သစ္ခက္သံလြင္ -ကဗ်ာခံစားမႈ ရသေဆာင္းပါး၊ ၿငိမ္းေ၀(ကဗ်ာ ့အိုးေ၀)- အနာဂတံကို ဘာသာျပန္တဲ့ငွက္မ်ား

အနာဂတံကိုဘာသာျပန္တဲ့ငွက္မ်ား 

POS

စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတာတခုရွိပါေသးတယ္။ ကဗ်ာဆရာေတြဟာ `မာယာ´ေတြရဲ႕တကယ့္သေဘာ သကန္ကိုေပၚေအာင္ ဖြင့္ခ်တဲ့အခါ၊ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္`မာယာ´ကိုတိုက္တဲ့အခါ`မာယာ´ဆိုတဲ့ လက္နက္အမ်ဳိးအစားတမ်ဳိးကိုပဲ အသံုးျပဳၾကရတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းပါ တယ္။

(က)

ကဗ်ာဆရာေတြဟာ အနာဂတံကိုဘာသာျပန္ႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကသူေတြပါ။ ကြယ္လြန္သူကဗ်ာဆရာ ေဇာ္(ပ်ဥ္းမနား)က သူ႔ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ထဲမွာ ကဗ်ာဆရာေတြဟာ`အနာဂတံကို ဘာသာျပန္ တဲ့ငွက္´ဆိုၿပီး ေရးခဲ့ ဖူးတာပဲ။

ကဗ်ာဆရာေတြက အနာဂတံကိုႀကိဳၿပီးျမင္၊ ႀကိဳၿပီးေျပာတဲ့အခါ ပစၥဳပၸန္ကိုအေျခခံၿပီးမွ ေျပာႏိုင္တာ ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာေတြ ယံုၾကည္တဲ့`ကံ ကံ၏အက်ဳိး´ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳးကို အေျခခံၿပီးမွ ေျပာဖို႔ႀကိဳးစား ၾကတာပါ။ သမၼာက်မ္းစာလာ`ေလကိုစိုက္ပ်ဳိးသျဖင့္ မုန္တုိင္းကို ရိတ္သိမ္းရ လိမ့္မည္´ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔အတူတူ ပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ပစၥဳပၸန္ရဲ႕ အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲ ပိတ္မိေနတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ အနာဂတ္ကို ႀကိဳၿပီး ျမင္ႏိုင္ဖို႔  ခက္ခဲတတ္ပါတယ္။ အေမွာင္ထုေအာက္မွာ လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့အတြက္၊ ပန္းတိုင္က ဘယ္ဖက္မွာ ရွိတယ္ဆိုတာ မေ၀ခြဲတတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒီၾကားထဲ မုန္တိုင္းကလည္းထန္၊ လွိဳင္းကလည္းႀကီးၿပီဆိုရင္ ပံုမွန္အားျဖင့္ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ရပ္တည္ေရးကို ဦးစားေပးဖက္တြယ္ ထားရင္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ ဒီမုန္တိုင္း၊ ဒီေရလႈိင္း၊ ဒီအေမွာင္ထုေအာက္မွာ ေက်မြေပ်ာက္ကြယ္ၾကရပါတယ္။ လမ္းေပ်ာက္ၿပီးကမ္းေမွာက္ၾကပါတယ္။

ကဗ်ာဆရာေတြက စိတ္အလုပ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ တျခားသူထက္သာပါတယ္။ စိတ္ကို စုစည္းက်စ္ လစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ၿပီး၊ ပစၥဳပၸန္အေပၚ တင္ၾကည့္တဲ့အခါ အနာဂတ္ကို ထိုးေဖာက္ေရာက္ရွိ လာႏိုင္ေတာ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကဗ်ာဆရာေတြၾကေတာ့ လမ္း မေပ်ာက္ႏိုင္ဘူး။ ကမ္းမေမွာက္ႏိုင္ပါဘူး။ အေမွာင္ထုထဲမွာ ေၾကာင္ေတြ၊ လင္းႏို႔ငွက္ေတြ လိုျမင္ႏိုင္ သိႏိုင္တယ္။ အဲဒါ စိတ္အလုပ္ကို က်စ္သထက္ က်စ္ေအာင္ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္ ႏိုင္လို႔ပါပဲ။

