သစ္ခက္သံလြင္၊ ဘဝျဖတ္သန္းမႈမွတ္တမ္းမ်ား၊ စိုးလြင္(၂၁၁)(ဝမ္ခ) ရဲ႕ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဘဝလမ္းမ်ား-၈၈။ " အေတြးအေခၚ မတူၾကေလေသာအခါ"



အေတြးအေခၚ မတူၾကေလေသာအခါ


ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဘ၀လမ္းမ်ား-၈၈..
 
၁၉၈၈ -ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုေနာက္ပိုင္းကာလ စစ္အာဏရွင္စနစ္ အဆုံးတိုင္ပ်က္သုဥ္းခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး (မ.က.ဒ.တ) ရဲ႕ ေတာ္လွန္​​ေရးခရီးလမ္းတေလွ်ာက္ က်ေနာ္ ပါဝင္ခဲ့ရာ (၁၉၈၈-၁၉၉၄) ကာလ ကိုယ္ေတြ႔ၾကဳံဆုံခဲ့ရမႈမ်ား ကို က်ေနာ္နဲ႔အတူ သက္စြန္႔ဆံဖ်ားတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္မ်ားအား အမွတ္ရဂုဏ္ျပဳျခင္းအျဖစ္​​ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေနာင္ ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းက လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား သိရွိေလ့လာႏိုင္ရန္အတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း..သစ္ခက္သံလြင္အြန္လိုင္းမွ တဆင္ေရးသားတင္ဆက္လိုက္ပါသည္။ 


 စိုးလြင္(၀မ္ခ)(၂၁၁)


ဒီဇိုင္း မိုးမခမွ..

မလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့ ဆရာမလည္း ရီးစားကိုခ်ိန္းလိုက္ေတာ့..ေက်ာင္းသားတပ္ခြဲမႉးလည္း အေဖာ္မပါတေယာက္ထဲ ညဘက္ေရာက္ခ်လာတယ္။ ဒီမွာတင္ အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ စစ္တပ္ က ရဲေဘာ္ေတြ လည္း ေက်ာင္းသားတပ္ခြဲမႉးကိုဖမ္းၿပီး..ေက်ာင္းဆရာမ အိမ္ေရွ႕မွာ ရွိတဲ့ ေကာက္႐ိုးပုံေပၚမွာ ႀကိဳးခ်ီၿပီး အရွင္လတ္လတ္ မီး႐ႈိ႕သတ္လိုက္သတဲ့...
က်ေနာ္ တပ္မဟာ ၄ ကျပန္လာေတာ့ ABSDF ဗဟို႐ုံးမွာ ေက်ာ္ႏိုင္ဆိုတဲ့ မင္းသမီးစခန္းက ရဲေဘာ္ တေယာက္နဲ႔ေတြ႔တယ္။ ေျခတဖက္ျပတ္ေနတာေတြ႔လို႔ မိုင္းထိတာလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ က်ည္ဆံ ထိတာတဲ့။
ဒါနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့...သူတို႔စစ္ေၾကာင္း ေရွ႕တန္းဆင္းသြာတာ.. ရြာတရြာ ေရာက္ေတာ့ သူ ငွက္ဖ်ားအႀကီးအက်ယ္ တက္ပါေလးေရာတဲ့။
ဒါနဲ႔ စစ္ေၾကာင္းလည္း သူ႔ကို ရြာမွာထားခဲ့ၿပီး ေရွ႕တန္းဆက္႐ွင္းသြားၾကတယ္။
၃ ရက္ေလာက္ေနလို႔ အဖ်ားသက္သာေတာ့ ေနာက္တန္းျပန္မယ္ဆိုၿပီး K.N.U ႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ရြာထိပ္ကေတာတန္းမွာ ပုခက္ဆြဲၿပီး ညအိပ္ၾကတယ္။

မိုးလင္းခါနီး ေ၀လီေ၀လင္းအခ်ိန္မွာ သူတို႔အဖြဲ႔ကို ၀ိုင္းပစ္ခံထိၿပီ။ သူလည္း ေပါင္ကို ေသနတ္မွန္ၿပီး ပုခက္ေပၚက ေအာက္ကိုျပဳတ္က်သြားတယ္။ ေသနတ္လည္း ခပ္လွမ္းလွမ္းကို လြင့္သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ အစိုးရစစ္သားေတြ ေရာက္လာၿပီး သူ႔ကို၀ိုင္းကန္ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဗိုလ္ႀကီးတေယာက္ေရာက္လာၿပီး ကန္ေနၾကတာကို ရပ္ခိုင္းၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ေမးတယ္။
ဘယ္အဖြဲ႔ကလဲ ဘာရာထူးလဲေမးေတာ့..ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔က ႐ိုး႐ိုးရဲေဘာ္ပါပဲလို႔ ေျဖလိုက္တယ္။ ဗိုလ္ႀကီးလည္း ေက်ာ္နိင္ရဲ႕လက္ေမာင္းတံဆိပ္ကို ၾကည့္ၿပီး ေက်ာင္းသားျဖစ္ေၾကာင္း လက္ခံသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲေဘာ္ေတြဘက္လွည့္ၿပီး" ဒီေကာင္ကို ငါသတ္ၿပီး လိုက္လာခဲ့မယ္ မင္းတို႔သြားၾကေတာ့" လို႔ အမိန္႔ေပးၿပီး ပစၥတိုသနတ္ကို ေမာင္းတင္လိုက္တယ္။ ဒီအခိ်န္မွာပဲ သူ႔ကိုသတ္မယ္ဆိုတာ သိသြား တဲ့ေက်ာ္ႏိုင္ကလည္း...ေသမယ့္အတူတူ မထူးဘူး..ျပန္ပစ္မယ္ဆိုၿပီး ..ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာက်ေနတဲ့ ေသနတ္ ကိုေကာက္ဖို႔ လက္ကို တျဖည္းျဖည္း ေရြ႔လိုက္တယ္။ ေသနတ္ဆီကို လက္အေရာက္မွာပဲ ဗိုလ္ႀကီး က ေသနတ္ကို ကန္ထုတ္လိုက္ တယ္။ ၿပီးေတာ့...

"မင္းက ငါ့ကို သတ္ဖို႔ လုပ္ေသးတာေပါ့ေလး...မင္းကို ငါမသတ္ပါဘူး။ မင္းရဲေဘာ္ေတြ မင္းကို မၾကာခင္ လာေခၚမွာပါ..မင္းလည္း မမိုက္ေတာ့နဲ႔ " ဆိုၿပီး..ေက်ာ္ႏိုင္ ေဘးနားေျမႀကီးထဲကို ေသနတ္နဲ႔သုံးခ်က္ပစ္ၿပီး ထြက္သြားေတာ့တယ္။
ေက်ာ္ႏိုင္ဆီကို မၾကာခင္ပဲ ရဲေဘာ္ေတြေရာက္လာၿပီး ေဆး႐ုံကိုပို႔ေပးၾကေပမဲ့ ေျခေထာက္ေတာ့ ျဖတ္ လိုက္ရတယ္။
ဒါက ရန္သူတပ္မႉးေကာင္းတေယာက္နဲ႔ ေတြ႔လို႔ေတာ္လွန္းေရးရဲေဘာ္တေယာက္ အသက္ရွင္ သြားတာ။
မင္းသမီးစခန္းက ေနာက္ရဲေဘာ္တေယာက္(နံမည္မမွတ္မိ)နဲ႔ေတြ႔ရလို႔ ၾကားရတဲ့သတင္းကေတာ့ ၀မ္းနည္း စရာ။

သူတို႔ရဲ႕တပ္ခြဲမႉးတေယာက္က ေရွ႕တန္းရြာတရြာက ေက်ာင္းဆရာမတေယာက္နဲ႔ သမီးရည္းစား ျဖစ္ေန တယ္။ တေန႔က်ေတာ့ စစ္တပ္က ရြာကို၀င္လာၿပီး ေက်ာင္းဆရာမရဲ႕အိမ္ကို၀ိုင္း၊ ေက်ာင္းဆရာမကို ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ရည္းစားတပ္ခြဲမႉးနဲ႔ခ်ိန္းေတြ႔ဖို႔ခိုင္းသတဲ့။
မလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့ ဆရာမလည္း ရီးစားကိုခ်ိန္းလိုက္ေတာ့..ေက်ာင္းသားတပ္ခြဲမႉးလည္း အေဖာ္မပါ တေယာက္ထဲ ညဘက္ေရာက္ခ်လာတယ္။ ဒီမွာတင္ အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ စစ္တပ္က ရဲေဘာ္ေတြ လည္း ေက်ာင္းသားတပ္ခြဲမႉးကိုဖမ္းၿပီး..ေက်ာင္းဆရာမအိမ္ေရွ႕မွာရွိတဲ့ ေကာက္႐ိုးပုံ ေပၚမွာ ႀကိဳးခ်ီၿပီး အရွင္လတ္လတ္ မီး႐ႈိ႕သတ္လိုက္သတဲ့။
 

ေတာ္လွန္းေရးတာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့ကာလအတြင္း က်ေနာ္သိသမွ် ၾကားသမွ် ရန္သူတပ္မႉးေတြရဲ႕ သတင္းမွာ ေကာင္းသတင္းထက္ ဆိုးသတင္းက ပိုမ်ားပါတယ္။
၁၉၈၈ အေရးအခင္းအၿပီးေတာခိုကာစ..လက္နက္မရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားစခန္းတခုကို စစ္တပ္က၀င္ပစ္တာ. .ေက်ာင္းသားတေယာက္ကို ဒဏ္ရာနဲ႔ ဖမ္းမိသြားတယ္။ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းၿပီး ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဂြးျဖတ္ သတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ၀မ္ခစခန္းကိုေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္ (ကရင္လူမ်ဳိး) တေယာက္ ကေတာ့ ... K.N.U ေတြနဲ႔အတူ စခန္းတခုမွာေနတုန္း..စစ္တပ္က ၀င္ပစ္ေတာ့ ဒဏ္ရာနဲ႔ ဖမ္းမိသြား တာ ေခါင္းျဖတ္သတ္လိုက္ၾကတယ္။
က်ေနာ္တာ၀န္ထမ္းခဲ့ဖူးတဲ့ တပ္မဟာ ၃ မွာတုန္းကေတာ့..ရြာတရြာကိုေရာက္လာတဲ့ စစ္တပ္က ဗိုလ္ႀကီးတဦးက..၁၆ ႏွစ္အရြယ္ရွိတဲ့ရြာသူတေယာက္ကို စစ္ေမးစရာရွိလို႔ဆိုၿပီး ေခၚကာ မုဒိမ္းက်င့္လိုက္တယ္။
တပ္မဟာ ၃ ထဲကို ၀င္လာတဲ့ စစ္ေၾကာင္းတေၾကာင္းဟာလည္း ဆြဲလာတဲ့ ေဇယ်၀တီသား ေပၚတာတေယာက္ကို မထမ္းႏိုင္လို႔ဆိုၿပီး ေခ်ာက္ထဲကို ကန္ခ်ထားခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ကေတြ႔ၿပီး ေဆးကုေပးကာ ေဇယ်၀တီက မိဘေတြနဲ႔ဆက္သြယ္ၿပီး ျပန္ပို႔ေပး ခဲ့တယ္။
 

က်ေနာ္ ၀မ္ခမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္အတြင္း ရန္သူကြန္မန္ဒိုတပ္ခြဲတခြဲ က်ေနာ္တို႔စခန္းကို လာတိုက္ ဖူးတယ္။ သတ္ကြင္းထဲကို၀င္လာတဲ့ ကြန္မန္ဒိုတပ္ခြဲဲတခြဲလုံးကို ဗိုလ္မႉးေရာဘတ္စံ ဦးစီးတဲ့ KNU အဖြဲ႔က ေခ်မႈန္းလိုက္တာ တပ္ခြဲတခုလုံးနီးပါ က်ဆုံးသြားၾကတယ္။
ဒီအထဲကမွ ဒဏ္ရာနဲ႔လြတ္ထြက္သြားတဲ့ လွေမာင္(နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕) ဆိုတဲ့ရဲေဘာ္တေယာက္ကို တိုက္ပြဲျဖစ္ ၿပီး တပတ္ေလာက္ေနေတာ့ KNU ကဖမ္းမိတယ္။ သူကို KNU ေဆး႐ုံမွာတင္ၿပီး ေဆးကုေပးေနတုန္း သူ႔ရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ကိုေမးၾကည့္ေတာ့...
 

