သစ္ခက္သံလြင္၊ သိမွတ္ဖြယ္ သမိုင္းေရးရာ၊ ဇဝန - ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ၾကစို႔(ျပန္လည္ဆန္းသစ္မႈ)

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ၾကစို႔
ဇ၀န

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း စ်ာပနျမင္ကြင္း -၁

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း စ်ာပနျမင္ကြင္း -၂

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း စ်ာပနျမင္ကြင္း -၃

 ဆရာႀကီးသည္ သူလိုလားေသာ၊ သူႏႈိးဆြေပးခဲ့ေသာ၊ သူကိုယ္တိုင္ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ လြတ္လပ္ေရးႀကီး ရယူေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ ကို ျမင္ေတြ႔သြားခဲ့ရေခ်ၿပီ။ သို႔ေသာ္ သူမေသမီ ျမင္ခ်င္ေတြ႔ခ်င္သြားေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးနွင့္ စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကိုမျမင္ရ၊ မေတြ႔ခဲ့ရဘဲ ဘ၀တပါးသို႔ ေျပာင္းသြားရရွာေလသည္

ျမင့္မုိရ္ေရႊေတာင္ႀကီး ၿပိဳခဲ့ေလၿပီ။
စင္စစ္ေသာ္ကား ဆရာႀကီး သခင္ကို္ယ္ေတာ္မိႈင္း၏ ေက်းဇူးအေပါင္း တို႔သည္ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဦးမက က်ဴးေအာင္ ႀကီးမား မ်ားေျမာင္လွပါေပသည္။ ဆရာႀကီးသည္ကားဆိုလွ်င္ စာေပဖခင္ႀကီး ျဖစ္သည္။
လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီးလည္း ျဖစ္သည္။ သတင္းစာဆရာတို႔အေနႏွင့္ေတာ့ သတင္းစာ ဘိုးေအႀကီးဟူ၍ မွည့္ေခၚသတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။ 

ဆရာႀကီးသည္ ပထမေကာလိပ္သပိတ္ႀကီးျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီးေနာက္ အမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္ႀကီးတြင္ ျမန္မာစာ ပါေမာကၡအျဖစ္ျဖင့္ ထမ္းေဆာင္ရင္း ျမန္မာစာေပကို ျပန္လည္ထြန္းကားေအာင္ ျမႇင့္တင္ခဲ့သည္။ စာေပျဖင့္ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးစိတ္ဓာတ္မ်ားကို မျပတ္မလပ္ႏႈိးဆြေပးခဲ့သည္။ နယ္ခ်ဲ႕ဘိနပ္ကိုင္မ်ားကို အရွက္ ရေအာင္ ကေလာင္ျဖင့္ ရႈတ္ခ်ႏိွမ္နင္းၿပီး ျပည္သူအေပါင္းတို႔ကို ကၽြန္စိတ္ေပ်ာက္၍ သခင္စိတ္ေပါက္ေအာင္ လႈံ႔ေဆာ္ေပးခဲ့သည္။

အမ်ဳိးသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရးႏွင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ကမာၻ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အိုမင္းမစြမ္း ရွိသည့္ တိုင္ေအာင္ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး ဆင္းရဲဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ရင္ဆိုင္ကာ ဦးေဆြးဆံေျမ႕ရြက္ေဆာင္ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဆရာႀကီးအား မ်ိဳးခ်စ္ စာဆိုပုဂိၢဳလ္ေက်ာ္ႀကီးတဦးအေနျဖင့္ ျမန္မာျပည္က ပိုင္ဆိုင္သည္သာမက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားေသာ ကမာၻ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုလားေသာ ကမာၻ႔ျပည္သူ အေပါင္းတို႔ကပါ ပိုင္ဆိုင္ေလသည္။ 

ယင္းသို႔ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းအား ပိုင္ဆိုင္သူတပည့္တပန္းေတြမ်ားလ်က္ရွိရာ ဆရာႀကီး ကြယ္လြန္အနိစၥ ေရာက္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားႏွင့္တကြ စာေပယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႔၊ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔၊ ဘာသာေရးအဖြဲ႔ စသည္တို႔က မိမိတို႔အလိုက် သၿဂႋဳဟ္သမႈ ျပဳလိုၾကေလရာ ယခုေဆာင္းပါးေရးေန သည့္အခ်ိန္အထိမွာ အေလာင္းလုသည္ႏွင့္မျခားေသာ အေျခအေနမ်ဳိး၌ ရွိေနေလသည္။ 