ကဗ်ာဆရာေတြစိတ္အလုပ္ကို စုစည္းတည္ေဆာက္ၾကရသူေတြပါ။

သူတို႔က စိတ္အလုပ္ကို စုစည္း တည္ေဆာက္လို႔ အနာဂတ္ကိုႀကိဳၿပီးျမင္တာနဲ႔တၿပိဳင္နက္၊ ပစၥဳပၸန္မွာ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတဲ့ အေမွာင္ထုဆိုတာတို႔၊ မုန္တိုင္းနဲ႔ေရလိႈင္းဆိုတာေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ဘ၀ရဲ႕`မာယာ´မ်ားသာျဖစ္တယ္လို႔ တည့္တည့္ ရႈျမင္ႏိုင္ၾကေတာ့တာပဲေပါ့။ လူဟာ`မာယာ´ကို မာယာလို႔သာ တကယ္ထြင္းေဖာက္ၿပီး ျမင္ႏိုင္ၿပီဆိုရင္ သူဟာျပတ္သားတဲ့သူ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ႀကီးျမင့္တဲ့ သူ ျဖစ္လာေတာ့တာပဲေပါ့။
`မာယာ´ဆိုတာ ေတြကို အလြယ္ တကူတြန္းဖယ္လို႔ရႏိုင္တဲ့ ကိစၥ၊`မာယာ´ဆိုတာ `စကၠဴက်ား´၊ `မာယာ´ဆိုတာ တံလွ်ပ္တမ်ဳိးပဲဆိုတာ ဒက္ထိႀကီးသိလာေတာ့တာပဲေပါ့။ အဲဒီအခါၾကေတာ့ ကဗ်ာ ဆရာေတြက `မာယာ´ရဲ႕ ပရိယာယ္ကို မယံုၾက၊ မေၾကာက္ၾကဖို႔၊ `မာယာ´ရဲ႕ ကြန္ရက္္ကိုဖ်က္ၾက ဖို႔၊`မာယာ´ရဲ႕အပါးဆံုး၊ အေပ်ာ့ဆံုးေနရာကို ေဖာက္ထြင္းၾကဖို႔ ကဗ်ာေတြနဲ႔ ႏိႈးေဆာ္ၾကေတာ့တာပဲေပါ့။ ၿပီးေတာ့ အနာဂတ္ရဲ႕ေတးသံေတြ၊ ရနံ႔ေတြကို ကဗ်ာေပၚတင္ၿပီး ကဗ်ာဖတ္သူေတြဆီပို႔ၾကေတာ့တာပဲေပါ့။

စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းတာတခုရွိပါေသးတယ္။ ကဗ်ာဆရာေတြဟာ `မာယာ´ေတြရဲ႕တကယ့္သေဘာ သကန္ကိုေပၚေအာင္ ဖြင့္ခ်တဲ့အခါ၊ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္`မာယာ´ကို တိုက္တဲ့အခါ`မာယာ´ဆိုတဲ့ လက္နက္အမ်ဳိးအစားတမ်ဳိးကိုပဲ အသံုးျပဳၾကရတဲ့အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ဟာ စိတ္၀င္စားဖို႔ေကာင္းပါ တယ္။

