သစ္ခက္သံလြင္ ကဗ်ာသုံးသပ္ခ်က္၊ ကိုႏိုင္း ၏ 'မႏၱေလးလူငယ္ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ားကုိဖတ္ၾကည့္ျခင္း(အဆက္)'

ျပတင္းတံခါးအဖြင့္ ဇာခန္းဆီးအလြင့္( ၂၇ )

မႏၱေလးလူငယ္ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ားကုိဖတ္ၾကည့္ျခင္း(အဆက္)
ကိုႏိုင္း

ဒီကေန႔ေရးေနၾကတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြ(အမ်ားစု)ကုိၾကည့္ရင္ နိမိတ္ပုံပါးပါးနဲ႔အေၾကာင္း အရာတိုက္ရိုက္ေရးတဲ့ပုံစံေတြကုိ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ေနာက္တခုက မဂၢဇင္းကဗ်ာေတြနဲ႔ ဂ်ာနယ္၊ ေန႔စဥ္သတင္းစာကဗ်ာေတြကုိၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း နည္း နည္းကြဲျပားမႈကုိေတြ႔နိုင္ပါတယ္။ ဂ်ာနယ္၊ ေန႔စဥ္သတင္းစာေတြမွာေဖာ္ျပေနတဲ့ ေခတ္ေပၚ ကဗ်ာေတြဟာ ျပည္သူ နဲ႔ တိုက္ရိုက္ဆက္ဆံေနရေတာ့ ျပည္သူေတြဖတ္ရတဲ့အခါ ရွင္းခနဲေနမယ့္ ကဗ်ာပုံစံမ်ဳိးေတြကုိ အဓိကထားပုံရပါတယ္။

ဒါကုိ ဒီေန႔ေစာင္ေရမ်ားစြာထုတ္ေဝေနတဲ့ ေန႔စဥ္သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ေတြျဖစ္တဲ့ ေၾကးမုံ၊ စံေတာ္ခ်ိန္ စတဲ့ သတင္းစာေတြနဲ႔ သူရိယေနဝန္းဂ်ာနယ္ေတြက အဓိကထားေဖာ္ျပေနတာ ကုိ ေလ့လာၾကည့္ရင္သိနိုင္ပါတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြရွင္သန္လာနိုင္ေအာင္ လူငယ္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာဆရာေတြကုိ ဦးစားေပးေဖာ္ျပေနတဲ့အတြက္ အင္မတန္ဝမ္းသာစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒီေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကုိေရးေနၾကတဲ့လူငယ္ကဗ်ာမ်ဳိးဆက္ေတြအတြက္ ေလွကားတခုပါပဲ။

ဒီလူငယ္မ်ိဳးဆက္ေတြအေနနဲ႔ေတာ့ မဂၢဇင္းႀကီးေတြကိုဆက္တက္နိုင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစား ၾကဖို႔လိုပါတယ္။ ေျပာမယ့္သာ ေျပာရတာပါ၊ မဂၢဇင္းႀကီးေတြကလည္း နာမယ္ႀကီးကဗ်ာ ဆရာႀကီးေတြကုိသာ အဓိကထားေဖာ္ျပေနေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ လူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြ အတြက္ ဆက္တက္ရမယ့္ေလွကားက အဆင့္တဆင့္ေရာက္နိုင္မယ့္အခြင့္အလမ္းကုိ ပိတ္ထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။


မဂၢဇင္းႀကီးေတြမွာၾကည့္ရင္ ဒီလလည္း ဒီနာမယ္ႀကီး ကဗ်ာဆရာေတြပဲ၊ ေနာက္လမွာလည္း ဒီနာမယ္ႀကီးကဗ်ာဆရာႀကီးေတြပဲဆိုသလိုျဖစ္ေနတဲ့အခါ မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာေတြ ကပဲ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေကာင္းေတြေဖာ္ထုတ္နိုင္ေလာက္ေအာင္ အရည္အခ်င္းမရွိတာလား၊ မႀကိဳးစားခ်င္တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္၊ နီးစပ္ရာစားေတာ္ေခၚေနၾကတဲ့ ေခတ္ေဟာင္းက ပုံစံ ခြက္က အက်င့္စရိုက္ေတြျဖစ္ေနတာလား၊ အုပ္စုဖြဲ႔ေနၾကတာလား၊ စဥ္းစားစရာပါပဲ။ 


ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ၊ ေခတ္ရနံ႔၊ မေဟသီတို႔လိုေခတ္ေပၚကဗ်ာေကာင္းေတြကုိေဖာ္ထုတ္ေပးနိုင္ဖို႔ လုိပါတယ္။ အခုအခ်ိန္ကလည္း နာမယ္ႀကီးႀကီးက ဗ်ာညံ့ညံ့အခ်ိန္လို႔ေျပာရမလားမသိနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဂႏၱဝင္ကဗ်ာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေခတ္ေပၚကဗ်ာပဲျဖစ္ျဖစ္ မဂၢဇင္း ေတြမွာ ကဗ်ာ သမားစစ္စစ္အယ္ဒီတာေတြ ရွိဖို႔လိုအပ္ေနပါတယ္။ ဒါမွ ကဗ်ာေတြက ဆက္လက္ရွင္သန္ တိုးတက္နိုင္မွာပါ


အခုေရွ႕အပတ္ကေရးခဲ့တဲ့ မႏၱေလး(အထက္ျမန္မာျပည္) လူငယ္ကဗ်ာဆရာမ်ားရဲ႕ ”ေနာက္ေက်ာဖုံးတြင္ထည့္ရန္” ကဗ်ာ စာအုပ္ထဲက ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကုိ ဆက္ဖတ္ရႈ ခံစားသုံးသပ္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဒီေနာက္ေက်ာဖုံးတြင္ထည့္ရန္ ကဗ်ာစာအုပ္ထဲ မွာပါတဲ့ ကဗ်ာ အေတာ္မ်ားမ်ားက ကြ်န္ေတာ္ေစာေစာကေျပာသလို ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာေတြ၊ အပတ္စဥ္ ထုတ္ဂ်ာနယ္ေတြ မွာ ေဖာ္ျပခံခဲ
ရတဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ 


ျပည္သူနဲ႔တိုက္ရိုက္ထိေတြ႔ေနရေတာ့ ျပည္သူေတြအတြက္ ခပ္ရွင္းရွင္းေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြပါ။ အရင္ဆုံးဖတ္မိတဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာကေတာ့ ”ႏြယ္ေဝး” ရဲ႕ ”ခ်မ္းေနေသာအတၱမ်ား” ကဗ်ာပါ။




          ေျမာက္ျပန္ေလညင္းကုိ
          အဆုံးထိေအာင္ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
          ေအးကုိက္ေနတဲ့ စာသင္ေက်ာင္းပ်က္ေလးေတြ႔ရဲ႕။

          အဲ႔ဒီလမ္းကေလးမွာ
          ႏွင္းဗုံးေတြနဲ႔မို႔ ဘယ္သူမွျဖတ္မေလ်ွာက္ၾကတာလား
          ရြာဟာ စစ္ေၾကာင္းေလးအတိုင္း အသံေတြဆြံ႔အသြား။

          ေဟာ
          မီးခတ္သြားၾကတာ
          ဘယ္ဘက္က အတၱေတြ ညာဘက္ကဘဝေတြ
          ဖ်တ္ခနဲဖ်တ္ခနဲနဲ႔
          မီးမေတာက္ခင္ ဘဝေတြေႂကြလို႔ေကာင္းတုန္း။

          ေဆာင္းေရ
          ေျခတစ္ဖက္လပ္ရင္ဘတ္က
          ငုိလို႔ေကာင္း လြမ္းလို႔ေကာင္းလို႔
          အုိေဟာင္းသြားတဲ႔ ေျမပုံႏြမ္းကေလးေတြထဲမွာပဲ
          စာအုပ္မီးကြ်မ္းကေလးေတြနဲ႔အတူ
          အေဖရယ္ အေမရယ္
          က်ည္ေပါက္ရာေတြနဲ႔ အိပ္စက္သြားၾကေပါ့။

ဒီေခတ္ေပၚကဗ်ာကုိ ႏြယ္ေဝးဟာ “ျမစ္ဆုံေဗဒါ” ဂ်ာနယ္မွာေရးခဲ့တာပါ။ ကဗ်ာက သုံးထားတဲ့ နိမိတ္ပုံေတြလွပါတယ္။ နိမိတ္ပုံကုိယူတဲ႔စကားလုံးအသုံးအႏႈန္းေတြလည္း အင္မတန္ ေကာင္းပါတယ္။ လက္ရွိျဖစ္ေနဆဲျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕ အနိ႒ာရံု ျမင္ကြင္းတခုကုိ ေရးဖြဲ႔ျပ သြားပါ တယ္။ အစပိုဒ္အေတြးေလးကအနိ႒ာရံုကုိ လွပစြာဆြဲေခၚလိုက္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။

အခုေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြမွာအျမဲေတြ႔ေနရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔နိုင္ငံရဲ႕ျပည္တြင္းစစ္အေၾကာင္း ေရးဖြဲ႔ၾကတဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ားစြာ ထဲက ေခတ္ေပၚကဗ်ာတပုဒ္ပါ။ ဒီျပည္တြင္းစစ္ရဲ႕ မီးေတာက္ေလာင္မႈဟာ ႏွစ္ေပါင္းခုႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ၾကာခဲ႔ပါျပီ။ စစ္ပြဲႀကီးမျပီးဆုံးမခ်င္း အနိ႒ာရံုျမင္ကြင္းေတြျမင္ေနၾကရဦးမွာပါ။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြလည္း ေရးေနၾကရဦးမွာပါ ပဲ။
            ေနာက္ထပ္ခံစားမိတဲ႔ ေခတ္ေပၚကဗ်ာကေတာ့ ေၾကးမုံသတင္းစာမွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ”ပုညေခတ္(မႏၱေလး)ရဲ႕”နားလည္မႈ လမ္းဆုံ” ကဗ်ာပါ။

          မီးပြိဳင့္မရွိဘူး
          မ်ဥ္းက်ားမရွိဘူး
          ယာဥ္ထိန္းရဲမရွိဘူး
          ကုိယ့္ေဘးအႏၱရာယ္အတြက္
          ကုိယ္တိုင္ကာကြယ္တတ္ဖို႔ပဲလိုတယ္။
          နားလည္မႈေတြနဲ႔တြဲဖက္လို႔
          ခက္ခဲစြာျဖတ္သန္းရမယ့္ လမ္းတဘက္ကုိ
          ယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔ ခရီးဆက္လို႔ရတယ္။

          မာန္၊ မာနေတြမလိုအပ္ဘူး
          ပကာသနေတြလည္း အသုံးမဝင္ဘူး
          ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္
          ပန္းတိုင္ေတြတူညီေနျပီဆို
          လမ္းၾကံဳရင္ တြဲေခၚလို႔ရတယ္
          လမ္းဆုံမွာ တြယ္ကပ္မေနပါနဲ႔
          လမ္းေဘးေရာက္သြားလိမ့္မယ္။

          အသက္မွာ အပုိတြဲမပါသလို
          ငရဲအတြက္လည္း ဗီဇာမလိုအပ္ဘူး
          အရွိန္အဝါၾကီးသူ ဦးစားေပးစနစ္နဲ႔
          ေခတ္ရဲ႕လမ္းဆုံမွာ
          အလုအယက္ တိုးထြက္ေနမယ့္အစား
          အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔
          နားလည္မႈလမ္းဆုံကုိ
          ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ျဖတ္သန္းၾကမယ္။

ေခတ္ကုိအျပဳသေဘာျမင္ျပီးေရးတဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာတပုဒ္ပါ။ ေခတ္ကုိအျပဳသေဘာနဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြကုိေထာက္ျပေဝဖန္ေန တဲ့ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြလည္းရွိပါတယ္။ အရင္ေခတ္ေရာ အခုေခတ္မွာပါ ေခတ္ခံစားခ်က္ေတြကုိ အေတြးအျမင္ေပါင္းစုံက ေနေရးဖြဲ႔ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပုံသ႑ာန္ေတြလည္း မ်ဳိးစုံနဲ႔ေရးဖြဲ႔ေနၾကပါတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြမွာ လည္း အစဥ္အျမဲတည္ရွိေနတဲ့ ဘဝေတြ၊ အခ်စ္ေတြကုိေရးဖြဲ႔တဲ့ ကဗ်ာမ်ားစြာလည္း ရွိပါတယ္။ ပုဂၢလိကခံစားခ်က္ကဗ်ာေတြလုိ႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်စ္သက္သက္ ခံစားမႈကဗ်ာေတြ ရွားသြားပါျပီ။ အခ်စ္သက္သက္ခံစားမႈကဗ်ာေတြကုိ အမ်ားက ႏွစ္သက္လက္ခံၾကပါတယ္။ လိင္ဆက္ဆံမႈကဗ်ာေတြကုိ ကဗ်ာဖတ္သူေတြလက္မခံၾကပါဘူး။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကေတာ့ သ႑ာန္တူ ထပ္တူမညီမ်ွျခင္း ကဗ်ာကုိ ထက္ျမတ္(မတၱရာ) ေရးတာ ေတြ႔လိုက္ရသလိုပါပဲ။

