သစ္ခက္သံလြင္-ကဗ်ာခံစားမႈ ရသေဆာင္းပါး၊ ၿငိမ္းေ၀(ကဗ်ာ ့အိုးေ၀)၏ ေျမပုံသုံးခ်ပ္

ေျမပံုသံုးခ်ပ္

POS

ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ထဲက “ ေျမပံုသံုးခ်ပ္ ” ကို ဖတ္ရေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ တဘ၀လံုးနဲ႔ခ်ီၿပီး ေျမပံုေတြနဲ႔ ရူးသြပ္လာခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္္ဟာ အေတြးတခ်ဳိ႕လင္းလက္ၿပီး၊  ေအာ္…ငါဟာျဖင့္ ေျမပံုေတြ မေရ မတြက္ႏိုင္ေအာင္ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ဖူးေပမယ့္ “ ေျမပံုေတြရဲ႕တကယ့္သေဘာသဘာ၀ ” ကို မဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ခဲ့ပါလားလို႔ေတြးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို မခ်င့္မရဲျဖစ္ရပါတယ္။

...................
(က)

ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္တုန္းက ပံုဆြဲ၀ါသနာ ပါခဲ့ဖူးပါတယ္။ ပံုတူဆြဲတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔၀ါသနာ တူခ်င္းျဖစ္သည့္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို မွီေအာင္ဆြဲႏိုင္တဲ့သူငယ္ခ်င္း မရိွပါဘူး။ ပဥၥမတန္းကေန အထက္တန္းေရာက္တဲ့အထိ၊ ပထ၀ီဘာသာအခ်ိန္က်လို ့ေျမပံုဆြဲၾကရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ကၽြန္ေတာ့့္ကိုပဲ ေျမပံုဆြဲခိုင္းတတ္ပါတယ္။ ေက်ာက္သင္ပုန္းႀကီးမွာ စာအုပ္ကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဆြဲထားတဲ့ ေျမပံုကိုမွ အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားေတြက လိုက္္ဆြဲၾကရပါတယ္။
ဒီလိုငယ္စဥ္က ေျမပံုေတြကိုဆြဲတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ့့္စိတ္ထဲ ကမၻာ့ေျမပံုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျမန္မာ့ေျမပံုပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ေနရာေရာက္ရင္ ဘယ္လုိေကြ႔ရေကာက္ရမယ္၊ ဘယ္တိုက္ႀကီးေတြက ဘယ္လို ပံုပန္း ရိွတယ္၊ ေနာက္ေတာ့ ျမစ္ႀကီးေတြ၊ ေတာင္တန္းေတြ၊ သဲကႏၱာရေတြ၊ ၿမိဳ ့ႀကီးေတြအထိ မွတ္မိေနခဲ့ပါတယ္။ အလြတ္ရေနခဲ့ပါတယ္။
ေျမပံုေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္စိိတ္အ၀င္စားဆံုးကေတာ့ တြင္းထြက္ရတနာမ်ားတည္ရိွ၊ ထြက္ရိွတဲ့ ေနရာေတြကို ဆြဲရျပဳရတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္၀င္စားပါတယ္။ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္။ ငါႀကီးလာရင္ အဲဒီေနရာေတြကို သြားျဖစ္ေအာင္သြားၾကည့္မယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့လည္း ေျမပံုေတြရဲ႕ဆြဲေဆာင္မႈေနာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ မလိုက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

ဘယ္ရတနာတြင္းရိွတဲ့ေနရာကိုမွလည္း မသြားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ လက္လႈပ္မွပါးစပ္လႈပ္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့့္ဘ၀က ရတနာတြင္းရိွတဲ့ေဒသေတြဆီ သြားခြင့္မျပဳခဲ့ပါဘူး။
ႀကီးလာေတာ့ ေျမပံုေတြထဲကတဆင့္သိရတဲ့ ရတနာတြင္းေတြဆီ ေျခဦးမလွည့္ႏိုင္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့့္အိမ္ကေလးထဲမွာ ေျမပံုေတြ၀ယ္ၿပီး ခ်ိတ္ပါတယ္။ အလုပ္အားတဲ့အခါ အပန္္းေျဖတဲ့အေနနဲ႔ ေျမပံုကားခ်ပ္ေတြကိုခ်ၿပီး ၾကည့္တတ္ပါတယ္။

သားေတြသမီးေတြရလာေတာ့လည္း ေျမပံုကားခ်ပ္ေတြနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ မကင္းကြာခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္တြင္မက သားသမီးေတြကိုပါ ေျမပံုကားခ်ပ္ေဘး သြားရပ္ခိုင္းၿပီး ေျမပံုထဲက သိသင့္သိထိုက္တယ္ထင္တဲ့ အရာေတြကို မွတ္သားေစပါတယ္။

တခါတေလ အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတတ္လြန္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ့့္အက်င့္ကို ဇနီးျဖစ္သူက ျမည္တြန္ ေတာက္တီးပါတယ္။ ေတာ့္ ဘာသာ ေျမပံုေရာဂါထရင္ ထပါ၊ သားသမီးေတြကိုေတာ့ ေတာ္ရံုသင့္ရံုပဲခိုင္းပါ၊ ဒီေလာက္ႀကီး မႏိွပ္စက္ပါနဲ႔…လို႔ဆိုမွပဲ ကိုယ့္အရိွန္ကို ကိုယ္ျပန္ၿပီး ဘရိတ္အုပ္ရေတာ့တာေပါ့။

အခု…အသက္(၆၀) နီးလာၿပီ။ ဘ၀အက်ဳိးေပးမေကာင္းလို႔ မိသားစုနဲ႔ေ၀းၿပီး ခြဲေနရေပမယ့္ ေျမပံုေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီကေန႔အထိ ႏွစ္ပါးဂေဟဆက္ထားတုန္းပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္တဲ့ စာၾကည့္တိုက္ကေလးမွာ ေျမပံုေတြခ်ိတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့့္မိသားစုေလး ရိွေနတဲ့ေနရာကအစ၊ အေမရိကန္စစ္တပ္ေတြ ကေသာင္းကနင္းျဖစ္ေနတဲ့ အီရတ္ႏိုင္ငံ “ ဘဂၢဒက္ၿမိဳ႕” အဆံုး ခဏခဏ လိုက္ၾကည့္ေနရတုန္းပါပဲ။

တေန႔ကေတာ့ ေျမပံုေတြအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ကို အမွတ္မထင္ ကၽြန္ေတာ္္ ဖတ္ရပါ တယ္။ ဒီကဗ်ာကို ဖတ္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ေက်ာ္က ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေနာက္ထပ္ကဗ်ာတပုဒ္ကိုပါ ျပန္ၿပီး သတိရလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာကလည္း ေျမပံုေတြအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ကဗ်ာပါပဲ။ အလိုလိုမွ ေျမပံုရူးသြပ္သူကၽြန္ေတာ့့္မွာ ကဗ်ာေတြထဲက ေျမပံုေတြအေၾကာင္းဖတ္ရေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားၿပီး၊ အဲဒီကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္စလံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာကူးမွတ္ထားလိုက္ပါတယ္။

ကဗ်ာေတြထဲက ေျမပံုေတြကို စိတ္ကူးနဲ႔ ပံုေဖာ္ၾကည့္ပါတယ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္ဖတ္ၿပီး အထပ္ထပ္အခါ စဥ္းစားပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ထားတဲ့ကဗ်ာေတြထဲက ေျမပံုေတြဟာ၊ ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္ကတည္းက စြဲလန္းခဲ့ရတဲ့ ရတနာေျမေဒသေတြကို ညႊန္ျပတဲ့ ေျမပံုေတြလိုပဲ၊ လမ္းျပေျမပံုေတြျဖစ္ေနတာေတြ႔ရပါတယ္။ လူေတြကို သုခနဲ႔ေတြ႔ေစမယ့္ေျမပံု၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒုကၡနဲ႔ေတြ႔ေစမယ့္ လမ္းျပေျမပံု…ဒီသေဘာပါပဲ။ တသက္လံုး ႏွစ္(၅၀) ေလာက္ ေျမပံုေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးလာခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကဗ်ာထဲမွာေတြ႔ရတဲ့ “ ေျမပံု ” ေတြကိုေတြ႔ကာမွပဲ အေတြးတခ်ဳိ႕ကြန္႔ ျမဴး လင္းလက္လာပါတယ္။

ဒီေျမပံုအတိုင္းဆိုရင္

ကမ ၻာမွာ
စစ္ပြဲႏွစ္ပြဲ ၿပီးသြားတယ္
ငါတို႔ မၿပီးေသးဘူး။

“ စစ္ျဖစ္ေတာ့မွာလား ”
သတင္းေထာက္မ်ား ေမးေတာ့
“ ဘယ္ႏိုင္ငံနဲ႔လဲ ”
ေဂ်ာ့ဂ်္ဒဗလ်ဴဘုရွ္ ေျဖတယ္။

ငါတို႔ရဲ႕ဟာသကလည္း ထို႔အတူ
ဘယ္အရာနဲ႔လဲ။

ဒီေျမပံုအတိုင္းဆိုရင္
အားလံုးေသကုန္ေတာ့မွာပဲ။ ။

ဒါကေတာ့ ျမန္မာကဗ်ာဆရာ “ စိုင္း၀င္းျမင့္ ” ရဲ႕ ကဗ်ာထဲက “ ေျမပံု ” ပါပဲ။ သူကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ သူ႔ကဗ်ာ ထဲမွာ ပါတဲ့ “ လမ္းျပ ” ေျမပံုဟာ လူေတြကို “ ဒုကၡ ” ေတြဆီ လမ္းညႊန္တဲ့ ေျမပံုျဖစ္ပါသတဲ့။

အႁမႊာေကာင္းကင္

မ်က္လံုးေတြထဲမွာ အမႊာေကာင္းကင္ႏွစ္ခု။
တခုက ကမ ၻာေျမရဲ႕အေပၚမွာ။
ၾကယ္ေတြျပည့္ႏွက္
ဘုရားဖူးလမ္းညႊန္ေျမပံု။
ေသခ်ာတိက်တဲ့လမ္း။

ေနာက္တခုက ေျမႀကီးေအာက္မွာ။
နက္ေမွာင္ေလးလံတဲ့ေကာင္းကင္
ရတနာေတြအျပည့္
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ေျမပံု
ေနာက္ဆံုး ေမွ်ာ္လင့္မႈ။

ဒီကဗ်ာကေတာ့ ခ်က္ကဗ်ာဆရာ “ ၀ပ္လ္ဒ္ မာရာ ” ရဲ႕ကဗ်ာပါ။ ခ်က္နဲ႔ စလိုဗက္ (၂) ႏိုင္ငံ ကတၱီပါလမ္းမခြဲခင္တုန္းက၊ ၿပီးေတာ့ “ ကတၱီပါေတာ္လွန္ေရး ” မေအာင္ျမင္ခင္တုန္းက ေရးတဲ့ကဗ်ာပါ။
ခ်က္နဲ႔စလိုဗက္လူမ်ဳိးေတြ မိေဒြးေတာ္ တပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ဘယ္လိုေျမပံုမ်ဳိးကို ေရြးၾကမလဲဆိုတဲ့သေဘာ ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာပါ။ စာေပစီစစ္ေရးရဲ႕ မ်က္ေစ့ေရွ႕ ေမွာက္မွာ ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္၊ “ သေကၤတ ” အဖြဲ႔ကဗ်ာပါ။
ခ်က္နဲ႔ စလိုဗက္ လူမ်ဳိးေတြဟာ ဘယ္လိုလမ္းျပေျမပံုမ်ဳိးကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကသလဲ။ ဒီလူမ်ဳိးေတြ ေျမပံုအေ႐ြးမွန္လို႔ အာဏာ႐ွင္လမ္းေၾကာင္းေပၚက၊ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ခ်ီတက္လာႏိုင္ခဲ့ ၾကတယ္။
ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ထဲက “ ေျမပံုသံုးခ်ပ္ ” ကို ဖတ္ရေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ တဘ၀လံုးနဲ႔ခ်ီၿပီး ေျမပံုေတြနဲ႔ ရူးသြပ္လာခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္္ဟာ အေတြးတခ်ဳိ႕လင္းလက္ၿပီး၊  ေအာ္…ငါဟာျဖင့္ ေျမပံုေတြ မေရ မတြက္ႏိုင္ေအာင္ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ဖူးေပမယ့္ “ ေျမပံုေတြရဲ႕တကယ့္သေဘာသဘာ၀ ” ကို မဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ခဲ့ပါလားလို႔ေတြးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို မခ်င့္မရဲျဖစ္ရပါတယ္။

တသက္လံုး ေျမပံုေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီးေနလာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ၊ ေျမပံုေတြရဲ႕ အေကြးအရစ္၊ အမို႔အေမာက္၊ ျမစ္နာမည္ ေတာင္နာမည္၊ ၿမိဳ႕နာမည္ေလာက္ကိုပဲၾကည့္ ၿပီး၊ ႏူိင္ငံေတြဘယ္လို ေပၚေပါက္ လာရတယ္၊ ျမစ္ေတြဘာေၾကာင့္ေကာသြားရတယ္၊ သဲကႏၱာရေတြ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္လာရတယ္ဆိုတဲ့ လက္တဆံုးႏိႈက္ၿပီး ေတြးသင့္တဲ့အထိ ေရာက္ မလာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ လမ္းျပေျမပံုေတြရဲ႕အေရးပါမႈဟာ လူေတြရဲ႕ဘ၀နဲ႔ ဘယ္လိုပတ္သက္ဆက္စပ္ေန တယ္ဆိုတာ မသိခဲ့ပါဘူး။
တကယ့္ေတာ့ လမ္းျပေျမပံုတိုင္းဟာ နက္နဲတဲ့အဓိပၸာယ္ေတြရိွေနတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္တတ္ ၾကရပါလိမ့္မယ္။

“လမ္းျပေျမပံု” အေ႐ြးမမွားဖို႔ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။

( ဒီေဆာင္းပါးေရးတာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု ကိစၥ ဟိုေလးတေက်ာ္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရးခဲ့တာပါ။ )

ၿငိမ္းေ၀(ကဗ်ာ့အုိးေ၀)

ကိုးကား။ ။

(၁) နားနားၿပီးေျပာ ( စိုင္း၀င္းျမင့္ )
(၂) CHILD OF EUROPE
(၃) A NEW ANTHOLOGY OF EAST EUROPEAN POETRY )