ကဗ်ာဆရာေတြဟာ`မာယာ´ကို`မာယာ´နဲ႔ တိုက္ခိုက္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ကိုင္စြဲတဲ့`မာယာ´လက္ နက္ ထက္ျမရင္ ထက္ျမသေလာက္ သူတို႔ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ၾကတဲ့`မာယာ´ ရဲ႕ အကာအရံေတြ၊ အေဆာင္ အေယာင္နဲ႔ျမဴေတြဟာ တလႊာခ်င္းကြာက်ၿပီး၊ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၿခိမ္းေျခာက္ဖိစီးထား တဲ့`မာယာ´ေတြဟာ`စကၠဴက်ား´ေတြသာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့`သစၥာဉာဏ္´ကို ကဗ်ာဖတ္သူေတြ ဆီေရာက္ေအာင္ ပို႔ႏိုင္ၾကပါေတာ့တယ္။
ကဗ်ာဖတ္သူဘက္က ယူရမယ့္တာ၀န္ကေတာ့ ကဗ်ာဆရာကေပးတဲ့ကဗ်ာမွာ ဘယ္လို မာယာေတြနဲ႔ ေပး လိုက္သလဲဆိုတဲ့ စိတ္အလုပ္ကိုသာမာန္ထက္ပိုၿပီးလုပ္ဖို႔လိုတဲ့ တာ၀န္ျဖစ္ပါ တယ္။ ကဗ်ာဆရာေတြက စိတ္ကိုစုစည္း ၾကစ္လစ္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွ ပို႔ေပးလိုက္တဲ့ကဗ်ာကို၊ ကဗ်ာဖတ္သူကလည္းစိတ္ကိုစုစည္း ၾကစ္ လစ္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွ လက္ခံရယူရပါလိမ့္မယ္။

(ခ)

ကၽြန္ေတာ့့္မွာ အနာဂတ္ကို ႀကိဳျမင္ႏိုင္တဲ့ကဗ်ာေတြ စုေဆာင္းထားတာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အနာဂတံကို ဘာသာျပန္တဲ့ ကဗ်ာေတြဆိုပါေတာ့။ ဒါေပမဲ့ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ျမန္မာကဗ်ာေတြကို ဥပမာေပးလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေသးတဲ့အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္ကာလျဖစ္တာမို႔ အနာဂတံကိုဘာသာျပန္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံ ရပ္ျခားကဗ်ာ တပုဒ္ကိုပဲ က်ေနာ္ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဥပမာေပးလိုက္ပါတယ္။ ပိုလန္ကဗ်ာဆရာ`တိုမက္ ယက္စထရြန္´ ရဲ႕`သစ္ေစ့မ်ား´ကဗ်ာကို က်ေနာ္ဥပမာေပးလိုက္ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာ`တိုမက္ ယက္စထရြန္´ဆိုတာ ပိုလန္ႏိုင္ငံေခတ္သစ္သမိုင္း၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ေခတ္မွာ အင္ မတန္အေရးပါလွတဲ့ကဗ်ာဆရာပါ။ ပိုလန္အာဏာရွင္အစိုးရက သူ႔ကိုဖမ္းၿပီး ေထာင္ခ်တာမ်ဳိး၊ အလုပ္ၾကမ္း စခန္းကိုပို႔တာမ်ိဳး အလုပ္ခံရတဲ့ကဗ်ာဆရာပါ။

သူကလည္း ေျမေအာက္`သတင္းဂ်ာနယ္´မွာ အယ္ဒီတာ၊ သေဘၤာက်င္းအလုပ္သမားအေရးအခင္း မွာ ေခါင္းေဆာင္၊ ေျမေအာက္ပံုႏွိပ္လုပ္ငန္းေတြ ေတာက္ေလ်ာက္ လုပ္တဲ့`ႏို၀ါ´လႈပ္ရွားမႈမွာပါ၀င္၊ သူ႔ကဗ်ာစာအုပ္တခ်ဳိ႕က တရား၀င္ပံုႏွိပ္ခြင့္ရၿပီး၊ အမ်ားစုကေတာ့ ေျမေအာက္ပံုႏွိပ္လုပ္ ငန္းက တဆင့္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ပံုႏွိပ္ျဖန္႔ေ၀ခဲ့ရတာမ်ားပါတယ္။ ၁၉၅၀ ခု၊ ၀ါေဆာမွာေမြးတဲ့သူပါ။ အခုေတာ့ အာဏာရွင္စနစ္ၿပိဳက်သြားၿပီးတဲ့ ပိုလန္ႏိုင္ငံမွာ အထင္ကရ ကဗ်ာဆရာေပါ့။

------------------
သစ္ေစ့မ်ား
-------------------

ငွက္မ်ား
ငါတို႔ရဲ႕ နက္ရွိဳင္းလွတဲ့ ထြက္ေပါက္လမ္း
ပ်ံသန္းၾက
ထိတ္လန္႔ၾကရ
အေတာင္ပံေတြျဖန္႔ၾက ရုပ္ၾက။

ငွက္မ်ား
အစာရွိရာ စႀကၤန္လမ္းေပၚ
ပ်ံသန္းၾက။

ေသလုနီးပါး ေမာပမ္း
ငါတို႔ ပခံုးေတြေပၚ နားၾက
ငတ္မြတ္ၾက။

ငါတို႔လက္ထဲမွာေတာ့ ဗလာနတၳိ
ငါတို႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚ
ငါတို႔ မ်က္လံုးေတြထဲမွာပဲ
သစ္ေစ့မ်ား။

ဒီကဗ်ာမွာ`တိုမက္ ယက္စထရြန္´ေပးခ်င္တဲ့ massage ကဘာလဲ။ ပထမ(၃)ပိုဒ္ၿပီးတဲ့ အထိ သရုပ္ေဖာ္ပါပဲ။ ငွက္ေတြဆိုတာ လူေတြကိုကိုယ္စားျပဳပါတယ္။`သစ္ေစ့´လို႔ေခၚတဲ့ လူေတြ အတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးအရာ၊ သူ႔လက္ထဲမွာ ထင္သာျမင္သာမရွိဘူး။ ၾကည့္တတ္ရင္ မ်က္လံုးေတြထဲ မွာ၊ ႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚမွာပဲ ရွိတယ္ ... တဲ့။ `သစ္ေစ့´ဆိုတာ ငွက္ေတြအတြက္ မရွိမျဖစ္ အေရးအႀကီးဆံုး အရာ(၀ါ)လူေတြအတြက္ အေရးအႀကီးဆံုးအရာ .. စားစရာ၊ ရိကၡာ၊ ဒါလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္ခ်မ္းေျမ႕မႈ....၊ ဒါလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ။ လူ႔ဥပဓိက႑၊ ၿပီးေတာ့ ... ဒီမိုကေရစီ ....။

`သစ္ေစ့´ ဟာ လူေတြ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တဲ့အရာအားလံုးကို ကုိယ္စားျပဳတဲ့`သေကၤတ´ပါပဲ။ ဒီ `သေကၤတ´က ကိုယ္စားျပဳထား တဲ့အရာေတြဟာ ဒီကဗ်ာကိုဖတ္ရင္ ...... သာမန္အားျဖင့္ေတာ့ မျမင္ႏိုင္ဘူး။ ထင္သာျမင္သာမရွိဘူး။ ကဗ်ာ ဖတ္သူက အားစိုက္ရလိမ့္မယ္။ ကဗ်ာဆရာက ရင္ခုန္သံနဲ႔ပို႔တာကို ကဗ်ာဖတ္သူကလည္း ရင္ခုန္သံနဲ႔ပဲ ဖတ္ရလိမ့္မယ္။ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ စိတ္အလုပ္နဲ႔ ကဗ်ာဖတ္သူရဲ႕ စိတ္အလုပ္မွာ၊ ကဗ်ာဖတ္သူက ပိုၿပီးအခြင့္ သာပါတယ္။  

ကဗ်ာဆရာက တထြာေလာက္ေပးတာကို ကဗ်ာဖတ္သူက တေတာင္မက ျမင္လို႔ရပါတယ္။ ျမင္ခြင့္လည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာဖတ္သူကၽြန္ေတာ္တို႔က ကဗ်ာေရးသူေလာက္ေတာင္မွ အားစိုက္မွဳ၊ တူးဆြမွဳ မစိုက္ထူတဲ့အခါ ကဗ်ာေတြကိုမခံစားႏိုင္၊ ကဗ်ာေတြကိုနားမလည္ႏိုင္ ျဖစ္ရေတာ့တာေပါ့။