          အတိတ္
          လြယ္မေယာင္နဲ႔
          ခက္ခက္ခဲခဲျပီးဆုံးခဲ့တယ္။

          အနာဂတ္စကၠန္႔ေတြထဲ
          ဒိြဟမ်ားခ်င္မ်ားမယ္
          ပစၥဳပၸန္ထဲ ငါကေတာ့ငါပါပဲ။
          အတိတ္
          ျပီးဆုံးခဲ႔ေသာ အခ်ိန္ဝတ္ရံုလႊာ
          မင္းေၾကာက္ရြံ႔ေနသလား
          ပါးပါးေလးပါ တို႔ေက်ာ္ျဖတ္ျပီးျပီ။
          အနာဂတ္
          ျဖစ္တည္မယ့္ ပဥၥလက္ကႀကိဳးထဲ
          အသည္းႏြဲ႔လို႔ဒူးမေထာက္တတ္ဖို႔လိုမယ္။
          ဟုိး  အိတ္ထဲက ငါ့ကုိ
          မေန႔တစ္ေန႔ဆိုတဲ႔အခ်ိန္က ျဖိဳဖ်က္ပစ္ခဲ႔တယ္။

          အနာဂတ္ကာလတခုကုိ
          ျပဳျပင္ျခင္းမရွိ ေျပာင္းလဲခဲ႔လို႔
          အတိတ္က ငါနဲ႔ ပစၥဳပၸန္ကငါ
          သ႑ာန္တူထပ္တူမညီ
          ငါဟာ အဝုိင္းတခုကေန
          ေလးေထာင့္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါေစ
          ငါ့စတိုင္နဲ႔ ငါ
          ရိုမန္တစ္ဆန္ေနမယ္။

ဒီလိုပါပဲ။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြက အတိတ္ကေန ပစၥဳပၸန္၊ ပစၥဳပၸန္ကေန အနာဂတ္ကာလေတြ ေရြ႕လ်ားစီးဆင္းလာခဲ႔ေပမယ့္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာပင္မေရစီးထဲမွာပဲရွိပါတယ္။ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြအေနနဲ႔ ပင္မေရစီးထဲကေန ခက္ခက္ခဲခဲစီးဆင္းျပီး ရွင္သန္တိုး တက္ လာခဲ႔တယ္လို႔ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အခုလိုေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြေရးသူမ်ားလာမယ္ဆိုရင္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ကာလေတြ ထက္ပုိၿပီး တိုးတက္လာလိမ့္မယ္လို႔ယူဆရမွာပါ။

ပင္မေရစီးလမ္းေၾကာင္းမွန္ကုိ ေရွ႕လူေတြက လက္တြဲေခၚနိုင္ၾကဖို႔ေတာ့လိုပါတယ္။ အတိတ္ဆိုတဲ႔အိတ္ထဲမွာ ပိတ္မိမေနဖို႔ပဲ လိုတာပါ။
            ေနာက္ဖတ္ျဖစ္လိုက္တဲ႔ေခတ္ေပၚကဗ်ာကေတာ့ ရတနာပုံသတင္းစာ ထဲမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ“ေစာမင္းႏွစ္”ရဲ႕ ”အျဖစ္အပ်က္” ကဗ်ာပါ။

          ဟုိဘက္လမ္းထဲကို
          ဆိုင္ကယ္တစီး
          ေအာ္ဟစ္ရုန္းထြက္လို႔သြားတာ။

          လူငယ္တဦးက ဆံပင္ကုိေထာင္လို႔
          သူ႔ေနာက္
          ေျပးလိုက္လို႔သြားတာ။

          ဆံပင္ေထာင္ထားတဲ႔လူငယ္တဦးဟာ
          ခုထိ
          ျပန္မလာေတာ့ဘူး။

ကဗ်ာကရိုးရိုးေလးေပမယ့္ ကဗ်ာအေတြးက လွပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကဘယ္လိုေတြးေတြး ေတြးလို႔ရပါတယ္။ ကုိယ့္လမ္းကေန တဖက္လမ္းက ရုန္းထြက္သြားတဲ့ဆိုင္ကယ္သံ ေနာက္ ေခတ္ေရွ႕ေျပးခ်င္တဲ့ လူငယ္ေလးတေယာက္ေယာက္ လိုက္သြားတာ ျပန္မလာနိုင္ေတာ့ ဘူးဆိုတာ ေတြးမယ္လည္း ရပါတယ္။ တဖက္နိုင္ငံေတြတိုးတက္ေနတာကုိအသံၾကားျပီးဒီတိုးတက္မႈေနာက္ ကုိလိုက္ရင္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားရတာကုိ ေတြးမိနိုင္ပါလိမ့္မယ္။

