ်ာ့အိုးေ၀)

(သကၠရာဇ္ ၂၀၀၁ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ ဟန္သစ္မဂၢဇင္းမွ “ငုအိမ္ထက္ျမက္” ရဲ႕ “ရင္ထဲကေသတၱာ” ကဗ်ာ) ဒီေဆာင္းပါးလည္း ေရးထားခဲ့တာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ။