သစ္ခက္သံလြင္ ကဗ်ာသုံးသပ္ခ်က္၊ ကိုႏိုင္း ၏ 'အေတြးကာရန္မ်ားကုိလိုက္ေတြးၾကည့္ျခင္း'

ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၃၅ )

အေတြးကာရန္မ်ားကုိလိုက္ေတြးၾကည့္ျခင္း

ကိုႏိုင္း

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြးေနၾကပါတယ္။ အေတြးဆိုတာ လူတိုင္းမွာ ရွိေနၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစုံကုိေတြးေနၾကတာေပါ့။ အေတြးဆိုတာစိ္တ္ကူးအတြက္ ကနဦးစာမ်က္ႏွာပါပဲ။ အေတြးကတဆင့္စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြျဖစ္လာၿပီး၊ လက္ေတြ႔နယ္ပယ္ ထဲကုိေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ လက္ေတြ႔နယ္ပယ္ထဲကုိေရာက္ သြားတဲ့အခါက်ရင္ေတာ့ ကုိယ္ခႏၶာေတြရဲ႕လုပ္အားအေပၚမွာ မူတည္ၿပီး ေအာင္ျမင္မႈေတြ အေရာင္ေတာက္လာႏိုင္ပါတယ္။ 

တခ်ိဳ႕ေသာအေတြးေတြကေတာ့ လက္ေတြ႔နယ္ပယ္ထဲ ေရာက္တဲ့ အခါ အေရာင္ေတာက္မလာပဲ၊ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာမွန္ကန္တဲ႔အေတြး နဲ ႔မွားယြင္းစြာေတြးမိေနတတ္တဲ့ အေတြးဟာ ကြဲျပားေနပါတယ္။

ကြဲျပားမႈေတြေၾကာင့္ပဲ အမွန္နဲ႔အမွားဆိုၿပီး ကြာျခားမႈေတြျဖစ္ေနခဲ႔ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး အမွန္အေတြး အတြက္ အမွန္လုပ္ရပ္ေတြအေပၚမွာ လုံ႔လစုိက္ထုတ္မႈ အနည္းအမ်ားေတြေၾကာင့္လည္း ေအာင္ျမင္မႈေတြ ကြာျခားခဲ႔ရပါတယ္။ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ႔အေတြးနဲ႔လက္ေတြ႔ဆန္တဲ႔အေတြးေတြလည္း ရွိေနမွာပါ။ 

ကဗ်ာေတြဟာေလာကႀကီးကျဖစ္ပ်က္ေနတဲ႔အေၾကာင္းအရာေပါင္းစုံကုိအေတြးကုိလိုက္ေတြးျပီး ပုံေဖာ္ေန ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ကဗ်ာဆရာရဲ႕အေတြးဟာ အေတြးသက္သက္ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ ကဗ်ာေရးသူနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ အေတြးကလည္း ကြာျခားေကာင္းကြာျခားေနပါ လိမ့္မယ္။

ေျပာရရင္ကဗ်ာေရးသူေတြဟာ အေတြးကုိအေတြးအတိုင္းၾကည့္ေနတတ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ကဗ်ာအေတြးကုိလက္ေတြ႔ပုံေဖာ္ခ်င္စိတ္ကုိမလိုလားသူေတြျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ကဗ်ာနဲ႔ေနထိုင္ျခင္းေတြ ျဖစ္ေပၚေနပါတယ္။ အခုေခတ္မွာအမ်ားစုကေတာ့ ကဗ်ာနဲ႔ကဗ်ာအေတြးကသတ္သတ္၊ ဘဝလူေနမႈပုံစံက သတ္သတ္အျဖစ္ လက္ခံထားၾကသူေတြလည္းရွိပါတယ္။

ဥပမာတစ္ခုကုိေျပာမယ္ဆိုရင္ ကဗ်ာဆရာ ၿငိမ္းသစ္ ကုိျပရပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာလည္းျဖစ္ သလို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္လည္းျဖစ္ေနပါတယ္။ သူကေတာ့ ကဗ်ာနဲ႔အတူေနထိုင္ျခင္းထက္ ဘဝပုံစံကုိကြဲျပားတဲ႔အေတြးနဲ႔ပုံေဖာ္ျခင္းလို႔ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ သူ႔ရဲ႕ေခတ္ေပၚကဗ်ာတပုဒ္ကုိ ခံစားၾကည့္ ရေအာင္။