၀မ္ခစခန္းကိုမတိုက္ခင္ သူတို႔ကို ေကာ့ကရိတ္မွာ ကြန္မန္ဒိုသင္တန္း ၃ လ ေပးသတဲ့။ သင္တန္းၿပီးတာနဲ႔ စခန္းကိုလာတိုက္ခိုင္းတာ။ သူဒဏ္ရာရေတာ့ အေနာက္ကို ဆုတ္ခ်လာၿပီး သူတို႔တူးထားတဲ့ဘန္ကာတခု မွာ နားေနသတဲ့။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အရာခံဗိုလ္တေယာက္ ျဖတ္ေျပး လာတာေတြ႔လို႔ "ဆရာႀကီး က်ေနာ့္ကို ကူညီပါအုံး"ဆိုေတာ့ "မင္းေသနတ္ ငါ့ေပးလိုက္..မင္း ေနာက္မွလိုက္လာခဲ့" ဆိုၿပီး ေသနတ္ယူကာ ထြက္သြားသတဲ့။ သူလည္း ေျခေထာက္က ဒဏ္ရာကို သြားတိုက္ေဆးထည့္၊ မိုးေရခံေသာက္ၿပီးေနေနတာ တပတ္ေနေတာ့ တက္ရွင္းတဲ့ KNU ရဲ႕အဖမ္းကို ခံလိုက္ရတာ။
တရက္...က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြ သူ႔ေဆး႐ုံကိုသြားၿပီး အားေပးစကားေျပာေနတုန္း ျမန္မာ့ အသံကလြင့္တဲ့ စစ္သည္မ်ားရဲ႕က႑တခုမွာ"ကိုယ္ပိုင္အမွတ္(~~~~~) တပ္သား လွေမာင္ သည္ ေရွ႕တန္းတေနရာတြင္ က်န္းမာခ်မ္းသားစြာျဖစ္ တိုင္းျပည္တာ၀န္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနေၾကာင္း နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ေနမိဘမ်ားအား အေၾကာင္းၾကားသိေစအပ္ပါသည္" ဆိုတဲ့ ေၾကညာသံကို အံ့ၾသစြာၾကား လိုက္ရတယ္။


က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းသားေတြလည္း အားတဲ့အခ်ိန္ သူ႔ကို အားေပးစကားသြားေျပာၾက... တပ္ရင္းထဲမွာရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာအလႉလုပ္ရင္လည္း သူ႔ကိုသြားေခၚၿပီး ေကြၽးၾက...။ ဒီလို႔နဲ႔ေနရင္ တရက္က်ေတာ့ သူ႔ဆီကိုသြားတာ သူ႔ကို ေဆး႐ုံမွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး။ ဒဏ္ရာေပ်ာက္သြားလို႔ အခ်ဳပ္ထဲမွာပဲ ထည့္ထား သလာလို႔ အခ်ဳပ္ကိုလိုက္သြားေတာ့လည္း အခ်ဳပ္မွာမေတြ႔ရေတာ့ဘူး...ဒါနဲ႔ မသကၤာလို႔ ရင္းႏွီးတဲ့ KNU တေယာက္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့... သူတို႔ KNU ထဲက ဆရာတေယာက္ (စစ္တပ္ကထြက္ေျပးလာၿပီး KNU ထဲမွာ တာ၀န္ထမ္းေနသူ) က လွေမာင္ကို စကားလာေျပာတာ.. မင္းက ကိုယ့္အဖြဲ႔ကိုသစၥာေဖာက္တဲ့ သစၥာေဖာက္ဆိုၿပီး လွေမာင္က မေျခမငံဆက္ဆံသတဲ့။
က်ေနာ္တို႔လည္း သေဘာေပါက္လိုက္ပါၿပီ။ 


အေနမတတ္တာလား...အေျပာမတတ္တာလား..စစ္ေသြးစစ္မာန္ေတြပဲ တက္ေနသလား။ ဒါကိုေတာ့ သြားေလသူ လွေမာင္တေယာက္ပဲ သိပါလိမ့္မယ္။

စိုးလြင္(၂၁၁)(၀မ္ခ)

Comments