တကယ္ဆိုေတာ့ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ စ်ာပနကိုႏိုင္ငံေတာ္ စ်ာပနအျဖစ္ ျပဳလုပ္မည္ ဆိုပါ က ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းသို႔ျပဳလုပ္လိုက္လွ်င္ အစိုးရမွာ အလုပ္မ်ားသည္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ နယ္က်ဥ္း ခ်င္လည္း က်ဥ္းသြားမည္။ မေက်နပ္သည့္အသင္းအဖြဲ႔ေတြ တပည့္တပန္းေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚေပါက္လာႏိုင္ သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ေတာ္လွန္ေရး အစိုးရက ဆရာႀကီးအားသျဂႋဳဟ္မူကို ႏိုင္ငံေတာ္ စ်ာပနအျဖစ္မျပဳလုပ္ေတာ့ ဘဲ ေဆြမ်ိဳးမ်ားတပည့္တပန္းမ်ား၏အလိုက် က်င္းပႏိုင္ေရးအတြက္ ေငြေၾကးအားျဖင့္ ကူညီေထာက္ပံ့ လိုက္ၿပီးလွ်င္ အာဇာနည္ ကုန္းမွာျဖစ္ေစ၊ အျခားႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ေနရာမွာျဖစ္ေစ ျမႇဳပ္ႏွံသျဂိဳဟ္လုိရာ ၌ ျမႇဳပ္ႏွံရန္လုိက္ေလ်ာျခင္း၊ အမ်ားျပည္သူတို႔ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ အေလးျပဳႏိုင္ရန္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခမ္းမမွာျဖစ္ေစ ဆရာႀကီး၏ရုပ္ကလပ္ကို ျပင္ဆင္ထားလိုက ခြင့္ျပဳကူညီရန္အသင့္ရွိျခင္းတို႔ကို အေၾကာင္းၾကားလုိက္သည္ ဟု သိရေပ၏။

ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရ၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ လြန္စြာမွ မွန္ကန္သင့္ေလွ်ာ္လွသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယူဆသည္။ ဆရာႀကီး၏စ်ာပနကို ႏုိင္ငံေတာ္စ်ာပနအျဖစ္ မျပဳလုပ္ျခင္းအတြက္ ၀မ္းနည္းစရာမလုိေပ။ သို႔ေသာ္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကြယ္လြန္သည့္အတြက္ အမ်ဳိးသား၀မ္းနည္းျခင္း အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ျဖင့္ ေန႔တေန႔ သို႔မဟုတ္ ရက္သတၱတပတ္ သုိ႔မဟုတ္ သင့္ေလ်ာ္ ေလ်ာက္ပတ္သလို သတ္ မွတ္ေၾကညာေပးသင့္သည္ဟု သေဘာရသည္။ အနည္းဆံုးအားျဖင့္ ဆရာႀကီး၏စ်ာပန က်င္းပသည့္ေန႔ သည္ ရံုးအားရက္မဟုတ္ပါက ထိုေန႔ကို တႏိုင္ငံလံုးအလုပ္အားရက္အျဖစ္ ေၾကညာထုတ္ျပန္သင့္ေပ သည္။
ဆရာႀကီး၏စ်ာပနကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ကား ဆရာႀကီး ဦးစီးနာယကျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္အညီအမွ်ပါ၀င္သည့္ စ်ာပနေကာ္မတီဖြဲ႔စည္းၿပီး ဆရာႀကီး၏ႀကီးမားျမင့္ျမတ္ေသာ ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ ထိုက္တန္ေအာင္ သျဂႋဳဟ္မူကိစၥကို ျပဳလုပ္ရေပလိမ့္မည္။ ဟိုအဖြဲ႔သည္အဖြဲ႔က ဦးစီးေဆာင္ရြက္ ၍ ျပဳလုပ္ရန္ သင့္ေလ်ာ္မည္မထင္ေပ။

ဆရာႀကီး၏ရုပ္ကလပ္ကို အမ်ားျပည္သူတို႔ ပူေဇာ္အေလးျပဳႏိုင္ရန္ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္ေသာ ေနရာ တေနရာတြင္ ခုႏွစ္ရက္ ခုႏွစ္လီ ထားရွိသင့္ေပသည္။ ထိုေနရာသည္ အမ်ားသြားလာလြယ္ကူသည့္ေန ရာျဖစ္ၿပီး ဘာသာတရားႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာေနရာျဖစ္လွ်င္ အထူးေကာင္းမြန္သည္။ 

အမ်ားမဂၤလာျပဳရာ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲက်င္းပရာေနရာတခု၌ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ခံရန္ ထားမည္ဆိုပါက ဂ်ဴဗလီေဟာ ကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားမည္ကိုလည္း စဥ္းစားရန္လုိေပသည္။
ဆရာႀကီးသည္ ျမန္မာ့ထီနန္းကို အျမဲလြမ္းဆြတ္တသသည့္ ပုဂိၢဳလ္ႀကီးျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးေရးသည့္ မဟာ ကဗ်ာေလးခ်ဳိးႀကီးမ်ားတြင္ ထီးသံ နန္းသံ ဘယ္ခါမွ်မကင္းခဲ့ေခ်။ ထုိသို႔ ဇာတိေသြးဇာတိမာန္ ထက္သန္ လွေသာ မ်ဳိးခ်စ္ စာဆိုႀကီးတဦးျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္လည္း မဟာေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္တို႔က ဆရာႀကီးအား မိမိတို႔အဖြဲ႔၏နာယကႀကီးအျဖစ္ျဖင့္ တင္ေျမႇာက္ထားခဲ့ေလသည္။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဆရာႀကီးစ်ာပနအခမ္းအနားကိုက်င္းပရာတြင္ ျမန္မာ့ထီးမူနန္းဟန္ဓေလ့ထံုးစံႏွင့္ဆီေလ်ာ္ေသာ မသာေတာ္အျဖစ္မ်ဳိးျဖင့္ စ်ာပနက်င္းပလွ်င္ ဆရာႀကီး၏ရုပ္ျဒပ္ႏွင့္ ညီညြတ္လိမ့္မည္ဟုသေဘာရပါသည္။ ဆရာႀကီး၏စ်ာပန ခမ္းခမ္းနားနား ျဖစ္ဖို႔ရန္မွာ ကိုပန္ခ်ာ၊ ကိုလူကေလးတို႔ ၏ မသာရထားမ်ဳိးျဖင့္ မသာ မခ်ဘဲ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မ်ား၏စ်ာပနကဲ့သို႔ တညႇင္းထမ္း၍ စႏၲား ရျမား မ်ားဆြဲကာ ဗ်ဳိင္းေတာင္ ရုိက္တီး လ်က္ မသာခ်ရန္အၾကံေပးခ်င္ပါသည္။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ဆိုင္းညြင္းျခင္း၊ ဆိုင္းၿပိဳင္တီးျခင္း ၊ ဧယဥ္ၾကဴးျခင္း စေသာ ျမန္မာမူတို႔ကိုပါ ထည့္သြင္းေစခ်င္ပါသည္။ 


ဆရာႀကီး၏ရုပ္ကလာပ္ကို အခ်ဳိ႕သူတို႔က အာဇာနည္ကုန္းတြင္ ျမႇဳပ္ႏွံသျဂႋဳဟ္လုိၾကေပလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္သေဘာေတာ့ အာဇာနည္ဗိမာန္မွာ ႏုိင္ငံေရးအတြက္ အသက္စြန္႔သူဖို႔အဖို႔သာ ျဖစ္သင့္သည္ဟု ယူဆပါသည္။ စာဆိုဗိမာန္ဆိုသည္မွာကေတာ့ အလြန္ေသးႏုုပ္လွပါသည္။ သီးျခားထင္ရွားေသာေနရာတြင္ ဂူသြင္းျမႇဳပ္ႏွံမွ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္။ 

သို႔ျဖစ္၍ ေနာက္ဆံုးျမန္မာဘုရင္၏ မိဖုရားေခါင္ႀကီး စုဘုရားလတ္၏ သင္းခ်ဳႋင္းေတာ္ အနီးတြင္ျမႇဳပ္ႏွံရန္ သေဘာက်သူ အေတာ္မ်ားမ်ားရွိၾကရာ ထုိအတိုင္းပင္ ျဖစ္ေစခ်င္ပါသည္။ 

ေက်းဇူးရွင္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကား လြတ္လပ္ေသာဘ၀တြင္ေမြး၍ မလြတ္လပ္ေသာ ဘ၀တြင္ လူျဖစ္ၿပီး လြတ္လပ္ေသာဘ၀တြင္ လူ႔ေလာကမွ ထြက္ခြာသြားခဲ့ေလၿပီ။ ဆရာႀကီးသည္ သူလိုလားေသာ၊ သူႏႈိးဆြေပးခဲ့ေသာ၊ သူကိုယ္တိုင္ပါ၀င္တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ လြတ္လပ္ေရးႀကီး ရယူေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ ကို ျမင္ေတြ႔သြားခဲ့ရေခ်ၿပီ။ သို႔ေသာ္ သူမေသမီ ျမင္ခ်င္ေတြ႔ခ်င္သြားေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးနွင့္ စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကိုမျမင္ရ၊ မေတြ႔ခဲ့ရဘဲ ဘ၀တပါးသို႔ ေျပာင္းသြားရရွာေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ဆရာႀကီးထံမွရရွိခဲ့ၾကေသာ စာေပအေမြအႏွစ္တို႔ကို ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ရန္မွာ ဆရာႀကီး မေသမီ တသသေတာင့္တသြားရွာခဲ့ေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုအရယူတည္ေဆာက္ဖို႔ရန္ပင္ ျဖစ္ ၾကေပေတာ့သည္။

ဇ၀န 
(၂၇-၇-၆၄) 

- လူထုႀကီးပြားေရးပုံႏွိပ္တုိက္က ဓာတ္ပုံေတြျဖစ္ပါတယ္။

ျပည္သူ႔စာဆုိ သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း၊ 
သခင္ေဖသိန္း၊ 
ပထမအႀကိမ္၊ 
၁၉၆၆ ေအာက္တုိဘာ၊
ေအးေအးစာေပတုိက္ထုတ္မွ ...။ 
မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုထြန္းေ၀ၿငိမ္း၏ေဖ့ဘြတ္စာမ်က္ႏွာမွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။