ဒီေခတ္ေပၚကဗ်ာဟာ စက္တင္ဘာလ၊ မိုးမခမဂၢဇင္း ထဲက “ခ်စ္သူဖြဲ႔”ကဗ်ာပါ။

          ေႂကြရမွာေၾကာက္တဲ႔ပန္းဟာ

         မပြင့္ရဲဘူး

         ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ လ်ွာနဲ႔နမ္းသပ္ရင္း

         ရႈေမ်ွာ္ခင္းေတြ မ်ိဳးဆြံ႔ေနၾက

         စကၠဴေပၚမွာရိုက္တဲ႔ရုပ္ရွင္

         အိုက္တင္ေတြပုိေကာင္းလာရဲ႕။

         အားလုံးနားစြင့္ၾကစမ္းပါ

         ေဟာဒီလိုမိုးတညမွာပဲ

         ျငိမ္းခ်မ္းေရးပန္းေတြ

         သူ႔ေခါင္းနဲ႔ထိုးစုိက္ေနတဲ႔အသံ

         နံရံကုိပက္စင္သြားတယ္။

         တံခါးေတြဟာ

         မ်က္လုံးအေၾကာင္သားနဲ႔

         တို႔နားတိုးကပ္လာခဲ့။

         ငါတို႔ ဘ၀ေတြ

         ခဏေသခဲ႔ရတဲ႔အရိုင္းေျမကုိ

         ပုံျပင္တပုဒ္လို

         ေအာ္ ေအာ္ဖတ္သြားတဲ႔ ျမစ္ေရ

         က်ိဳးေၾကေနတဲ႔ လ ေရာင္မွာ

         သူ႔ခ်စ္ျခင္းေတြပြင့္ေ၀ေစခဲ႔ေပါ့။

သူ႔ကဗ်ာထဲမွာပဲ သူ႔ခ်စ္ျခင္းကုိ ရွာေတြ႔နိုင္ပါတယ္။ သူ႔အေတြးေတြအားလုံးဟာ သူဘ၀ပုံစံအေပၚမွာပဲအမ်ားဆုံးလႊမ္းမိုးေနတာကုိ ေတြ႔ရမွာပါ။ သူ႔ဘဝဆိုသလို၊ သူလိုလားတဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေပၚမွာပဲ သူ႔ဘဝတခု လုံးကုိေခါင္းထိုးစုိက္ထားပါတယ္။ ကဗ်ာဟာ ကဗ်ာ အေတြးသက္သက္မဟုတ္ပဲ သူ႔ယုံၾကည္ခ်က္ကုိကဗ်ာအေတြးနဲ႔ပုံေဖာ္ထားတာပါ။

အခုေခတ္၊ အခုအခ်ိန္မွာလည္း ကဗ်ာအေတြးေတြက ယုံၾကည္ခ်က္ကုိဦးတည္ခ်ဥ္းကပ္ျပီးေတြးၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ေခတ္၊ စနစ္ ေတြဟာ ေခတ္ေပၚကဗ်ာကုိလႊမ္းမိုးမႈမ်ားေနပါတယ္။ အႏုပညာသည္ ျပည္သူ အတြက္ (အတ္ေဖာ္ပီးပဲေဆ့ခ္) ဆိုတဲ့ ေခတ္တခုဟာလည္း ကာလအေတာ္ရွည္ရွည္ၾကာၾကာတည္ျမဲဦး မွာပါ။

ေနာက္,ေခတ္ဟာမြန္းၾကပ္လာတဲ႔အခါေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြထဲမွာလည္းမြန္းၾကပ္မႈေတြျမင္ရပါတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာကာရန္ေတြကုိလိုက္ေတြးၾကည့္တဲ႔အခါ ေဝေဝဝါးဝါးျဖစ္ေနတဲ႔ေခတ္ကုိလည္းေတြ႔ရပါတယ္။ ေၾကကြဲမႈေတြ၊မ်က္ရည္ေတြ၊ အလြမ္းေတြနဲ႔ကာရန္စီထားတဲ႔ကဗ်ာေတြက ဒီေခတ္မွာေနရာယူေနပါတယ္။ စက္တင္ဘာလ၊ မိုးမခမဂၢဇင္း ထဲမွာပဲ ကဗ်ာဆရာ တိုးေႏွာင္မိုးရဲ႕ တိမ္ေတြဆီေၾကကြဲျခင္း ကုိ ခံစား ၾကည့္မိပါတယ္။

          လြင့္ေနတဲ႔ လဲမိႈ႕ေလးလည္း ကုိယ္ပဲ

         ဖုတ္တေထာင္းေထာင္းထ လွည္းလမ္းေလးလည္းကုိယ္ပဲ

         ေတာမီးေလာင္ကြ်မ္းေနတဲ႔ျမင္ကြင္းကလည္း ကုိယ္ပဲ

         ေန၀င္ရီညေနလုံးနီနီကလည္း ကုိယ္ပဲ

         ဒီအရိပ္အေငြ႔ေတြထဲ

         ေ၀ေနတဲ႔သစ္ပင္လို မေ၀နိုင္တဲ႔ကုိယ္။

         သီခ်င္းအတိုင္းစြဲလမ္းျခင္းတိမ္မ်ွင္မ်ား

         ျမက္ခင္းေပၚ ပက္လက္လွန္ရင္း

         မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရွစ္ခြင္တိုင္း

         အျပာေရာင္စိတ္ကူးစိတ္သန္း

         အနီေရာင္မုန္တိုင္းပန္းႏုေရာင္စိတၱဇ

         Game တခုထဲေလွာင္ပိတ္

         စမ္းေရကုိငတ္မြတ္ေသာစမ္းေခ်ာင္းေလး

         ဂယ္ေပါက္ေတြမွာ

         အလြမ္းကပုံရက္သားႏွလုံးသားခမ္းေျခာက္

ရင္ခုန္သံအေသကုိသာတေပြ႔တပုိက္

ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ထဲေျမျပင္လ်ွပ္တိုက္ျပီး

အလြမ္းေတြေသြးေျခဥတဲ႔အိမ္

ၾကာခဲ႔ျပီ

ျပန္ခဲ႔ရတာ။

ေၾကကြဲစရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ စကားလုံးေတြကုိ လွလွပပကာရန္စီးေမ်ာမႈလမ္းေၾကာင္းထဲ လိုက္ပါစီးေမ်ာေစ ပါတယ္။ ကဗ်ာအေတြးေတြကလည္း ေဝေဝဝါးဝါးေတြးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေခတ္ဆိုတာကလည္း ေဝေဝးဝါးဝါးႏိုင္လွတဲ့ေခတ္ျဖစ္ေနတာကုိ ေဖာ္ျပခ်င္တယ္လို႔ လိုက္ေတြးၾကည့္မိပါလိမ့္မယ္။

အရာရာတိုင္းဟာမေသခ်ာမေရရာ။ ဒီေခတ္ကုိလမ္းေၾကာင္းတည့္ေအာင္ဘယ္လိုေျဖာင့္မလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ခဏခဏစဥ္းစားေနမိေတာ့တာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္လိုပဲေတြးေနမိမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ကုိ ဘယ္ကံၾကမၼာကမ်ား ရႈပ္ေထြးလြန္းတဲ႔ေန႔ရက္ေတြထဲ သြန္ခ်ေပးလိုက္တယ္မသိႏိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ျပႆနာေပါင္းစုံကလည္း အခုအခ်ိန္က်မွ အစေတြ ထြက္လာပါတယ္။ဒီအစေတြကလည္း တြင္းနက္နက္ ႀကီးထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ရသလိုပါပဲ။

တြင္းနက္နက္ႀကီးထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္ရတယ္ဆိုလို႔ စက္တင္ဘာလ၊ Idea မဂၢဇင္း ထဲက ကဗ်ာဆရာ ေဌးၾကည္(စလင္း)ရဲ႕ ခ်ဴဆီ ကဗ်ာကုိျပန္အမွတ္ရလိုက္မိပါတယ္။

          အဆန္ပဲေခ်ာင္ေခ်ာင္၊ အသံပဲေၾကာင္ေၾကာင္၊ ကုိယ္ကေတာ့ ကုိယ္ကီး နဲ႔ကုိယ္ပဲ

         ဟာသဆိုတာ ေၾကကြဲမႈရုပ္ရွင္၊ ဆက္တင္မ်ားမ်ား

         မီးစတစ္ဖက္ ေရမႈတ္တစ္ဖက္၊

ဒက္ဒက္လန္ေအာင္ဒန္႔ျပီး ခၽြမ္ခနဲျမည္သံ

         လက္လန္ေအာင္လက္ကုန္ႏိႈက္၊ လက္ရာေျခရာမ်ား

         စြန္တစ္ခုရဲ႕ ရစ္ဘီးလို ဘီးလုံးအတိုအရွည္

         ဖုန္းဖြင့္လိုက္

         ပင္လယ္ေရမ်ားမ်ား စပ္ထားတဲ့ဆားဟာ

         ေခတ္မီ သြားတိုက္ေဆးပဲ

         ကဗ်ာတပုဒ္ေရးျပီးတိုင္း ပလုတ္က်င္းပါ

         ကြ်န္ေတာ္ …

         ခင္ဗ်ား

         အားလုံးအတြက္

         မနက္ျဖန္ဆိုတာ ေန႔တိုင္းမွာရွိတယ္။

ဒီေခတ္ေပၚကဗ်ာကလည္းေတြးေလေဝးေလျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အလြယ္ဆုံးနည္းနဲ႔ေတြးၾကည့္ပါ။ ကာရန္ေတြကေျပာတဲ႔အေတြးကုိအေတြးအတိုင္းျမင္ၾကည့္လိုက္ပါ။ အစပိုင္းမွာေတာ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ႔ေခတ္ေပၚကဗ်ာတပုဒ္ပါပဲလို႔ျမင္မိပါလိမ့္မယ္။ ေခါင္းစဥ္ကုိျပန္ဖတ္ျပီးေတြးလိုက္တဲ႔အခါ ခက္ခဲေနတဲ႔အေတြးေတြက အလိုလိုခ်ဴဆီကအဆင္ေျပသြားေစပါလိမ့္မယ္။ တခါတရံအေတြးကုိလိုက္ေတြး ေနေတာကပဲ ပုိၿပီးရႈပ္ေထြးေစပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြရဲ႕လွည့္စားမႈဟာ လြယ္မေယာင္နဲ႔ခက္၊ ခက္မေယာင္နဲ႔လြယ္ ဆိုသလိုျဖစ္ေန တတ္ပါတယ္။

အမွန္တကယ္ေတာ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြမွာ အေတြးေတြနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတယ္ဆိုတဲ့သတ္မွတ္ခ်က္တခု ရွိေန လို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာစိတ္ဝင္စားစြာဖတ္သူတိုင္းကုိ အေတြးတခု (သုိ႔မဟုတ္) ေခတ္ျပယုဂ္တခုကုိျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္ ထဲက ကဗ်ာဆရာ ထက္လူေအာင္ရဲ႕ လူတိုင္းထံ ကုိ ေရာက္ေနတဲ႔ Email တေစာင္ ဆိုတဲ႔ေခတ္ေပၚကဗ်ာက ေခတ္ကုိ အေတြးနဲ႔ျပေနပါတယ္။

          ျငီးေငြ႕မႈအေရာင္ေတြထဲ

         လက္ကုိင္ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ေတြ

         ပါ၀င္ေနလား

         ပန္းခ်ီကားေတြဟာ

         နည္းပညာနဲ႔ ခ်စ္တင္းေႏွာဖို႔

         အခ်ိန္အနည္းငယ္သာလိုေတာ့တယ္

         ရုပ္ျမင္သံၾကားစက္ေတြ ျပားတယ္

         ကဗ်ာေတြျပားတယ္

         ေခတ္ၾကီးလည္းျပားတယ္

         ျပားေနတဲ႔အေၾကာင္းေတြ online ေပၚျပည့္ညႇပ္လို႔။

         ရာဘာႏြားရုပ္ေပၚက

         ကေလးငယ္ သူ႔မ်က္လုံးေတြက

         ကြင္းျပင္က်ယ္နဲ႔ မထိေတြ႔ခဲ႔

         စည္သြပ္ဘူးခြံထဲက အသားငါးဟာ

         ဘယ္ဘတ္စ္ကားေပၚကုိမွ မေရာက္ဘူး

         အရည္မပါတဲ႔ ဟင္းေတြထည့္ထားတဲ႔

         ထမင္းဘူးေတြ

         ေကာ္လာျပာေတြလက္ထဲ အမ်ားအျပား

         ဘယ္လိုနင္းနင္း

         ဖိနိပ္အသံေတြ အျမဲကြာေနတဲ႔ေခတ္

         လူႀကီးမင္းစိတ္တိုင္းက်

         ထုတ္လုပ္တပ္ဆင္ထားတဲ႔ ဒုကၡေတြ

         သံေခ်းမတက္ ျခမစား ေဆြးျမည့္မႈမရွိ

         စစ္ပြဲဟာ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔။

         မယုံၾကည္လို႔မျဖစ္ဘူး

         ကုိယ့္ေနာက္ေစ့မွာ

         က်ည္ဆံရာရွိနိုင္တယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္း

         စပါးေစ်း၊ ပဲေစ်း၊ ဖုန္းနဲ႔ၾကည့္နိုင္တယ္တဲ့

         လယ္သမားရဲ႕အေႂကြး

         အလုပ္သမားရဲ႕အေႂကြး

         ဘယ္လူႀကီးမင္း ဖုန္းနဲ႔ၾကည့္ေနလဲ

         ဒီကဗ်ာကုိ ဒီေနရာမွာအျမန္ရပ္လိုက္တယ္

         စကားလုံးေတြ ေဆြးေႏြးပြဲတက္ရာကေန

         ျပန္မေရာက္ေသးလို႔။

ေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕အေတြးေတြက လူတိုင္းဆီကုိ email ေတြပုိ႔ေပးေနပါတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကုိ ေသ ခ်ာဖတ္လိုက္ရင္ ေခတ္ႀကီးမွာျဖစ္ေနတာေတြကုိ သိႏိုင္ပါတယ္။ အေတြးတိမ္တာနဲ႔ အေတြးနက္တာပဲ ကြာ ပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကေနတဆင့္ဖုန္းေတြ၊ အြန္လိုင္းမီဒီယာေတြ၊ ပုံႏွိပ္မီဒီယာေတြကေ ေျပာျပ ေနတာေတြကုိ လိုက္ေတြးၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

ကုိႏိုင္း

ခံစားသုံးသပ္မိေသာကဗ်ာမ်ား

၁။ ၿငိမ္းသစ္(ခ်စ္သူဖြဲ႔)၊မိုးမခမဂၢဇင္း၊ စက္တင္ဘာလ၊၂၀၁၇။

၂။ တိုးေႏွာင္မိုး(တိမ္ေတြဆီေၾကကြဲျခင္း)၊ မိုးမခမဂၢဇင္း၊ စက္တင္ဘာလ၊၂၀၁၇။

၃။ ေဌးၾကည္(စလင္း)၊ ခ်ဴဆီ၊ Idea မဂၢဇင္း၊ စက္တင္ဘာလ၊၂၀၁၇။

၄။ ထက္လူေအာင္(လူတိုင္းထံကုိေရာက္ေနတဲ႔ Email တေစာင္၊ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၊၂၀၁၇။

-

The Sun Rays Journal, Vol-1, No-171, Oct 28,2017