ကဗ်ာဆရာ`တိုမက္ ယက္စထရြန္´က၊ လူေတြအတြက္ ေသေရးရွင္ေရး၊ တကယ့္ကိုလိုအပ္တဲ့ အရာေတြအားလံုး အက်ံဳး၀င္တဲ့အရာကို`သစ္ေစ့´ဆိုတဲ့`သေကၤတ´နဲ႔ ေျပာတာ။ ဒါဟာ`တိုမက္ ယက္စ ထရြန္´အသံုးျပဳတဲ့ ကဗ်ာ့ရိယာယ္`မာယာ´ေပါ့။ လူေတြအတြက္ တကယ္အေရးအႀကီး ဆံုးအရာ၊ ဘယ္ဟာလဲဆိုတာေျပာခ်င္ရင္ တည့္တိုးေျပာလို႔မရဘူး၊ ေျပာခြင့္မရွိဘူး။ ဒီေတာ့`မာယာ´ကို`မာယာ´လို႔သေဘာမ ထားပဲ၊ ကိုယ့္ဖက္က အားထုတ္မႈမရွိပဲ၊ ဒီအတိုင္း လက္ဖ၀ါးေပၚရွင္းေအာင္တင္မျပရေကာင္းလားဆိုၿပီး ဒီကဗ်ာေတြ ဘာေရးထားမွန္းမသိဘူးဆိုၿပီး လက္လႊတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္၊ ကဗ်ာကိုလက္လႊတ္ဆံုးရွံဳးရုံတြင္မ က ဘ၀ရဲ႕အေရးအႀကီးဆံုးအရာ ေတြကို ရွာေဖြဖို႔သတိေပးႏႈိးေဆာ္ခ်က္အခြင့္အေရးကိုပါ ဆံုးရွံဳးရေတာ့မွာေပါ့။
ကဗ်ာဆရာ`တိုမက္ ယက္စထရြန္´က `သစ္ေစ့မ်ား´ကဗ်ာရဲ႕အနက္ကို တူးဆြခိုင္းရင္းက အဲဒီ ဘ၀ရဲ႕အေရးအႀကီးဆံုးအရာေတြရႏိုင္၊ ရွိႏိုင္တဲ့အနာဂါတ္ဆီ လူေတြေရွ႕တိုးၿပီးရွာႏိုင္ေဖြႏိုင္ဖို႔ လမ္းခင္းလိုက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာလည္း`အနာဂတံကိုဘာသာျပန္တဲ့ငွက္´ေတြရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အဲဒီ ငွက္ေတြ(၀ါ)အဲဒီ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ေတာင္ပံခတ္သံ၊ က်ဴးရင့္သံ(၀ါ) ကဗ်ာေတြကို နားေထာင္တတ္ရ ပါလိမ့္မယ္၊ နားေထာင္ႏိုင္ဖို႔ အားထုတ္ရပါလိမ့္မယ္။

ကဗ်ာဆိုတာကေတာ့ `နက္နက္တူးေလ ေရေတြ႕ေလ´ဆိုတဲ့သေဘာပါပဲ။ အနာဂတံကိုဘာသာ ျပန္တဲ့ငွက္ေတြရဲ႕ ေတာင္ပံခတ္သံ(၀ါ) ကဗ်ာေတြကို ကၽြန္ေတာ္အလ်င္းသင့္ရင္ ထပ္ၿပီး အစီရင္ခံႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ေဟာ..... စာဖတ္သူမ်ား အေသအခ်ာစိတ္နားစိုက္ၿပီးနားေထာင္ပါ။ ဟိုး .... အေ၀းဆီက အနာဂတံကို ဘာသာျပန္တဲ့ငွက္တအုပ္ရဲ႕ေတာင္ပံခတ္သံေတြ၊ က်ဴးရင့္သံေတြကို မလြဲမေသြၾကားရပါလိမ့္မယ္။

ၿငိမ္းေ၀(ကဗ်ာ့အိုးေ၀)

ဒီေဆာင္းပါးေရးစဥ္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ က်ေနာ္က ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ျပည္တြင္းက ကဗ်ာ တခ်ိဳ ႕ကို ကုိုးကားၿပီးေရးရင္ ျပႆနာျဖစ္မွာစိုးရိမ္လို႔ ျမန္မာကဗ်ာကို ဥဒဟရုဏ္မဆာင္ေတာ့ ပဲ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကဗ်ာတပုဒ္ကို ဥဒဟရုဏ္ေဆာင္ခဲ့ရတာပါခင္ဗ်ား။

Top of Form

Bottom of Form