မိရိုးဖလာယဥ္ေက်းမႈကုိစြန္႔ပစ္ခဲ့ၿပီး ကုိယ္မေရာက္ဖူးတဲ႔နယ္ပယ္က ယဥ္ေက်းမႈေနာက္ကုိ လိုက္ပါသြားရင္ အျဖစ္အပ်က္ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္က ျပေနပါတယ္။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကုိၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ”ေစာတင့္ညိဳ(အမရပူရ)ရဲ႕”ေကာင္းကင္အတြက္ ကဗ်ာပန္းခ်ီ” ကဗ်ာထဲက ကဗ်ာ တပုိဒ္လို မျငိမ္းခ်မ္းေသးတာေတြကုိ ျပေနပါတယ္။

          ကာလာဆိုတာ ေရာင္စုံစြက္
          စုတ္ခ်က္ေတြလန္း
          ဘယ္ေတာ့မွ ဆန္းတာေလ်ာ့မသြားဘူး
          တိမ္ျမဴးေတာက္ေနတာ ကာလာ
          အေမွာင္ထူးေရာက္ေနတာ ကာလာ
          မိႈင္းညိဳ႕ဆိုင္းေနတာ ကာလာ
          ဝင္းပရႊန္းျမေနတာ ကာလာ
          ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဗ်ာ
          မျငိမ္းခ်မ္းေသးတာ ကာလာ။

ဒီလိုပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔နိုင္ငံမွာမျငိမ္းခ်မ္းနိုင္ေသးေတာ့ ကာလာေတြေရာေထြးျပီး ပ်က္စီးသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ မျငိမ္းခ်မ္းေသးတဲ႔အတြက္ဆုံးရံႈးမႈေတြ၊ စြန္႔လႊတ္မႈေတြရွိေနပါတယ္။ အသစ္ျပန္မတည္ေဆာက္နိုင္ေအာင္ျဖစ္ပ်က္မႈေတြမ်ား ေနတဲ့ နိုင္ငံႀကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။ဒါကုိလည္း ”စစ္ျပန္”ဆိုတဲ့”PK(ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး)”က ေရးခဲ႔ပါတယ္

          အသံေတြတိတ္ေတာ့
          အိပ္မယ္ဆိုျပီး အိမ္ျပန္ခဲ့တယ္
          ဒါေပမဲ့
          အေဖ မရွိေတာ့ဘူး
          အေမ မရွိေတာ့ဘူး
          ျပီးေတာ့ အိမ္မရွိေတာ့ဘူး။

ဒါကလည္း မျငိမ္းခ်မ္းေသးတာကုိျပေနပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာကြ်န္ေတာ္တို႔နိုင္ငံမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနပါျပီ။ ဒါကုိအေရြ႕တခုအေနနဲ႔ တြန္းနိုင္မွေရြ႕မယ့္ သေဘာပါ။ ဒီတိုင္းျပည္မွာေနၾကတဲ့လူေတြအားလုံးက အားရွိသေလာက္တြန္းရပါ လိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆုံးေခတ္ေပၚကဗ်ာရဲ႕ရွင္သန္တိုးတက္မႈအေရြ႕ကုိ ေခတ္ေပၚကဗ်ာေရးသူေတြအားလုံးႀကိဳးစားျပီးတြန္းနိုင္မွ ေရွ႕ကုိ ေရြ႕နိုင္ပါလိမ့္မယ္။
-

ကုိႏိုင္း

ခံစားသုံးသပ္မိတဲ့ေခတ္ေပၚကဗ်ာမ်ား။
“ေနာက္ေက်ာဖုံးတြင္ထည့္ရန္” ကဗ်ာစာအုပ္မွကဗ်ာမ်ား။
ႏြယ္ေဝး၊ ပုညေခတ္(မႏၱေလး)၊ 
ထက္ျမတ္(မတၱရာ)၊ ေစာမင္းႏွစ္၊
ေစာတင့္ညိဳ၊ PK(ေက်ာင္းေစာင့္ႀကီး)

-The Sun Rays -Vol 1. No 163. 2 Sep 2017



Comments